Morgunblaðið - 21.01.1984, Blaðsíða 34

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1984
34
Kveðjuorð:
Bjarki Árnason
Siglufirði
Fæddur 3. maí 1924
I)áinn 15. janúar 1984
„Dáinn, horfinn! — Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir. —
- Enégveit aðlátinn lifir,
3»ð er huggun harmi gegn.“
Hann Bjarki vinur okkar er dá-
inn.
—-Við fráfall vinar sest sorgin að
og við eigum bágt með að trúa
raunveruleikanum. Við sjáum
núna, hve bilið er mjótt milli lífs
og dauða. Sunnudaginn 15. janúar
andaðist í Sjúkrahúsi Siglufjarðar
Bjarki Árnason kaupmaður.
Bjarki fæddist á Stóru-Reykjum
í Reykjahverfi í S.-Þing., en ólst
upp í Holtakoti og á Litlu-
Reykjum í sömu sveit. Foreldrar
hans voru sæmdarhjónin Laufey
Sigtryggsdóttir frá Stóru-Reykj-
um og Árni Þorsteinsson frá
Litlu-Reykjum. Móður sína missti
Bjarki ungur en naut samvista
ömmu sinnar og skyldfólks á sama
bæ. Til Siglufjarðar kcmur Bjarki
fyrst árið 1943, þá sem starfsmað-
ur í nokkra mánuði við Hólsbúið.
Ári seinna kemur Bjarki aftur til
Siglufjarðar og hefur dvalið hér
alltaf síðan.
Á Siglufirði kynntist Bjarki eft-
irlifandi konu sinni, Margréti
Vernharðsdóttur, og gengu þau í
hjónaband 1. febrúar 1945. Börn
þeirra hjóna eru: Kristín Anna,
fædd 26. júlí ’45, gift Hafsteini
Sigurðssyni, búsett á ísafirði.
Sveininna Ásta, fædd 12. apríl ’49,
gift Hjálmari Guðm., eiga 2 syni,
búsett í Vestmannaeyjum. Bryn-
hildur, fædd 5. júní ’54, maður
Stefán Pálsson, Sandfelli í
Hofshreppi, eiga 3 börn. Árni Ey-
þór, fæddur 4. nóvember ’60, unn-
usta Heiðrún Óskarsdóttir, búsett
á Siglufirði.
Áður hafði Bjarki eignast eina
dóttur, Laufeyju, fædd 23. júlí ’41,
gift Karli Sigurði Björnssyni og
búa þau á Hafrafellstungu í Öx-
arfirði, eiga þau 4 börn. Hefur alla
tíð verið mikið og innilegt sam-
band milli heimilanna. 14 ára
gamall eignast Bjarki sína fyrstu
harmoniku, og má segja að þar
hafi tónlistarferill hans byrjað.
Snemma byrjaði hann að leika á
dansleikjum og með hljómsveit-
um. Hagyrðingur var hann með
afbrigðum góður og eru lög hans
og ljóð löngu landskunn orðin.
Eiginkona og börnin hans öll eiga
hlýjar og góðar minningar um
hann, því oft var safnast saman,
harmonikan þanin og lagið tekið.
Bjarki var húsasmíðameistari að
mennt og starfaði lengi að þeirri
iðngrein, bæði við byggingu húsa
og við verkstæðisvinnu.
Fyrir um 20 árum keypti Bjarki
byggingavöruverslunina „Einco“
ásamt fleirum, en eignaðist hana
síðar einn. Á síðasta ári seldi
hann verslunina en vann hjá hin-
um nýju eigendum þar til hann
lést.
Bjarki gegndi mörgum trúnað-
arstörfum hér á Siglufirði. Fyrir
Framsóknarflokkinn sat hann í
bæjarstjórn ’70—'74. Lionsmaður
var hann mikill og söng með
Karlakórnum Vísi, svo eitthvað sé
nefnt. Öll þessi störf rækti Bjarki
af stakri vandvirkni, en átti þó
aldrei svo annríkt að hann væri
ekki boðinn og búinn að leggja
öðrum lið, þá kosti þekkti ég vel.
