Morgunblaðið - 06.04.1984, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 1984
29
Hrafn Sveinbjörns-
son - Minningarorð
Fæddur 17. maí 1952
Dáinn 22. janúar 1984
í dimmum skugga af löngu liðnum vetri
mitt ljóð til þín var árum saman grafið.
Svo ungur varstu, er hvarfstu út á hafið,
hugljúfur, glæstur öllum drengjum betri.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki —
í ljóði þessu eftir Tómas Guð-
mundsson segir það sem okkur
vinum Hrabba býr í brjósti, er við
kveðjum góðan vin okkar hinstu
kveðju.
Svo voveiflega var hann burtu
hrifinn í blóma lífs síns, er hann
fórst við skip sitt, Hilmi II á Eski-
firði, þann 22. janúar.
Lengst af stundaði Hrabbi sjó-
mannsstörf og var hann ávallt vel
liðinn meðal samstarfsmanna
sinna. Hrabbi eignaðist eitt barn,
Kristin Inga, og voru þeir feðgar
mjög samrýndir á þeim stundum,
er þeir áttu saman.
Hrabbi var næstelstur fjögurra
sona Sveinbjörns heitins Þor-
steinssonar og Ingibjargar Sigurð-
ardóttur á Skerseyrarvegi 3B í
Hafnarfirði. Síðari árin bjó hann
á Jörfabakka 6 í Reykjavík og undi
sér vel í íbúð sinni, sem hann átti
þar. í kringum Hrabba ríkti ætíð
gleði og kátína og gat hann ævin-
lega séð spaugilegu hliðarnar á
hlutunum.
Við, sem þetta ritum, kveðjum
góðan vin með söknuði og þökkum
fyrir þær stundir, er við fengum
að vera honum samferða.
Við vottum þér, elsku Inga, og
bræðrum hans, Þorsteini, Gretti,
Sigurði og syni, Kristni Inga, svo
og öðrum ættingjum og vinum
dýpstu samúð okkar.
Gutti og Stjáni
Drengirnir voru allir innan við
fermingu, þegar faðir þeirra lézt,
eftir stóð ekkjan unga og fjórir
frískir og fjörugir drengir. Það er
rétt hægt að ímynda sér, hvort
það hafi ekki verið erfitt á stund-
um. En öllum sonunum kom hún
til manns, svo týndust þeir í burtu
og stofnuðu sfi eigin heimili með
konum og börnum, eins og gengur
og gerist. Hrafn stofnaði heimili
með Ásdísi Gunnarsdóttur og
eignuðust þau einn son, Kristin
Inga, sem nú er sjö ára. Þau slitu
samvistir, en alltaf hugsaði
Hrabbi um að vera sem oftast með
syni sínum og urðu tengslin á
milli þeirra mjög sterk.
Hrabbi stundaði alla tíð sjó-
mennsku og var eftirsóttur í
skiprúm fyrir dugnað, svo var
hann sérstaklega skemmtilegur og
hrókur alls fagnaðar, þegar það
átti við. Fyrir hans góðu kynni
þökkum við af alúð. Það var hress-
andi að eiga hann að heimilisvini.
Hann Hrabbi kvaddi okkur,
hress og kátur að vanda, og við
sögðum eins og venjulega, góða
ferð, vinur. Ekki datt okkur í hug
að þetta yrði síðasta kveðjan.
Þegar við fréttum að verið væri
að slæða höfnina á Eskifirði í leit
að honum, setti okkur hljóð.
„Fótmál dauðans fljótt er stigið,
fram af myrkum grafarreit."
f náttmyrkri, stórsjó og ofsa-
veðri, þar sem fjögur skip eru
bundin hvert utan á annað og ysta
skipið er Hilmir II, skipspláss
Hrabba, þarf ekki mikið útaf að
bera, svo að fótmálið skriki til,
þegar farið er um borð og hin vota
gröf verður legstaðurinn. Þetta er
gömul saga og ný, en alltaf jafn
hörmuleg. Það er þungt til þess að
hugsa, að þessi lífsglaði ungi mað-
ur, hjálpfús og hörkuduglegur,
alltaf boðinn og búinn til að rétta
manni hjálparhönd, hafi verið
hrifinn svo skjótt í burtu. En það
er ekki spurt að því, „kallið er
komið, komin er nú stundin". Við
drúpum höfði í hljóðri bæn og
biðjum Guð að styrkja ástvinina,
sem hafa svo mikið misst.
Olla, Pálmi og Sammý
Við vorum harmi slegin er
fregnin kom um að bróðir minn,
mágur og frændi okkar, Hrabbi,
eins og hann var oftast kallaður,
væri horfinn frá okkur, þessi glað-
lyndi og skemmtilegi maður, sem
lífsgleðin geislaði af. Af hverju
Hrabbi? Það munum við seint
skilja.
