Morgunblaðið - 19.02.1983, Síða 38

86
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 1983
Félagsmiðstöðvar
efna til danskeppni
Félagsmiðstöðvarnar í Reykjavík
efna til „freestyle“ danskcppni tvo
fyrstu róstudagana í mars. I>ann 4.
mars fer undankeppnin fram í Tóna-
bæ, Bústöðum, Fellahelli, Þrótt-
heimum og Árseli. Lokakeppnin
verðu haldin í Tónabæ II. mars.
„Freestyle“, eða frjáls aðferð
Mezzoforte
á Borginni
Mezzoforte efnir til tónleika að
Veitingahúsinu Borg á fimmtudag kl.
22. I*etta eru fyrstu opinberu tónleik-
ar Mezzoforte um nokkurt skeið, eða
frá því fyrir jól. Hljómsveitin virðlst
nú smám saman vera að hasla sér
vrill í Bretaveldi.
Með Mezzoforte treður upp ung
sveit jassrokkara, en hún hafði
ekki enn fengið nafn. Sveitin er
skipuð ungum tónlistarmönnum úr
FÍH-skólanum, sém margir hverjir
þykja meira en iítið efnilegir.
Tónleikarnir hefjast kl. 22.
KOS er ekki al-
deilis aö hætta
„Heyrðu, þetta er einhver mis-
skilningur hjá þér á síðunni að við
séum að hætta," sagði Þröstur Þór-
Lsson, einn þremenninganna {
KOS, er hann hafði samband við
Járnsíðuna í vikunnL
Sagði Þröstur hlé hafa verið
gert á spilamennskunni yfir ára-
mót eins og tíðkaðist gjarnan 1
þessum „bransa“, en nú væri tek-
ið til á fullu við að halda tón-
leika. Þá væri tríóið á leið til
Grænlands tii að vera við vigslu
nýs jökuls (!) þarlendis.
Jónas R. meö
„comeback"
Hafi menn gleymt nafninu
Jónas R. Jónsson er alls ekki úr
vegi að fara að rifja það upp á
nýjan leik.
Jónas R., sem gerði garðinnn
frægan hér á árunum áður með
hljómsveitum á borð við Flowers,
er nú um þessar mundir að vinna
að sólóplötu í Hljóðrita.
eins og það hefur verið útlagt á
íslensku, felur í sér, að þátttak-
endum er frjálst að dansa jass-
dans, diskódans eða hvaða stíl sem
er. Á undanförnum vetrum hefur
ætíð verið boðið upp á nokkrar
keppnir í Reykjavík. Keppni fé-
lagsmiðstöðvanna mun hins vegar
vera sú eina í vetur, sem stendur
unglingum til boða.
Þátttakendur í keppninni verða
að vera á aldrinum 13—17 ára.
Keppt verður bæði í einstaklings-
og hópdansi. Vegna misskilnings,
sem orðið hefur við kynningu á
keppninni, er skýrt tekið fram að
fleiri en tvo þarf til að mynda hóp.
Keppendur hvaðanæva af land-
inu eru boðnir velkomnir. Þátt-
tökugjald er ekkert og hefur
skráning þegar hafist í öllum fé-
lagsmiðstöðvunum.
Iss! og Haugur
á Borginni
Hljómsveitirnar Iss! og Haug-
ur munu troða upp á Borginni
annað fimmtudagskvöld, 3. mars.
Haugur hefur vakið athygli fyrir
skemmtilega sviðsframkomu og
frumleg tilþrif á hljóðfæri. Iss!
er sveit, sem Einar Örn, fyrrum
Purrkur, stendur að. Menn koma
víst ekki að tómum kofanum á
þeim bæ.
Sagt að fara
bara á sjóinn
Bágborinn fjárhagur íslenskra
dægurtónlistarmanna er víst ekkert
nýnæmi. Þeysarar eru ein þeirra
sveita, sem á í miklum fjárhags-
kröggum. Járnsíðan hafði fyrir til-
viljun spurnir af því, að þeir hefðu
leitað ásjár FÍH varðandi lögfræði-
aðstoð.
Það varð lítið um haidbæra að-
stoð á þeim bænum. Finnur Torfi
Stefánsson, sem sjálfur er lærður
lögfræðingur og þekkir vafalítið
vel þessa stöðu frá því hann var og
hét með Óðmönnum, benti Þeysur-
unum einfaldlega á að drífa sig á
sjóinn. Tæpast hafa þeir verið að
fiska eftir slíku svari.
Ililmar Örn Hilmarsson, bassaleikari Þeys.
Dire Straits, eins og hljómsveitin lítur út í dag.
