Morgunblaðið - 07.01.1984, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1984
i Faöir okkar, tengdafaöir og afi. ■i
RAGNAR Þ. GUÐMUNDSSON,
Skaftahlíð 14,
lést fimmtudaginn 5. janúar.
Guðmundur Ragnarsson, Dúfa S. Einarsdóttir,
Ragnar Ragnarsson, Eygló Gunnarsdóttir,
Margrét Ragnarsdóttir, Pétur G. Pétursson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
ÞORBJÖRG E. JÚLÍUSDÓTTIR,
Siifurgötu 13,
Stykkishólmi,
lést í Landspítalanum aö morgni 5. janúar.
Georg B. Ólafsson,
Gylfi Georgsson, Laufey Guömundsdóttir,
Júlíus B. Georgsson,
Ágúst Ólafur Georgsson, Valgerður Siguróardóttir
og barnabörn.
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
GUÐRÚN ARADÓTTIR,
sem lést mánudaginn 2. janúar, veröur jarösungin frá Bústaöa-
kirkju mánudaginn 9. janúar kl. 13.30.
Svafar Steindórsson,
Dóra Svafarsdóttir Sölvberg,
Ingebrigt Sölvberg,
Rangar Svafarsson,
Stella Magnúsdóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
ÓLAFUR SVEINSSON t
frá Mælifellsá,
Ásvallagötu 20,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 9. janúar kl.
13.30.
Stefana Guömundsdóttir,
Þórunn Ólafsdóttir, Gylfi Sigurlinnason,
Stefana Gylfadóttir, Guömundur Björgvinsson,
Ólafur Gylfason, Sigríóur Magnúsdóttir,
Rakel Gylfadóttir,
Þröstur Gylfason.
Útför
+
JÓNU ÞÓRDÍSAR REYKFJÖRÐ
fer fram í Fossvogskirkju mánudaginn 9. janúar kl. 10.30.
Ingibjörg Ingibjartsdóttir.
Hrafnkell Stefáns-
son - Kveðjuorð
Fæddur 30. apríl 1930
Dáinn 23. desember 1983
Ég minnist þess ekki að andláts-
fregn hafi komið mér svo mjög á
óvart um dagana, sem í hádeginu
á aðfangadag er tilkynnt var lát
vinar míns, Hrafnkels Stefánsson-
ar. Svo ungur, kallaður á fund
hins ókunna fyrirvaralaust,
hraustur, að séð varð, hafði, og
þau hjón, ekið konu minni frá ísa-
fjarðarflugvelli nokkrum dögum
áður, glaður og hress. Ég mætti
honum í haust í stigagangi húss
þess í Reykjavík, þar sem við báðir
áttum íbúðir í, nokkur orð fóru á
milli, bjuggumst við að hittast
seinna ... kannski í haust,
kannski bak jólum eða ekki fyrr
en í vor. Hann þá klæddur
fimleikafatnaði og sagðist vera að
fara út og fá sér sprett. Vel á sig
kominn andlega og líkamlega.
Kynni okkar voru nánast engin í
Háskóla, höfðum snoðrænu hvor
af öðrum, en nóg til þess að er
hann gerðist lyfsali á ísafirði tók-
ust með okkur og fjölskyldu hans
góð kynni. — Hrafnkell heitinn
var traustur maður og líklega
nokkuð seintekinn, alvara og gam-
ansemi blandaðist í honum með
þeim hætti er hvað þægilegastur
má teljast vera, samfara góðri
greind og viðkunnanlegu fasi hins
yfirvegaða manns.
Oftlega leit ég inn til hans á
vinnustofu hans í lyfhlöðunni þar
sem hann setti saman læknisdóma
af mikilli vandvirkni og kunnáttu,
eða við gengum að drekka kaffi
hjá hans góðu konu, Guðbjörgu,
honum jafnaldra og skólasystir og
spjölluðum um gamla vini og
kunningja okkar allra frá forðum
tíð. Heimili þeirra var einstakt að
því, að umgjörðin var gömul, hið
gamla lyfsalahús á fsafirði, stof-
urnar báru blæ fyrri áratuga,
hlýlegar og smekklegar í senn.
Aðrir mér kunnugri verða ef-
laust til þess að rekja lífshlaup
Hrafnkels heitins. Þessi orð eru
aöeins lítill þakklætisvottur frá
mér og minni fjölskyldu fyrir góð
en stopul kynni. Ég þakka hér góð-
ar minningar er hann skilur eftir í
mínum huga.
Ykkur, börnum Hrafnkels, og
Guðbjörgu flyt ég hér samúðar-
kveðjur okkar hér í Vatnsfirði,
með þökk fyrir öll kynni og vin-
semd í okkar garð. Blessun fylgi
ykkur og styrkur sé ykkur gefinn í
sárri sorg.
Sr. Baldur Vilhelmsson,
VatnsfirAi.
