Morgunblaðið - 17.09.1985, Síða 59

MORGUNBLADIÐ, ÞRIÐJUDAGUR17. SEPTEMBER1985
59
teningnum, að minnsta kosti ekki
fyrir Islending.
Þannig reyndi ég að sjá jákvæðu
hliðarnar á þessu, en það var erfið-
ast að vita til þess að vinir mínir
í fjörunni gátu svo lítið gert og
vissu ekkert hvernig mér reiddi
af. Mér leið líka illa að renna í
grun að björgunarsveitarmenn
væru að reyna að sjósetja báta í
fjörunni við þessar aðstæður.
Þar sem ég var á dólinu var ég
að velta þvi fyrir mér hvað menn
hugsuðu við svona kringumstæður
og þegar ég sá til kirkjunnar í Vík
utan af sundinu varð mér hugsað
til Standarkirkju einhverra hluta
vegna. Ég gaf þó engin loforð eða
áheit þarna, trúði því að mönnum
sé ætlað að lifa af eða deyja, hver
hafi sína stund og sinn stað og ég
trúi því að ég sé ófeigur í bili.
í kaffi og pönnukökur
í Danska-Pétri
Ég bið fyrir innilegt þakklæti
til allra sem aðstoðuðu mig, til
björgunarsveitarmanna, skipverja
á Danska-Pétri, starfsfólks
sjúkrahússins í Vestmannaeyjum
og annarra sem lögðu mér lið og
síðast en ekki síst til Reynis Ragn-
arssonar, flugmanns í Vík í Mýr-
dal, en ef hann hefði ekki komið
til sögu með flugvél sína eru mikl-
ar líkur á því að maður væri búinn
að syngja sitt síðasta vers. Þegar
ég var kominn um borð í Danska-
Pétur fékk ég kaffi og pönnukökur,
skellti mér í heita sturtu, fékk
drauma naríur sem voru 16 númer-
um of stórar, skellti mér í koju og
steinsofnaði. Sú aðferð gilti síðan
að mestu á siglingunni til Eyja,
en strákarnir um borð tékkuðu
reglulega á mér og báru mig á
örmum sér. Þegar ég fór úr blaut-
gallanum bunaði slatti af pússn-
ingasandi innan úr gallanum, en
mikil þökk sé þeim Slysavarnafé-
lagsmönnum fyrir lánið á blaut-
gallanum, ég hefði ekki boðið í
búkhitann án hans.“
Grein: Árni Johnsen
Morgunbl&ðid/Viíborg Einarsdóttir
Lengst til vinstri á myndinni er Þorkell ásamt tveimur félögum úr Víkverjum. Þorkell var þangað kominn í leit
sinni í urðinni undir Reynisfjalli, er slysavarnarfélagsmennirnir komu til hans með skilaboðin um að Björn
Guðmundur væri um borð í Danska-Pétri.
Leituðu í skútum og urðu
undir dynjandi brimi
„Ástæðan fyrir myndatökunni í fjörunni undir Reynisfjalli var sú að ég
var að taka sérstaka mynd til þess að nota á Listahátíð kvenna,“ sagði
Vilborg Einarsdóttir blaðamaður sem var þarna í slagtogi með Birni
Guðmundi, Bryndisi Berg, Viðari Eggertssyni og Þorkatli Imrkelssyni
Ijósmyndara. í myndatökunni átti Björn Guðmundur að krjúpa í sæfroð-
unni í fjörunni og þess vegna fór ég til Hannesar Hafstein hjá
Slysavarnafélaginu og sagði honum hvað stæði til og hvernig væri hyggi-
legast að vera útbúinn. Gallann fengum við síðan lánaðan hjá Slysavarna-
félaginu.
Þegar Björn Guðmundur náði
ekki landi aftur sáu félagar hans
fljótt að alvara var á ferðum og
var hlaupið að næsta bæ, til þess
að hringja eftir hjálp. Þá var
fenginn þar kaðall og heimafólk
til aðstoðar. M.a. var veifað
stanzlaust litríku klæði á fjöru-
kambinum til þess að sýna Birni
Guðmundi að unnið væri að
hjálp, ef svo vildi til að hann sæi
til fjörunnar. Björn Guðmundur
og Þorkell ljósmyndari eru báðir
þjálfaðir björgunarsveitarmenn,
höfðu báðir verið í björgunar-
sveit Ingólfs í Reykjavík en
Björn er nú í hjálparsveit skáta,
Garðabæ.
