Morgunblaðið - 16.10.1981, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1981
MEZZOFORTE
„Markaðurinn hefur
komið til okkar,
en við ekki til hans

Síöustu daga hafa
birst í blööum margar
fréttir af þeim félögum í
Mezzoforte. Eru þær til-
komnar vegna þess aö
önnur plata hljómsveitar-
innar, „í hakanum", var
nýlega sett á markað í
Englandi undir nafninu
„Mezzoforte" og hefur
hlotiö góðar móttökur
þar ytra. Platan hefur
komist ofarlega á blað í
ýmsum vinsældalistum
enskra blaöa, veriö leikin
í útvarp þar, sem og á
diskótekum. Platan hefur
þegar selst í u.þ.b. fjór-
um sinnum stærra upp-
lagi ytra en hér heima,
eöa nálægt 4000 eintökum og búast má viö aö sú tala hækki á næstunni ef svo
heldur áfram sem horfir.
Þetta allt þýöir nú samt sem áöur ekki aö strákarnir í Mezzoforte séu aö veröa
heimsfrægir og viö íslendingar getum fariö aö skipta á þeim og olíu o.þ.h. Engum
er þaö betur Ijóst og enginn tekur þessari velgengni meö meiri rósemi hugans en
hljómsveitarmeölimir sjálfir. Vitaskuld gleöjast menn yfir góöum tíðinum að utan,
en engum áætlunum er breytt, lífiö gengur áfram nokkurn veginn sinn vanagang
hjá Mezzoforte hér heima. Hér er noröan garri þótt ytra blási „Ijúfur vindur úr suðri“
STEINAR RECORDS -10/12 CARLISLE STREET. LONDON W1.TEU01-734 4000
FEATORES
0ANGER HI0H VOUNjT
,MESPENNA)
KYNNINGARBLEOILL UM ÚTGÁFU „HAKANS1* ( ENGLANDI. UMSLAGID HANN-
ADI ERNST BACHMANN. ÞEGAR ÞESSI MYND VAR TEKIN VAR GUNNLAUGUR
EKKI AO KENNA.
Blm. ræddi við Mezzoforte á
dögunum og fer afraksturinn af
spjallinu hér á eftir. Við mæltum
okkur mót að heimili þeirra Ey-
þórs hljómborðsleikara Gunnars-
sonar og Ellenar Kristjánsdóttur
á Óðinsgötu. Gunnlaugur Briem
tromrauleikari var önnum kafinn
við kennslu í tónlistarskóla FÍH
og komst ekki, en auk Eyþórs voru
mættir þeir Friðrik Karlsson, gít-
arleikari, Björn Thorarensen,
hljómborðsleikari, og Jóhann As-
mundsson, bassaleikari. Ennfrem-
ur tók þátt í samræðunum Eiríkur
Ingólfsson umboðs- og ljósamaður
hljómsveitarinnar.
Okkur finnst þetta
hafa þroskast
„Við fórum út til Englands 10.
september til að taka upp nýja
plötu, sem kemur út í nóvember.
Um miðjan sept. var „Mezzoforte"
sett á markað þar, en við höfðum
hvorki tíma né atvinnuleyfi til að
kynna hana að ráði, hvað þá að
fylgja henni eftir. Við vorum í
stúdíóinu tíu tíma á dag í tóif
daga og hugsuðum eiginlega ekki
um annað en upptökurnar á með-
an.
Þetta voru nokkuð öðvuvísi
vinnubrögð en við upptökurnar á
„Hakanum“. Þá vorum við að
þessu í langan tíma með löngum
hléum á milli. Útkoman úr því
varð kannski örlítið meira full-
komin á köflum, en ekki líkt því
eins fersk og lifandi og nýja plat-
an. Við erum mun ánægðari með
þessa plötu en „Hakann", þessi er
meira okkar verk. Geoff Calver
sem stjórnaði upptökunum í
.Hljóðrita var svo ráðríkur og mik-
ill perfeksjónisti að tilfinningin
vildi leka úr þessu sem við vorum
að gera. En það varð geysilega
pottþétt tæknilega.
