Morgunblaðið - 13.01.1983, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. JANUAR 1983
31
Margrét G. Guðmunds-
dóttir - Minningarorð
Fædd 2. febrúar 1924
Dáin 5. janúar 1983
Mig langar að minnast með
fáum og fátæklegum orðum
frænku minnar, Margrétar Guð-
mundsdóttur. Ég var svo lánsöm
sem barn að fá að alast upp ásamt
foreldrum og bræðrum með ömmu
og afa og frænkum mínum tveim,
Margréti og Sesselju. Afi og
amma á efri hæðinni, pabbi og
mamma á neðri hæðinni og syst-
urnar með sín herbergi í risinu.
Þvílíkur ævintýraljómi í augum
barnsins, þ.e. mín, var ekki risið
og herbergi systranna. Notaði ég
öll tækifæri til að skottast upp á
loft og líta yfir það sem þær áttu,
anda að mér ilmvatnsangan, kíkja
í leyndardómsfullar krúsir og
kassa. Allt var snert og skoðað og
var þetta eins og draumur fyrir
mér. Aldrei hugsaði ég um hvort
ég væri að trufla og þvælast fyrir,
enda var mér ekki ýtt til hliðar.
Mér var alltaf vel tekið og alltaf
velkomin. Þegar þær voru að fara
út, í bíó, eða gera eitthvað annað
skemmtilegt og voru að snyrta sig
fyrir framan spegilinn, stóð ég
stjörf af aðdáun. Ekki hef ég verið
vel að mér í heiti athafnarinnar
því ég sagði: „Magga og Sella mig
fála líka“, svo fékk ég rautt á var-
irnar og koss á kinnarnar. Nú gat
ég státað mig af þrem vörum á
andlitinu. Þvílík sæla.
Þegar þær áttu svo von á stelp-
unum í saumaklúbbinn, kom ég
alltaf fyrst, leit yfir stofurnar,
sem voru svo fínar og glansandi og
hugsaði um allt það fína og góða
sem þær áttu að fá að borða
seinna um kvöldið. Mikið öfundaði
ég stelpurnar í saumaklúbbnum
að fá að sitja við borðið með fal-
lega dúknum, sem Magga saum-
aði. Hann var hvítur og allur
bróderaður með allavega litum
blómum og svo var blúnda allt í
hring. Ég var þá alveg viss um að
enginn gat saumað svona fallega
eins og Magga frænka.
I mínum augum gat Magga allt,
framreitt fínustu rétti á augna-
bliki, saumað og prjónað. Það var
alveg sama hvað hún tók sér fyrir
hendur, allt lék í höndunum á
henni. Með Möggu steig ég mín
fyrstu spor sem innanbúðardama í
skógerðinni. Ég fékk að pakka inn,
binda utan um og þykjast vera
fullorðin. Þá var ég alsæl lítil
telpa við hliðina á Möggu.
Magga var mér yndisleg frænka
og vinur. En árin líða, fólk fer í
sitthverja áttina, lengra verður á
milli, við hittumst ekki oft. Samt
var það svo, að alltaf á jólum,
fyrst sem börn, síðan sem ungl-
Fæddur 5. júní 1943
Dáinn 2. janúar 1983
Hann Kristján frændi er dáinn.
Heils árs hetjulegri baráttu er
lokið. Baráttu sem reyndar hófst
fyrir tæpum 8 árum. Við sem til
þekktum vissum ekki annað en að
þá hefði hann sigrast á þessum
óboðna gesti, sem nú hefur lagt
hann að velli.
ingar, svo sem fullorðið fólk með
börn og maka, fórum við á Grund-
arstíg á jóladag. Fyrst til pabba
og mömmu í Þingholtsstræti, síð-
an til systranna á Grundarstíg.
