Morgunblaðið - 20.01.1982, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. JANÚAR 1982
mnhnn
bú aek.kst afiur i' suefni i nott -er
^ leié."
Ast er...
... ad finna ástarbréf í
skónum sínum.
TM Rep U S Pat Ott —all rlfltits reserved
e 1981 Los Angeles Times Syndicate
1211
Situr hér einhver?
Pabbi, ég ætla út ad skemmta mér
með ungri stúlku. — Má ég taka
stærstu kvlfuna þína með mér?
HÖGNI HREKKVÍSI
r

/, fir/ /n/0(/r 40 þcj fíiSS/fí aSSfAo
P P/A/CÓ T'/AJ ,9/C/c/l J? . . . "
Opið bréf til formanns Sjómannasambands íslands:
Þetta eru nauðungarsamning-
ar - þess vegna sagði ég NEI!
Heiðraði Velvakandi.
Nú er þessu samningaþófi lokið
og næstum búið að neyða margan
sjómann til að samþykkja þá,
minnsta kosti hér á Suðurnesjum
og sennilega víðar. Sem betur fer
kolfelldu þeir samningana í
Reykjavík og Hafnarfirði. Ég veit
ekki hvort það sé rétt að staðið að
biðja menn um að samþykkja
þessa samninga, eins og lá í orð-
um á fundum bæði í Sandgerði og
Keflavík, því það væri ekki mögu-
leiki að ná betri samningum, því
útgerðarmenn væru svo andskoti
harðir í horn að taka. Góðir
samningamenn þar. Bara rass-
skella Oskar og Co. — þá er allt í
lagi. Einu mennirnir sem höfðu
eitthvað út úr þessu voru neta-
sjómenn á landróðrabátum og eru
þeir vel að því komnir, og þó fyrr
hefði verið.
Það er ábyggilega einsdæmi í
sögu fiskveiðiþjóðar að verðbæta
óslægðan fisk meira en slægðan. í
hverju felst nú „premían" fyrir
gott hráefni? Hver verður niður-
staðan nú hjá stórum útilegubát-
um á netum og trollbátum? Þar á
mannskapurinn að gera að fiskin-
um fyrir ekki neitt — bara svona
„hobby" ekki satt. Það munar ekki
nema 6,9 prósentum sem menn fá
minna fyrir að slægja um borð en
að koma með fiskinn óslægðan að
landi — sem er varla möguleiki á
útilegubát.
Það var snjallt hjá Kristjáni
Ragnarssyni og Co. að siga báta-
sjómönnum og togarasjómcnnum
saman. Þeir gleyptu agnið eins og
skot, Óskar og Co., meira að segja
alveg niður í maga. Það er
heimska af atvinnumönnum í sjó-
mannasamningum. Ég hef oft tal-
að um það að togarasjómenn og
bátasjómenn eiga ekkert sam-
eiginlegt, nema helzt fiskverð og
þó ekki (það sýnir sig núna). En
það vill engin hlusta á svoleiðis
kjaftæði. En hvað kom á daginn.
Togarasjómenn flestir eða allir
eru á móti, sem er ósköp eðlilegt.
Svo ætla ég að benda Óskari
Vigfússyni og Co. á einn flota inn-
an þessa ramma sem þeir stein-
gleymdu alveg — það eru togbát-
Einar Grétar Björnsson
arnir frá 20 tonnum til skuttog-
ara. Það veit þessi samninganefnd
að það sem mest var sett á oddinn
fyrir utan fiskverð voru frídagar.
Þar vorum við á trollbátunum al-
gerlega skildir eftir. Þeir vita vel
að þessir 4 frídagar í mánuði sem
tilgreindir eru í samningum hafa
aldrei verið virtir og aldrei verið
gefnir á neinum bát. Það er oft
búið að hringja ogatala við þessa
forráðamenn, sem eru fyrir okkar
stéttarfélögum — þeir hafa aldrei
gert neitt í þessu. Ég hefði gaman
af að sjá framaní þessa kalla ef
þeir þyrftu að vera á vakt við sím-
ann átta mánuði á ári eins og þeir
væru á togbát árið um kring — og
geta ekki hreyft sig þegar tvísýnt
veðurútlit væri að ræða. „Þú skalt
hringja eftir veður, við skulum sjá
til“, svona gengur þetta alltaf til í
landlegum. Maður getur ekki um
frjálst höfuð strokið,ekkert hreyft
sig og ekkert farið. Maður getur
alltaf átt von á ræsi. Skipstjórar
hafa eindregið reynt að fá það í
gegn að frídagar yrðu á einhverj-
um vissum dögum, laugardögum
eða sunnudögum, en þessu ekki
verið sinnt.
