Morgunblaðið - 26.07.1985, Blaðsíða 12

12 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JÚLÍ 1985
Hún er að norðan. Hún fór suður
til að læra á orgel. Hún heitir
Ugla, dóttir hans Fals í Eystridal.
— Hún heitir María, dóttlr hans
Árna heitins búkavarðar á Akur-
eyri. Ugla er úr bók — en María
er í alvörunni. Hún stendur fyrír
framan mig og við tökum tal
saman og ég horfi á hana og ég
sé Uglu. Kannskl vegna þess að
fyrstu sporin hennar á leiksviði
voru sporin hennar Uglu í sýn-
ingu Leikfélags Menntaskólans á
Akureyri ý Atómstöðinni. Seinna
Ið leið hennar suður, enn sunnar
en Uglu, tll Svíþjóðar. I dag er
hún ein af fastráðnum leikkonum
Borgarleikhússins í Malmö — og
hún er komin hingað norður aft-
ur... aðeins í stutt frí.
— jú, þaö heitir þaö víst
— Hver* vegna vildiröu veröa leik-
kona?
Hún horfir augnablik á mig, þessum
stóru hreinu augum, eins og örlítið hvumsa
og svarar svo: — Mig hefur alltaf langað til
þess, frá því ég var lítil stelpa. Pabbi lék
stundum meö Leikfélagi Akureyrar og ég
fékk oft aö fara með honum í leikhúsið þar
sem ég sat úti í sal og fylgdist meö þessari
undraveröld á leiksviöinu, hún heillaði mig
alveg — þessar tilfinningar og þetta and-
rúmsloft.
Frá því ég var fjögurra ára tóku foreldrar
mínir mig með á allar leiksýningar sem
sýndar voru í bænum. Ég heföi frekar
sleppt aöfangadagskvöldi heldur en aö
missa af leiksýningu.
Hún talar skýrt og er oröin örlítiö rjóö.
Viö þögnum og ég horfi á hana augnablik.
Hún hefur hreinan svip. Og þaö rifjast upp
fyrir mér samtal úr Atómstööinni milli Uglu
og frú Árland:
Hún horföi á mig og sagöi: Þér eruö
ekki alveg laus viö menntunarsvip. Ég
þoli ekki menntunarsvip á kvenfólki.
Þaö er kommúnismi. Lítiö þér á mig. Ég
er stúdent, en þaö sér þaö enginn.
Ef þessi svipur er menntunarsvipur, þá
er ég ósammála frú Árland.
Skröltum um landið og
lékum lon og don
— Hvernig var avo aö atíga aín fyratu
skref á leiksviöi, í svona atóru hlutverki?
— Þaö var dásamlegt! Þetta var svo
skemmtileg vinna. Viö vorum aö alla daga
og jafnvel nætur. Þetta byggðist á eldmóöi.
Ég veit ekki hvernig væri aö sjá þessa sýn-
ingu í dag, en ég held aö hún hafi verið
mjög lifandi. Ég sé hana fyrir mér í rauöum
Ijóma. Ég kunni þá enga leiktækni, ég haföi
ekkert nema tilfinningu og næmi. Mér þótti
vænt um Uglu og ég glugga oft í bókina
síöan.
— Síöan lékatu í fyratu leiksýningu Al-
þýöuleikhúaaina, aem var Krummagull.
Hvernig kom þaö til?
— Sumariö áöur haföi hópur fólks á Ak-
ureyri stofnaö Alþýöuleikhúsiö. Ég var búin
meö Menntaskólann og var í íhlaupavinnu.
Var aö hugsa mér til hreyfings, því ég haföi
búiö á Akureyri alla mína hunds- og katt-
artiö. Ætlaöi í leiklistarskóla, en þá var
eitthvert millibilsástand í leiklistarskólam-
álum, engir nemendur teknir inn. Einn dag-
inn höföu þau samband viö mig frá Alþýöu-
leikhúsinu og buöu mér aö vera meö í
Krummagulli, höföu séö mig í Atómstöö-
inni. Ég tók því auövitaö tveim höndum.
Viö byrjuöum aö æfa um miöjan vetur og
fórum svo í leikferö vítt og breitt um landiö.
— Um hávetur, var þaö ekki erfitt?
Hún hlær aöeins viö og segir: — Ég var
rétt oröin nitján og mér fannst þetta allt
svo spennandi og skemmtilegt. Jafnvel þaö
sem var erfitt. Viö skröltum um landiö á
Land-Rover-jeppa meö leikmyndina í kerru
aftaní bílnum og lékum lon og don. En þaö
var svo mikils viröi aö fá aö vinna meö jafn
leikhúsreyndu fólki og var þarna i för. Nú,
viö lékum fram á sumar svo ég missti af
inntökuprófinu þegar fyrstu nemendurnir
voru teknir inn í Leiklistarskólann.
Fyrsti erlendi nemandinn
Þaö var komin óeirö í mig. Ég vildi fara
erlendis og einhvern veginn lá beinast viö
aö fara til Svíþjóöar. Þar fór ég aö vinna á
sjúkrahúsi og reyndi aö læra þetta nýja
HEIMILISHORN
Bergljót Ingólfsdóttir
Eigin
vellíðan
aö veitir ekki af, svona
stöku sinnum, aö varpa frá
sér áhyggjum af hollustuháttum í
matseld, eöa öörum viöfangsefn-
um, sem upp koma viö heimilis-
haldiö og huga eilítiö aö eigin
vellíðan og hvíld. Best af öllu er
auövitaö aö geta fariö og notiö
þjónustu sérfræöinga í snyrtingu,
afslöppun og ööru því, sem aö
líkamlegri vellíöan lýtur. En víöa
er þannig háttaö hérlendis að
tómt mál er aö tala um slíka hluti,
nema þá þegar komiö er í heim-
sókn á þéttbýlisstaöi. En viö
skulum rétt athuga hvaö hægt er
aö gera heima i einrúmi, þegar
færi gefst og iöngun er til aö
dekra ofurlítiö viö eigin persónu.
Nokkrar æfingar
til afslöppunar
1. æfing. Sitjiö á stól meö hand-
leggi máttlausa niöur meö hliö-
unum og höfuöiö teygt fram.
Dragiö djúpt inn andann (í gegn-
um nefiö), réttiö úr ykkur og and-
iö frá (í gegnum munninn) um
leiö og handleggir eru teygöir
aftur. Æfingin gerö nokkrum
sinnum.
2. æfing. Viö þessa æfingu er
sama hvort staöiö er eöa setiö.
Höfuöiö látiö síga hægt fram og
svo til baka, eins langt og hægt
er, nokkrum sinnum og öndunar-
æfingar geröar um leiö.