Morgunblaðið - 05.03.1986, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. MARZ1986
t
Ástkær eiginmaöur, faöir, tengdafaðir og afi,
JÓN THORARENSEN,
prestur,
veröur jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 7. mars kl. 10.30.
Blóm vinsamlega afþökkuö en þeim sem vildu minnast hins látna
er bent á líknarstofnanir.
Ingibjörg Ólafsdóttir Thorarensen,
Hildur Thorarensen, Elfn K. Thorarensen,
Ólafur Thorarensen, Þóra Ölversdóttir,
Ingibjörg Thorarensen.
t
Eiginmaöur minn, faöir, fósturfaöir, tengdafaöir og afi,
MAGNÚS B. MAGNÚSSON,
skósmfðameistari frá ísaflrði,
veröur jarðsunginn frá Fossvogskapellu miövikudaginn 5. mars
kl. 15.00.
Sigrfður G. Hólmfreðsdóttir,
Guðrún Magnúsdóttir, James Kaneen,
Sigrfður Hreiðarsdóttir, Panos Komatas,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Maöurinn minn og bróöir okkar,
JÚLÍIJS JÓHANNSSON
frá Siglufirði,
Þórufelli 12, Reykjavfk,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 6. mars kl.
15.00. Blóm afþökkuö, en þeir sem vilja minnast hins látna láti
Krabbameinsfélagiö njóta þess.
Bryndfs Jacobsen og systkini.
t
Eiginkona mín,
INGA ÞÓRS INGVADÓTTIR,
sjúkraliði, Glæsibæ 6,
verður kvödd frá Dómkirkjunni föstudaginn 7. mars kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfólagið.
Fyrir hönd barna og annarra aðstandenda,
Magnús Andrésson.
t
Jarðarför konu minnar og móöur okkar,
PETRU G. ÁSGEIRSDÓTTUR,
Þórsgötu 12,
fer fram á morgun, fimmtudaginn 6. marz kl 13.30 frá Dómkirkjunni.
Sverrir Þórðarson,
Þórður Sverrisson,
Ásgeir Sverrisson.
t
Bálför sonar míns og stjúpsonar,
BJARNÞÓRS JÓNSSONAR VALFELLS,
fer fram frá Fossvogskirkju kl. 13.30 fimmtudaginn 6. þessa
mánaðar.
Svava Valfells.
Stefán J. Björnsson.
t
Innilegar þakkir fyrir samúö og hlýhug við andlát og útför, manns-
ins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
EGGERTS EGGERTSSONAR,
frá Hellissandi,
Marfubakka 6,
Reykjavfk.
Jensfna Óskarsdóttir,
Sigurður Eggertsson, Elínborg Gísladóttir,
Minnie Eggertsdóttir, Sigmundur Þórisson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum er sýndu okkur vináttu og hlýhug
viö andlát og útför
SÆMUNDAR GUÐBJÖRNS LÁRUSSONAR,
bifreiðastjóra,
Gnoðarvogi 20.
Alúðarþakkirtil starfsfólks á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Sigrfður Geirlaug Kristinsdóttir,
Hulda Sæmundsdóttir, Gerhard Olsen,
Guðlaugur Sæmundsson, Ingibjörg Aðalsteinsdóttir,
Kristján Sæmundsson, Guðrún Einarsdóttir,
Anna Markrún Sæmundsdóttir, Baldur Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ingunn Olafs-
dóttir - Minning
Fædd 2. aprU 1933
Dáin 16. febrúar 1986
Okkur langar að minnast með
nokkrum orðum elskulegrar
tengdamóður okkar, Ingunnar Ól-
afsdóttur, sem lést þann 16. febrúar
í Landspítalanum eftir harða og
erfiða baráttu við ilikynja sjúkdóm,
sem að lokum hafði yfirhöndina,
en þó ekki baráttulaust því Ingunn
barðist sterk til síðasta dags.
Ingunn var næst elst sex systk-
ina, dóttir hjónanna Laufeyjar
Þorgrímsdóttur og Ólafs Bjöms
Bjamasonar frá Ólafsvík. Frá
þriggja ára aldri ólst hún upp hjá
ömmu sinni og afa, þeim Sigrúnu
Sigurðardóttur og Þorgrími Vig-
fússyni, Baldurshaga, Ólafsvík.