„Veit ekkert um tónlist“
— rabbaö viö Mark Knopfler, höfuöpaur Dire Straits
ÞEGAR Járnsíðan birti grein um ('lash fyrir nokkru var því jafnframt lofað
við það tækifæri, að Dire Straits yrðu gerð viðeigandi skil á síðunni við fyrstu
hentugleika. Sá tími er nú runninn upp.
Er farið var að leita að viðcigandi efni um þessa annars úrvalsgóðu sveit
kom einkum tvennt til álita. Annars vegar grein, sem fjallar um uppruna og
sögu flokksins fram til dagsins í dag og hins vegar splunkunýtt og jafnframt
fágætt viðtal við Mark Knopflcr, höfuðpaur Dire Straits. Þar sem viðtöl við
hann eru fáséð valdi umsjónarmaður síðunnar að birta vel valda kafla úr
fróðlegu viðtali. Glefsur úr því fara hér á eftir. Einnig kemur umb,. ðsmaður
hljómsveitarinnar nokkuð við sögu.
„Eitt það versta, sem getur hent
þig þegar frægðarljóminn leikur
um þig, er að fyllast ótta um að
allt sé að fara úr böndunum og þú
getir ekki með nokkru móti haft
stjórn á hlutunum. Þér líður eins
og Ben Húr í vagninum sínum.
Hefur ekki vald á ferðinni, en
reynir ákaft að ná í aktygin.
Hvernig sem þú reynir tekst þér
það ekki vegna þess að fjöldi fólks,
sem hefur ekki annað markmið en
að auglýsa sjálft sig og koma sér á
framfæri, reynir með öllum til-
tækum ráðum að hindra að þú ná-
ir í aktygin. Hvergi er þetta verra
en í neysluríkinu Bandaríkjunum,
þar sem menn verða bókstaflega
að vera á varðbergi ef þeir vilja
ekki láta gleypa sig með húð og
hári.“
Það er Ed Bicknell, umboðsmað-
ur og framkvæmdastjóri Dire
Straits, sem mælir svo. Blaðamað-
ur enska vikuritsins Sounds ræddi
fyrir skemmstu við hann og Mark
Knopfler. Ástæðan fyrir því að
umbinn var hafður með í spjallinu
var einfaldlega sú, að Mark er með
eindæmum rólegur, óeigingjarn og
lítillátur. Spjall við hann einan
hefði því að likindum orðið býsna
þurrlegt og þvingað, jafnvel þótt
jafn reyndur blaðamaður og Dave
Lewis hefði átt í hlut.
Hógværóin uppmáluó
Að láta múginn gleypa sig með
húð og hári er nokkuð, sem Mark
Knopfler er staðráðinn í að láta
aldrei gerast. Þótt hann sé virtur
og dáður um heim allan fyrir
ómælda snilli sína á gítarinn er
hann engu að síður hógværðin
uppmáluð þegar úr sviðsljósinu
kemur. Hann veitir afar sjaldan
viðtöl og gerir allt til að forðast
þann vítahring, sem menn á borð
við Mick Jagger og Rod Stewart
hafa sogast, viljandi eða óviljandi,
inn í. Vítahring, sem að mestu
byggist upp á stöðugri viðkomu í
slúðurdálkum dagblaða og tíma-
rita.
„Ég held að það skipti miklu
meira máli hvernig hlutirnir eru
gerðir, en hver gerir þá,“ segir
Mark er hann er spurður um hvort
sá almenningur, sem kaupir plöt-
ur hljómlistarmanna, eigi ekki
rétt á að fá að vita eitthvað um
einkalíf mannanna, sem að baki
tónlistinni standa. „Þetta á að
mínu viti um allt. Sjálfur hef ég
t.d. aldrei haft neinn brennandi
áhuga á að vita eitthvað um einka-
iíf D.H. Lawrence (þekktur bresk-
ur rithöfundur) þótt ég hafi inni-
lega gaman af ritverkum hans. Ég
viðurkenni hinsvegar, að það er
heilmikill „slúður-iðnaður" til í
heiminum, en mér virðist sem svo,
að það fólk, sem mest er í slúður-
dálkunum, sé fullt eins upptekið
við það eitt að fá nafn sitt birt í
þeim og að sinna starfi sínu,
hvaða nafni sem það nefnist."
Mark er einn þeirra tónlistar-
manna, sem nýtur þess að geta
gengið um götur án þess að ráðist
sé að honum og hann krafinn eig-
inhandaráritunar í hvert sinn,
sem hann bregður sér út fyrir
hússins dyr. Hann var beðinn að
lýsa því hvernig manngerð hann
væri.
„Ég held ég sé bara eins og 99%
fólks. Ég hef gaman að sömu hlut-
um og venjulegt fólk og tel eina
meginskýringuna á velgengni
tónlistar minnar þá, að ég er bara
eins og hver annar borgari."