Morgunblaðið - 29.10.1982, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. OKTÓBER 1982
__________________« IMZ UnlnriÉ fr.ii S.ndlcm
lt É9 gel 6möga\ega gert þessoc
upp v//<5 rrug!
Kru þeir nokkuð farnir að l'Hta er ekki mitt númer, frú, því
smakka á? skórinn meiðir mig ekkert?
HÖGNI HREKKVÍSI
Þessir hringdu . .
Frábær
þjónusta og
lipurð þökkuð
Oddný Halldórsdóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að senda eig-
endum og starfsfólki verslun-
arinnar Hólagarðs í Breiðholti
kærar kveðjur og þakklæti
fyrir frábæra þjónustu og lip-
urð. Ég hef t.d. oft þurft að
notfæra mér heimsendingar-
þjónustu verslunarinnar, ekki
hvað síst meðan ég var við-
bundin heima vegna veikinda,
og þá hef ég glöggt tekið eftir
því, að ekki er verið að kasta
höndunum til vals á vörunum
sem ég bið um, eins og oft vill
verða þegar um slíka þjónustu
er að ræða. T.d. er alltaf valin
ódýrari vörutegundin, ef um
tvær mismunandi dýrar teg-
undir er að ræða, og segir það
sína sögu.
Þar sjást
ei neinar
sólarglætur
Ellilífeyrisþegi hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Mikið hafði ég hlakkað til að
fá svör við því, hvað liði bygg-
inaráformum Samtaka aldr-
aðra um húsnæði fyrir aldrað
fólk, sem býr í of stóru eða á
annan hátt óhentugum íbúð-
um. Svo kom svarið og mikil
urðu vonbrigðin með þá erfið-
leika sem virtust vera á öllum
sviðum, og þá ekki síst með þá
úthlutunarreglu er samtökin
hyggjast fara eftir, að miða við
árafjölda umsækjenda í félag-
inu. Því held ég, sem er ungur
í félaginu en aldinn að árum,
að ég verði fljótari að íbúð í
Fossvogskirkjugarði en hjá
Samtökum aldraðra. Mér
fannst það svo daufleg mynd,
sem birtist af þessu, að mér
sýndust litlir möguleikar á því
fyrir mig að vænta íbúðar þar
í þessu lífi. Af þessu tilefni
datt mér í hug:
()g á því sjást víst engar bætur
og roér þykir myndin snjád.
I‘»r sjást ei neinar sólarglætur
og sýnast heldur engin rád.
Björgunar-
sveitirnar
misnotaðar
Áhugamaður um björgunar-
störf hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Það kom enn
einu sinni í ljós í björgunaræf-
ingunni sem fram fór á Kefla-
víkurflugvelli á þriðjudags-
morgun hvað yfirvöld misnota
björgunarsveitirnar herfilega.
Þetta fór þannig fram að bílar
björgunarsveitanna voru kall-
aðir út og sendir suður á
Keflavíkurflugvöll með tveim-
ur mönnum innanborðs. Síðan
fólst hlutverk björgunarsveit-
armanna aðallega í því að
komast á sem skemmstum
tíma í bæinn, og mælt ná-
kvæmlega hvað þeir væru
lengi að aka frá flugvelli að
spítala. Ekki tóku þeir þátt í
undirbúningi aðgerðanna eða
björgunarstörfunum sjálfum,
hvað þá björgunarsveitarmenn
almennt, en hins vegar kom
það í hlut viðkomandi félaga
að borga bensínreikninginn.
Ég held að það sé kominn tími
til að björgunarsveitarmenn
hafni þátttöku í svona leikara-
skap. Þarna er aðeins verið að
misnota samtök þeirra.