Þegar Ingunn var sautján ára lést
amma hennar og fór hún þá í vist
til læknishjónanna í Ólafsvík, hjá
þeim var hún í eitt ár en þá lá leið
hennar suður til Reykjavíkur.
Þegar til Reykjavíkur kom réð
Ingunn sig í vist til Gunnars og
Kristrúnar Cortes læknishjóna og
var það henni mikið lán því þau
reyndust henni ævinlega sem best.
Hjá Gunnari og Kristrúnu var
Ingunn í fjögur og hált ár en þá
giftist hún Svavari Amasyni.
Það var árið 1955 sem Ingunn
steig það gæfuspor að giftast Svav-
ari og áttu þau saman tuttugu og
sjö hamingjusöm ár, því þau vom
góð og samrýmd hjón. En árið 1982,
3. febrúar, Iést Svavar. Ingunn
sýndi þá hve sterk hún var og
bugaðist hún ekki þótt hjarta henn-
ar hefði orðið fyrir sári sem aldrei
greri.
Ingunn og Svavar eignuðust
fjóra syni sem em Ámi, fæddur
1954, hann er kvæntur Guðbjörgu
Bjömsdóttir, eiga þau þijú böm;
Ólafur Bjöm, fæddur 1956, kvænt-
ur Þórdísi Bimu Eyjólfsdóttur, eiga
þau þijá syni; Svavar, fæddur 1959,
er kvæntur Stellu Kristjánsdóttur,
eiga þau einn son, og yngstur er
Gunnar, fæddur 1963, ókvæntur.
Ingunn var glæsileg kona, en það
sem meira virði var að hún var góð
kona sem ævinlega var hægt að
leita til, því hún var alltaf til staðar
ef einhver þurfti á að halda.
Ingunn lagði metnað sinn í að
búa manni sínum og sonum sem
fallegast heimili og hafði hún unun
af að hlúa að því. Meðan strákamir
vom að alast upp var hún heima-
vinnandi og alltaf til staðar þegar
komið var úr skólanum eða þegar
farið var í skólann og alltaf vom
vinimir velkomnir hvort sem var í
mat, horfa saman á sjónvarp eða
rabba saman, og ófá skipti var
komið saman á heimilinu áður en
farið var eitthvað út að skemmta
sér, og eins og áður er sagt, alltaf
Jóhannes Knsíjáns-
son - Kveðjuorð
Fæddur 17. nóv. 1901
Dáinn 6. febrúar 1986
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast frænda og góðs vinar Jó-
hannesar eða Jóa eins og hann var
alltaf kallaður. Jói fæddist á Eyrar-
bakka 17. nóvember 1901. Jói var
tvíburi og vom þau Kristín yngstu
böm Elínar Sigurðardóttur og
Kristjáns Jóhannessonar kaupfé-
lagsstjóra á Eyrarbakka. En fyrir
áttu þau hjónin Sigurð, fæddan 26.
febrúar 1896, og Elínborgu, fædda
11. júní 1898. Snemma reyndi á
samheldni og einingu hjá fjölskyld-
unni, því árið 1910 þegar Jói er 8
ára verða þau fyrir mikilli sorg,
því þá féll frá faðirinn Kristján og
tvíburasystir Jóa, Kristín, og vom
þau jarðsungin sama daginn. Svo
sjá má að snemma urðu systkinin
á Búðarstíg að fara að vinna til að
létta undir og rétta móður sinni
hjálparhönd. Jói fór til Reylqavíkur
til náms og vinnu við rafvirkjun um
1920, og eftir það var Jói við vinnu
þar og átti heimili í Reykjavík, en
alltaf var þó Eyrarbakki heim. Jói
var að mörgu leyti einstakur maður,
regla varð að vera á öllum hlutum
hjá honum og trúmennska Jóa var
mikil við vinnuveitendur sína. Eftir
að hann hættir störfum hjá Einari
Ormssyni, en þar nam hann raf-
virkjun, vann hann hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur frá 1928 til 1966.
