Morgunblaðið - 24.02.1982, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1982
37
Sjálfshól Árna Johnsen
, .- .. .
Svar við grein í Morgunblaðinu 13. febrúar
eftir Hjálmar R. Bárðarson siglingamálastjóra
„Ef hjálpa þarf manni upp í gúmmíbát úr sjó, skal nota til þess gerða tröppu.
Einnig skal maður, sem í bátnum er, aðstoða á þann hátt, að standa gleiður
í opi, til að fá stuðning af flotholti og dyrabúnaði og hjálpa þeim, sem inn
kemur, sér á milli fóta.“ Þetta er teikning úr sérriti Siglingamálastofnunar
ríkisins nr. 1, en þessi aðferð, við að aðstoða menn við að komast upp í
gúmmíbjörgunarbát, var ein af mörgum niðurstöðum prófana Siglingamála-
stofnunar ríkisins á sl. ári.
„Tangarsókn"
kallar Arni nú þessar róggrein-
ar sínar, sem undanfarið hafa
birst í Morgunblaðinu um Sigl-
ingamálastofnun ríkisins. Nú ber
hann sér á brjóst og biður sjó-
menn að þakka sér fyrir tillögur
Siglingamálastofnunar rikisins,
að reglum um sjósetningarbúnað
gúmmíbjörgunarbáta.
Það virðist vera tilgangslaust að
koma á framfæri staðreyndum við
Árna, þegar hann á í hlut. Ann-
aðhvort les hann ekki, skilur ekki
eða læst ekki skilja það sem hon-
um hentar ekki. Það er t.d. marg-
endurtekið orðið, að í júlí-hefti
ritsins Siglingamál 1981 varðandi
Sigmundsgálgann stendur: „Ef-
laust mun fást reynsla af þessu
frumkvæði Vestmanneyinga, þeg-
ar til framkvæmda kemur, að
setja losunarbúnað í skip af svo
mörgum stærðum og gerðum og
eru í fiskiflota Vestmanneyinga.
Að þeirri reynslu fenginni, verður
auðveldara að semja reglur um
þessi atriði, en nú er.“
Vestmanneyingar ákváðu að
setja losunarbúnað á einn gúmmí-
björgunrbát hvers fiskiskips þar
fyrir árslok 1981.
Sú ákvörðun hafði því verið tek-
ið af Siglingamálastofnun í júlí
1981, að upp úr áramótum
1981/ 1982 yrði gengið frá tillögum
að slíkum reglum og þær lagðar fyrir
ráðherra.
Reynslan, sem fengist hafði við
uppsetningu losunarbúnaðar gúmmí-
björgunarbáta í Vestmannaeyjum
um áramót, var síðan grundvöllur að
þeim tillögum að reglum, sem sigl-
ingamálastjóri sendi Samgönguráð-
herra, eins og ákveðið var þegar í
júlí 1981.
Hér þurfti því enginn Árni Joh-
nsen að birta rógskrif, sem hann
nú kallar „tangarsókn" sína til að
koma á framfæri þessum reglu-
gerðartillögum. Það er því innan-
tómt sjálfshól hjá Árna Johnsen að
þakka sér nokkurn þátt í þessum
máli.
Árni harmar nú, að hann
skvldi ráðast á látinn heið-
ursmann með rógi sínum
Ég virði það við Árna Johnsen,
að hann skuli þó kunna að skamm-
ast sín. í síðustu grein hans kemur
fram, að það var af fávisku hans,
að hann óvart réðist á Ólaf T.
Sveinsson, skipaskoðunarstjóra og
gaf honum heitið „dragbítur" á
þróun gúmmíbjörgunarbáta. Nú
segir Árni, að þessi „heiðurstitiU“
hafi eingöngu verið ætlaður mér.
