Morgunblaðið - 25.02.1986, Blaðsíða 14

14 B
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIDJUDAGUR 25. FEBRÚAR1986
Mikiö verður spáð,
spekúlerað og spjallað
um íslenska
handknattleiksliðið á
meðan HMstendur.
Hér á eftir er skrifað
stuttlega um leikmenn
liðsins, kostiþeirra og
galla oggerð nokkur
grein fyrirlíklegu
hlutverki hvers og eins
í liðsheildinni.
Endurtekur Sigurður Gunnarsson söguna frá Ólympíuleikunum í Los
Angeles og slœr igegn á HM?
Geir
Sveinsson
er línumaður af nýja skólanum,
stór, kraftalega vaxinn — jafnvígur
í vörn og sókn. Hann á án efa
mikla framtíð fyrir sór. Hlutverk
hans í Sviss verður að koma inná
fyrir Þorgils Óttar í sókninni og að
hvíla helstu varnarmennina stund
og stund. Slíkt hentar honum vel
— hann á auðvelt með að koma
inn i leiki þegar þeir standa sem
hæst og jafnvel ná upp aukinni
baráttu í liði sínu. Geir er nú þegar
mjög góður varnarmaður og á eftir
að verða framúrskarandi, komi
ekkert óvænt fyrir. Hann er hins-
vegar enn ekki farinn að skora
neitt að ráði í landsleikjum, enda
þurfa línumenn oftast langan tíma
til að komast í takt við þá hörku
sem einkennir landsleiki á alvarleg-
um mótum. Geir er einn af framtíð-
armönnunum í íslenskum hand-
knattleik.
Ellert
Vigfússon
er þriðji markvörður liðsins, stór
og mikill, rúmlega þrítugur að aldri.
Hann hefur leikið lang fæsta lands-
leiki liðsmanna, eða 8. Ellert var
tekinn fram yfir Brynjar Kvaran
þegar landsliðshópurinn var end-
anlega valinn, en mun að öllum lík-
indum ekki leika mikið með liðinu
í keppninni — nema Einar eða
Kristján verði fyrir meiðslum. Ellert
tók seint út þroska sinn sem
markvörður, en er nú orðinn mjög
frambærilegur sem slíkur, eins og
landsliðssæti hans vitnar til um.
Hann er ekki eins jafngóður og
hinir tveir, og þar má eflaust um
kenna reynsluleysinu. Hann hefur
þó átt marga góða leiki á undan-
förnum mánuðum og varði á köfl-
um aldeilis ótrúlega með Val í
vetur. Ellert hefur ákveðið að
hætta handknattleiksiðkunn eftir
HM.
Kristján
Sigmundsson
er annar tveggja mjög jafngóðra
markvarða liðsins. Hann hefur leik-
ið yfir 100 landsleiki, er um þrítugt
eins og Einar og Ellert og því
kemur fátt honum á óvart núorðið.
Kristján er góður alhliða markvörð-
ur, meiri stemmningarkarl en Einar
— á það til að loka markinu af
mikilli heift í stöku leikjum. Hann
þykir einnig hafa iag á því að taka
einstaka leikmenn á taugum og
verja þá allt sem þeir senda að
honum. Kristján er vanur því lengst
af að vera markvörður númer eitt
og það er ekki talið eiga vel við
hann að koma inná í hita leiksins.
Það er því líklegt að þeir Einar
skipti leikjunum þannig á milli sín
að Einar byrji og standi hann sig
vel, þá verði hann inná, en ef
honum gengur ekki sem skyldi þá
komi Kristján inn í hálfleik — og
byrji þá ef til vill í næsta leik á
eftir ef hann stendur sig. Márk-
varsla Kristjáns hefur oft fært ís-
lenska liðinu sigur í erfiðum leikj-
um.
Þorbjörn
Jensson
er fyrirliði liðsins, aldursforseti
þess og nokkurskonar pabbi liðs-
ins. Hann er 32 ára, eða 5—7 árum
eldri en flestir hinna leikmann-
anna. Hann er orðinn sjóaður í
ólgusjó alþjóðlegs handknattleiks
og er ómetanlegur sem stoð og
stytta liðsins. Fyrir nokkrum árum
var hann góð skytta, en er nú fyrst
og fremst notaður sem aðalmaður
varnarinnar og stöku sinnum á lin-
unni í sókninni. Þorbjörn er annál-
aður baráttujaxl og varnarmaður
sem talað er „illa“ um af flestum
bestu sóknarmönnum heims. Gall-
inn við hann sem varnarmann eru
hinsvegar brottrekstrarnir sem
virðast fylgja honum, einn eða tveir
í hverjum einasta leik, og slíkt er
erfitt við að eiga á móti sterkum
þjóðum, sem kunna að nota sér
að vera einum leikmanni fleiri. Um
það bil helmingur leiktímans í
hverjum leik fer í varnarleik, hann
er ekki síður mikilvægur en sóknin.
Þorbjörn Jensson er því einn af
þremurtil fjórum lykilmönnum liðs-
ins í HM.
Páll Ólafsson er orðinn einn af
lykilmönnum landsliðsins.
Steinar
Birgisson
er drjúgur handknattleiksmaður og
mikilvægari fyrir landsliðið en flest-
ir gera sér grein fyrir. Eins og svo
margir aðrir liðsmenn býr hann
yfir mikilli reynslu og virðist orðið
leika á sömu nótum hvað sem á
gengur. Sagt hefur verið að Bogd-
an hafi mótað Steinar meira en
nokkurn annan íslenskan hand-
knattleiksmann og vissulega má
færa rök fyrir því að Steinar sé
dæmigerður „austantjaldsleik-
maður" — ofboðslega líkamlega
sterkur (þrekmestur landsliðs-
mannanna samkvæmt prófi rétt
fyrir HM), fjölhæfur (hann hefur
leikið í öllum stöðum fyrir utan og
í hornunum) og traustur varnar-
maður. Hann hefur auk þess
hæfileika, sem ekki er öllum gef-
inn, að koma inná í leik í eina eða
tvær mínútur í einu og standa sig
ágætlega. Hann þarf engan tíma
til að komast í gang. Að öllum lík-
indum verður hann notaður, ásamt
Bjarna, í hægra horninu á HM og
líkamsburðir hans þá notaðir til að
brjóta göt á varnir andstæðing-
anna með þverhlaupum inn eftir
línunni. Steinar er hinsvegar ekki
nógu afgerandi í leik sínum til að
teljast stjörnuleikmaður.
Þorgils Óttar
Mathiesen
er besti línumaður okkar um þess-
ar mundir og það væri feiknarlegt
áfall fyrir liðið ef hin margum-
ræddu meiðsli hans kæmu í veg
fyrir að hann gæti beitt sér að fullu
í heimsmeistarakeppninni. Hann