Morgunblaðið - 23.08.1987, Blaðsíða 16

16 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. ÁGÚST 1987
Séra Kristján Valur Ingólfsson
Markmiðið er að efla
skilning milli kirknanna
- segir séra Helga Soffía Konráðsdóttir
NEI. Veistu hvað NEI er? Nei,
ég veit ekki hvað NEI er. Svona
ieikum við okkur stundum að
heiti Norrænu samkirkjustofn-
unarinnar, NEI, Nordiska
Ekumeniska Institutet, sem
hefur aðsetur sitt í Uppsölum
í Svíþjóð. Stjórn NEI hélt fund
á Löngumýri í byijun mánaðar-
ins. Dr. Björn Björnsson er nú
þar í stjórnarformennsku og
séra Helga Soffía Konráðs-
dóttir hefur verið starfsmaður
stofnunarinnar um árs skeið.
Hún er líka prestur íslendinga
í Svíþjóð, heldur guðsþjónustur
í Uppsölum og Stokkhólmi og
ferðast um gjörvalt landið ef
íslendingar þarfnast prests-
þjónustu. Sænska kirkjan
greiðir prestslaun hennar.
Yzt á Hringbrautinni á heimili
móður hennar heimsótti ég hana
eftir fundasetu hennar á Löngu-
mýri til að kynna ykkur ögn þessa
stofnun, sem íslenzka þjóðkirkjan
á aðild að. Fyrsta spumingin lá í
augum uppi:
Er jákvætt að vinna í NEI?
Já, það er skemmtilegt starf.
Ég kynnist þar öllum kirkjudeild-
um á Norðurlöndum og sé hvemig
þarf að taka tillit til þeirra allra.
Stofnunin gefur út bæklinga og
heldur fundi og allar kirkjudeild-
imar leggja eitthvað af mörkum.
Allt í starfinu er mjög fræðandi
og upplýsandi, líka vegna þess að
NEI hefur mikið samband við
Alkirkjuráðið og Lúterska heims-
sambandið. Ég sé að þessar miklu
stofnanir mega ekki stjóma
heimakirkjunum.
Finnst þér hætta á ofstjórn?
Ekki beinlínis, en þetta em
mikil bákn og reksturinn kostar
mikið. Þær halda mikið af ráð-
stefnum og fjöldi fólks er á þönum
á þessa fundi. Þetta verður eins
Helga Soffía Konráðsdóttir
og sendiráðsþjónusta. Það má
bara alls ekki vera svoleiðis.
Sj ónvarpsþættirnir
um amerísku kirkjuna
Það verða svona margir hjá þér
í kvöld, sagði fisksalinn þegar ég
bað um tvö stór ýsuflök. Stundum
kaupi ég nefnilega bara eitt lítið.
Og meðan hann vigtaði og pakk-
aði röbbuðum við um hamingju
þess að setjast niður með góðu
fólki yfir ferskum fiski nýveiddum
úr sjó. Heyrðu annars, sagði fisk-
salinn um leið og hann gaf mér
til baka. Hvað fannst þér um
myndina um trúflokkana í
Ameríku? Mér fannst þetta fer-
lega neikvætt fólk. Mér líka, sagði
ég. En sumt er nú jákvætt, fannst
mér. Mér fannst t.d. stórkostlegt
að fólk, sem hafði verið veikt af
eiturlyíjum eða andlegri og líkam-
legri niðurlægingu skyldi vera
orðið hamingjusamt og finnast
það hreint og heilbrigt. Kannski,
sagði fisksalinn. En mér fannst
það eiginlega hverfa fyrir allri
fyrirlitningunni og ofstopanum.
Og þetta fólk ætlar sér að koma
skoðunum sínum alls staðar að í
amerísku þjóðlífi. Hugsaðu þér
bara ef svona ofstopafólk ætlaði
sér að móta þjóðlífíð á íslandi.
Svo komu fleiri inn i fiskbúðina
og ég gekk heim með nýju ýsufl-
ökin og nýjar hugsanir til að glíma
við.