Nýja platan er afslappaðri. Við
lögðum ekki jafn mikla vinnu í
alls konar stæla núna. Við hljóð-
blönduðum til dæmis allt saman á
tæpum sólarhring. Vorum með
miklu minna af „yfirdubbum"
(overdubs) en áður. Þetta er eitt af
því sem hefur verið að gerast í
okkar músík að undanförnu. Hún
er að verða viðráðanlegri í flutn-
ingi. Lagasmíðarnar hafa líka orð-
ið hnitmiðaðri, og útsetningarnar.
Okkur finnst þetta hafa þroskast
hjá okkur."
Stefnt á stærri markað
„Stúdíóið var mjög gott. Það
heiti Nova Suite og það var upp-
tökumaðurinn okkar sem mælti
með því. Það var mikils virði að
komast í nýtt umhverfi. Tækin
voru líka fullkomnari en völ er á
hér, og gert við allar bilanir á
stundinni. Allir starfsmenn voru
mjög viðkunnanlegir, en þeir
rukkuðu líka fyrir það með mikl-
um glæsibrag. Þetta var nokkuð
dýrt fyrirtæki og lengi vel var ekki
ljóst hvort við færum eða ekki.
Það á líka enginn von á því að
nýja platan beri sig með sölu hér á
landi. Henni er stefnt á stærri
markað og hann virðist bara
nokkuð góður.
Við erum ákaflega ánægðir með
það að markaðurinn hefur komið
til okkar, en við ekki til hans. Við
höfum aldrei breytt neinu í okkar
tónlist til þess að gera hana selj-
anlegri. Ef fólk hefur gaman af að
dansa eftir henni er ekki nema
gott um það að segja, enda þótt
það sé kannski skemmtilegra fyrir
tónlistarmenn að spila fyrir fólk
sem hlustar. Okkar tónlist virðist
geta gengið á diskótekum þarna
úti eins og hún er og það er bara
allt í himnalagi. Við höldum okkar
striki.
Andinn aldrei
verið betri
„Vinnan í stúdíóinu gekk vel.
Grunnarnir voru eiginlega alveg á
hreinu þegar við byrjuðum og það
flýtti mjög fyrir. Við fengum tvo
aukamenn til liðs við okkur, þá
sömu og léku á „Hakanum", Ron
Aspery saxafónleikara og Louis
Jardin sem sér um áslátt alls kon-
ar. Aspery var nýkominn úr stúd-
íóvinnu með John Williams og
Sky. Þeir höfðu verið að taka upp
einhverja filmumúsík og hann var
dauðfeginn að vera laus og fá að
leika sóló og svona. Hann les nót-
ur á yfirskilvitlegum hraða. Spil-
aði allar línur inn á örskömmum
tíma.
Þessi ferð hafði mjög góð áhrif
á okkur og andinn í hljómsveitinni
hefur aldrei verið betri, sem er
líka eins gott, því við erum með
samning upp á eina plötu í viðbót,
svo við verðum að lafa saman
a.m.k. eitt ár enn. Það eru engar
breytingar á döfinni. Menn eru
auðvitað að fást við ýmislegt utan
Mezzoforte. Eyþór er eini atvinnu-
hljómlistarmaðurinn. Hann og
Björn urðu stúdentar frá MR í vor.
Bjössi er að þýða. Friðrik klárar
Fjölbraut næsta vor. Jóhann vinn-
ur við hitt og þetta og Gunnlaugur
vinnur við bókaútgáfu og kennir
auk þess við FÍH-skólann. Eyþór
spilar í annarri hverri íslenskri
sjónvarpsauglýsingu. Þetta geng-
ur svona.
Við höfum aldrei haft neitt að
ráði upp úr Mezzoforte, en heldur
aldrei rekið okkur með tapi. Það
Greta Garbo og Robert Taylor, í
kvikmyndínni Kamilíufrúin. í sjón-
varpsþœtti Moviola sást þegar þau
voru kynnt.
Greta Garbo í hlutverki sínu
í „Gðsta Berling’s Saga“
Hin raunveru-
legu ástaratriði
í kvikmyndinni
„Flesh and the
Devil“. Garbo
og Gilbert.
