Morgunblaðið - 04.07.1982, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ1982
39
Arnkell Ingimund-
arson — Minning
Fæddur 5. október 1900
Dáinn 23. júní 1982
Ég hitti hann á hlaðinu fyrir
utan Glæsibæ, viku áður en hann
var allur. Hann var að koma frá
lækninum sínum, en var hress,
miklu hressari en ég átti von á,
eftir strangar sjúkrahúslegur
hans á liðnu ári, með gáskablik í
auga og lét vel af sér. Ég sá að
hann hafði gránað mjög síðan göt-
ur okkar lágu síðast hver á aðra;
miklar augabrýrnar hvítar eins og
á öldungum musterisins í helgi-
myndunum, sem maður fékk á
Landakoti hér á árum áður — og
það fór honum vel.
Arnkell hét hann, Ingimundar-
son, en allir þekktu hann sem Kela
í Ölgerðinni, og ég held jafnvel
sumir hafi haldið að hann héti
sem orðanna hljóðan; — einu sinni
var hann spurður hvort hann væri
Egill Skalla-Grímsson sjálfur.
Hér ristir dýpra en spaugið eitt:
þau störf, sem honum voru falin
og hann sjálfur urðu eitt; — sem
fyrirtækið væri hans og hann
fyrirtækið — og þó hann væri
löngu hættur störfum var ekkert
breytt. Hann spurði mig í þaula á
hlaðinu við Glæsibæ og það var
eins og hann hefði hætt að vinna í
gær.
Hann mun fyrst hafa tengst
fyrirtækinu Ölgerðin Egill
Skalla-Grímsson á árunum
1924—1928, þá sem starfsmaður
Kristins heitins Sigurðssonar,
múrarameistara, sem á þessum
tíma hafði með höndum byggingu
ölgerðarhúsa fyrirtækisins við
Njálsgötu. Þegar Kristinn, að hús-
um þessum fullbyggðum, réðist
fastur samstarfsmaður vinar
míns, Tómasar heitins Tómasson-
ar, ölgerðarmanns, sem verkstjóri
við þetta fyrirtæki hans, fylgdi
Keli vinnuveitanda sínum og vini,
og urðu vistaskiptin ekki fleiri
þessa heims. Lýsir það reyndar
manninum orðum betur, enda
varð hann sjálfsagður eftirmaður
Kristins, sem yfirverkstjóri að
honum látnum, árið 1945, og ann-
aðist starfið af þeirri kostgæfni,
sem honum var eðlislæg, meðan
heilsa entist, eða í full tuttugu ár.
Þegar starfsþrek tók að bila, flutti
hann sig um set, og annaðist ýmis
léttari störf innan fyrirtækisins
næstu sjö árin. Ekki mun hann
hafa látið af störfum léttu sinni,
en þar tók heilsan völdin og ákvað
starfsdegi lokið.
Við kölluðum hver annan stund-
um „fóstra" — og ekki að ófyrir-
synju. Nær sextán ára að aldri var
mér um nokkurra vikna skeið
fengið athvarf hjá þeim hjónum,
Valgerði heitinni Gunnarsdóttur
og Kela, í fjarveru foreldra minna,
sem ekki munu hafa treyst
stráknum einum heima, meðan
þau dvöldust erlendis; þá fyrir all-
nokkru búnum að uppgötva bæði
stelpur og brennivín og vísum til
alls. Á þessum vikum breyttist
ekki alveg óttalaus virðing ungl-
ingsins í trausta vináttu við þau
hjón — og entist meðan bæði
lifðu. Undir annars virðulegu yfir-
bragði Kela reyndist stundum
stutt í strákinn og ungum var gott
að umgangast hann. Þau hjón
höfðu barnaián og tel ég ekki hafa
hallast á um uppeldið; hlýja þeirra
og sanngirni hafa efalaust valdið
miklu um framhaldið. Hvort und-
irritaður strákur fór betri úr at-
hvarfinu, skal ódæmt, en vissulega
fór hann ríkari af þeirri alúð og
hlýju, sem er alltof sjaldgæf í um-
gengni fólks, en var aðal þeirra
Valgerðar og Kela.
Ætt og uppruna Kela kann ég
hvorki að rekja, né hirði um. Hann
var mér virðulegur fulltrúi síns
fólks; maður sem ég tel mig ríkari
af að hafa þekkt og átt að vini.
Þegar við kvöddumst við Glæsibæ
á dögunum, gekk hann frá mér
teinréttur í átt til strætisvagns-
ins; ekkert víl né vol, þó nær átta-
tíu og tveggja ára væri og hamp-
aði staf. Sú minning er góð: Keli
eins og ég þekkti hann í raun.
Tómas Agnar Tómasson
Viö aöstandendur
SIGURÐAR GUOJÓNSSONAR,
trésmiös,
fré Hellu, Rofabæ 47,
flytjum þakkir öllum þeim er á einn eöa annan hátt vottuðu samúö
viö fráfall hans, einnig flytjum viö þakkir öllum þeim er veittu
honum hjálp og styrk í veikindum hans.
Blessun Guðs fylgi ykkur öllum.