— Nú, þegar Árni hefur áttað sig
á, að hann fór með rangt mál,
varðandi fyrstu viðurkenningu
gúmmíbjörgunarbátanna hjá
Ólafi T. Sveinssyni, þá snýr Árni
við blaðinu og segir mig vera að
reyna að koma þessu dragbítsheiti
á látinn mann. Þannig virðast
engin takmörk vera til fyrir
ósvífni Árna Johnsen. Allir þeir,
sem lesið hafa svargreinar mínar,
hafa séð, að ég hefi eytt töluverðu
máli í að hreinsa Ólaf T. Sveins-
son, fyrirrennara minn í starfi af
óverðskuldaðri árás Árna John-
sen. Ég taldi það skyldu mína að
taka upp vörn fyrir þann öðlings-
mann Ólaf T. Sveinsson, skipa-
skoðunarstjóra.
Dragbítur
(„vondi maðurinn“)
Árni segir mig hafa verið sigl-
ingamálastjóra í 4 ár, þegar fyrstu
reglurnar um gúmmíbjörgunar-
báta komust í gegn, og því sé ég
„aðal-dragbíturinn“. Hér mun
Árni eiga við skipaskoðunar-
stjórastarfið, sem ég tók við 1. maí
1954.
Þetta er hinsvegar rangt hjá
Árna, eins og allflest annað i hans
greinum. Fyrstu ákvæði um
gúmmíbjörgunarbáta eru í regl-
um, sem undirritaðar voru af
Ólafi Thors, samgönguráðherra,
20. janúar 1953. Þessar reglur eru
því gefnar út meira en heilu ári
áður en ég tek við starfi skipaskoð-
„Nú biður Árni Johnsen
um að sér sé þakkað
fyrir rógskrifin um Sigl-
ingamálastofnunina og
starfsmenn hennar.“
unarstjóra, og voru því settar í tíð
Ólafs T. Sveinssonar, skipaskoðun-
arstjóra, en ekki í minni tíð.
Hins vegar eru settar ýmsar
nýjar reglur um gúmmíbjörgun-
arbáta síðar, bæði um gerð þeirra
og fjölda um borð í skipum, eftir
því sem þessi björgunartæki
þróuðust og hlutu almenna viður-
kenningu og aukið traust.
I grein eftir Guðjón Ármann
Eyjólfsson, núverandi skólastjóra
Stýrimannaskólans í Reykjavík,
sem hann ritaði í Sjómannadags-
blað Vestmannaeyja árið 1970 um
30 ára sögu Skipstjóra- og stýri-
mannafélagsins Verðanda, segir
Guðjón Ármann m.a. um þátt fé-
lagsins í gúmmíbátaþróuninni:
„Leitaði núverandi skipaskoðun-
arstjóri iðulega liðsinnis og hjá-
stoðar félagsins, er hann stóð i
ströngu hér heima og erlendis, að
fá gúmmibátana viðurkennda og
lögleidda sem björgunartæki.
Kostaði þetta mikla baráttu á
sinni tíð.“ Þessi orð voru viðhöfð
um þann mann, sem tók við starfi
skipaskoðunarstjóra 1954, og Árni
Johnsen nú telur hafa verið þá og
æ síðan „aðal-dragbítinn“ í þróun
þessara mála!
Saminn fridur
og svikinn
Þann 8. janúar ræddi ég við
Árna Johnsen í Vestmannaeyjum,
þegar fyrsta Morgunblaðsgrein
hans barst til Eyja. Þá bauð ég
honum þann kost, þrátt fyrir rógs-
grein hans, að hann í nýrri grein
leiðrétti missagnir sínar, og lofaði
honum að láta honum í té þær
heimildir, sem hann greinilega
hefði ekki vitað um. Ef hann ekki
vildi taka þessu boði mínu, þá yrði
ég að leiðrétta rógburð hans í
svargrein.
Árni féllst á þessa lausn mála,
og lofaði að hafa samband við mig
næsta mánudag, 11. janúar, þegar
hann yrði kominn til Reykjavíkur.