Hrabbi var mjög tíður gestur á
heimili okkar og var hann í miklu
uppáhaldi hjá dóttur okkar, Ingi-
björgu, sem sér á eftir tryggum
vini og margur var glaðningurinn
réttur í hennar hendur þegar
hann var að koma heim úr sigling-
um og seint gleymast allar bíó-
ferðirnar og aðrar ferðir sem
hann tók hana með sér. Þegar
Ingibjörg fæddist sá maður strax
hversu barngóður hann var, enda
hændust öll börn mjög að honum.
Oftast þegar Hrabbi kom í land,
kom hann færandi hendi af sjón-
um og var mikil búbót af. En sjór-
inn gefur og sjórinn tekur.
Hrabbi var fæddur þann 17. maí
árið 1952. Sonur hjónanna Ingi-
bjargar Sigurðardóttur og
Sveinbjörns Gísla Þorsteinssonar,
en föður sinn missti hann aðeins
15 ára gamall. Hann ólst upp í
Hafnarfirði frá fæðingu. Hann
stundaði sjómennsku árum saman
og var síðast á loðnuskipinu Hilmi
SU. Hann lætur eftir sig einn son,
Kristin Inga, og var mjög kært
samband á milli þeirra og vonum
við að hann fái góðan styrk á þess-
ari sorgarstundu.
En minningin um þennan góða
dreng geymist að eilífu. Kristinn
Ingi, Inga, Grettir, Siggi og Guð-
björg amma, við vonum að Guð
gefi okkur öllum styrk til að
græða sárin.
Hrabba þökkum við allar sam-
verustundirnar og drengskapinn.
Þessum fátæklegu kveðjuorðum
viljum við ljúka með þessum lín-
um:
Steini, Gerður og börnin.
Kveðjuorð:
Stefán Jóns-
son Þórshöfn
Sonur hjónanna Sveinbjörns
Þorsteinssonar og Ingibjargar
Sigurðardóttur, Skerseyrarvegi
3B, Hafnarfirði. Þeim fæddust
fjórir synir; Þorsteinn, Hrafn,
Grettir og Sigurður.
leikinn. Þó að liðið í heild ætti
slæman dag, gerði hann alltaf
góða hluti sem glöddu augu
tryggra áhangenda okkar. Hann
skoraði ekki alltaf mörg mörk, en
það var hann sem oftast átti
sendinguna sem gaf okkur markið.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við góðan og tryggan vin
okkar, Guja Gurru. Megi góður
guð styrkja Gurru, Björn, systkini
hans og aðra aðstandendur í þess-
ari miklu sorg.
Fyrir hönd Umf. Vals,
Diddi, Gústi og Hrenni.
Fæddur 12. apríl 1911
Dáinn 16. desember 1983
Stefán Jónsson, mágur minn,
lést í Sjúkrahúsinu á Akureyri í
desembermánuði sl. eftir erfiða og
langa sjúkdómslegu.
Hann var handlaginn maður og
vel gefinn. Mér er kunnugt um af
frásögn, að hann smíðaði sér gufu-
vél þegar hann var innan við 14
ára. Hún var það fullkomin að
hægt var að stilla ganghraða
hennar. Vegna áhuga og lagni við
vélar var hann í mörg ár gæslu-
maður véla í frystihúsinu á Þórs-
höfn.
Verkhygginn maður var hann.
Mér er kunnugt um það að hann
var fenginn til þess að ná út þil-
farsbáti er skolað hafði á land í
óveðri. Hann hafði yndi af að spila
á spil og ekki síður að tefla. Alltaf
fannst mér fræðandi að tala við
hann.
Æviskeið hans verður ekki rak-
ið í þessari stuttu grein, en eins vil
ég þó geta.
Hinn 8. ágúst 1955 gekk Stefán
að eiga eftirlifandi konu sína.
Lilju Ólafsdóttur. Þau eignuðust 5
börn, 3 syni og 2 dætur. Stefán
átti áður unnustu, Kristrúnu Sig-
tryggsdóttur. Þau slitu samvist-
um. Þau áttu 5 dætur.
Að lokum bið ég Guð að blessa
minningu Stefáns Jónssonar frá
Þórshöfn og blessa ástvini hans.
Bjarni Ólafsson
Aöalfundur Reykjavíkurdeildar Rauöa kross íslands
áriö 1984 verður haldinn í Múlabæ Ármúla 34 þriöju-
daginn 17. þessa mánaðar. Fundurinn hefst kl. 20.30.
Fundarefni:
1. Venjuleg aöalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Stjórn Reykjavíkurdeildar
Rauöa kross íslands.
Bladburöarfólk
óskast!
Úthverfi Austurbær Vesturbær
Ármúli Skiþholt 1—38 Faxaskiól
Síöumúli Skiþholt 40—50
JMtargmiliIftMfe
7. apríl 1984
JHsf0tndUfkbtb
Gódan daginn!