Kristinn Sigurösson og systkini hins látna.
t
Elskulegur eiginmaöur minn, faöir, stjúpfaöir, tengdafaöir og afi
RAGNAR GUÐJÓNSSON,
fyrrverandi forstjóri Kvíabryggju,
Efatahjalla 3, Kóp.,
verður jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 6. júlí kl. 15.
Inga Kristjánsdóttir,
Gunnhildur Ragnarsdóttir,
Eygló Ragnarsdóttir, E|öu.r ®(tarPbáöinsson,
Guörún Sigursteinsdóttir, Vigfús Björnsson
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jarðarför
JÓHANNESAR GUÐMUNDSSONAR,
Helguhvammi.
Guömundur Jóhannesson, Helga Magnúsdóttir,
Valdimar Jóhannesson, Guörún Bjarnadóttir,
Eggert Jóhannesson, Auöur Hauksdóttir,
Ólafur Þórhallsson, Halldóra Kristinsdóttir
og börn.
Lokað vegna jarðarfarar
mánudaginn 5. júlí frá kl. 12—4.
Elskaður tengdafaðir er látinn.
Ekki mun hann framar ganga
hljóðlega um dyrnar og bjóða góð-
an dag með kossi. Umgengnin við
hann var orðinn hluti af tilver-
unni og hans er nú sárt saknað af
öllum á heimilinu að Ægissíðu
113. Hve honum var lagið að um-
gangast börnin og njóta þess að
gæla við þau og þiggja atlot þeirra
lítilla, sem hann og settist með
hinum eldri og spjallaði við þau.
Það var glatt á hjalla, þegar afi
gerði að gamni sínu, og höfðu
börnin á orði: „Afi er alltaf svo
skemmtilegur“, og hann hafði
nægan tíma. Glaðværð einkenndi
hann í góðra vina hópi, þótt hin
síðari ár hafr af honum dregið
sökum vanheilsu. Hvað þyngst
voru sporin hans fyrir 2 árum, er
hann fylgdi ástkærri eiginkonu til
grafar. Þau hjónin voru svo mjög
háð hvort öðru eftir nær 60 ára
hjónaband í ást og umhyggju, að
þegar leiðir skyldu var áfallið
þungbært honum, sem eftir stóð.
Upp frá því varð samgangurinn
jafnvel enn meiri „milli hæða“, og
ég tengdist honum náið þess
vegna. Betri tengdaföður gat eng-
inn átt, svo hlýr og fullur löngun-
ar til að gleðja og hjálpa. Sjálfum
sér ætlaði hann lítið, sá vel gjörðir
og kosti annarra, en leit löngum
smátt á eigið ágæti. Er mér ljúft
að minnast morgunstundanna,
þegar margt bar á góma. Honum
var mikið í mun, að kristin trú
væri í hávegum höfð og áhuginn
var óskiptur, er hann heyrði Guðs
orð boðað af sannfæringu og
krafti. Um árabil sótti hann sam-
komur í KFUM og er við hjónin
fórum utan til kristniboðsstarfa,
studdi hann það málefni af heilum
hug.
Ein dýrmætasta minningin sem
ég á, eru bænir hans, þar sem
hann sat í stólnum sínum og talaði
við Guð, einlæglega eins og barn
við föður. Þá læddist ég upp og lét
hann einan eftir. Sæll er hann nú,
sem hefur náð fundi frelsara síns.
Arnkell var fæddur í Tjaldanesi
í Saurbæjarhreppi, Dalasýslu, 5.
október árið 1900. Hinn 28. nóv-
ember 1921 kvæntist hann Val-
gerði Kr. Gunnarsdóttur, þá
ljósmóður. Lengst af voru þau
búsett í Reykjavík. Börnin þeirra
fimm eru: Gunnar, Benedikt,
Sverrir, Jakobína og Gísli. Eina
fósturdóttur ólu þau upp, Júlíönu
Rut.
Arnkell var starfsmaður Öl-
gerðar Egils Skallagrímssonar í
46 ár, lengi sem verkstjóri. Þar
eignaðist hann marga vini, sem
héldu tryggð við hann til hins síð-
asta, enda var hann virtur meðal
starfsfólksins, sem fann vel hvern
mæta mann hann hafði að geyma.
Og aldrei ætlaði hann öðrum það,
sem hann ekki var fús til að gera
sjálfur. Fullur atorku og dugnaðar
gekk hann að störfum sínum og
var þá ekki spurt hvað tímanum
leið, — trúr fram úr hófi i þeirri
þjónustu, sem yfirboðarar hans
fólu honum.
Arnkell lést hinn 23. júní sl.
Innilegar þakkir eru færðar
hjúkrunarfólki og læknum Borg-
arspítalans, sem sýndu honum
hlýju og frábæra umönnun, er
hann oftlega þurfti að gista
sjúkrahús í veikindum sínum.
Ég þakka Guði fyrir ástkæran
tengdaföður og blessa minningu
hans.
Katrín Þ. Guðlaugsdóttir
VIDHOrUMFönri
SEM FARA ÞER VEL
Mikiö úrval af Ijósum sumarjökkum
úr þunnum efnum,
einhnepptir og tvíhnepptir.
B.M. Vallá hf., Nóatúni 17 og Bíldshöfða 3.
Aðalstræti 4
Bankastræti 7