Morgunblaðið - 07.08.1980, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. ÁGÚST 1980
29
konar skurðaðgerðir, þegar með
þarf.
• Furðuleg
vanþekking
Er næsta furðulegt, ef því fólki,
sem gegnir forystustörfum í ís-
lenskum dýraverndunarmálum, er
ókunnugt um þetta, sem nálega
hvert mannsbarn í landinu veit.“
• Hlutdrægni í
poppþáttum
R.S. skrifar:
„Mér finnst alveg ferlegt hvað
útvarpið er hlutdrægt þegar nýjar
plötur koma út á íslandi. Ég á við
það, að platan ísbjarnarblús með
Bubba Morthens er ekkert spiluð,
en plöturnar með Pálma Gunn-
arssyni og Þú og ég eru kynntar
rækilega aftur og aftur í popp-
þáttunum.
Þó að Bubbi sé nýgræðingur í
bransanum og ekki kominn í
poppklíkuna enn þá, er hans
músik það besta sem heyrst hefur
á íslandi í 10 ár eða meira. Meira
að segja aumingjar eins og B.A.
Robertson eru með aumari músik
en sjálfir Bee Gees eru kynntir
aftur á bak og áfram (aðallega af
einum poppþáttarstjórnanda í út-
varpi og sjónvarpi), en á Bubba er
ekki minnst.
Kynnið Bubba svo að fólkið fái
að vita hvað er best á markaðnum
í dag! Niður með diskótekið og
lummurnar!"
• Bötnuðu lífs-
kjörin „eystra“?
Húsmóðir skrifar:
„Nú þegar fréttirnar snúast
aðallega um valdatöku hersins í
Bólivíu, langar mig til að biðja t.d.
síðdegisblöðin að rifja upp söguna
af því, hvernig kommúnistarnir í
leppríkjunum fóru að því að af-
henda þessar þjóðir til eilífrar
kúgunar Rússa, og hvað almenn-
ingi í þessum löndum hefur
græðst á landráðum kommúnist-
anna. Það voru löglega kosnar
stjórnir í þessum löndum. En
hvernig fór fyrir formönnum
bændaflokkanna? Mig minnir að
margir þeirra misstu höfuð sín.
Og voru ekki margir settir í
fangelsi? Urðu lífskjörin betri og
verkalýðsforustan sterkari og gat
gætt hagsmuna fólksins eins og
hún á að gera þegar saman koma
hagsmunir þeirra sem kaupa vilja
vinnuaflið og þeirra sem vilja
selja það.
• Friðarhugsjón
ólympíuleikanna
Ég man ekki eftir þvi að
friðarsinnarnir á Þjóðviljanum
hefðu neitt út á þetta atferli að
setja. Það varð aftur á móti
hagkvæmt fyrir Rússa að geta
blóðmjólkað þessar landbúnaðar-
þjóðir, því að matarskortur er í
dag í Rússlandi ekki minni en á
dögum keisaranna, og var fróðlegt
að heyra söguna, sem fréttamaður
útvarpsins í Moskvu hafði eftir
ungu stúlkunni. Þurfti útvarpið
endilega að senda sérstakan mann
á okkar kostnað á þessa endemis
Ólympíuleika? Þessir Ólympíu-
leikar eru þeir fyrstu og -vonandi
þeir síðustu, þar sem gestgjafarn-
ir byrja á því að brytja niður
sárasaklausa þjóð til að sýna
heiminum, hvað mikils þeir meta
friðarhugsjón Ólympíuleikanna og !
frelsi annarra þjóða. Slökunar- 1
stefna Rússa birtist í þessum !
aðgerðum í sínu skærasta ljósi.
Hún hefur reyndar aldrei sést
fyrr. Þeir hefðu getað látið komm-
únistana í Afganistan vinna fyrir
sig, þangað til leikarnir væru
afstaðnir, því að kommúnistarnir
vinna alls staðar fyrir þá, og er
Island þar ekki undan skilið.