Qarboí J
Konan bak við sólgleraugun
aö fór vel á því, aö fyrsti
þátturinn úr „Moviola", sem
sjónvarpið tók til sýningar,
skyldi einmitt vera um hina dáöu
leikkonu Gretu Garbo og komu
hennar til Hollywood.
Garbo-myndir hafa ekki veriö
sýndar hér í kvikmyndahúsum í
marga áratugi, og margar kynslóö-
ir kvikmyndahúsgesta hafa því
aldrei séö hina sænsku leikkonu á
tjaldinu. En þeir hafa samt heyrt
hennar getið, því hún hefur ekki
gleymst. Þó lék hún í síðustu
kvikmynd sinni áriö 1941, hét
myndin „Two Faced Wornan" og
var stjórnað af George Cukor hjá
MGM kvikmyndafélaginu.
Ööru hvoru birtast myndir af
leikkonunni í blöðum, hún er þá
venjulega meö sólgleraugu, eöa
stóran hatt, til að skýla andlitinu
svo hún þekkist ekki. Hún viröist
vilja foröast alla athygli.
Greta Louisa Gustafsson fædd-
ist 18. sept. 1905 í Stokkhólmi,
þriöja barniö af fimm, í fátækri
verkamannafjölskyldu. Fjölskyldan
bjó í eins herbergis íbúö, í hverfinu
Soder, og fjölskyldufaöirinn vann
viö hreinsunardeild borgarinnar.
Faöirinn lést þegar Greta var 13
ára gömul, og fór hún aö vinna
fyrir sér 14 ára aö aldri. Fyrsta
starfiö var á rakarastofu, hún sáp-
aöi andlit karlmannanna fyrir
rakstur.
Næst fór hún aö starfa fyrir stór-
verslun, sem afgreiöslustúlka, og á
meöan hún var þar kom hún fram í
tveim auglýsingum fyrir vorslunina.
Hún átti sér þann draum, aö
veröa kvikmyndaleikkona og eftir
erfiöa samkeppni vann hún styrk
til skólagöngu við hinn konunglega
leiklistarskóla og hóf þar nám á
átján ára afmælisdegi sínum. Eftir
aö hafa leikið smáhlutverk í nokkr-
um leikritum kom kennari hennar
henni á framfæri við leikstjórann
Mauritz Stiller, sem ásamt Victor
Sjöström, var allsráðandi viö
sænskar kvikmyndir á þeim tíma.
Mauritz Stiller var innflytjandi í
Svíþjóö, hann var rússneskur gyö-
ingur, og þaö var hann sem tók
Gretu undir sinn verndarvæng —
gaf henni meira aö segja nafniö
Garbo, sem sagt var að hann heföi
haft tilbúiö handa næsta skjól-
stæöingi sínum.
Stiller kom Gretu Garbo á fram-
færi, geröi hana aö þeirri leikkonu
sem heimurinn dáöi, hann hefur ef
til vill veriö þar í hlutverki Pygmal-
ion konungs meö sína Galateu.
Stiller skrifaöi í dagbók sína
skömmu eftir að hann kynntist
hinni ungu Gretu: „Ég tók strax
eftir, hversu auðvelt þaö myndi aö
stjórna henni algjörlega, um leiö
og ég leit beint í augu hennar.
„Þaö var Stiller sem útvegaöi
leikkonunni hlutverkiö í „Gösta
Berlings Saga“, sem varö upphafiö
að velgengni hennar.
Næsta mynd, sem Greta Garbo
lék í, hét „The Odalisque From
Smyrna", tekin í Konstantinopel,
stjórnaö af Stiller, siðan tók við
myndin „Die Freudlose Gasse“,
tekin í Vínarborg áriö 1925 og
stjórnaö af G.W. Pabst.
Og þá er komiö sögu þar sem
Greta Garbo heldur til Bandaríkj-
anna. Louis B. Mayer taldi Stiller á
aö koma til Hollywood og reyna
hæfileika sína sem leikstjóri þar.
Stiller sagöist ekki fara nema
geröur væri samningur viö skjól-
stæöing sinn, Gretu Garbo um
leiö. Svariö, sem L.B. Mayer gaf: „í
Bandaríkjunum geöjast mönnum
ekki aö þybbnum konum", hefur
oröiö fleygt.