AA-samtökin voru honum mik-
ils virði eins og öll önnur góð mál-
efni.
Að leiðarlokum þökkum við
hjónin Bjarka Árnasyni trausta
og hlýja vináttu. Minningarnar
geymum við um góðan dreng.
Elsku Magga mín, ég votta þér
og börnunum og öllum aðstand-
endum mína dýpstu samúð.
Brynja Stefánsdóttir
Það hefur verið eitt mesta happ
Siglufjarðar í áranna rás, að
þangað hafa komið ágætis menn
og konur sem dvalið hafa að
sjálfsögðu misjafnlega lengi. Flest
þetta fólk hefur lagt fram krafta
sína til uppbyggingar þess mann-
lífs sem þar blómgast. Það er að
sjálfsögðu eftir fjölhæfni hvers og
eins, á hvað breiðu sviði viðkom-
andi leggur málum lið. Það er
sjaldgæft að sami aðili sé það fjöl-
hæfur að hann geti gripið inn á
flest svið sem þróast í einu bæjar-
félagi, en allt er háð undantekn-
ingum.
Þingeyingar hafa löngum getið
sér gott orð einmitt fyrir fjöl-
hæfni, þaðan hefur komið bæði
duglegt og gáfað fólk, sem víða
hefur haslað sér völl og reynst far-
sælt í störfum sínum, þó að þeim
sé sveitin sín kær, brennur út-
þráin og löngun til að freista gæf-
unnar eins og gengur og gerist og
sækja aðrar byggðir heim. Margir
Þingeyingar hafa sótt Siglufjörð
heim, og hefur hann notið góðs af
þessu kraftmikla gáfufólki sem
fest hefur þar rætur. Einn af þess-
um kjarnakvistum var vinur minn
Bjarki Árnason, byggingameist-
ari, sem kvatt hefur nú þetta jarð-
líf á svo snöggan hátt.
Bjarki Árnason kom ungur
maður til Siglufjarðar og hóf störf
á Hólsbúinu. Þar var kátt á hjalla
eins og vera ber, þar sem ungir
menn eru samankomnir. Þar var
Bjarki driffjöðrin í gleði og glensi,
því hann hafði svo miklu að miðla.
Ég minnist þess þegar Hólssvein-
ar keyrðu á hestasleðum syngj-
andi um bæinn á fögrum vetrar-
kvöldum, þar þandi Bjarki harm-
ónikuna af fullum krafti en hann
varð snemma eftirsóttur harm-
ónikuleikari á dansleikjum. í þá
daga var alveg nóg að auglýsa að
Bjarki spilaði, að þá var nokkuð
öruggt að samkoman yrði vel sótt,
en harmónikan fylgdi honum fram
undir það síðasta, og það eru
margir sem skemmt hafa sér vel
undir taktfastri tónlist hiá Bjarka
og félögum, sem kunnir voru síð-
ustu árin undir nafninu „Öldin
okkar".
Bjarki fór í húsasmíðanám hjá
Pétri Laxdal, sem um árabil bjó á
Siglufirði. Síðan rak Bjarki
sjálfstæðan rekstur í bygginga-
starfsemi í mörg ár, þar til hann
keypti Byggingavöruverzlunina
Einco sem hann rak allt fram á sl.
ár er hann seldi hana. Hann var
þá farinn að finna fyrir sjúkleika,
sem gæti fyrirvaralítið komið í
veg fyrir að hann gæti sinnt sín-
um störfum að fullu, en óskiptur
vildi Bjarki ekki standa í störfum
sínum. Bjarki endurbætti verzlun
sína mikið þrátt fyrir samdrátt í
byggingastarfsemi í bænum á síð-
ari árum. í verzlun hans kynntust
viðskiptavinirnir hinum lipra
drengskaparmanni sem öllum
vildi liðsinna eftir beztu getu.