Fjöldinn allur af fólki ætlar sér
að gera sínar skoðanir að skoðun-
um okkar allra. Við tökum við
ýmsum skoðunum án þess að hafa
brotið þær til mergjar. Við höfum
heldur ekki tíma né getu til að
móta okkur skoðanir um eitt og
allt. Ég held að við verðum stund-
um sjálf að ofstopafólki og fólki,
sem talar fyrirlitlega um aðra, án
þess að gera okkur beint grein
fyrir því. Ég held að fæst okkar
kæri sig um að vera slíkt fólk.
Við vildum flest eiga heilbrigða
dómgreind, sem gerir okkur unnt
að lifa lífinu í reisn og kærleika.
Nú gæti það virzt eftir sjón-
varpsþáttunum um hinar
amerísku, ofstopafullu kirkjur, að
kristin trú væ'ri ekki beint upp-
spretta góðrar dómgreindar. Það
skyldum við þó engan veginn
álykta. Slíkar ályktanir væru
sjálfum okkur óbætanlegur skaði.
Þær bæru okkur frá kristinni trú.
Þótt það sé vissulega satt að fólk
hafí oft dregið rangar ályktanir í
nafni kristinnar trúar og orðið
með því til skaða er hitt þó hið
almenna að kristin trú sé undir-
staða heilbrigðrar dómgreindar,
heiðarlegs umtals og kærleiks-
ríkrar lífsskoðunar. Ég tel að við
megum glöggt sjá af þáttunum
um þessar fáeinu amerísku kirkj-
ur, að hið jákvæða og neikvæða
kemur fram hjá einum og sama
hópnum. Svo er og um flest, sem
við glímum við. Margt er álita-
mál, flest hefur tvær hliðar,
kannski margar. Stundum má það
kyrrt liggja en stundum komumst
við ekki hjá því að mynda okkur
skoðun. Éinmitt þess vegna er
okkur svo nauðsynlegt að standa
bjargföst í hinni heilbrigðu kristnu
trú, sem byggir á krossdauða og
upprisu Frelsara okkar, sem frels-
ar okkur frá dómhörku og líka frá
lognmollu. Þegar við hugleiðum
það verður okkur ljósara hvers
vegna Jesús sagði að þröngt væri
hliðið og mjór vegurinn, sem lægi
til lífsins.
Þessi mynd er úr fréttablaði NEI: Ég hef hugsað mér að verða
kristinn. En hvaða kirkju á maður að velja . . . ?
Menn óttast það líka dálítið
að samkirkjustarfið stefni að
því að gera allar kirkjur eins.
Finnst þér það?
Þetta er mikill misskilningur.
Markmið samkirkjustarfsins er að
efla skilning milli kirknanna,
bijóta niður fordóma, fræða og
fræðast af hinum. í norrænu sam-
kirkjuguðsþjónustunni í Hallgrí-
mskirkju, sem var haldin í
tengslum við ársfundinn, sönglaði
orþódoxi fulltrúinn t.d. ritningar-
textann og kyssti á Biblíuna.
Þetta er nýtt fyrir okkur og það
skiptir máli að við skiljum hvers
vegna það er gert.
Hefurðu hug á að gera átak
í samkirkjustarfi þegar þú flyzt
heim?
Ég veit ekki sjálf hvað ég er
mikill samkirkjumaður. Staðan
hér á íslandi er allt öðru vísi en
í Svíþjóð. Hér tileyra fleiri þjóð-
kirkjunni en annars staðar á
Norðurlöndum. I Svíþjóð eru
margar fríkirkjur og kaþólskar
kirkjur. Onnur trúarbrögð flytjast
líka inn, t.d. með farandverka-
mönnum. Framandi trúarbrögð
gætu líka flutzt hingað í meira
mæli en núna og við megum ekki
vera óviðbúin. Við verðum að vera
víðsýn í kirkjumálum yfírleitt,
megum ekki vera menn lítilla
sanda og lítilla sæva.
