Morgunblaðið - 25.11.1979, Side 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 1979
v4W
MORötlNí-
KAFFINU

Qvll
GRANI GÖSLARI
Já, ást mín er mikil á náttúr-
unni og því sem hún framleiðir!
Kæru vinir og bræður: Megi
augu yðar vera opin!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Oft reynir á framsýni þegar
velja þarf afkast frá blindum
snemma í spili. Lesendur ættu að
byrgja spil austurs og vesturs og
ákveða hvaða spil þeir létu í
þriðja slag.
Austur/allir utan.
Vestur
S. K
H. 93
T. G8742
L. D10984
Norður
S. G105
H. ÁK42
T. KD93
L. 53
Suður
S. Á743
H. G85
T. Á106
L. K62
Austur
S. D9862
H. D1076
T. 5
L. ÁG7
Suður er sagnhafi í þrem grönd-
um og vestur spilar út lauftíu, sem
austur tekur með ás og spilar
síðan gosanum. Suður tekur þriðja
laufslaginn og hvaða spil lætur þú
frá blindum?
Greinilega er vestur vondi
COSPER
Pabbi! — Við erum í skattálagningarleik!
Á þessum miklu
jafnréttistímum
Þegar rennt er augum yfir
framboðslista stjórnmálaflokk-
anna í höndfarandi Alþingiskosn-
ingum, vekur það athygli að í
efstu, og að því er bezt verður séð,
öruggustu sætunum á hverjum
lista eru karlmenn í svo til öllum
tilvikum. Hvað veldur því að svo
maðurinn í þessu spili. Fái hann
færi á mun hann taka fleiri slagi
en við þolum. Ekki látum við tígul,
því þar þarf að fá fjóra slagi. Og
varla látum við hjarta því þá
verður ekki hægt að spila að
gosanum í von um, að austur eigi
drottninguna. Ráðlegast virðist
því að láta spaða og síðan spilum
við tígultíunni á kónginn, tökum á
hjartaás og spilum lágu hjarta. í
ljós kemur, að austur á drottning-
una eins og vonast var til og spilið
verður auðvelt viðfangs þegar
austur fylgir ekki í tígulásinn.
En til er vinningsleið þó látið sé
hjarta í laufkónginn. Suður spilar
þá tígultíu á kóng og til baka
lágum á ásinn. Austur lætur þá
sennilega spaða og vitað er, að
vestur byrjaði með 5 spil í báðum
láglitunum. Suður tekur þá
tíglana, sem eftir eru og austur
lætur hjarta og annan spaða.
Eitthvað verður suður að gera
og segjum að hann taki næst á
hjartaás og kóng. Drottningin
kemur ekki í en vestur fylgir. Með
fjögur spil á hendi er austur
sennilega með hjartadrottninguna
og þrjá spaða. Eigi hann KD og
smáspil má neyða hann til að gefa
blindum slag á spaðann. En þar
sem hann opnaði ekki í upphafi á
vestur örugglega annaðhvort
hjónanna einspil og suður tekur
því á spaðaás og blindur fær
níunda slaginn á spaðagosa eða
tíu.
1 "I > + Lftir hvelvn Anthonv
Lausnargjald 1 Persiu. ^sángs
Það var blóð á höndum henn-
ar, því sárið á höfðinu hafði
opnast á ný. Hún þrýsti honum
að sér og grét hljóðlega. Hún
skalf af sjokki og kulda. Peters
neyddi hana tii að lita á sig.
Hann talaði bliðlega en einarðri
röddu þó að það útheimti mikla
áreynslu.
— Hiustaðu á mig, sagði hann
— þú verður að komast i burt.
Eg er búinn að drepa Ahmed.
Hin eru sofandi. Það er enginn
á ferii. Taktu iyklana í vasa
mínum og þá kemstu út um
hiiðið og biil er rétt fyrir neðan.
Þú tekur hann. Flýttu þér nú.
Eileen horfði á hann. Hann
var öskugrár i framan og
skyndilega var eins og fæturnir
neituðu að bera hann og hann
hné niður. Hún kraup við hlið
honum.
— Ég lenti í slysi. Ég er aliur í
kiessu. Ég get ekkt gert meira.
Þú verður að taka bilinn og
komast héðan.
— Nei. Hún hristi höfuðið. Hún
strauk sér um andlitið. — Nei
endurtók hún. Ég fer ekkert án
þin.
Hann sneri sér að henni og
gat ekki dulið ofsann.
— I hamingju bænum. Ég var
að fá skipun um að drepa þig!
Farðu.
Hann ýtti á hana. Eileen
hreyfði hvorki legg né lið.
— Ég skil þig ekki eftir. Ef ég
fer drepa þau þig. Ég verð kyrr
ástin mín, eða þú kemur með
mér.
Hann leit á hana og hún sá
ekki betur en augu hans væru
rök.
— Ég get það ekki, sagði hann
hægt. — Ég er að fara á hverri
stundu. Ég er búinn — skilurðu
það. En ég elska þig. Viitu nú
fara, ástin min.
Hún dró hann að sér. — Ég
elska þig. Og ég yfirgef þig
ekki. Við verðum að bíða þang-
að til þú hefur jafnað þig. Við
förum saman.
Hann reyndi að segja eitt-
hvað en augnlokín sigu aftur og
hann hvarf á ný inn í myrkrið.
Eileen hélt utan um hann.
Hún kyssti hann biiðlega. Dyrn-
ar voru i hálfa gátt og hún
þurfti ekki annað en teygja
höndina niður i vasa hans til að
ná lykiunum sem iágu til frels-
isins. Hún gæti -verið frjáls
manneskja innan nokkurra
minútna ef hún gerði eins og
hann bað og yfirgaf hann. En
sú sekúnda hafði ekki runnið
upp að hún hefði íhugað það.
Hún hélt honum að brjósti sér
og taiaði til hans hljótt og þýtt
enda þótt hann heyrði ekki til
hennar. Hún fann ekki til ótta.
Á honum hafði hún unnið bug i
eitt skipti fyrir öll þessa löngu
nótt. Ef þau áttu að deyja hlaut
það að mega verða hlutskipti
þeirra að deyja saman.
Uppi i herberginu sem hún
svaf í ásamt Resnais var Made-
leine að losa svefninn. Resnais
svaf enn, munnurinn hálfopinn
og annar fóturinn hékk út af
stokknum. Hún hafði hatað allt
sem hann gerði og hún haíði
viðbjóð á sjáifri sér fyrir að
hafa gefist honum. Það hvarfl-
aði að henni þegar hún horfði á
hann að leysa málið með þvi að
drepa hann. En það var ekki
nein lausn og hún vék hugsun-
inni frá sér. Hann hafði tekið
stjórnina. Hann var grimmur
og óútreiknanlegur maður og
hún var með réttu hrædd við
hann.
Það var engin von til þess
hún kæmist undan honum, fyrr
en ætlunarverki þeirra væri
lokið. Hún fór inn í sitt her-
bergi og tók sér steypibað.
Henni til mikillar gremju fann
hún að tár biönduðust vatninu
og þau tár voru felld vegna
Peters. Og þá mundi hún eítir
fanganum í kjallaranum. Það
var fanganum að kenna að allt
hafði farið úrskeiðis. Það var
Eileen Field sem i raun og veru
bar ábyrgð á því að Peters hafði
dáið. Madeleine hlakkaði til að
reita af henni hárið og pina
hana dulítið. Það var ekki
trúiegt að Resnais myndi
rumska alveg á næstunni. Að
minnsta kosti gæti hún farið