Spámæli Helga Pjeturss
Þorsteinn Jónsson á Úlfsstöðum
skrifar:
„Satt segir síra Bolli Gústavsson
í grein sinni um ragnarök, nýlega
birtri í Lesbók Mbl., að ekki stefni
nú alls kostar til þess, að spámæli
Helga Pjeturss um aldamótin 2000
muni rætast. En þótt Helgi léti
þessa góðspá frá sér fara, sem lesa
má í bók hans Framnýal, þá mun
hann hafa orðið einna fyrstur
manna til að sjá fram á það, sem
svo mjög hefir orðið á hinn verri
veg á þessari öld, og hefði síra Bolli
einnig mátt geta þess. Sem náttúru-
fræðingur mun Helgi Pjeturss
fyrstur allra manna hafa gert sér
grein fyrir hinum tveimur stefnum
verðandinnar, sem hann nefndi lífs-
stefnu og helstefnu, og taldi hann
að helstefnan, stefna hinnar vax-
andi þjáningar, hefði jafnan verið
meira ríkjandi á þessari jörð, og
kemur þetta mjög víða fram í Nýöl-
um hans. Og til marks um, að hann
hafi Iöngum séð fyrir það, sem svo
varð, skal hér geta þess, að snemma
árs 1914 skrifaði hann um, að ill
tíðindi væru framundan. Verð ég af
þeseu að ætla, að nefnd spámæli
hans beri fremur að líta á sem
hugieiöingu um það, sem gæti orðið,
því eins og kunnugt mætti vera,
boðaði hann ekki einungis ótta og
ugg. Boðskapur hans var fagnaðar-
erindi um sigur guðsríkis fyrir
framkomu nýrra og stórkostlegra
sanninda.
Það eru nú liðin meira en sextíu
ár síðan ég fyrst las ritgerðina „Hið
mikla samband", sem var upp-
hafshefti Nýals, og er mér enn í
minni, hve mér birti þá fyrir sjón-
Dr. Ilelgi Pjeturss
um. Og til þess enn einu sinni að
kalla fram endurminninguna um
þann lestur, las ég ritgerð þessa
nýlega ásamt enn öðrum Nýalsþátt-
um, og naut ég enn þessa lestrar
eins og jafnan áður. En líklega hefi
ég nú í meira lagi fundið til þess,
hve þessar ritgerðir virðast nú vera
gleymdar öllum almenningi, og var
af þeirri ástæðu ekki laust við, að
ég yrði síra Bolla þakklátur fyrir
það að hafa með nokkrum hætti
rofið hina ríkjandi þögn. Og sé það
framgangur æ réttari skilnings á
heimi og lífi, sem síra Bolli á við
með tali sínu um réttlæti guðs og
gróandi mátt eilífs lífs, þá er ég
honum mjög sammála. Að vita æ
betur hið rétta hlýtur framar öllu
að vera skilyrði fyrir því, að menn
framkvæmi hið rétta. Og nú tek ég
hér upp síðustu málsgreinina úr rit-
gerðinni, sem ég gat um hér að
framan, því að þar kemur það svo
glögglega fram, hve höfundi hennar
hefir verið ljóst, hvert stefndi, þeg-
ar hún var samin.
„Grunlausir ganga menn leiðina
til glötunar. Hatrið ólgar milli ein-
staklinganna, milli stétta hinna
einstöku þjóðfélaga, og milli þjóð-
anna. Nú þegar eru menn teknir að
undirbúa næstu styrjöld á ennþá
stórkostlegri hátt en þessi hafði
verið undirbúin. En styrjaldir svara
í mannfélagi til sóttar í líkama. Þá
brýst ferlegast út í framkvæmd all-
ur misskilningurinn á lífinu, allar
hinar röngu hugmyndir. Þá er þver-
ast stefnt gegn því sem þarf að
vera, ef tilgangi lífsins á að vera
náð. Þá er fjarst verið því, að stefna
áleiðis til þeirrar lífheildar, sem
verður, þegar enginn hugsar rangt
um annan og enginn vill öðruvísi en
vel. Fyrir löngu hefir menn grunað,
að friður allra manna á milli mundi
verða bölsendir, einkenni annars
ástands á jörðu hér og góðs. Hitt
hafa menn ekki vitað, þó að undar-
legt megi virðast, að trúarbrögðin
geta ekki fært mannkyninu friðinn.
Einungis þekkingin getur það, sú
þekking, sem er ekki takmörkuð af
neinum trúarbrögðum, sú þekking,
sem gerir mönnum skiljanlegt, svo
að þar þarf engrar trúar við, hvern-
ig framtíð þeir skapa sér, sem vilja
verða frægir og miklir af að baka
öðrum bðl, og hvernig einungis þar,
sem lokið er öllum vilja á að gera
öðrum illt, verður stefnt til hins
mikla sambands."