Minningin lifir í huga mér. Ég
mun alltaf minnast Möggu frænku
svo lengi sem ég lifi. Hún tengist
minningum um bernsku- og ungl-
ingsár mín, árum sem oftast eru
skemmtilegust og margþætt í
minningunni. Hvíli mín elskulega
frænka í Guðs friði. Systkinum
hennar, Halldóru, Kristjáni, Sig-
mari og Sesselju, sendi ég samúð-
arkveðjur. Góður Guð veri með
þeim, styrki og leiði í sorg þeirra
og ástvinum öllum bið ég Guðs
blessunar.
Nína V. Kristjánsdóttir
„()g því varA allt sv« hljótt vid holfrt*j»n þína
S4>m hefdi klökkur gígjuNtrengur brostió.
()g enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
Tómas (•uðmundsson.
Einn er sá sem allt er lífsanda
dregur heimsækir fyrr eða síðar.
Það er dauðinn. En hvað dagurinn
heitir veit enginn nema sá sem
öllu stjórnar. Eitt sinn skal hver
deyja stendur skrifað en hver ætli
leiði hugann að slíku meðan allt
leikur í lyndi. Þegar svo kallið
kemur til einhvers sem manni
stendur nærri þá verður maður
hissa. Fæstir eru viðbúnir að
heyra dauðafregn. Þannig var það
líka er það fréttist að Magga væri
dáin.
Hún hét fullu nafni Margrét
Guðrún Guðmundsdóttir, fædd 2.
febrúar 1924. Hún var því tæpra
59 ára er hún kvaddi þennan heim
5. janúar sl. Magga, eins og hún
var alltaf kölluð af okkur í fjöl-
skyldunni, var satt að segja kátust
af okkur öllum og því stendur
maður orðlaus yfir því að nú slær
hennar góða hjarta ekki meir og
hennar glaðlegi hlátur er þagnað-
ur. Enginn ræður sínu skapa-
dægri.
Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Kr. Halldórsson, trésmið-
ur, og kona hans, Vigdís Jónsdótt-
ir. Þau bjuggu að Grundarstíg 5,
Reykjavík, allan sinn búskap og
ólu börn sín þar upp. Börnin sem
upp komust urðu sex og voru það
þrjár systur og þrír bræður. Var
Magga næstyngst þeirra. Óhætt er
að segja að hún fæðist á þeim
tíma þegar Reykjavík er að breyt-
ast úr bæ í borg. Þingholtin voru
að byggjast og ennþá stóðu nokkr-
ir gamlir steinbæir hér og þar til
vitnis um gamla tíð. Þar á meðal
var Bergstaðastræti 16, Litla
Lífsviljinn var mikill, glaðværð-
in látin sitja í fyrirrúmi, þrátt
fyrir vitneskjuna um hvert
stefndi. Þann tíma naut hann eig-
inkonu og dóttur sem léttu þessa
erfiðu baráttu með óbilandi
kjarki.
A kveðjustund sækja minn-
ingarnar á. Frá bernskuárum á
ísafirði, hjá ömmu Jónu og afa
Grund, en þar bjuggu föðurfor-
eldrar hennar. Holtin þarna í
kring voru eins og umgjörð um
það líf sem lifað var á þessum eft-
irstríðsárum. Það var ekki mulið
undir neinn á þeim árum. Allir
þurftu að læra að vinna og taka
þátt í lífsbaráttunni. Foreldrarnir
brutust áfram með stóran barna-
hóp með dugnaði, sparnaði og
nýtni. Þetta var það veganesti sem
hún fékk úr föðurhúsum.