• Við gerumst
ekki griðníðingar
Ég held að Noregur hafi farið
rétt að og þessir peningar sem
eyðast í Moskvu væru betur komn-
ir til að styrkja íþróttirnar hér,
því að það vantar peningar þar
eins og í sinfóníuhljómsveitina og
fleira. Norðmenn vita það líka, að
ef við færum úr NATO, yrði
Noregur næsta Afganistan.
Þjóðin á að segja þetta við þessa
sem kalla sig þá einu sönnu
friðarsinna: „Látið fyrst leggja
niður Varsjárbandalagið og þá
skulum við fara úr NATO, en fyrr
ekki, því að það er meira frelsi í
NATÓ-ríkjunum, auk þess förum
við ekki að gerast griðníðingar við
frjálsar þjóðir."
Þessir hringdu . . .
• 111 meðferð
á dýrum
A.Á hringdi og lýsti hneyksl-
un sinni á meðferð hrossa í
girðingu Fáks í Geldinganesi. —
Þarna er ekki deigan dropa að
hafa fyrir hestana og þeir eru að
reyna að svala þorstanum með því
að sleikja þarann í fjörunni, en
eins og allir vita er sjór slæmur
við þorsta. Eitt hrossanna hefur
augsýnilega fest sig í gjótu og
síðan drepist úr hungri á löngum
tíma. Fáksmenn hafa á sínum
snærum smala, sem eiga að fara
þarna um tvisvar í viku, en það
SKÁK
Umsjón: Margeir Pétursson
Á alþjóðlegu skákmóti í Baku í
Sovétríkjunum í ár kom þessi
staða upp í skák þeirra Kasp-
arovs, Sovétríkjunum, sem hafði
hvítt og átti leik, og Csom, Ung-
verjalandi.
28. Rf5! - Rf7, 29. Hxh7! og
Csom gafst upp.
gera þeir bara ekki. Þarna er
hræið búið að liggja afskiptalaust
dögum saman. Það minnsta sem
hægt væri að gera er að dysja það.
En mér finnst Fáksmenn yfirleitt
ekki geta verið þekktir fyrir
annan eins aðbúnað og hrossin
eiga að búa við þarna.
HÖGNI HREKKVÍSI
Pétur Pétursson þulur:
Baggahestar og
stjörnufákar
Það ætti nú að vera ljóst, að
baggahestar BSRB og ASÍ eru ekki
neinir mótorfákar sem blússað er á
milli kjarasamninga, Sólstöðu-
samninga og Vetrarkvíða. Það er
ekki einu sinni farið að tylla undir
þá skeifum, þar sem þeir standa í
réttinni. Þeir safna bara hófskeggi
þar sem þeir skipta um fótstöðu og
stynja undir reiðingnum. Enn verð-
ur bið á því að sáttfús Brekkubónd-
inn beri út koffortin með félags-
málapökkum handa „hálfopinber-
um gamalmennum og tómthúsfólki
og búi um sendinguna á klakkan-
um. Ef baggahestarnir hneggja í
áttina að Tómasarhaga, eða
strekkja í Herðubreiðarlindir, þá
er ógnað með Sultarfit og Haldi.
Þótt góðviljaðir fríþenkjarar, ...
Þormar og aðrir bjartsýnismenn
mæni á Vonarskarð og búist við
lummum og sultutaui á engjarnar
þá sést ekkert við sjóndeildarhring,
nema melgrasskúfurinn harði.
Og þó. — Gamlir Gjaldheimtu-
jálkar, skeiðuðu í hlað, milli pistils
og guðspjalls, í tveggjaforsetablíð-
umblæ, og höfðu farið Sprengisand
tvisvar og báðar Fjallabaksleiðir,
án þess að blása úr nös. Þeir létu
sig ekki muna um eina salíbunu
niður Leggjabrjót fyrir góðan mál-
stað, og hristu af sér skuldabagg-
ana við seinni blessun. Ragnar í
Höskuldarkoti var ekki seinn að
setja IBM-inn á fullt og stilla
„peningalaunum í hóf“, eins og
orkumálaráðherrann, sem leiðir út,
kallar það. Og um leið og nýi
forsetinn þrumaði um „sverð og
skjöld", hafði fjármálaráðherrann
hirt öll opinber gjöld, og það án
þess að senda áður út álagningar-
seðla, eða birta skattskrána. Það
var bara eins og í lögum unga
fólksins, þegar táningarnir senda
kveðjurnar: „Þú mátt eiga afgang-
inn, ef nokkur verður."
