Morgunblaðið - 15.08.1986, Side 2

2 B
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. ÁGÚST 1986

OSLÓ
Að sjá
heiminn
ogíá
borg
fyrir
það
„Við erum ekki
algjörar
öskubuskur,“ sagði
Sigríður
Gunnarsdóttir.
Ritarastörfí
utanríkisþjón-
ustu íslands eru
vinsæl störf
þrátt fyrir léleg
ritaralaun í
utanríkisráðu-
neytinu. Von
umstarfí
sendiráði
erlendis laðar
góðan
starfskraft í
ráðuneytið.
Fjórirritararí
Evrópu voru
teknirtalií
sumarog
forvitnast um
starfiðog
reynslu þeirra
erlendis.
„Það kjaftar á mér
hver tuska og ég á
auðvelt með að
kynnast fólki,“
sagði Kristín Sif
Sigurðardóttir.
Bima GuÁjónsdóttir Rabbath
var rétt um tvítugt og vann
í viðskiptaráðuneytinu í Reykjavík
þegar henni var boðið starf sem
ritari hjá íslensku fastanefndinni í
Genf. Utanríkisráðuneytið var að
undirbúa opnun skrifstofunnar árið
1970 og Einar Benediktsson, sendi-
herra, fór úr viðskiptaráðuneytinu
til að veita henni forstöðu. „Það
vildi enginn fara úr utanríkisráðu-
neytinu en ég var til í að fara út
og prófa eitthvað nýtt,“ sagði Bima
í lok júní að loknum vinnudegi á
skrifstofu fastanofndarinnar í Genf.
„í bytjun var talað um að ég færi
út í eitt ár eða svo en dvölin varð
lengri og ég er hér enn, sextán
ámm seinna."
Margt hefur breyst í utanríkis-
þjónustunni síðan Bima var send
til Genfar. Utanríkisráðuneytið býð-
ur til dæmis riturum í viðskipta-
ráðuneytinu ekki lengur að fara út
til starfa og ekki er lengur talað
um að ritaramir verði erlendis í
„eitt ár eða svo“. Nú er komin flutn-
ingsskylda milli staða á þriggja til
fjögurra ára fresti og ritarar utan-
ríkisþjónustunnar mega búast við
að starfa erlendis í 8 til 9 ár í senn
þegar þeir em sendir út. Ókeypis
húsnæði bíður þeirra hvort sem
þeir lenda í Washington, New York,
London, París, Bmssel, Bonn, Genf,
Kaupmannahöfn, Osló, Stokkhólmi
eða Moskvu. Þegar Bima og Sigríð-
ur Gunnarsdóttir, sem var ráðin úr
viðskiptaráðuneytinu á skrifstofu
fastanefndar íslands í New York á
sama tíma og Bima fór til Genfar,
fóm út, þurftu þær að fmna sér
húsnæði sjálfar og borga fyrir það
úr eigin vasa. „Ég fann litla rottu-
holu á 81. stræti,“ sagði Sigríður,
„og sat við að drepa kakalakka með
upprúlluðu dagblaði þegar ég var
heima að horfa á sjónvarpið á kvöld-
in.“
Ritarastörfín í utanríkisráðu-
neytinu em mjög eftirsótt og
aðalatriðið í sambandi við þau er
að komast til útlanda. Launin á
Bima Guðjónsdótt-
ir Rabbath, tv., er
enn í Genf eftir 16
ára dvöl en Estrid
Brekkan, th., erá
leið til Parísar þótt
henni þætti meira
„fútt“ í Kúala
Lúmnúr.
íslandi
em ekkert
til að sækjast eftir.
„Starf hjá utanríkisþjón-
ustunni er eitt af fáum störfum sem
bjóða upp á dvöl erlendis og þess
vegna hefur verið mikil eftirspum
eftir störfum hjá okkur,“ sagði Þor-
steinn Ingólfsson, sendifulltrúi.
Hann starfar nú hjá fastanefndinni
í Genf en var starfsmannastjóri
utanríkisráðuneytisins 1978 til
1985. „Það er mest ungt fólk sem
er að koma út úr mennta- eða versl-
unarskóla sem sækir um hjá
ráðuneytinu þegar það auglýsir eft-
ir ritara. Yfirleitt berast milli 30
og 40 umsóknir og í kringum 20
umsækjenda koma , til greina.
Nokkrir strákar hafa sótt um en
hingað til hafa þeir ekki staðist
samkeppnina við stúlkurnar og ekki
verið ráðnir.
Við leitum að góðu skrifstofu-
fólki með tungumálakunnáttu og
sjálfstæðan persónuleika. Þeir sem
við ráðum verða að geta bjargað
sér og unnið sjálfstætt. Ritaramir
eru sendir út í lítil þriggja til fímm
manna sendiráð eftir um eins árs
starf í ráðuneytinu heima. Þeir eru
oft einir til svara í sendiráðunum
þegar embættismennimir eru á
fundum eða ekki við og verða því
að hafa hæfileika til að takast á
við ýmisleg verkefni. Við höfum