Morgunblaðið - 06.04.1984, Qupperneq 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 1984
Ljósm. tók Gísli Hauksson, Iðnskólanum.
„Fólk kemur hingað
að staðaldri í mat“
segir harðfisksali á Lækjartorgi
„I»etta er mjög lífrænt starf,“
sagöi Jón Magnússon þegar við
hittum hann að máli á Lækjartorgi,
þar sem hann er að selja bitafisk.
Ilann er þarna á hverjum degi þeg-
ar veður leyfir og þetta er fimmta
vikan. Jón er 24 ára tónlistarmað-
ur.
Við spurðum hann hvort hann
væri einn í þessu starfi. Hann
svaraði því neitandi og sagði að
vinur hans Þorsteinn Máni væri
með honum í þessu.
— Hvernig ganga viðskiptin?
„Þau ganga mjög vel, fólk kaupir
mikið og sumir koma hingað að
staðaldri í mat. Fiskurinn kemur
frá Dalvík og er seldur í þrem
stærðum á mjög góðu verði,"
sagði Jón.
Að lokum sagðist hann fá
mjög góð laun fyrir sölumennsk-
una og að það væri mjög gott að
vinna út frá sínu eigin hjarta,
eins og hann orðaði það, og hann
kæmist í mikil tengsl við fólk.
Unnið af Guðlaugu Jónsdóttur
og Nínu Skúladóttur, 9. bekk
Hvassaleitisskóla, sem voru í
starfskynningu hjá Morgun-
blaðinu.
Gúmmíbjörgunarbáturinn
hafnaði niður í þvottahúsi
— þegar Tungufoss fórst við Bret-
land 1982 „en síðan þá hefur ekkert
gerst í öryggismálum farmanna“
eftir Gunnar Scheving
Thorsteinsson
stýrimann
Ég get ekki orða bundist eftir
þessi tíðu sjóslys og áform um að
setja sjálfvirkan sleppibúnað að-
eins í báta allt að 200 tonnum. Þaö
er eins og þeir séu einu skipin sem
geta sokkið. Flutningaskip nú til
dags eru byggð með því markmiði
að losun og lestun geti farið fram
á sem skemmstum tíma og við-
staða skipsins verði sem styst.
Einnig að siglingunni geti verið
þannig háttað að áætlun raskist
sem minnst, en aðrir póstar látnir
lönd og leið, eins og t.d. sjóhæfni.
Lífbátar eru yfirleitt hafðir á
þeim stöðum á stórum skipum þar
sem hagkvæmast er í þessu tilliti
og þótt hægt væri að sjósetja þá er
lífshættulegt að reyna að komast í
þá sökum þess hversu hátt er frá
þilfari niður í sjósettan bátinn.
Sömu sögu er hægt að segja um
gúmmíbátana, ekki er um neinn
sérstakan sleppibúnað að ræða
þar, hvað þá heldur að hægt sé að
skjóta þeim útbyrðis nema með
handafli og eiga menn þá það á
hættu að hylkið með bátnum í
lendi á næsta dekki fyrir neðan
eða blásist upp milli gáma ein-
hvers staðar niðri á þilfari. Við
eigum langt í land með að kippa
þessu í lag og getum við að nokkru
leyti kennt okkur sjálfum um, sjó-
mennirnir, þar sem við látum
þetta líðast æ ofan í æ án þess að
lyfta fingri í þessum efnum fyrr
en í óefni er komið. Ég vil taka
undir með Árna Johnsen alþing-
ismanni og fleiri baráttumönnum
í öryggismálum sjómanna.
Þann 19. september 1982 þegar
ms. Tungufoss fórst suðvestur af
Lands End var reynt að setja út
lífbáta sem reyndist ógjörningur
vegna hallans sem kominn var á
skipið. Hentu þá hásetar út
gúmmíbjörgunarbát sem hafnaði
niður í þvottahúsi á næsta dekki
fyrir neðan. Eftir langa mæðu
tókst þeim að ná gúmmíbátnum út
úr þvottahúsinu með mikilli var-
færni þar sem sprunga hafði
myndast á hulstri gúmmíbátsins
við fallið. Ekki tókst betur til er
honum var hent út í annað sinn
því hann lenti bara á næsta dekki
fyrir neðan og þurftu hásetarnir
nú að klöngrast þangað, sem var
nokkuð hættusamt því skipið
hafði þá um 50—60 gráða halla og
valt talsvert. í þriðju atrennu
tókst að koma bátnum út. Er sýni-
legt að þarna hefði sjósetningar-
gálgi sparað mikinn tíma.
Hefði það ekki verið fyrir Sea
King-þyrluna og lífbátinn frá Sea-
men Cove værum við sem á
Tungufossi vorum ekki í lifenda
tölu.
Það þarf heldur ekki að fara
mörgum orðum um það hversu
mikilvæg þyrla er sem björgun-
artæki á sjó og í landi. Vona ég
hins vegar að skipaeigendur sjái
sér fært að setja sjálfvirkan sjó-
setningarbúnað í öll skip, en láti
ekki fjárhagsörðugleika ráða úr-
slitum. Hitt er annað mál að síðan
Tungufoss fórst hefur ekkert gerst
í öryggismálum og bættum örygg-
isbúnaði farmanna.
Gunnar Schering Thorsteinsson
stýrimaður rar skipstjóri á ílutn-
ingaskipinu Tunguíossi þegar skip-
ið íórst rið Lands End 1982.
„771...772...773...
hve mörg forrit eru
eiginlega til fyrir
IBM PC einkatölvuna?”