Ég bauð Árna líka þá að koma á
fundinn með sjómönnum í Vest-
mannaeyjum sama dag. Þar var
nokkur kurr í sumum fundar-
mönnum út í Árna vegna rógs-
greinar hans sama dag, en ég
sagði fundarmönnum þá, að við
Árni hefðu ræðst við, og að sættir
hefðu tekist um lausn þessa leið-
indamáls, sem þessi fyrsta grein
hans hafði komið af stað. — Árni
mómælti ekki þessum orðum mín-
um, og eru fundarmenn vitni að
þessu máli.
Þetta samkomulag sveik Árni
Johnsen hinsvegar, þegar á
reyndi, og þá var ekki um annað
að ræða en að svara þeim ósvífna
rógi, sem hann birti í fyrstu grein
sinni.
Nú segir Árni í síðustu grein
sinni, að ég hafi gert ítrekaðar til-
raunir til að fá menn til að svara
greinum sínum! Þvílík eindæmis
lýgi. Ég hefi ekki beðið nokkurn
mann að svara fyrir mig greinum
Árna og mun aldrei gera. Eg tel mig
fullfæran um að svara sjálfur
lásökunum Árna, rógi hans og sví-
eftir Eggert H.
Kjartansson
Hollenskur landbúnaður hefur
verið undanfarin ár að aðlaga sig
inngöngunni í Efnahagsbandalag-
ið svo sem aðrir atvinnuvegir hér.
Nú er svo komið að bændur virð-
ast vera búnir að festa sig jafnvel
enn betur í sessi en fyrir inngöng-
una því ljóst er að þeir juku út-
flutning um sem nemur 22%. Það
sem ekki er síður athyglisvert er
að verðmætamagn afurðanna hef-
ur aukist mjög, ekki einstakra
heldur allra. Þessi verðmætaaukn-
ing þýðir sem nemur 12 milljörð-
um nýkr.
Þessi mikla útflutningsaukning
virðingum í minn garð og minna
starfsmanna, — og auk þess
ómaklegum árásum á látinn fyrir-
rennara minn í starfi.
Ætli það sé ekki fremur hitt, að
Árni er ekki sáttur við, að honum
hefur ekki tekist að tæla aðra til
aðstoðar við sig í ritdeilum við
mig, þegar hann er kominn í rök-
þrot, og sér ekki aðrar leiðir út úr
ógöngunum en að endurtaka fyrri
rangfærslur sínar. — Með því að
endurtaka rangfærslurnar nógu
oft, gerir hann sér eflaust vonir
um að lesendur Morgunblaðsins
fari að trúa þeim.
Oftrú Árna Johnsen
á reglum
Ekkert dugar nema reglur að
mati Árna Johnsen. Viðurkenning
siglingamálastjóra á búnaði, og
hvatning til skipseigenda og skip-
stjóra að taka hann í notkun, er að
mati Árna gagnslaust kák. Slíkt
er vantraust hans á skipstjórum
og útgerðarmönnum. — Én reglur
eru einskis nýtar Árni góður, ef
þær komast ekki í framkvæmd í
reynd.
kom til vegna þess að hvoru
tveggja, verð og magn jókst. Þetta
þýðir að magni til 8% og meðal-
hækkun verðs var 12%. Vegna
þess að innflutningur landbúnað-
arvara frá öðrum löndum jókst
aðeins um sem nam einu % og
verðhækkun átti sér ekki stað á
þeim afurðum að neinu marki, er
um að ræða útflutningsverðmæti
landbúnaðarvara sem svarar 50
milljörðum ísl. nýkr.
Hlutur annarra EB-landa í hol-
Icnska markaðinum er sem nemur
43,5% en var 1980 45%. Útflutn-
ingur frá Hollandi til annarra
EB-landa dróst saman úr 75% í
72%.