„Ég fór að bænum Görðum,"
sagði Þorkell, „hringdi í neyð-
arsíma Slysavarnafélagsins,
sagði vindátt, vindhraða og
straumstefnu og sagðist telja að
það þyrfti þyrlu á slysstaðinn og
að ástæða væri til að stefna bát-
um á svæðið. Þetta var allt gert
nema það að þyrlurnar fóru
aldrei í loftið.
Við viljum ekki hugsa þá
hugsun til enda ef Reynir í Vík
hefði ekki verið á sinni vél, því
þótt bátar kæmu eins nálægt
landi og hægt var í samfelldu
briminu, þá held ég aö leit úr
lofti hafi verið það raunhæfasta.
Reynir fann Björn Guðmund eft-
ir um 20 mín. flug og björgun-
arsveitarmenn höfðu beðið
átekta með að sjósetja
björgunarbát vegna brimsins.
Þegar Reynir fann Björn Guð-
mund hafði hann rekið um 1,5
km í austur frá þeim stað sem
hann bar frá landi og um tvo
kílómetra til hafs.
Eftir samtalið við SVFl fékk
ég Svein Klemensson bónda frá
Görðum til að hjálpa mér að
rekja kaðalinn og hafa hann
klárann ef til kæmi og það var
skipst á að veifa á ströndinni og
þar létu þeir ekki sinn hlut eftir
liggja tveir ungir piltar frá bæn-
um Görðurn," sagði Þorkell. „Um
tíma héldum við að við sæjum
Björn Guðmund úti í briminu, en
það kom í ljós að það var selur.
Ég ákvað að fara að leita við
klettana, þar voru skútar og
hvelfingar og urð og brimið
drundi þar á því það var komið
háflóð og fjaran sem við höfðum
undir fótum fyrr um daginn var
komin undir sjó. Ég var bundinn
í kaðalinn og hin héldu í hann,
en í einu boðafallinu kaffærðist
ég og hentist í klett með ofurafli,
það var eins og maður væri flatt-
ur út.
Þarna óðum við fram og aftur
í nær tvo tíma og það var traust
að hafa bóndann með okkur og
svo loksins komu slysavarnarfé-
lagsmenn með þau boð til okkar
að félagi okkar væri fundinn og
kominn um borð í Danska-Pétur
heill á húfi og væri meira að
segja farinn að sötra kaffi.
Bryndis, sem var miður sín eins
og við hin, tók þessu ekki alveg
og spurði mjög ákveðið: „Er
hann dökkhærður?" Björgun-
arsveitarmaðurinn dró út tal-
stöðina á samri stundu og sagð-
ist skyldu athuga málið. „Dökk-
hærður og með fléttu," var svar-
ið. Það stóð heima."
„Ég upphóf í annað sinn
gráthrinu á þessum degi, öllu
ánægjulegri en hina fyrri,“ sagði
Vilborg, „og ég dansaði stríðs-
dans í fjörunni," sagði Þorkell.
„Það hélt vissulega í okkur von-
inni,“ sagði Vilborg, „að vita að
Björn Guðmundur er sérstak-
lega vel úr garði gerður, atgerf-
ismaður að öllu leyti og svo var
hann í blautgallanum, en það
var ekki hughreystandi að horfa
út í brimsortann."
„Maður sá í rauninni ekkert
nema dauðann þarna úti,“ bætti
Þorkell við.
„Brimið var slíkt," ságði Vil-
borg, „að maður vissi ekki hvort
væri betra upp á lífslíkur hans
að gera, að leggjast á bæn fyrir
því að hann kæmist aftur að
landi eða yrði þarna úti, slíkt var
afl brimsins við ströndina."
Nýtt skuldabréfaútboð 3. flokkur 1985
VeÓdeiJd
IónaÓarbanI<a Islands hf.
Krónur 100.000.000
til lántöku handa einstaklingum og fyrirtækjum á verðbréfa-
markaði, fyrir milligöngu banka.
Verðgildi hvers bréfs er kr. 100.000,00 og eru bréfin 1000
talsins. Skuldabréfin eru til fimm ára, með jöfnum árlegum
afborgunum, og bera 2% fasta vexti p.a. auk verðtryggingar.
Til tryggingar bréfum þessum eru eignir og tekjur Veðdeildar
Iðnaðarbanka íslands hf., auk ábyrgðar Iðnaðarbankans sbr.
36. gr. reglugerðar fyrir bankann nr. 62/1982.
Reykjavík, 10. september 1985,
Iðnaðarbanld Islands lif
c.