Það var eins og hnýtt í þetta á
fundinum í Sigtúni og mikið um
það skrafað hversu þeir hefðu
reynt að fá fram meira af frídög-
um handa sjómönnum. Því miður
misskildi ég þetta og gerði mér
ekki í hugarlund að togbátarnir
hefðu verið skildir eftir einskipa
— án nokkurra ákveðinna frí-
daga, átta mánuði ársins.
Maður skyldi ætla að þeir hefðu
aldrei mígið í saltan í þessari
samninganefnd. Ég veit það og
þið líka — við erum ekki svo
margir sem stundum troll á bát-
um að vetrinum að það hefði skipt
ykkur nokkru máli þó þessu hefði
verið komið í lag. Við borgum
okkar gjöld og þið eruð á kaupi
hjá okkur eins og öðrum sjómönn-
um, og eruð því skyldugir til að
sinna okkar málum líka þótt við
séum fáir. Okkur er ekki hlíft við
að greiða okkar félagsgjöld.
Jón Ólsen sagði mér, að hann
hefði vakið máls á þessu með frí-
daga á togbátum, en þeir hefðu
ekki vilja á hann hlusta og ekkert
um þetta ræða. Ég spyr: Hvers
eigum við að gjalda þegar við er-
um algerlega skildir eftir í nýaf-
stöðnum samningum að þessu
leyti. Og hversu mikla kjarabót
skyldu þessir samníngar skila
okkur sem erum á togbátum.
Er þetta ekki austantjalds-
hugsunarháttur þegar minnihlut-
inn er skilinn svona algerlega eft-
ir. Við á togbátunum þurfum
kannski engan fastan frídag, fyrir
utan páska, 8 mánuði ársins. Það
þýðir lítið að tönnlast á því að
kveðið sé á um 4 frídaga í mánuði
í samningum — það ákvæði hefur
aldrei verið virt og verður það
ekki nú frekar en áður. Allir vilj-
um við þó fá fasta frídaga og það
vitið þið í samninganefndinni, það
er ekki búið að þrasa svo lítið um
þetta.
Ég kalla þetta nauðungarsamn-
inga á flestallan hátt — þess
vegna sagði ég nei.
Einar Grétar Björnsson
Athugasemd til sóknarprests:
„Ég veit að
Frelsarinn frelsar
- annars væri hann ekki frelsari“
Fyrrverandi drykkjumaður skrifar:
Fyrrverandi sóknarprestur, fannst mér svara heldur
leiðinlega bréfi útvarpshlustanda um þá sem frelsaðir
teljast. Notaði sóknarprestur kannski ekki Biblíuna
meðan hann gegndi embætti? Las hann ekki þau orð að
Kristur væri kominn til að leita að hinu týnda og frelsa
þaðO Ég veit að Frelsarinn frelsar, annars væri hann
ekki frelsari — alveg eins og kennimaður er ekki kenn-
ari nema hann kenni.
Þeir, sem sóknarpresturinn er að segja um að séu að
upphefja sig með því að kalla sig frelsaða, hjálpuðu mér
út úr myrkri ofdrykkju og ólifnaðar, og sýndu mér
hvorki hroka eða litu niður á mig, heldur bentu mér á
að ég þyrfti að frelsast og beina sjónum mínum til
Krists, sem varð til þess að ég frelsaðist fyrir 5 árum
frá áfengi, tóbaki og öðrum löstum. Þó að enn sé ég
breyskur maður á ég þetta Kristi að þakka og svo þeim
„frelsuðu" sem bentu mér á veginn. Þetta kalla ég að
sýna trú sína í verki.
Gaman væri ef fyrrverandi sóknarprestur útskýrði
Jóhannes 3:3, þar sem Kristur segir við Nikodemus
ráðherra: „Enginn getur séð Guðsríki nema hann
endurfæðist."
Sóknarprestur telur að þeir frelsuðu ættu að hugleiða
söguna um fareseann og tollheimtumanninn. Kæri
sóknarprestur, skilurðu ekki að tollheimtumaðurinn fór
heim réttlátur af því að hann fann til synda sinna. Það
er lágmarkskrafa af fyrrverandi sóknarpresti að hann
beini spjótum sínum ekki að þeim fáu sem í raun vilja
hjálpa okkur (sýna trú sína í verki), sem verst höfum
orðið úti vegna synda okkar og ekki misst þolinmæðina
þó við féllum aftur og aftur. Að endingu fyrrverandi
sóknarprestur: Trúðu á Drottinn Jesú og þú munt hólp-
inn verða og heimili þitt. (Post. 16:31).