Morgunblaðið - 03.12.1980, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. DESEMBER 1980
23
Gunnar Schram fyrrv.
ritsímastjóri — Minning
Miðvikudaginn 26. nóvember sl.
andaðist föðurbróðir minn Gunn-
ar Schram fyrrum ritsímastjóri,
83 ára að aldri.
Gunnar var faeddur í Reykjavík
22. júní 1897, sonur hjónanna
Ellerts Schram skipstjóra og
Magdalenu Árnadóttur. Hann ólst
upp í fæðingarbæ sínum, hóf nám
við Menntaskólann í Reykjavík en
hætti þar námi þegar honum gafst
kostur á starfi hjá Ritsímanum.
Árið 1924 var Gunnar skipaður
stöðvarstjóri Landsímans á Akur-
eyri og því starfi gegndi hann í 40
ár. 1964 varð hann ritsímastjóri í
Reykjavík. Síðan hefur Gunnar
búið á æskuslóðum sínum, í for-
eldrahúsum sem áður voru, við
Stýrimannastíginn.
Gunnar kvæntist Jónínu Jóns-
dóttur frá Arnarnesi við Eyjafjörð
árið 1930. Þau áttu tvö börn,
Margréti, sem er gift Helga Hall-
grímssyni verkfræðingi hjá Vega-
gerð ríkisins og Gunnar laga-
prófessor sem er kvæntur Elísu
Jónsdóttur. Jónína andaðist árið
1974 og bjó Gunnar einn síðustu
árin í gamla húsinu í Vesturbæn-
um.
Eins og fyrr segir bjó Gunnar
lengst af í höfuðstað Norðurlands,
Akureyri. Þar vann hann sín
brautryðjendastörf í símamálum
af elju og samviskusemi og setti
svip sinn á Akureyrarbæ með
virðulegri framkomu og háttvísi.
Margar sögur sagði Gunnar mér
af þeim árum, þegar síminn lagði
línur sínar inn til dala og út til
nesja, oft við erfiðustu aðstæður.
Það er merkur kafli í sögu þjóðar-
innar, sem ekki má gleymast, þótt
hann verði ekki rakinn hér.
Þau Gunnar og Jonna bjuggu á
efstu hæð símstöðvarhússins við
Hafnarstræti, aðalgötu Akureyr-
ar. Mér er það í barns minni, hvað
mér þótti ávallt mikið til þess
koma að heimsækja þetta glæsi-
lega heimili. Heimsóknir voru
ekki tíðar í samgönguleysi þeirra
daga, en það var mikill viðburður
og ævintýri að halda norður til
Gunnars frænda. Þau hjónin voru
gestrisin og glæsileg, Gunnar
spaugsamur og rismikill — Jonna
falleg og gustaði af henni. Á því
heimili var ekki lognmolla.
Gunnar var hár og grannur,
beinn í baki, hnarreistur og
aristokratiskur í framgöngu og
hann líktist föður sínum, afa
Ellert, æ meir sem árin liðu. Þar
var ekki leiðum að líkjast. Gunnar
var skrafhreyfinn, glaður á góðri
stund og léttur í lund. Hann var
afdráttarlaus í skoðunum sínum
um menn og málefni.
Vegna nábýlis hin síðari ár bar
fundum okkar oft saman. Hann
spurði frétta en vissi þó flest,
fylgdist með öllu af athygli. Hann
var mikill fjölskyldumaður og
naut samvista við eigin börn og
barnabörn jafnt og við alla aðra í
stórri fjölskyldu. A fjölskyldumót-
um var hann virtur vegna mann-
kosta og framkomu, hinn sanni
sjentilmaður til orðs og æðis.
Gunnar naut dvalar sinnar á
Akureyri. Þar fann hann lífsföru-
naut sinn, glæsilega norðlenska
konu og þar fæddust börnin. Samt
var hann í útlegð fyrir norðan,
rætur Gunnars voru í Vesturbæn-
um í Reykjavík og þangað fluttist
hann strax og tækifæri gafst. Við
hentum oft gaman að því, frænd-
urnir, í gamla daga, þegar KR
kom til að keppa á Akureyri, með
hverjum hann ætti að halda á
vellinum. Gunnar var nógu mikill
diplomat til að segja fátt, en
svarthvíti trefillinn sagði því
meir; honum var ætíð lætt um
hálsinn þegar haldið var á völlinn.
Gunnar Schram er nú allur.
Hann gegndi skyldustörfum fyrir
land og þjóð í kyrrþey, án hávaða
eða hamagangs. Hann reyndist
nýtur þegn og glæsilegur fulltrúi
þeirrar kynslóðar, sem ruddi
okkur brautina til lífsþæginda og
tæknivæðingar. Hafi hann þökk
fyrir.
Guð blessi minningu hans.
Ellert B. Schram.