Hrafnkell Stefánsson fæddist í
Reykjavík 30. apríl 1930. Foreldr-
ar hans voru hjónin Guðrún Guð-
jónsdóttir, verkamanns í Reykja-
vík, Brynjólfssonar og Guðlaugar
Eyjólfsdóttur og Stefán múrara-
meistari Jakobsson bónda á
Galtafelli í Hrunamannahreppi
Jónssonar og Guðrúnar Stefáns-
dóttur frá Ásólfsstöðum. Var
hann annar í röð þriggja sona
þeirra. Hinir eru Hreggviður arki-
tekt og Stefán Már lögfræðingur.
Barnskónum sleit Hrafnkell í
Norðurmýrinni og sótti Austur-
bæjarskólann. Heimiiið var á
Mánagötunni, síðar á Háteigsveg-
inum. Því kynntist ég ekki foreldr-
um hans, en minnisstætt er mér
eitt sinn er við nokkrar stelpur í 1.
bekk vorum að sniglast þar í
kring, var boðið inn, tekið af alúð
og áhuga og veitt kaffi og meðlæti.
Hrafnkell líktist föður sínum í
sjón Hann var hávaxinn og alla
tíð mjög grannvaxinn, fádæma
kvikur í hreyfingum og virtist mér
hann fremur hlaupa en ganga. í
andliti var hann grannleitur, and-
litsfríður, augun fagurlega blá og
lágu djúpt, í þeim brá oftast fyrir
kímni og hlýju. Hárið var skol-
grátt og strítt fram á við á yngri
árum. Hrafnkell var laglegur pilt-
ur, en varð glæsilegur fullþroska
maður.
Á þeim degi, er jörð vor tók aft-
ur að feta sig í átt til ljóssins,
ylsins, lífgjafans, var fornvinur
minn Hrafnkell Stefánsson allur.
— Þegar fyrsta reiðarslag slíkra
harmafregna er liðið hjá, hvarflar
hugurinn að venju aftur í tímann
og hver og einn hefur úr sínum
minningasjóði þá innistæöu, sem
tengd er þeim látna, allt frá fyrstu
innlögn til hinnar síðustu. Svo var
mér og farið.
Haustið 1944 eru samankomin í
1. bekk Menntaskólans í Reykja-
vík u.þ.b. 30 ungmenni, litlir karl-
ar í jakkafötum, ljósum skyrtum
og með hálsbindi, og litlar kerl-
ingar í kjólum og ísgarnssokkum.
Ef nánar var að gætt voru þeir
sem fötin báru ungir drengir vart
Minning:
Stefán Guðmunds-
son bóndi Skyggni
Hugheilar þakkir okkar ættingja
EIRÍKS JÓHANNESSONAR,
Suðurgðtu 4, Hafnarfiröi,
færum viö stjórn, forstjóra og öllu starfsfólki St. Jósefsspítala,
Hafnarfiröi, fyrir vináttu og víröingu viö fráfall og jaröarför hans.
Einnig þökkum viö fólögum hans í skátahreyfingunni og í Lúöra-
sveit Hafnarfjaröar þeirra þátt í athöfninni.
Séra Ágúst Eyjólfssyni færum viö sérstakar þakkir.
Viö biöjum þessum aöilum Guös blessunar í störfum þeirra svo og
hinum fjölmörgu, sem heiöruöu minningu hans meö nærveru sinni
í kirkju Krists konungs, Landakoti.
Systkinabörn Eiríks Jóhannessonar,
Þorgeir Jóhannesson, Túnsbergi.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför elskulegrar móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og lang-
ömmu,
MARÍU WILHELMÍNU HEILMANN EYVINDARDÓTTUR,
Grenimel 35, Reykjavík.
Erna Árnadóttir,
Eyvindur Árnason,
Böövar Árnason,
Gunnar Árnason,
Gottfreö Árnason,
barnabörn og
Margrét Gestsdóttir,
Guðmunda Gunnarsdóttir,
Stefanía Stefónsdóttir,
Ásdís Magnúsdóttir,
barnabarnabörn.
Fæddur 12. október 1904.
Dáinn l.janúar 1983.
Þæg er hvíldin, þyngist fæti
þegar hallar æfi degi.
Gott færð þú hjá guði sæti,
genginn dauðans huldu vegi.
Verkin góðu — varðinn besti,
við þér blasir fyrir stafni.
Veglegt er þitt veganesti.
Vertu sæll í Drottins nafni.
(K.ó.)
Þegar góöur vinur deyr fyllist
hugur manns söknuði, jafnvel þó
lát hans komi manni ekki að óvör-
um. Þannig varð mér við, þegar
sonur minn hringdi til mín á nýj-
ársdagsmorgun og tilkynnti mér
lát Stefáns tengdaföður síns, við
vissum öll að hverju dró, en ávallt
er þó haldið í vonina um batnandi
heilsu.