Félagsmálastörf Bjarka voru
margþætt. Hann sat í bæjarstjórn
í fjögur ár, og í slíku starfi reynir
á lipurð og dómgreind, þegar
semja skal um mál, og taka
ákvarðanir. Hann hélt sér utan við
pólitískar deilur sem oft vilja
blandast inn í slíkar umræður. í
Iðnaðarmannafélagi Siglufjarðar
starfaði hann mikið meðan það
var og hét. í Lionsklúbbi Siglu-
fjarðar var hann mjög virkur fé-
lagi til dauðadags. Hann hefur
sungið í Karlakórnum Vísi um
áratuga skeið. Vísismenn nutu
bæði ljóða og lagasmíða hans í
ríkum mæli, en hann átti létt með
skáldskap og tónsmíðar. Hann
gerði t.d. bæði ljóð og lag við það
sem við getum nefnt héraðssöng
Siglufjarðar, sem heitir „Siglu-
fjörður", en það syngur „Vísir" al-
tíð í samsöng sínum. Af ljóði
þessu má glöggt merkja hversu
rætur hans hafa verið orðnar
grónar í siglfirzka mold. Viðkvæm
blóm festa ekki rætur nema að
þeim sé hlúð, en mestan og beztan
þátt í því átti hans mikla fyrir-
myndarkona, Margrét Vernharðs-
dóttir, sem hann kynntist á árun-
um sem hann var á Hóli, en þau
gengu í hjónaband 1. febrúar 1945.
Brúðkaupsdagar eru oft mestu
gleðidagar hverra hjóna og það
veit ég að þeirra brúðkaupsdagur
var þeim merkur. Þá gerðu tveir
heilsteyptir einstaklingar heit sín
og ekkert gat fengið þeim breytt
nema dauðinn. Engum duldist sem
inn á heimili þeirra hjóna kom, að
þar fór saman gagnkvæmt traust,
myndarskapur og sérstök hjarta-
hlýja. Það væri óskandi að sem
flest heimili byggju yfir slíku við-
móti. í þessu umhverfi ólu þau
börn sín upp, en þau eru: Kristín,
gift Hafsteini Sigurðssyni og búa
þau á ísafirði. Sveinína Ásta, gift
Hjálmari Guðmundssyni og eru
þau búsett í Vestmannaeyjum.
Brynhildur, gift Stefáni Pálssyni,
en þau búa á Sandfelli í Skaga-
firði, og Árni, giftur Heiðrúnu
Óskarsdóttur, búsett á Siglufirði.
Auk þess átti Bjarki eina dóttur
fyrir hjónaband, Laufeyju, gifta
Karli Sigurði Björnssyni, en þau
búa í Öxarfirði. Állt er þetta mikið
manndóms- og myndarfólk og eru
fjölskylduböndin sterk og traust.
Nú þegar leiðir skilja um stund,
verða margir til að sakna þessa
ljúfmennis sem aflaði sér svo
margra vina á lífsleið sinni meðal
samferðamannanna, en sárastur
verður söknuðurinn hjá eiginkon-
unni, börnum, barnabörnunum
níu, sem afa voru svo kær, og hin-
um aldna tengdaföður, en þar voru
Minning:
Laufey Agústa
Markúsdóttir
Hjörtur Ólafs-
son — Minning
Þann 12. janúar andaðist í
Landspítalanum Laufey Ágústa
Markúsdóttir Tunguseli 8 hér í
borg. Laufey var fædd í Súðavík 3.