Pétur Pétursson
Það var margur sem hristi
launaumslagið sitt um mánaða-
mótin, en heyrði ekki annað
hringla en klukkusláttin í Dóm-
kirkju höfðingjanna, sem enn einu
sinni höfðu búist í nýju fötin
keisarans og fóru að syngja niður-
talningarsönginn: Ein bóla á
tungu, engin á morgun. Svo var
farið að steikja sér nýjar verð-
hækkanir á mínútugrillinu, leiða
stjörnufáka á stall og skoða flösku-
skeyti. En landbúnaðarráðherrann
hélt áfram niðurgreiðslu og greiddi
og greiddi, norður og niður „sitt
gullhár furðusítt". Hann hlýtur að
enda með „permanenti“ ef þannig
heldur áfram. Hinir gengu bara
með „uppsett" í tilefni af seinustu
hækkunum. Og orkumálaráðherr-
ann, sem vantar jarðsamband, seg-
ir að „peningalaunahækkunum
verði að stilla í hóf“ og bíða uns
búið sé að veiða Lagarfljótsorminn.
Pétur Pétursson þulur.
Lítil leiðrétting:
Sundlaugin á
Akureyri og M.A.
FYRIR langa löngu ætlaði ég að
vera búin að skrifa fáeinar línur til
leiðréttingar ummæla Rögnu Jóns-
dóttur formanns Nemendasam-
bands M.A., en viðtal við hana
birtist í Morgunblaðinu í júní sl.
(held ég). Þar segir á einum stað:
„Þegar við vorum í 5. bekk vorum
við í sundkennslu í Svarfaðardal,
því þá var engin sundlaug komin á
Akureyri". Þetta er ekki rétt.
Ragna varð stúdent frá M.A. 1936
og hefir því verið í 5. bekk veturinn
1934 —35. Sjálf lærði ég að synda í
lauginni á Akúreyri sumarið 1932
og þá var sundlaugin alls ekki ný.
Ég hefi ekki flett því upp, hvenær
hún var byggð, en það er a.m.k.
staðreynd, að kennsla var í fullum
gangi í lauginni þetta sumar. Að
vísu var enn malarbotn í henni og
hún var köld, svo að smátelpur
skældu af sársauka, þegar kalda
vatnið snerti viðkvæmt hörundið,
en maður lét sig hafa það!!
Mér fannst rett að leiðrétta
þetta. Sundkennsla í köldu útilaug-
inni okkar á Akureyri hefir eflaust
ekki þótt henta fyrir menntskæl-
inga um hávetur, og því verið farið
út í Svarfaðardal, en þar var komin
innilaug með mun heitara vatni.
Það er sennilega þetta, sem Ragna
hefir átt við, en ekki munað, að
laugin á Akureyri var til á þessum
tíma.
Anna Snorradóttir.
Margrét Olafsdóttir
frá Kolbeinsá — Kveðja
Það er ekki ætlunin með þessum
línum að skrifa venjulega minn-
ingargrein, heldur fáein kveðjuorð
að leiðarlokum. Ég þakka hjartan-
lega allar samverustundirnar
okkar, ástúð ömmu minnar og
umhyggju í minn garð alla tíð.
Það var alltaf jafngott að koma til
hennar, innileikinn og hlýjan í
móttökunum var alltaf söm, og
ástfóstrið, sem hún tók við lang-
ömmudrenginn litla gleymist ekki.
Það var eins og jafnan birti yfir
henni, þegar fundum þeirra bar
saman, þótt hún væri þá oft
sárþjáð.
Og þegar ég nú rifja upp kynni
okkar, finn ég best hve bjart er
yfir þeim í minningunni, og ég
kveð Margréti ömmu mína með
innilegri þökk fyrir samveru-
stundirnar. Unnur.