Þær afurðir sem mestum breyt-
ingum á erlendum mörkuðum
gengust undir voru mjólkurafurð-
Tillögur Siglingamálastofnunar
ríkisins um losunarbúnað gúmmí-
björgunarbáta á íslensk skip hefur
samgönguráðherra ákveðið að
senda til umsagnar hagsmuna-
aðila. Þegar þær umsagnir berast
samgönguráðherra, getur þurft að
endurskoða tillögurnar að reglum.
Vonandi er, að umsagnir berist
fljótt, og að reglur verði síðan
settar. Síðan reynir á, hvernig til
tekst að koma losunar- og sjósetn-
ingarbúnaði fyrir í öllum skipum,
og hvort áætluð tímamörk í tillög-
um Siglingamálastofnunar stand-
ast.
Árni á mörgu
ósvarað enn
Ýmsum spurningum, sem born-
ar voru fram í fyrri greinum mín-
um, á Árni ósvarað enn. Ennþá
hefur hann t.d. ekki upplýst, hver-
þau dæmi eru, sem hann segist
vita um, þar sem skoðunarmenn
Siglingamálastofnunar ríkisins
iðulega skrifi upp skoðunarskýrsl-
ur, án þess að skoðun fari fram.
í síðustu grein sinni segist hann
nú hafa aflað sér njósnara meðal
starfsmanna Siglingamálastofn-
unarinnar. Sennilega er þetta
þáttur þess lygalaups, sem Árni
Johnsen hleður upp og eys úr af
örlæti sínu. Sé þessi „starfsmað-
ur“ staðreynd, þá er hann greini-
lega ekki kunnugur þeim málum,
sem Árni spyr hann um. — Ég
geri ekki ráð fyrir, að Árni geti
gefið upp nöfn sinna „njósnara",
enda ekki siður alvöru-njósna-
hringa. Tilgangur Árna Johnsen
með þessari nýjustu „uppákomu"
er eflaust að valda tortryggni
milli starfsmanna innan Siglinga-
málastofnunar ríkisins. Hinsvegar
hvílir engin leynd milli starfs-
manna Siglingamálastofnunar-
innar, svo að ég verð víst að
hryggja Árna Johnsen með því, að
ég tel ekki líklegt, að honum takist
að eyðileggja ríkjandi starfsanda
og starfsáhuga innan stofnunar-
innar með tortryggni milli manna.
Lokaorð
Þar eð ég ekki geri ráð fyrir, að
Árni muni svara þeim spurning-
um, sem ég hefi beint til hans,
fremur hér eftir en hingað til, þá
má búast við að þetta verði loka-
orð mín í þessari ritdeilu við Árna
Johnsen, enda tel ég tíma mínum
betur varið til annarra starfa.
15. febrúar 1982.
Hjálmar R. Bárðarson
irnar. Rúmmálsaukning þeirra
var 6,6% og meðal verðhækkun
var 26%, sem þýðir til samans
fyrir hollenskan mjólkuriðnað
34% aukningu!
í útiræktuninni var um mest
stökk að ræða í sölu útsæðiskart-
aflna og sykurs. Aukningin sem er
á biiinu 25—25% fól í sér 30%
verðhækkun. Grænmeti og ávextir
voru fluttir út fyrir um 30% meira
en 1980.
Kjötvörur voru fluttar út í 8%
meira magni og 14% verðhækkun.
Hér var fyrst og fremst um að
ræða svína- og nautakjöt.
Ýmsar ástæður væri hægt að
nefna fyrir þessum aukna útflutn-
ingi en þar vega tvær meir en aðr-
ar. Sú fyrri er, að öll þau fyrirtæki
og framleiðendur sem í útflutningi
standa hafa komið sér saman um
að merkja allt sem flutt er út frá
Hollandi „Export Holland" skýrt
og greinilega, svo enginn þurfi að
efast um tilkomu þess. Hin ástæð-
an er að útflutningur til arabísku
landanna hefur aukist mjög mikið.
Hollenskur landbún
aður styrkist mjög