Fyrir tæpum 20 árum, er ég
réðist til starfa hjá Pósti og síma,
lágu fyrst saman starfsleiðir
okkar Gunnars Schram. Hann var
þá umdæmisstjóri Akureyrar-
umdæmis og stöðvarstjóri Lands-
símastöðvarinnar á Akureyri.
Strax og ég heyrði Gunnars getið
var mér ljóst að hann var mikils
metinn starfsmaður og virtur vel.
Hann þótti góður stjórnandi, sem
íhugaði hvert mál vandlega og
kappkostaði að leysa þau á sann-
gjarnan hátt. Var hann jafnan
úrræðagóður í þeim efnum. Sam-
starf okkar varð eins og best varð
kosið og átti hann af miklu að
miðla mér og öðrum til gagns.
Gunnar Schram var fæddur í
Reykjavík 22. júní 1897, sonur
hjónanna Magdalenu Árnadóttur
og Ellerts Schram skipstjóra.
Gunnar lauk gagnfræðaprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1914, lærði símritun hjá Lands-
síma Islands og var skipaður
símritari árið 1915 við Ritsímann í
Reykjavík. Hann varð varðstjóri
við Ritsímann 1918 og gegndi því
starfi til 1924, er hann var ráðinn
símstjóri Landssímastöðvarinnar
á Akureyri og umdæmisstjóri Ak-
ureyrarumdæmis. Því starfi
gegndi Gunnar þar til í ársbyrjun
1966 að hann var skipaður rit-
símastjóri og umdæmisstjóri
Reykjavíkurumdæmis. í þeirri
stöðu var hann til ársloka 1967 er
hann lét af starfi vegna aldurs.
Var hann þannig hjá Pósti og
síma í nær 53 ár. Er hér um
óvenju langan og jafnframt far-
sælan starfsaldur að ræða. Gunn-
ar lagði áherslu á að fylgjast sem
best með því sem var að gerast í
símritun og fór tvívegis erlendis
til þess að bæta þekkingu sína í
þeim efnum.
Gunnar Schram lét sig félags-
mál nokkru skipta og var formað-
ur Félags íslenskra símamanna
1918—1924 og ritstjóri Símablaðs-
ins sömu ár. Hann var mikill
íþróttaunnandi og var m.a. for-
maður KR 1921—1924, í íþrótta-
ráði Akureyrar 1930—1940 og
formaður þess 1934—1940 og
formaður Golfklúbbs Akureyrar
langa tíð.
Gunnar Schram kvæntist 28.
maí 1929 Jónínu Jónsdóttur, út-
vegsbónda í Arnarnesi við Eyja-
fjörð, hinni mætustu konu. Áttu
þau tvö börn, Margréti og Gunnar,
sem bæði eru búsett í Reykjavík.
Konu sína missti Gunnar árið
1974.
Gunnar Schram var fróður og
vel gefinn maður. Var gaman við
hann að ræða. Hann sagði vel frá
og tókst að gera atburði bæði ljósa
og lifandi. Hann var léttur og
gamansamur og því gott að véra í
návist hans. Hann var vinfastur,
ráðhollur og góðviljaður. Hann
var einn þeirra manna, sem setti
svip á umhverfi sitt.
Gunnar var traustur og trúr í
starfi og það var engin tilviljun að
honum var sýndur vaxandi
trúnaður og falin æ viðameiri
störf. Eins og áður var sagt hóf
hann ungur störf hjá Pósti og
síma og má segja að hann hafi
vaxið með ört vaxandi stofnun og
tekið þátt í að móta og efla þá
þjónustu, sem hún átti að veita.
Mörg vandasöm mál þurfti hann
að leysa og varð ég ekki var við
annað en að honum tækist það svo
vel að ekki væri um deilt. Hann
vildi ógjarnan láta það bíða morg-
uns, sem hægt var að gera sam-
dægurs. Óleyst mál hlóðust því
ekki upp í kringum hann.
Eftir að Gunnar missti konu
sína kom hann alla jafna um
hádegið í mötuneyti Pósts og síma
við Áusturvöll. Sýndi það vel þá
tryggð, sem hann batt við Póst og
síma og starfsfólk Stofnunarinn-
ar. Hann hafði af þessu mikla
ánægju bæði að ræða við fyrri
starfsfélaga svo og að fylgjast með
starfsemi stofnunarinnar frá degi
til dags.
Við, sem þekktum og störfuðum
með Gunnari Schram minnumst
ánægjulegra samverustunda. Góð-
ur drengur og vinur er kvaddur.
Blessuð sé minning hans. Að-
standendum flytjum við innilegar
samúðarkveðj ur.
Páll V. Danielsson
þegar ég fékk fregnina um
andlát míns kæra föðurbróður,
Gunnars, þá fór hugurinn ósjálf-
rátt aftur í tímann, fyrst þegar ég
var barn í föðurhúsum á Vestur-
götu og von var á Gunnari og konu
hans elskulegri, henni Jonnu. Það
varð alltaf einhver eftirvænting á
heimilinu og tilhlökkun og hátíð-
arblær komst á.
