Tíminn - 09.07.1965, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 9. júlí 1965
TÍIWINN
3

- i
><> í&V "
**» "
sxssi'á
ííxW&í
í SPEGLITÍMANS
í augum suður-afríkanskra
barna er faðir maður, sem er
ekkert sérlega hrifinn af því
að vinna en eyðir tímanum í
það að glettast, skemmta sér
og daðra við imgar stúlkur.
Að minsta kosti er þetta sú
ályktun, sem hægt er að draga
af teikningum 500 bama í Jó-
hannesarborg á aldrinum 5 til
15 ára, en þau áttu að teikna
föður sinn eins og hann kæmi
þeim fyrir sjónir.
Það þótti athyglisvert, að að-
eins fimm börn teiknuðu feð-
ur sína við vinnu og einn af
þessum fimm hafði teiknað föð-
ur sinn við uppvaskið. Öll hin
Nú líður að því, að Anna María Grikkjadrottning fæði sitt
fyrsta kóngabarn, og bíða Grikkir eftir því með miklum spenn-
;'ngi. Ef fæðingin gengur illa, þá verður litla drottningin færð
Jnn á þessa skurðstofu, þar sem konunglegir læknar munu fram-
kvæma keisaralega skurðaðgerð, svo að hinn konunglegi erf-
lngi grísku krúnunnar komist í heiminn. Hér er hjúkrunar-
kona að .athuga, að allt sé tilbúið.
Þessi mynd er af hinni verðandi ömmu, dönsku drottningunni
Ingiríð), þar sem hún er að spóka sig á götu á grísku eyjunni
Korfu. Ekki er vitað, hvcrt drottningin hafi verið að kaupa
sængurgjöf handa dóctur sirni, eða bara minjagrip handa Friðrik.
★
Fyrir nokkrum mánuð-
um var hinn sjö ára gamli Ro-
bert Lee Caroll frá Detroit
lagður inn á sjúkrahús með
bráða botnlangabólgu. Hann
var skorinn upp og botnlang-
inn fjarlægður og Robert send
ur heim heill heilsu. Eftir nokk
urn tíma varð Robert litli veik
ur aftur og öll einkenni bentu
til botnlangabólgu, en það gat
ekki staðizt, þar sem hann
hafði engan botnlanga. Hann
var lagður inn á .spítala til
rannsóknar, og það kom í ljós
að hann hafði verið með tvo
botnlanga og varð nú að skera
hann upp i annað sinn. Lækn-
irinn sem skar hann ypp, seg-
ir að það sé mjög sjaldgætt,
að fólk hafi tvo botnlanga, en
hann sagði, að tilsvarandi
dæmi væru til um menn, sem
hefðu tvo maga og tvö vélindu.
*
Humphiey varaforseti Banda
ríkjanna, er gamansamur ná-
ungi og segir gjarnan grínsög
ur af sjálfum sér og fjölskyldu
sinni. Ein þeirra er frá 1948,
þegar Humphrey var fyrst kos
inn öldungadeildarþingmaður.
Kvöldið áður en fjölskyidan
fluttist frá Minneapolis, heyrði
hinn nýi öldungadeildarþing-
maður kvöldbæn dóttur sinnar
Eftir að hafa beðið guð að
blessa foreldra sína, bætti nún
við: „Og vertu svo sæll, guð.
við erum að flytja til Washing
ton.‘
★
Sænsku leikkonunni Anitu
Ekberg hefur verið stefnt fyr-
ir rétt í Ystad í Svíþjóð, og á
hún að mæta þar í næsta mán-
uði. Þar mun dyravörðurinn á
Hótel Continental í Ystad
krefja Anitu um 1000 krónur
sem hann hafði lánað henni
Það var einn sunnudag )
september í fyrra, að Anita
var stödd á hótelinu og hringdi
★
niður til dyravarðarins og sagð
ist ekki hafa næga sænska pen-
inga á sér, og hvort dyravörð-
urinn gæti ekki hjálpað henni.
Það hafði nefnilega komið
reikningur frá kvöldinu áður,
en þá hafði Anita haldið mik-
inn gleðskap. f þeirri trú, að
kvikmyndafélag leikkonunnar
myndi borga honum, lánaði
hann Anitu peninga gegn kvitt
un, en þegar til kom, harðneit
aði kvikmyyndafélagið að
borga. Sendi hann þá Anitu
hvað eftir annað rukkunarbréf,
og þegar aldrei barst svar frá
henni, hvað þá borgun, stefndi
hann henni. Ekki er búizt við,
að leikkonan mæti sjálf í rétt
inum, en muni hins vegar
senda lögfræðing.
★
★
Kvikmyndahátíðinni í Berlín
er nú nýlokið, og búið að veita
öll verðlaun. Það var franskí
kvikmyndin Alphaville, sem
bar sigur úr býtum og hlaut
gullbjörninn. Leikstjóri mynd
arinnar var Jean Luc Godard,
og aðalleikendur myndarinnar
eru Eddie „Lemmy“ Constant-
ine og Anna Karina.. Indverj-
inn Satayjit Ray fékk silfur-
★
björn fyrir leikstjórn á kvik-
myndinni Charulata, og ind-
verska leikkonan Madhur Jeff-
rey fékk silfurbjörn fyrir leik
sinn í myndinni Shadespeage-
Wallah, og bandaríski leikar-
inn Lee Marvin fyrir leik sinn
í kvikmyndinni Cat Ballou, þar
sem hann lék á móti Jane
Fonda.