Stefán Guðmundsson átti ættir
sínar að rekja norður í Miðfjörð, á
Hvammstanga bjuggu foreldrar
hans, Jónína Jónsdóttir og Guð-
mundur Stefánsson.
Stefán skilaði miklu dagsverki í
lifanda lífi, varla hef ég kynnst
neinum manni sem var jafn
hörkuduglegur og ósérhlífinn til
allrar vinnu. Hann stundaði sjó-
sókn á sínum yngri árum, og var
um árabil hjá útgerð Tryggva
Ófeigssonar og líkaði vel við hann
sem húsbónda og sagði Tryggvi
mér að Stefán hefði verið afbragðs
verkmaður og samviskusamur.
Einnig vann Stefán í mörg haust
hjá Sláturfélagi Suðurlands og var
þar mjög góður starfskraftur.
Mesta gæfuspor Stefáns var án
efa þegar hann kvæntist Kristínu
Steindórsdóttir frá Ási í Hruna-
mannahreppi. Þau byggðu sér
nýbýlið Skyggni úr landi Áss og
þar undu þau glöð við sitt. Útsýni
er mjög fagurt frá Skyggni, sér til
Heklu, Skólholts og víðar.
Stefán og Kristín eignuðust
fjögur mannvænleg börn, sem
bera foreldrum sínum gott vitni.
Þau eru: Guðrún, gift Þorleifi
Guðmundssyni, skipstjóra, Þor-
lákshöfn og eiga þau fjögur börn;
Steindór, bóndi í Austurhlíð,
kvæntist Huldu Harðardóttur,
þau eiga tvö börn, Steindór átti
einn son áður; Jónína, gift Guð-
mundi Óla Scheving, vélstjóra, og
eiga þau þrjú börn, og Guðmund-
ur, bóndi í Skyggni, kvæntur Ing-
veldi Halldórsdóttur og eiga þau
tvö börn, Guðmundur átti eina
dóttur áður.
af barnsaldri. Flestir höfðu vorið
áður við ferminguna hafið vegferð
sína í heimi fullorðinna. Eftir-
vænting og forvitni lá í loftinu.
Yrði þetta samhentur hópur?
Hverjir og hvernig voru þessir fé-
lagar, sem áttu eftir að deila sam-
an gleði og smásorgum, og hafa
bein eða óbein áhrif á líf hvers
annars næstu sex árin? Nokkrir
komu úr sama barnaskóla, aðrir
höfðu hist í prófunum vorið áður,
og enn aðrir sést á skautum á
Tjörninni, eða á Vellinum. — í þá
daga var Reykjavík ekki stór. í
þessum hópi var Hrafnkell, snagg-
aralegur strákur, léttur á fæti,
hlédrægur og broshýr. Hópurinn
samlagaðist fljótt og má vera, að
ýmsum hafi þótt sem alvaran sæti
þar ekki í fyrirrúmi, heldur gáski
og ærsl, sem m.a. fékk útrás í því
að stríða eldribekkingum. Ekki
var Hrafnkell þar fremstur í
flokki, en lét sitt þó ekki eftir
liggja. — Með aldri og þroska
breyttist þetta, ærslin lögðust af,
alvaran varð meiri. Kom þá betur
í ljós hvern mann Hrafnkell hafði
að geyma. í eðli sínu var hann dul-
ur, flíkaði hvorki tilfinningum
sínum né þekkingu, hafði sig lítt í
frammi í orðræðum ná á manna-
fundum, en skaut inn góðum at-
hugasemdum hér og þar, sem
mark var á tekið. Hann var athug-
ull grúskari, hafði augun opin
fyrir náttúrunni og mannlífinu, sá
dásemdir þess fyrrnefnda en
spaugilegu hliðar hins síðar-
nefnda og veitti okkur á græsku-
lausan hátt hlutdeild í því. Stund-
um fannst mér sem hann væri ein-
fari mitt í hringiðunni. Hann fór í
stærðfræðideildina og sóttist
námiö vel, enda góðum gáfum
gæddur, gáfum sem eflast og
þroskast við hvert viðfangsefni
því hugurinn er frjór. Á þessum
árum hélt ég, að hann ætlaði að
leggja fyrir sig náttúrufræði, því
Árið 1972 kynntist ég Stefáni og
Kristínu í Skyggni er börn okkar,
Jónína dóttir þeirra og Guðmund-
ur sonur minn, giftu sig, alltaf síð-
an hefur verið mjög góður vin-
skapur milli okkar fjöldskyldna og
alltaf var jafn gott að koma í
Skyggni, alltaf var Stefán jafn
hress og gaman að ræða við hanr
um allt milli himins og jarðar,
hann kunni frá mörgu að segja.
Minningar liðinna ára verða
geymdar eins og perlur. Við hjón-
in sendum Kristínu, börnum,
barnabörnum svo og öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
„Drottinn gef þú dánum ró,
hinum líkn sem lifa.“
Guðrún S. Guðmundsdóttir