Að barnaskólanámi loknu fór
hún í Kvennaskólann í Reykjavík
eða Kvennó eins og þessi skóli var
gjarnan kallaður. Síðan tók starf-
ið við. Fékkst Magga við ýmis
störf svo sem við afgreiðslu í
Nora-Magasíni, sem var þar sem
Almannatryggingar eru nú, í
Pósthússtræti. Þar fékkst allt
milli himins og jarðar og var
ævintýri að heimsækja hana
þangað. Um árabil vann hún við
fyrirtæki bræðra sinna, þeirra
Kristjáns og Sigmars, Skógerð
Kristjáns Guðmundssonar, fyrst
að almennum skrifstofustörfum
og síðan við hönnun á skófatnaði,
en þá grein kynnti hún sér vetur-
langt í Kaupmannahöfn. En iðn-
aður á íslandi er sem öspin. Verði
hretin of þung bognar hún og
deyr. Svo fór um þessa stóru
skógerð. Um nokkurt skeið vann
hún hjá því þekkta togarafyrir-
tæki Alliance og átti þar mikil
samskipti við sjómenn og sjó-
mannskonur vegna afskipta sinna
af launauppgjörum og fórst henni
það vel úr hendi sem annað.
Magga giftist aldrei en bjó með
foreldrum sínum og systur, Sess-
elju, að Grundarstíg 5 allt sitt líf.
Þegar árin færðust yfir gömlu
hjónin brast heilsa þeirra og tók
Magga þá að sér það mikilvæga
hlutverk ásamt systur sinni að
búa þeim gott ævikvöld allt þar til
þau féllu frá. En síðustu árin vann
hún ekkert utan heimilisins vegna
þessa. Þarna sýndi Magga að hún
bjó yfir miklum hæfileikum að
takast á við það verkefni að
Sigurði, seinna sem fullorðið fólk í
Hafnarfirði og á Seltjarnarnesi.
Samverustundirnar hjá Ellu og
Frissa á Nesinu. Heimsóknir feðg-
anna á 33.
Enginn fær sín örlög flúið.
Spurningar hrannast upp, en svör-
in verða færri. Því hann svo ung-
ur, hrifinn burt frá eiginkonu og
börnum, frá syninum sem þarfn-
aðist hans svo mjög. Minningin
um góðan dreng mun lifa með
okkur.
Sigrún mín, Arna og Ásgeir
Isak, megi góður Guð styrkja ykk-
ur um alla framtíð. Hjörný
stunda foreldrana þegar þau
þurftu svo mikið á því að halda.
Hjúkra og annast aldraða foreldra
sína. Síðast föður sinn, Guðmund,
blindan og farinn að heilsu. Þetta
verkefni verður hennar bauta-
steinn. Nú síðustu árin hefur hún
unnið hjá Póstgíróstofunni.
Áhugamál hennar voru marg-
vísleg. Gaman hafði hún af hann-
yrðum og þá var unun að koma í
jólaboðin á Grundarstíg þar sem
borð voru hlaðin laufabrauði og
„pörtum". Hún stundaði útilíf á
yngri árum, skíðaferðir og fjalla-
ferðir. Nú síðari ár naut hún sam-
vista við börn frænku sinnar sem
ólst upp á heimilinu og voru þau
henni mikils virði.
Magga var glæsileg ung kona,
há og grönn, dökkhærð og rösk í
fasi. Hún hafði ákveðnar skoðanir
um lífið og tilveruna og fór sínar
leiðir i þeim efnum. Hún var vina-
föst og um það vottar sauma-
klúbburinn hennar ser.i lifað hefur
áratugi. En nú er þar skarð fyrir
skildi.
Nú er komið að leiðarlokum.
Það líf sem blómstraði fyrir átta
vikum er ekki lengur til. Jarðar-
förin fer fram 13. janúar. Margs
er að minnast og margs er að
sakna. Þess bið ég heitast að tím-
inn lækni sárin og þerri tárin.
Þetta er lífsins saga.
Kveðja,
Jóhann Kristjánsson
í dag verður jarðsungin, frá
Dómkirkjunni í Reykjavík, starfs-
félagi okkar Margrét Guðmunds-
dóttir.
Síst hvarflaði að okkur að það
væri hennar hinsta för þegar hún
sagðist, fyrir nokkrum vikum,
þurfa að fara á sjúkrahús vegna
rannsóknar. Hafi hana grunað að
um frekari veikindi væri að ræða
þá orðaði hún það ekki við okkur.