ágúst 1915, dóttir hjónanna Hall-
dóru Jónsdóttur og Markúsar
Kristjánssonar, Laufey var elst
sjö systkina en þau voru Kristján
Marinó dó 10 ára, Guðríður gift
Hermanni Hálfdánarsyni þau búa
í Reykjavík, Jens giftur Elínu Óla-
dóttur og búa þau á ísafirði,
Kristjana ógift býr í Reykjavík,
undirritaður giftur Sigríði Jón-
asdóttur búa í Reykjavík og Svava
gift Beinteini Ásgeirssyni og búa
þau í Reykjavík.
Laufey ólst upp í Súðavík í for-
eldrahúsum, hún byrjaði að vinna
fyrir sér fljótlega eftir fermingu,
hún vann við öll algeng störf sem
þá tíðkuðust, var vinnukona á
vetrum en oftast fór hún í kaupa-
vinnu á sumrin, bæði þar vestra
og norðanlands. Laufe.v giftist 17.
mars 1945 Bjarna Hálfdánarsyni
vélstjóra frá Þingeyri en hann lést
í Landspítalanum 5. júní síðast-
liðinn og er því ekki nema hálft ár
á milli andláts þeirra hjóna. Lauf-
ey og Bjarni hófu búskap sinn á
ísafirði. Árið 1947 tóku þau dreng
í fóstur og skírðu hann Markús
Sigurgeir og hefur hann ávallt
verið þeim ástfólginn sonur og
re.vnst þeim vel í þeirra veikindum
eins og öll þeirra börn hafa gert.
Markús er giftur Báru Magn-
úsdóttur og búa þau í Hafnarfirði.
Þau Laufey og Bjarni eignuðust
fjögur börn sem öll eru á lífi en
þau eru Hörður Sævar hans kona
er Lilja Sigurgeirsdóttir og búa
þau á ísafirði, Hálfdán giftur
Vigdísi Ólafsdóttur og búa þau í
Reykjavík, Jóhanna Halldóra gift
Gísla Sigurjónsson og Svanfríður
Guðrún gift Eyþóri Óskarssyni og
búa þau öll á ísafirði. Allt er þetta
myndarfólk og hefur komið sér vel
áfram í lífinu, Laufey átti tuttugu
og þrjú ömmubörn og eitt lang-
ömmubarn er það mikill harmur
fyrir þau þegar amma er ekki
lengur hér á jörðu en alltaf var
gott að koma til hennar hún hafði
alltaf nóg af ást og umhyggju að
miðla þeim. Þau Laufey og Bjarni
fluttu til Reykjavíkur árið 1948 og
bjuggu hér síðan lengst af í
Lyngbrekku við Blesugróf og síð-
ustu árin að Tunguseli 8. Það var
oft erfitt hjá henni með barnahóp-
inn sinn því oft þurfti hún að
dvelja á sjúkrahúsum vegna sinna
veikinda en hún var alla tíð
heilsutæp en hún lét aldrei bugast
þó oft væri hún þjáð sást það ekki
á heimilishaldinu, börnin ávallt
vel til fara og þeim hjónum til
mikils sóma og alltaf var gott að
koma í Lyngbrekku þar var öllum
vel tekið og ekki stóð á þeim hjón-
um að miðla af sínu til annarra ef
þau vissu að einhver var hjálpar
þurfi, þó oft væri af litlu að taka
og sjálf þyrftu að láta sig vanta í
staðinn þannig voru þau bæði
hjónin.
Laufey var ein þeirra sem alltaf
stóðu eins og bjarg þó öldur lífsins
brytu á henni þá var hún vön að
segja að þetta lagaðist allt bráð-
um og þannig var málið afgreitt
frá hennar hálfu, hún var þess vel
vitandi að hverju dró er hún lá
sína hinstu legu á Landspítalan-
um þess gekk maður ekki dulinn
en hún tók því með slíkri ró og
æðruleysi sem hetjum er einum
lagið. Nú þegar ástkær systir er
kvödd er margs að minnast sem
ekki verður rekið hér, við hjónin
biðjum guð að blessa minningu
hennar og fylgja henni í faðm
ástvina sinna sem á undan eru
farnir til æðri heima.
