Morgunblaðið - 11.05.1980, Qupperneq 26

26 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MAÍ1980
t
Hjartkær eiginmaöur minn
EGILL ÞORGILSSON,
fyrrverandi skipstjóri lést föstudaginn 9. maí.
Sigríður Guðmundsdóttir.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar
INGIMAR ÞORKELSSON,
Skípasundi 86,
sem andaöist 4. maf s.l. á Ðorgarspftalanum, veröur jarösunginn
frá Fossvogskirkju mánudaginn 12. maí kl. 3.
María A. Þórðardóttir og börn.
t
Eiginmaöur minn, og faöir okkar,
BJARNI JÓNSSON,
úrsmiður, Akureyri,
andaöist 7. maí.
Jaröarförin fer fram frá Akureyrarkirkju, miövikudaginn 14. maí kl.
1-30- Ólöf Guömundsdóttir,
Jón Bjarnason,
Stefán Bjarnason.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HAMUNDUR JÓNASSON,
Lynghaga 14.
veröur jarösunginn, þriöjudaginn 13. maí kl. 15.00 frá Fossvogs-
kirkju.
Guðrún Hinriksdóttir,
Hrafnhildur Hámundardóttir,
Kolbrún Hámundardóttir, Erlingur Þ. Jóhannsson,
Gunnar Örn Hámundarson, Guönason,
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóöir og amma,
ARNBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Laugarásvegi 75,
er andaöist 1. maí s.l. veröur jarösungin mánudaginn 12. maí kl.
13:30 e.h. frá Fossvogskirkju.
Magnús Stefánsson.
Ragnar Jón Magnússon, Anna M. Danielsen,
Guöbjörg M. Thorarensen, Benedikt Thorarensen,
og barnabörn.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓSKAR ÖGMUNDSSON,
frá Ráöageröi í Garðabæ,
sem lézt 4. maí á Sólvangi, veröur jarösunginn frá Garöakirkju
Garöahverfi, mánudaginn 12. maí kl. 1.30.
Sigurborg Óskarsdóttir, Svanur Lárusson,
Vigdís Óskarsdóttir, Gunnar Valdimarsson,
Sigrún Stefancic, Robert Stefancic,
Björn Alfreðsson, Erla Jósefsdóttir.
og barnabörn.
+ Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda vináttu og samúð viö fréfall og
útför
BJÖRNS HJALTESTED
Grethe Hjaltested
og fjölskylda
t
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför
HAFLIDA HAFLIÐASONAR
skósmiös, Bolungarvík.
Árný Árnadóttir,
Hólmfríöur V. Hafliðadóttir, Siguröur E. Friðriksson,
Sveinborg Hafliðadóttir, Elías H. Guðmundsson,
Sigríður Nordquist, Hálfdán Ólafsson,
og barnabörn.
Arnbjörg Jónsdótt-
ir — Minningarorð
1. maí sl. andaðist að Hátúni 10
B, frú Arnbjörg Jónsdóttir Lauga-
hvoli, Laugarásvegi 75, Reykjavík,
eftir langvarandi veikindi. Útför
hennar verður gerð frá Fossvogs-
kirkju á morgun kl. 13.30.
Arnbjörg var fædd að Gilsár-
teigi, Eiðaþinghá, Fljótsdalshér-
aði, 14. 11. 1895 og var dóttir
hjónanna Jóns Þorsteinssonar,
bónda og hreppstjóra á Gilsár-
teigi, en síðast á Seljamýri, Loð-
mundarfirði og seinni konu hans
Ragnheiðar Sigurbjargar ísaks-
dóttur, er var ljósmóðir Loðm.
firðinga og næstu sveita, en þau
bjuggu mest af sínum búskap á
Seljamýri.
Fyrstu fjögur árin ólst Arn-
björg upp hjá kunningjafólki á
næsta bæ, þeim hjónunum Önnu
Maríu Bergsveinsdóttur og bónda
hennar Þórarni Jónssyni á
Brennistöðum.
Ung sótti hún klæðskeranám-
skeið á Seyðisfirði og upp úr því
stundaði hún saumaskap í sveit-
inni og ferðaðist á milli bæja eins
og þá var siður. Einnig sótti hún
hússtjórnarnám við Kvennaskól-
ann í Reykjavík, en hvort tveggja
varð henni til mikillar stoðar í
lífinu, þar sem hún bjó til góðan
mat og eins gat hún saumað öll föt
á börnin, en það var mikils virði í
kreppunni, en þá voru börnin að
alast upp.
Hinn 30. 11. 1921 giftist Arn-
björg eftirlifandi manni sínum
Magnúsi Stefánssyni, er þá var
starfsmaður Sambands íslenskra
samvinnufélaga. Fyrstu árin
leigðu þau hér í bænum, en voru
tvö ár austur á fjörðum, en komu
til Reykjavikur aftur vorið 1926.