Þótt hún væri ekki jafn hress og
smáglettin eins og hún átti að sér,
síðustu dagana áður en hún lagð-
ist á sjúkrahúsið, þá kvartaði hún
ekki yfir veikindum sínum frekar
en öðru, enda með afar heilsteypta
og vandaða skaphöfn.
Margrét Guðmundsdóttir var
greind kona, vel menntuð, við-
ræðugóð og tíguleg í framgöngu.
Síst var henni að skapi að láta á
sér bera eða reyna sýnast öðrum
fremri. Einmitt þess vegna var
ekki hægt annað en taka eftir og
bera sérstaka virðingu fyrir þess-
ari virðulegu og prúðu konu, sem á
yfirvegaðan hátt vann öll sín störf
af samviskusemi og nákvæmni.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við vin og starfsfélaga,
vitandi það að bak við móðuna
miklu situr slíkt fólk í öndvegi.
Ættingjum og öðrum vanda-
mönnum vottum við okkar dýpstu
samúð.
Starfsfélagar á Póstgíróstofunni
Tveir togarar
fengu á sig sjó í
síðasta óveðri
TVEIR íslenzkir skuttogarar, Otur
GK og Vigri RE urðu fyrir smávægis
áfóllum í síðustu óveðurshrinu, sem
gekk yfir landið. Engin slys urðu á
mönnum en nokkrar skemmdir urðu
á skipunum.
Það var aðfaranótt síðastliðins
mánudags að Vigri var staddur út
af Hornafirði í mjög slæmu veðri
og hélt sjó. Fékk skipið þá sjó á
brúna og skemmdist radarinn lít-
illega við það. Skipverjar gátu lag-
fært bilunina og var veiðum hald-
ið áfram þegar veðrinu slotaði.
Vigri mun síðan selja afla sinn í
Þýzkalandi næstkomandi þriðju-
dag.
A svipuðum tíma var Otur á leið
í söluferð til Englands og var
staddur austur af landinu í aftaka
veðri. Fékk skipið þá brot á brúna
og brotnaði einn brúargluggi. Við
það komst nokkur sjór í brúna og
skemmdi eitthvað af tækjum.
Skipið hélt þó áfram leið sinni
eins og veður leyfði og mun selja
afla sinn í Grimsby á fimmtudag.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
Kristján Ásgeir Ás-
geirsson húsasmíða-
meistari — Minning
MARLIN-TÓG
LÍNUEFNI
BLÝ-TEINATÓG
FLOTTEINN
KRAFTTÓG
NÆLON-TÓG
LANDFESTAR
•
BAUJUSTENGUR
PLAST, BANBUS
BAUJULUKTIR
ENDURSKINSHÓLKAR
ENDURSKINSBORÐAR
LÍNUBELGIR
NETABELGIR
NÓTABELGIR
BAUJUBELGIR
ÖNGLAR — TAUMAR
MÖRE-
NETAHRINGIR
LÓDADREKAR
NETADREKAR
NETAKEÐJA
NETALÁSAR
NETAKÓSSAR
BAUJUFLOGG
NETAFLÖGG
PLASTKÖRFUR
VÍRKÖRFUR
FISKGOGGAR
FISKSTINGIR
FLATNINGSHNÍFAR
FLÖKUNARHNÍFAR
BEITUHNÍFAR
KÚLUHNÍFAR
SVEÐJUR
STÁLBRÝNI
HVERFISTEINAR
í KASSA, OG LAUSIR
RAFMAGNS-
HVERFISTEINAR
SALTSKÓFLUR
ÍSSKÓFLUR
KLAKASKÖFUR
VÍR- OG
BOLTAKLIPPUR
TROLLLÁSAR
DURCO-PATENTLÁSAR
Vj“,5/8“, %“
GÚMMÍSLÖNGUR
ALLAR STÆRÐIR
PLASTSLÖNGUR
Sími28855
Opiö laugardaga 9—12