Alþýðublaðið - 24.12.1931, Blaðsíða 10

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
;xx>doo<xx>c>oöö<x>o<xxxxxxxxxx>d<xxxxxx>o<xxxxxxx.xxxxxxx
Gleðileg jól!
Raftækjaverzlun íslands h.f.
>co<>xxx>cxx>d<xx>xo»x<>x<x>5o<>xx>x><xxxxxxxxxxxxxxxxx!
ingínn og Englendingamir urðu
óöir og uppvægir. Nú kom I jljös
hvernig mápnu var farið, og
þess má geta, að hvorki lands-
höfðingjanum né nokkrum manni
úr lögreglunni kom dúr á auga
næstu nótt, með slíkri áfergju
var leitað aö „Hjartagosunum", en
ekki’ tókst að hafa upp á þeim.
HiÖ eina, sem lögreglan hafði
upp úr leitinni, var að klófesta
húsgögnin og annan útbúnað á
„lögfræðingsskrifstofunni“.
„Hjartagosarmr" höfðu þar með
borið algeran sigur af hólmi í
viðureign sinni við yfirvöldin.
En nú vi'ldi svo einfcennilega
tii, að eftir þetta djarfa bragð
þeirra varð þeirra ekki framar
vart, og enn þann dag í dag veit
engiinn hverjir „Hajrtagosarnáir"
í raun og veru voru. En aitt er
víst, að sjaldan eða aldrei hefir
nokkrum flokki afbrotaimanna te^-
ist að gera íbúa Moskvuborgar
jafn-undrandi og forviða með
brellum sínum og afbrotum.
Meinlaus ljón.
Eftir Charles Co’tar.
Þér skuluð gera yður í hugar-
lund, að þér séuð staddur á þjóð-
vegi, sem allmikið er ferðast um,
og að þá komi alt í einu niu ljón
stökkvandi í áttina til yðar, en
það bætur nú reyndar úr skák,
að þau korna fram að mestu eins
og hundar, sem treysta því að
þér kastið vænum bita í siig.
Slíkur atburður, sem nú hefir
verið minst á, kom fyrír næstum
því hvern þann ferðalang í
Afríku, sem á síðustu tvim árium
hk í bifreið eftir vegi, sem liggur
tinn í Kedongdalinn í Tanganjika,
um það bil 150 mílur fyrir suð-
austan Viktoríuvatn og náiegia
100 mílur fyrir sunnan Siana.
Sumir urðu mjög óttaslegnir, an
aðrir brugðust ekki eftirvæntingu
ljónanna og köstuðu bita í þau.
Þessi tiiitrú ljónahópsins og
hinn einkennilega vani þeirra að
bíða ferðamanna í þeirri von, að
verða gefið eitthvað, er sumpart
mér að þakka. Ég átti, ásamt állri
fjölskyldu minnii, frá árdinu 1914
heima í Nairobi’ í Kenya-nýlend-
unni, og er þar um slóðir einna
mest af viltum dýrum í Afrífcu.
Þess má geta, að Mike bróðir
minn og ég höfum báðir lagt
stund á villidýraveiðar frá þrí-
tugsaldri. En að nokkrum tíma
liðnum vorum viÖ orðnir þreyttir
á því að veiða dýrin með púðii
og blýi, og vildum lieldur nota
myndavélina við þau. Það veitti
okkur miklu rneiri ánægju.
Við vorum leiÖsögumenn hinna
frægu New-York ljósmyndaria.
Martins Johnson og Pauls Hoe-
flers, þegar þedr komu í héraö
okkar.
Við vi'ssum um aðsetursstáð
ljónaflokks, sem líklegt var að
mætti ná góðum myndum af, og
var nú lagt af stað frá Nairobi
áleiðis til Siana. Leið okkar lá
yfir fjöldann allan af þurrum ár-
farvegum, en á hvora hörad
gnæfðu himinhá fjöll.
Að morgni hins fjórða dags á
þessu ferðalagi vorum viö komn-
ir á stað, sem var hreinasta Para-
dís fyrir ljósmyndara, því um-
hverfið var blátt áfram þétt skip-
að villidýrum. Þar gat að líta
zebradýr, strúta, runngeitur og
gíraffa sáum við álengdar. Við
veittum því eftirtekt þennan
morgun, að vatnslind skamt frá
ofckur var orðin gruggug; hafði
svo mikill 'fjöldi dýra sótt í hajna.
Meðan ég fór að leita að ann-
ari vatnslind, fór bróðir .minn á-
samt Hoefler í aðra átt til að
leita að Ijónaflokknum, sem viö
vissum að hafðá aðsetur sitt á
þessurn slóðum. Þeir komtt auga
/áflokkinn í þurrum árfarvegi hjá
nokkrum runn'um, og var hann
að gæða sér á zebradýri, sem
hann hafði lagt að velli. Mike var
. kunnugt um það, að mögulegt er
að reka Ijón frá bráð sinrai’ að
degi til. Innfæddir menn ná sér
eigi' ósjaldan í dögurð á þann
hátt. Mike tókst að reka Ijóniii:
á brott, og festi hann síðan hið
dauða zebradýr með stálvír við
tré ei'tt.
Næsta dag tókum við byssiur
okkar og Ijósmyndavélar og ók-
um að trénu, sem Mike hafði
fest hræið við. Langt úr fjarlæg'ð
sáurn við níu brúngul Ijón. Hoe-
fler hélt ljósmyndavél sinni ti)
taks, og færðumst við nú öðuírii
nær hópnum. Þá er við vorum
’komnir í um 200 metra fjarlægð
frá þeirn, uröu þau óróleg og ætl-
uðu að leita hæfiis í runnunum, én
við beygðum þá tiil hliðar og
komumst þann.ig á miilli þeirra og
j runnanna. Við athuguðum þa:u í
Gleðileg jól!
yx
K, Einarsson & Björnsson. xx

S85
n
n
m
n
Félag ungra jafnaðarmanna
n
&
n
óskar öllum alþýðumönnum
gleðilegra jóla!
^ GLEÐILEG JÓL!
n
YH Johs. Hansens Enke.
0$. (H. Biering'J.
u .
n
u
n
n
u
g. ■ 52
52 ■ 0
mmmmmmmmmmmmmmmmn
x n
| Gleðileg jól! X
X ^
u Sláturfélag Suðurlands. x
X! ,
u ■ x
x n
X
u
nokkrar stundir. Svo færðum við
okkur gætílega dálítiÖ nær og
stöldruðum svo aftur við. Með
því að við aðhöfðumst ekkert
það, er ylli þeim ótta, urðu þaiu
æ forvitnari’ og nokkur þeirra
siettust niður til þess að geta bet-
ur athugað okkur.
Tvær ljónynjur tóku að elta
runngeit eina og leit út fyrir að
við myndum fá þar góða mynd-
af viðureign þeirra. En svo fór
þó ekki, því runngeitin bjargaði
sér undan á flótta og hvarf sjón-
um vorurn.
Með því að við gerðum ráð
fyrir, að ljónynjurnar væru
hungraðar, hugsiuðum við okfcur
að leita vinfengis við þær með
því að bjóða þeim upp á máltíö.
Við fórum því á stúfana og að
klukkutíma liðnium komum við
aftur með zebradýr, er við höfð-
um lagt að velli, og festum viö
það við bifreið okkar með stál-
vír. Víð ætluðum nú að reyna að
komast í nálega 100 iraetra ná-
lægð við Ijónin og reyna svo
smátt og smátt að minka bilið
á milli’ þeirra og okkar enn meir.