Þessi myru var tekin um daginn í Leopoldville í Kongó, ai tveim hvítum málaliðum stjórnar-
innar, þar sem þeir eru fyrir herrétti og ásakaðir fyrir flugvélarstuld. Mennirnir tveir heita Nic-
ola Van Staden, frá Suður-Afríku, og Joseph Edward Larkin, frá Ástralíu. Maðurinn við hliðina
%
á þeim er íapanskur dómtúlkur. Félagarnir tveir stálu DaKota-vél frá konaóska flughernum og
brugðu sér skemmtiferð til Angola. Á bakaleið urðu þeir benzínlausir og þurftu að lenda í
Katanga, þai sem þeir voru handteknir. Ástæðan, sem þeir gáfu fyrir að taka flugvélina, var sú
að þeir „voni bara skemmtiferð*', og i staðinn þurfa þ?ir að sitja i steininum < fjögur ár.
börnin teiknuðu feður sína við
einhvers konar skemmtanir,
þar sem þeir voru að veiða,
spila golf eða við eitthvert
annað tómstundagaman. Enn
fremur var það áberandi, að
börnin virtust vera þeirrar
skoðunar, að feður þeirra væru
mjög hrifnir af ungum og fall
egum stúlkum.
Teikningarnar voru sýndar
á opinberri sýningu í Jóhannes
abborg, og margir foreldrar
urðu allhvumsa við, þegar þeir
sáu teikningarnar. Einn faðir-
inn var teiknaður þar sem
hann var að gera hosur sínar
grænar fyrir nágrannakonunni
yfir girðinguna milli lóða
þeirra. Dóttirin, sem hafði gert
teikninguna, hafði merkt sér
hana greinilega með nafni og
heimilisfangi.
Á VÍÐAVANGI
Lítið um svör
Menn muna það gerla, að
þegar ríkisstjórnin hafði orðið
að afncma bráðabirgðalögin sín
og sfldarskattinn til þess að
flotinn færi aftur á veiðar, var
það helzta afsökun forsætisráð.
herrans, að framkvæmd bráða-
birgðalaganna hefði reynzt
óþörf eftir að saltsíldarverðið
var ákveðið. Allir vissu og sáu.
að þetta var aðeins Iélegt yfir-
klór, en við það vöknuðu ýms-
ar spurningar, sem ekki eru að
öllu leyti þægilegar fyrir for-
sætisráðherrann og liðsforingja
hans, enda hefur orðið fátt um
svör.
Menn eru að spyrja manna á
meðal, hvað hafi komið til þess,
að forsætisráðherra lá svona
mikið á að gefa út bráðabirgða-
lögin. Ef það er rétt, að nauð-
synin hafi aðeins verið sú, að
jafna milli saltsíldar og
bræðslusíldar, eins og eftir á
er sagt, hefði vprið ólíkt skyn-
samlegra að reyna að hraða
ákvörðun um verð saltsíldar,
þar sem komið var fram yfir
lögákveðinn tíma, og bíða með
bráðabirgðalögin þangað til
séð væri ,hvort þeirra væri
þörf til þess að ná þessum eina
tilgangi, sem nú er sagt, að þau
hafi haft.
Menn vita og skilja, að annar
og meiri fiskur lá undir steini,
og viðbára forsætisráðherrans
er haldleysa. Það var síldar-
skatturinn, sem var aðalatriðið
og einnig að ná í sjóð ein-
hverju verðjöfnunargjaldi, sem
ekki þyrfti svo á að halda síð-
ar. Þess vegna var um að gera
að setja bráðabirgðalögin áð-
ur. Sú ofsköttunarblaðra sprakk
sem betur fór í höndum stjórn-
arinnnar.
Göfugt er orðið
Morgunblaðið er auðvitað
ekki aðeins heiðarlegasta og
sannorðasta fréttablaðið eins
og allir vita. Það er líka öllum
blöðum prúðmannlegra í orð-
bragði einkum í pólitískum
skrifum. Þegar þeim tekst bezt
upp á Mogga verður tungutak-
ið nærri því göfugmannlegt. Af
bera svonefndir „staksteinar“ í
blaðinu. Fyrir allmörgum dög-
um var einn þáttur áberandi í
þessu efni, og héldu menn að
lengra yrði varla komizt í fögr-
um hugsunum og orðum. En
það hefur sannazt sem löngum
fyrr, að langt er hægt að kom-
ast, ef viljinn er góður og lengi
unnt að bæta eigin afrek með
trúrri ástundun og góðu hugar-
fari.
í gær tekst staksteinahöfundi
sem sé að stórbæta met sitt,
og skulu hér aðeins nefnd örfá
dæmi um faguryrðin í þessum
þætti: „afglapi", rógberinn"
(meira að segja haft í fyrir-
sögn), „álygar“, „rógberinn"
(aftur, því að ekki er góð vísa
of oft kveðin), „rógskrif“,
„rógberans“ (þriðja sinn),
„hundsvit“. Er þó margt fagur-
yrði ótalið. Menn eru að spyrja,
hvort maður með svona göfug-
mannlegt tungutak eigi ekki
hiklaust að fá verðlaun úr
Móðurmálssjóðnum, eða hvort
hann hafi ef til vill þegar feng-
ið þau.