Árið 1929 festu þau sér sumarbú-
stað ásamt landi innst í Laugarás-
dalnum er hét Mörk, en þau
endurskírðu hann og nefndu hann
Laugahvol og bættu við hann eftir
þörfum. Þar voru þau hjónin með
smá búskap og garðrækt allt fram
til ársins 1954, er allur búskapur
var bannaður. Fyrstu árin var
þetta mikið útúr, enginn vegur og
allt varð að fara fótgangandi, sími
var enginn, heldur ekki rafmagn,
en þvottar voru þvegnir í þvotta-
laugunum og allt varð að bera á
milli og hún ein heima með börnin
er urðu fjögur, en þau eru: Guð-
björg gift Benedikt Torarensen
frkvst., Þorlákshöfn. Anna María
gift norskum manni, Hans Dan-
ielsen deildarstjóra hjá Skipadeild
Sambandsins, hann andaðist árið
1977, þau eignuðust tvo drengi.
Stefán flugstjóri, giftur Svövu
Þórðardóttur, hann fórst í flug-
slysi árið 1963, þau eignuðust tvo
drengi og eina stúlku. Jón flugvél-
stjóri, ógiftur, en býr í sama húsi.
Stefán sálugi eignaðist dóttur er
Sigríður heitir áður en hann gifti
sig og var hún hjá ömmu sinni
Arnbjörgu í ein fjögur ár og hefir
hún haldið tryggð við ömmu sína.
Árið 1959 byggðu þau hjónin
Arnbjörg og Magnús, ásamt dótt-
ur sinni Önnu og tengdasyni Hans
Danielsen og syni sínum Jóni
húsið að Laugarásvegi 75 og köll-
uðu Laugahvol, eftir sínum gamla
sumarbústað og heimili, en þetta
er gott dæmi um samstillta og
samheldna fjölskyldu, en það var
einmitt það er ég fann er ég kom
fyrst á heimili þeirra hjóna með
Stefáni sáluga syni þeirra og
skólabróður mínum fyrir um 34
árum síðan, en þá bjuggu þau í
dyravarðarhúsi stjórnarráðsins,
en Magnús var dyra- og húsvörður
stjornarráðsins í mörg ár og höfðu
þau hjónin húsið til umráða, en
við strákarnir mæltum okkur oft
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug við andlát og
útför föður míns, tengdafööurs og afa,
HAFSTEINS HANNESSONAR
Bjargarstíg 9.
Kristín Margrét Hafsteinsdóttir,
Páll R. Magnússon og börn.
mót þar er við vorum að fara út,
enda miðsvæðis og móttökur hlýj-
ar og alúðlegar.
Arnbjörg var sviphrein og
myndarleg kona, mikil listakona í
höndunum, hún bæði óf og saum-
aði út og liggja mörg falleg stykki
eftir hana. En ekki hvað síst var
hún mikil garðyrkjukona og bar
garðurinn á Laugarásveginum
þess glögg merki og eins sumarbú-
staðurinn Heiðarsel við Elliða-
vatn, sem þau hjón komu sér upp
árið 1954 og er í dag hinn
fallegasti gróðurreitur, en fyrst og
fremst var hún húsmóðir og móðir
barnanna, er fórnaði þeim allri
sinni starfsorku og umhyggju
meðan hennar þurfti, en er um fór
að hægjast eyddi hún tómstund-
um í náttúruskoðunarferðir og
þekkti hún flestar jurta- og
steinategundir er hér er að finna.
Að lokum vil ég þakka Arn-
björgu fyrir alla vináttu og hlýju í
minn garð og votta Magnúsi,
Guðbjörgu, Önnu Maríu, Jóni og
öðrum vandamönnum mína inni-
legustu samúð við fráfall eigin-
konu, móður, tengdamóður og
ömmu.
Hörður Jónsson.
Þótt hverfi árin, liði lif,
við likam skilji önd.
én veit, að yfir dauðans djúp
mÍK Drottins leiðir hond.
(Marjsr. Jónsd.)
Mánudaginn 12. þ.m. verður
Arnbjörg Jónsdóttir húsmóðir að
Laugarásvegi 75 til moldar borin,
en hún andaðist síðdegis hinn 1.
maí síðastliðinn, eftir all langa
sjúkdómslegu.
Arnbjörg fæddist 14. nóv. 1895
að Gilsárteigi í Eiðaþinghá.
Foreldrar Arnbjargar voru þau
Jón Þorsteinsson hreppstj. að
Seljamýri í Loðmundarfirði og
kona hans Ragnheiður Sigurbjörg
ísaksdóttir ljósmóðir. Sex börn
þeirra Jóns og Ragnheiðar komust
til fullorðinsára og átti Arnbjörg
auk þess tvö hálfsystkin.
Ekki mun ætt Árnbjargar frek-
ar rakin í þessum línum, enda
hafa Austfirðingar reist sér óbrot-
gjarnan minnisvarða um ættir
sínar og vísast þeim til þeirra
heimilda, sem frekar vilja fræð-
ast.