Við biðjum góðan guð að blessa
og styrkja börnin hennar tengda-
börn, barnabörn, ættingja hennar
og vini í sínum. sorgum.
Megi mín kæra systir hvíla í
friði.
Arni Markússon
Fæddur 18. september 1892.
Daínn 12. janúar 1984.
Afi Hjörtur á Nesi er dáinn.
Það tók mjög á alla í fjölskyld-
unni. Þessi maður átti samt hvíld-
ina skilið eftir alla þjónustuna
sem hann hafði veitt móður jörð í
91 ár. Hann hafði unnið mörg góð
störf, meðal annars var hann
kennari á sínum yngri árum, en á
sínum síðustu árum var hann
virkur meðlimur í stúkunni Ein-
ingu nr. 14, þ.e. IOGT.
Vel man ég eftir afa á Nesinu
þegar við gengum hönd í hönd að
Vegamótum og keyptum mjólk í
köflóttu töskuna hennar ömmu
minnar, þá fékk ég alltaf nammi
gott og ölflösku. Eina tvo vetur fór
afi minn með mig í margar ferðir
á skauta á Melavellinum. Á
sunnudögum fór hann stundum
með mig í þrjúbíó og þá tókum við
strætó. Það var æðislegt því ég
fékk alltaf að dingla og þá var afi
minn orðinn 82 ára.
Ég er viss um að þessi fallegi og
góði maður hafi fengið bestu mót-
tökur sem völ er á hjá Guði.
Minningu hans gleymir enginn
sem einhvern tíma hefur kynnst
honum náið eða ekki náið, afa á
Nesi er ekki hægt að gleyma.
Blessuð sé minning hans.
„Ég leitaði blárra blóma,
að binda þér dálítinn sveig.
En fölleit kom nóttin og frostið kalt,
á fegurstu blómin hneig.“
(T.G.)
Lilja Hafdís Harðardóttir
Vinur minn og stúkufélagi,
Hjörtur Ólafsson, lézt eftir stutta
legu í Borgarspítalanum þann 12.
janúar sl.
Hjörtur var fæddur 18. sept-
ember 1892 norður í Öxnadal og
var því 91 árs þegar hann lézt.
Kynni okkar Hjartar hófust ár-
ið 1960 þegar við unnum saman
sumartíma í verkamannavinnu
hjá Reykjavíkurborg. Hann vakti
athygli mína fyrir iðni, verklagni
og prúðmennsku. Tilviljun réð þvi
svo að við kynntumst nánar og
heimsótti ég þau hjónin Hjört og
Láru í litla vinalega húsið þeirra á
Hæðarenda. Kunningsskapur okk-
ar leiddi svo til þess að Hjörtur
gerðist félagi okkar í stúkunni
Einingin nr. 14, þar sem við höfum
starfað saman í tvo áratugi, og fá-
ir hafa sótt fundi betur þennan
tíma en Hjörtur.
Hjörtur var hlédrægur að eðl-
isfari, en er til hans var leitað um
fundarefni eða hann beðinn að
rifja upp eldri tíma, var því ljúf-
lega tekið og vönduð framsetning
og gott minni voru hans aðals-
merki.
Hjörtur sóttist ekki eftir emb-
ættum eða lofi, en ekki duldist
neinum að einlæg gleði mótaði
huga hans er hann var heiðraður á
90 ára afmæli • stúkunnar árið
1975. Hjörtur varð heiðursfélagi
Stórstúku íslands í júní 1982.
Hjörtur var barngóður maður og
er mér minnisstætt hve vel hann
lagði lið er barnastúkan Æskan
fór í ferðalag með um 150 börn
árið 1963, og svo hve ljúfur og góð-
ur hann var við börnin mín frá
fyrstu tíð.
Seinni árin naut Hjörtur góðrar
aðstoðar hjónanna Sigrúnar Giss-