Eftir það vann hann hjá Innheimtu-
deild Ríkisútvarpsins meðan heilsa
og kraftar leyfðu, svo ekki gerði
Jói mikið af því að skipta um hús-
bændur. En Jói sýndi fleirum trú-
mennsku en vinnuveitendum, þar
nutum við fjölskylda mín vel.
Og þó hann hefði ekki mörg orð
um hlutina, þá var Jói alltaf klettur-
inn sem hægt var að leita skjóls
við. Það sýndi hann vel þau tólf ár
er faðir minn var sjúklingur. En ég
kynntist vininum Jóa best sl. sjö ár
er ég hef orðið að dvelja langdvölum
í Reykjavík vegna læknismeðferðar.
Þá var engin spuming, Jói opnaði
heimili sitt fyrir mér, og ekki bara
heimili sitt þvf það var alltaf gott
að koma til hans. Þó þreyta væri
og þrautir, þá tók Jói á móti og
alltaf var sami friðurinn og rósemin
umvafin hann og gott var að leggja
sig í sófann hans og blunda og
hafa Jóa í stól hjá sér eða ræða við
hann, það var hægt að tala um allt
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför elskulegrar konu
minnar, móður, dóttur, stjúpdóttur og systur,
ÁRNÝJAR MATTHÍASDÓTTUR,
Grindavík.
Sæmundur Arnarson,
Steinunn Ingvadóttir,
Matthias Ingibergsson,
Lilja Ósk Þórisdóttir
Kjærnested,
Hildur Arnardóttir,
Sæmundur Jónsson,
Karen Matthfasdóttir,
og aðrir vandamenn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför bróður okkar,
JÓNS EINARSSONAR
frá Húsatóftum, Grindavik.
Valdimar Einarsson,
Sólveig Einarsdóttir,
Elnar Kr. Einarsson,
Þórhallur Einarsson.
voru allir velkomnir og margir eiga
líklega minningar frá þessu góða
ogfallegaheimili.
Ingunn var félagslynd og kunni
vel við sig innan um fólk, hún var
hreinskilin og sagði sína meiningu
og hún var glettin og átti alltaf
auðvelt með að slá á létta strengi.
Breyttist það ekki þó hún vissi að
hverju drægi, þó oft hafi það verið
erfitt fyrir hana.
Elsku Ingunni þökkum við fyrir
allt og allt og munum ávallt sakna
hennar. Hún var góð tengda-
mamma.
Hún opnar munninn með speki,
og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.
Hún valdr yfir því sem fram fer á heimili hennar
og etur ekki letinnar brauð.
Synir hennar ganga fram og segja hana sæla,
og maður hennar gengur fram og hrósar henni:
„Margar konur hafa sýnt dugnað,
en þú tekur þeim ðllum frarn."
(Prédikarinn.)
Tengdadætur
við frænda. Allan vanda vildi hann
leysa.
Það var mér þungt áfall er mér
barst sú fregn að Jói frændi væri
dáinn, en hann lést á heimili sínu,
Skeiðarvogi 127, 6. febrúar sl. Mér
fannst eins og fótunum væri kippt
undan mér og eftir stóð með allan
minn vanmátt. Elsku frænda er svo
margt, svo ótalmargt að þakka. Ég
mun því miður aldrei geta launað
frænda allt það er hann gerði fyrir
mig og mína.
Jói var jarðsunginn frá Eyrar-
bakkakirkju 15. febrúar sl. En það
var dánardagur Kristínar tvíbura-
systur hans. Er þar var sunginn
sálmurinn Yndislega Ættarjörð
braust sólin fram og varpaði geisl-
um sínum yfir Bakkann, var það
og táknrænt þvf Jói var og sólar-
geisli sinnar fjölskyldu og vina.
Ég minnist Jóa sem eins af mín-
um bestu vinum, og þakka fyrir
ljúfa og góða samfylgd. Blessuð sé
minning Jóhannesar Kristjánsson-
ar.
Kalliðerkomið,
kominerstundin
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Vald. Briem
Elín Sigurðardóttir