Ég talaði við danskan prest,
sem sagði að í hverfinu sínu
væri fjöldi múhameðstrúar-
manna og það kæmi vel í ljós
í samskiptum við þá að þjóð-
kirkjufólkð hefði allt of litla
þekkingu á sinni eigin trú. Ertu
sammála?
Ég held að ein af ástæðunum
til þess að fólk hugar að öðrum
trúarbrögðum sé sú að það þekk-
ir ekki bakgrunn sinnar eigin
trúar. Við þurfum að þekkja okk-
ar kristnu trú, gera okkur grein
fyrir því hvers vegna við göngum
í kirkju eða hvers vegna við gerum
það ekki eða kannski bara á stór-
hátíðum. Mér finnst mjög ánægju-
legt að sjá hvernig íslenzkt fólk
í Uppsölum og Stokkhólmi sækir
messurnar með börnin sín. Það
rýkur ekki heim strax eftir messu
heldur spjallar saman og lítur
kannski í blöðin.
Finnst þér það sýna að fólk
vilji í raun rækja trú sína?
Mér finnst það sýna ýmislegt.
Það sýnir að kristið fólk vill eiga
samfélag í kirkjunni og að íslenzkt
kristið fólk vill eiga samfélag þeg-
ar það er erlendis. Það sýnir líka
að mörg þeirra, sem eru ekki
sannfærð í trúnni, koma þó til að
fræðast um hana. Það er eins
gott að ég viti hvað ég ætla að
segja í prédikunarstólnum.
Þetta þykir mér góður og já-
kvæður endir en á þó eftir að inna
séra Helgu Soffíu eftir því hvers
vegna svo lítið beri á íslandi í rit-
um NEI. Hún segir að fólk í
Svíþjóð hugsi greinilega lítið til
Islands þegar fjallað sé um norr-
ænt samstarf. Því sé alveg eins
farið um norrænt kirkjusamstarf.
— En hr. Pétur Sigurgeirsson
hefur lagt það til að einn sunnu-
dagur á ári verði tileinkaður
norrænu samkirkjustarfi. Það
gæti minnt Svíana á okkur og
okkur á hin Norðurlöndin og sam-
kirkjustarfið, sem er okkur alls
ekki eins nálægt og þeim, segir
séra Helga Soffía áður en ég óska
henni góðrar ferðar til Uppsala
og þakka innilega fyrir kaffið,
sem hún mamma-hennar gaf okk-
ur.
Biblíulestur
vikunnar
Sunnudagur: Matt. 4:18.-22. Fylg þú mér
Mánudagur: Matt. 5:17.-20. Orð Guðs er áreiðanlegt
Þriðjudagur: Matt. 6:1.—4. Dæmum ekki
Miðvikudagur: Matt. 7:1.—6. Dæmum ekki
Fimmtudagur: Matt. 8:10.-12. Guð einn á að dæma
Föstudagur: Matt. 9:20.-22. Trúin bjargar
Laugardagur: Matt. 10:16.-20. Kænska og falsleysi
Innilegt þakklœti sendi ég cettingjum og vinum
sem veittu mér ánœgju meÖ heimsóknum, gjöf-
um, blómum og skeytum á sextíu ára afmœli
minu 18. ágúst sl. á heimili sonar míns, Ólafs
Vignis, Deildarási 15. Sérstakar þakkir til
barna minna fyrir veitta aÖstoÖ. LifiÖ heil.
Guöbjörg Ólafsdóttir,
Laugarnesvegi 102.
Hjartans þakkir til allra vina og vandamanna,
sem glöddu mig meÖ heimsóknum, gjöfum og
skeytum á 90 ára afmœlinu.
Sólveig Pálsdóttir,
Svínafelli.
V^terkurog
k-J hagkvæmur
auglýsingamiöill!
jnitfttgiitiiiftritófr
Metsölublaó á hvetjum degi!