Síðar er ég hafði lokið skóla-
námi mínu og átti að fara að vinna
fyrir mér, var ákveðið að ég skyldi
eiga nokkurt frí, þá var hringt til
Akureyrar og spurt hvort ég
mætti vera hjá þeim hjónum í
nokkrar vikur, sem strax var
auðsótt, eins og við var að búast af
þessum sérlega gestrisnu og góðu
hjónum. Á þessum tíma kynntist
ég Gunnari frænda mínum á
annan hátt en sem barn í heima-
húsum. Þau kynni eru mér
ógleymanleg. Ég var stolt af
frænda mínum, sem hinum virta
og virðulega borgara Akureyrar
og svo þótti mér svo vænt um hvað
hann gaf sér mikinn tíma til að
tala við mig, unglinginn, um
áhugamál mín t.d. hvernig ég
hefði nú eytt deginum.
Þessi eiginleiki Gunnars að hafa
áhuga á ungu fólki í námi og starfi
hélst fram á síðasta dag. Aldrei
hitti ég hann án þess að hann
spyrði hvað væri að frétta af
börnum mínum og sagði hann þá
fréttir af sinni fjölskyldu og öðr- ,
um ættingjum. Minnti hann mig á
afa minn, Ellert föður hans, sem
hafði ætíð vakandi áhuga á fjöl-
skyldunni — og báðir sérstaklega
á börnunum og unglingunum.
Hittumst við Gunnar oft, tvisvar
til þrisvar í viku á heimili foreldra
minna, sem nú sakna návistar
bróður og mágs.
Gunnar auðgaði sannarlega um-
hverfi sitt með kærleika og
mannkostum. Reisn hans og
glæsileiki settu svip á umhverfið
þar sem hann var.
Við hjónin, börnin okkar og
foreldrar mínir kveðjum Gunnar
og þökkum honum fyrir allt.
Minningarnar lifa og gleymast
ekki.
Jónina Vigdís Schram
Um kvöldmatarleytið birtist
hann í dyrunum. Snyrtilega
klæddur veifar hann hatti og staf,
klappar saman lófum, heilsar öll-
um og spyr frétta. En séu fréttirn-
ar byrjaðar leggur hann hlustir
við heimsmálunum. Yfirleitt er
hann léttur í bragði, en ákveðinn í
skoðunum, snýr stundum útúr orði
og er ávallt tilbúinn með sögu, þó
e.t.v. hafi hún áður heyrst. Eftir
matinn reykir hann sígarettu og
svo keyri ég hann kannski heim. I
Vesturbæinn, þar sem sólin sest.
Á leiðinni rifjar hann upp liðinn
tíma. Afmælisdagur á Halanum,
fríspark fyrir KR, Einar Ben. -á
Melunum, göngutúr að Geysi,
þjóðhátíð í Kristjaníu, herbergi
við Hálmtorg. En þegar sólin
kemur undan húsgafli og skín
framan í okkur inn Skúlagötu, set
ég skyggnið niður, en hann segir
hlæjandi sem fyrr: „Sko, alltaf sól
í Vesturbænum." Stuttu síðar
stendur hann á tröppunum, sem
hann sópaði strákur og mokar
núorðið ef snjóar. Hann veifar og
ég keyri heim með sólina í speglin-
um og eplapoka í framsætinu.
Aftur kemur hann í kvöldmat,
aftur keyri ég hann heim, aftur
veifar hann á tröppunum, og alltaf
er sólin í Vesturbænum.
En leið hennar þangað lengist,
því úthverfin byggjast í austur.
Dagurinn styttist og dæmið snýst
við.
Um kvöldmatarleytið birtumst
við á stofu 721. Hann lítur upp úr
blaði, en gleymir ekki að veifa,
spyrja frétta og glettast inn á
milli. Allt er eins, þó við aðrar
aðstæður sé. Honum virðist líða
vel, fylgist með og kvartar lítið.
E.t.v. vakinn heldur snemma. Út
um stofugaflinn sjást ljósin við
Fossvog og suður á nes. Morgun-
inn eftir vaknar hann ekki. „Afi
þinn er dáinn.“
I dag sest sólin fyrir austan læk,
hún nær ekki lengur vestur í bæ.
Á tröppurnar er komið svell. \
Kveðjur — Hallgrímur
GOLFDUKA-OG
TEPPALÍM
Laybond 1371
Viö tilraunir okkar til framleiöslu á alhliða
gólfdúka- og teppalími höfum viö haft sam-
vinnu viö framleiðendur gólfdúka- og teppa.
Árangurinn er Laybond 1371, sem hefurþegar
getið sér gott orð og staðist þær kröfur sem
gerðar eru i dag.
. 1371
'dhesi'1’
Olíufélagið Skeljungur hf
Verslunin Suðurlandsbraut 4, Simi 38100 og 38125.
Birgðastöð við Skerjafjörð, Simi 11425.