Árið 1921 giftist Arnbjörg eftir-
lifandi eiginmanni sínum Magnúsi
Stefánssyni, sem lengi var dyra-
vörður í Stjórnarráðinu, nú nýorð-
inn 89 ára að aldri. Þau Magnús og
Arnbjörg fluttust frá Seyðisfirði
til Reykjavíkur fyrir rúmri hálfri
öld, og fékk Magnús fljótlega
jarðnæði inní Laugardal og hafa
þau lengst af átt heimili að
Laugarhvoli og búnast vel, þótt
frumbýlingsárin þættu nú mörg-
um erfið.
Magnús og Arnbjörg eignuðust
fjögur börn, tvær dætur og tvo
syni, sem öll eru á lífi á góðum aldri
utan Stefán, er fórst í flugslysi í
marzmán. árið 1963. Var að hon-
um mannskaði. Stefán var kvænt-
ur Svövu Þórðardóttur og áttu þau
þrjú börn. Áður en Stefán kvænt-
ist átti hann dóttur, Sigríði. Anna,
var gift Hans Danielssen, norsk-
um heiðursmanni, sem lézt fyrir
aldur fram, en starfaði hjá Skipa-
deild SÍS frá stofnun deildarinnar
til dauðadags. Þau Hans og Anna
áttu tvo drengi. Ragnar Jón er
yngstur þeirra systkina, ókvænt-
ur, og stoð og stytta sinna foreldra
alla tíð. Hann er flugvélstj. og
hefir lengst af starfað hjá Loft-
leiðum. Guðbjörg er elst systkin-
anna og giftist hún þeim, sem
þessar línur ritar í marsmánuði
1953, og hefir búið í Þorlákshöfn
síðan.
Um þrjátíu ár eru nú liðin síðan
ég kynntist Arnbjörgu og hennar
fólki, og fæ ég seint fullþakkað
það lífslán, sem þeim kynnum
hefir fylgt. Þeim sem til þekkja er
það ljóst, þótt mér mistakist
lýsingin, að líf Arnbjargar var
glætt tilgangi og fyllingu. Hár
aldur og hreysti til sálar og
líkama gáfu henni vorið, sumarið,
haustið og að lokum veturinn. I
lífshlaupi hennar veit ég, að hún
hefir þeirra æviskeiða allra notið,
eins og sannast verður. Barnalán
var eins og bezt verður á kosið.
Lát Stefáns heitins og síðan
tengdasonarins Hans, voru þung
högg, fyrir Arnbjörgu, sem þá var
orðin nokkuð fullorðin. En það
duldist okkur ekki, að hið óviðráð-
anlega gat aldrei bugað hana. Hún
sótti þrek í þær lindir, sem alltaf
eru svalar og tærar, og alla næra,
sem af þeim bergja. Vart mundi
Arnbjörgu að skapi, að um hana
liðna væru lofræður fluttar. Fátt
eitt skal þó tínt til, sem mér
fannst einkenna hana, og geymt
mun í minningunni. Það vakti
fljótlega athygli mína hve innil-
ega hún naut samverunnar við
ættingja og vini, og hve vænt
henni þótti um æskuslóðirnar og
minningar æskuáranna, þótt
aldrei drægi það úr áhuga á
líðandi stund. Sjaldan varð henni
vísna vant né kveðlinga, þulur og
alþýðulög voru henni oftast tiltæk
og áttu átthagarnir þar oft sterk
ítök.
Þá var áhugi á gróðri og náttúru
landsins mikill, og vitneskja um
þá hluti aðdáunarverð, enda maki
hennar samhentur í þeim efnum
sem fleirum. Er nú sem liðið að
lokaorðum þessa greinarstúfs,
sem gjarnan mætti enda á því, að
geta þess þáttar í skapgerð Arn-
bjargar, sem mér fannst svo mikið
til um og dáðist alltaf að, en það
var hugprýði og æðruleysi hennar,
sem segja má að fylgdi henni
útyfir gröf og dauða.
Megi hinir fjölmörgu mannkost-
ir koma fram hjá niðjum hennar
um ókomin ár, öllum til blessunar.
Eg vil að endingu skila innilegu
þakklæti til lækna og hjúrkunar-
fólks, sem mér er kunnugt um að
báru Arnbjörgu á höndum sér í
erfiðum veikindum.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég systkinum hinnar látnu, börn-
um hennar og barnabörnum,
tengdafólki, frændum og vinum.
Tengdaföður mínum, blessuð-
um, sendi ég sonarkveðjur og
innilegt þakklæti fyrir allt það,
sem ég hefi af honum og Árn-
björgu þekkt og þegið.
Hans er nú sorgin sárust því
hann átti mest.
Fari Arnbjörg í guðsfriði.
Benedikt
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast hlaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið
af marggefnu tilefni að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ckki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vcra véirituð og með
góðu línubili.