Morgunblaðið - 11.06.1982, Qupperneq 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 1982
„ Knabst honrt kowa tU locxka. ehc\
tujab T"
nmnmn
l
fc ia&2 UnlrtfMl Pr»»« SywdtfU
love 75...
... ad láta hana taka
/rvottinn af snúrun-
um áður en þú setur
úðarann i samhand.
Mold á kartödunum? — Já, á því
er einföld skýring, þser verða
óhreinar við að falla úr trjánum á
jörðina?
Með
morgrinkafiinu
Konuna verð ég að fá .sem allra
fyrst, því pokinn með óhreinu
sokkunum, nærbuxunum og skyrt-
unum er fyrir löngu orðinn troð-
fullur!
HÖGNI HREKKVlSI
„JÆJA' . GÓQA N PAÖIMN MÓKGÆ61R.!"
Frá kirkjuþingi 1978, en þar var gerð samþykkt um að beina því til forráðamanna kirkna, að
bæta aðkomuna að kirkjum, þannig að fólk í hjólastólum ætti auðvelt með að komast í þær.
Herra Pétur Sigurgeirsson biskup:
Endurbætur nauðsynlegar
Ég vil þakka góða ábend-
ingu í dálkum Velvakanda í
Mbl. hinn 9. júní, þar sem
rætt er um aðkomu í kirkjur.
Er vissulega rétt að þar sem
þarf, er nauðsynlegt að gera
öldruðum og fötluðum að-
komu í kirkjur aðgengilega
t.d. með handriðum og
skábrautum fyrir þá er nota
þurfa hjólastóla.
Um leið vil ég fá að vekja
athygli á samþykkt kirkju-
þings frá 1978, en þar segir
svo: Kirkjuþing vill beina
þeirri ósk til forráðamanna
kirkna í landinu og þá eink-
um á þéttbýlisstöðum, að
gerðar séu nauðsynlegar
endurbætur á anddyrum
kirkjuhúsa svo að fólk í
hjólastólum komist greiðlega
í kirkju.
Þakka ég þetta tækifæri til
að benda á samþykkt kirkju-
þings.
BréfriUra þótti góó ræóa biskupeins yfir íslandi, herra Péture Sigurgeirsson-
ar.
„Kraftur ástúðarinnar“
Oft kemur mér í hug, þegar ég í
fréttum heyri sagt frá friðarvið-
leitni núverandi páfa, að hann
muni vera einhver sá bezti páfi,
sem nokkru sinni hafi verið. En
eitthvað líkt kom mér einnig i hug
um núverandi biskup íslands, Pét-
ur Sigurgeirsson, þegar ég heyrði
ræðu hans sl. hvítasunnudag.
Heyrðist mér áður, að skipst hefðu
á í útvarpi dægurlagasöngvar og
eitthvert kristilegt tal, og fannst
mér eins og birti, þegar biskup tók
til máls. Sérstaklega var það þó
niðurlag ræðu hans, sem mér þótti
gott að heyra, en þar sagði hann
frá helsærðum manni, sem móður-
ástúðin virðist hafa bjargað til
lífs. Hafði maður þessi verið
þátttakandi í þrælastriðinu í
Bandaríkjunum forðum, og kom
móðir hans þangað, sem hann
dvaldi í sjúkrahúsi. Var henni
leyft að koma til hans með því
skilyrði, að hún yrti ekki á hann,
sem hún heldur ekki gerði. En hún
lagði hönd á höfuð honum, og
skynjaði hann þá undir eins, að
þar var hönd móður hans, sem
hafði þau áhrif, að hann bráðlega
varð heill. Og hvað var það nú,
sem biskup var að boða með því að
segja frá þessu? Hann var þarna
ekki að boða neina trúarjátningu,
torskiljanlega heilbrigðri skyn-
semi. Hann var þarna aðeins á
ljósan og einfaldan hátt, að boða
mátt ástúðarinnar, sem hvergi á
heima fremur en þar, sem ríkjandi
er frjáls hugsun og ást á sannleik-
anum.
Þorsteinn Jónsson
á Úlfsstöðum.
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum
um hvaðeina sem þeim liggur á hjarta — eða hringja
milli kl. 10 og 12 mánudaga til föstudaga. Bréf þurfa
ekki að vera vélrituð. Þeir, sem ekki koma því við að
skrifa, slá þá bara á þráðinn og Velvakandi kemur
orðum þeirra áleiðis. Nöfn, nafnnúmer og heimilis-
föng þurfa að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að
höfundur óski nafnleyndar.
Kveðskapur
Karl hringdi og bað fyrir
þessa kveðju, sem honum datt í
hug við lestur fréttar í Morg-
unblaðinu þriðjudaginn 8. júní,
varðandi það að fulltrúar
kvennaframboðs og Alþýðu-
bandalags hafi verið sammála
um, að leyfa Samtökum her-
stöðvaandstæðinga að halda
útifund á 17. júní. Af því tilefni
varð þessi vísa til:
KvennarramboðHkempurnar,
komust úr hrakningum,
hurfu undir hempurnar
á hernámsandstæðingum.
Rusl úti í
náttúrunni
Kona í vesturbænum hringdi
og sagði að undanfarið hefði
það stórversnað, að fólk henti
frá sér rusli, næstum því hvar
sem væri. Að þessu væru mikil
lýti, sérstaklega úti í náttúr-
unni, þar sem sjaldan eða aldr-
ei væri hreinsað til. Þetta væri
algjör óþarfi því víðast hvar
hefði verið komið fyrir ílátum
undir rusl, og ef svo vildi til að
um þau væri ekki að ræða, þá
væri fólk ekkert of gott til að
taka með sér það rusl sem það
bæri mér sér út í náttúruna.
Hér í borginni hefði víðast
hvar verið komið fyrir rusla-
ílátum, svo það væri enginn
vandi að losna við rusl, án þess
að grýta því frá sér á götuna.
Að lokum vildi hún beina þeim
eindregnu tilmælum til fólks,
að það tæki sig á í þessum efn-