Morgunblaðið - 03.05.1985, Blaðsíða 4

4 B MORGUNBLADID, FÖSTUDAGUR 3. MAÍ1985
FÓLKÁ
FÖSTUDEGI
Hún byrjaði á þessu um fermingu. Teiknaði þá firnin
öll af fermingarkjólum, tvíhnepptum með púffermum
og pífum og seldi sniðin í verslun sem lét sauma þá
— keypti sér reyndar sjálff allt öðruvísi fermingarkjól,
eitthvað sem enginn annar var í. Enn í dag er hún aö
teikna og selja sína hönnun, ekki lengur í annarra
verslun, heldur í sinni eigin. Og ennþé má sjá púff-
ermar og pífur, mitti, mjaðmir og önnur kvenlegheit í
sniðunum. Það svrfur bersýnilega rómantískur andi í
litla vinnuherberginu á Klapparstígnum, eða hvað?
„Jú ég er ábyggilega mjög rómantísk í eðli mínu og
það kannski sést á fötunum sem ég hanna. Maður
fylgir alltaf tískubylgjum að einhverju marki, en þessi
rómantíski blær er alltaf til staðar,“ segir María Lovísa
Ragnarsdóttir, fatahönnuöur, sem ffyrir rúmum fjórum
árum kom heim frá námi í Kaupmannahöfn. Eignaöist
bamiö sitt og stofnaöi síðan verslunina Maríurnar
með nöfnu sinni Waltersdóttur, sem hún rekur ein í
dag. Fermingardraumurinn sem sé orðinn að veru-
leika.
Allt frá þvl aö ég byrjaði
aö teikna, um 15 ára
gömul, átti ég þann
draum aö læra fata-
hönnun, en fannst hann
eitthvað svo fjarlægur á þeim árum.
Svo dreif maöur sig. I millitföinni
vann ég á saumastofu, sem var af-
skaplega góöur undirbúningur fyrir
fatahönnunina, slöan um tlma I
tlskuverslun, bæöi I afgreiöslu og við
gli ggaskreytingar, sem ég ráögeröi
um tlma aö læra. Ég byrjaöi Ifka I
leiklistarskóla SAL og var þar um
tlma, þannig aö það voru ýmsar
krókaleiðir aö fatahönnunar-
náminu," segir Marla Lovlsa.
—Þaö hefur ekki veriö neinn
beygur I þér viö aö opna verslun fyrir
þlna eigin hönnun?
,Jú, ég var I einu oröi sagt
skfthrædd viö aö opna búöina. Allir
sem ég þekkti reyndu aö gera mér
Ijóst aö ég væri kolvitlaus aö láta
mér detta þetta I hug. Kannski eöli-
leg viöbrögö, þaö er erfitt aö fara af
staö meö fyrirtæki á islandi, ómögu-
legt að eiga viö bankana og eigin-
lega allt sem mælir á móti þvl. En ég
hugsaði sem svo aö ég heföi I raun
engu aö tapa og fór af stað. Byrjaöi
smátt og hef slðan smám saman
veriö aö auka við mig.
Þaö er náttúrulega eitt sem verð-
ur aö taka meö I dæmiö og þaö er
aö ég þurfti ekki aö byrja á aö kaupa
lager inn I búðina," segir Marfa Lov-
María Lovísa
Ragnarsdóttir
fatahönnuöur
Isa. .Ég hannaði og saumaöi þær
fllkur sem fóru I búöina og við vorum
bara tvær I þessu, saumakonan mln
og ég. Nú sföan var aö sjá hvort
grundvöllur væri fyrir þvl að selja
vöruna og þaö tókst. I dag er ég
komin meö fastan kjarna af kúnnum,
bæöi sem versla I búöinni og þær
sem sérpanta og láta sérsauma.
Þetta er allt hægt með vinnunni."
—Er mikið um aö konur láti sér-
sauma á sig?
„Já, töluvert. Ætli þaö sé ekki um
helmingur af þvl sem ég geri þessa
dagana."
—Og hvaö, eru þaö „ööruvlsi"
föt eöa „ööruvísi" kúnnar?
Nú brosir Marla Lovlsa og segir:
„ Þaö er voöalega mismunandi
hvernig kúnnar sem láta sérsauma
eru. Oft koma til mln konur sem hafa
I raun ekki hugmynd um hvernig fllk-
in sem þær ætla aö láta sérsauma á
aö llta út — og oft eru þaö bestu
kúnnarnir. Þá fæ ég tækifæri aö
leika mér svolftiö meö hönnunina,
fella hana aö persónuleika viökom-
andi konu og samræma hennar
hugmyndir og mlnar varöandi fllkina.
Hins vegar eru þaö kúnnarnir sem
koma meö ákveðnar hugmyndir og
standa á þeim fastar en fótunum,
þeir geta stundum verið erfiðir, sér-
staklega ef þeirra hugmyndir eru al-
gerlega i þversögn viö týpuna og
kannski vaxtarlagiö!"
—Eru konur á íslandi ekkert
hræddar viö aö prófa nýtt?
„Svolltið jú, sérstaklega þær sem
eru komnar um og yfir þrltugt. Þaö-
an af eldri geta þær veriö mjög fast-
heldnar. Vngri konur eru aftur á móti
kaldari við að klæöa sig."
—Fella hana aö persónuleika viö-
komandi konu segir þú. Þýðir það
að þú hannir ekki á karlmenn?
„Ekki að staðaldri, en jú, það
kemur fyrir aö ég bý t.d. til jakkaföt
á karlmenn, aöallega vini og kunn-
ingja."
—Hannaröu ekki einu sinni á
sambýlismanninn aö staöaldri?
„Ja, ef hann vill fá á sig buxur I
dag, þá veröur hann aö fara I rööina