Morgunblaðið - 04.09.1987, Page 63

MORGUNBLABIÐ, PÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 1987
63
Nokkrar athugasemd-
ir um umferðarmál
Heiðraði Velvakandi.
Ábending frá Umferðarráði er
ekki rauhæf. Ég er ekki með
bílasíma en tel samt að tilmæli
þeirra um að þeir sem hafa bílasíma
eigi að slappa af meðan þeir tala í
símann og jafnvel stoppa útí kanti
vega meðan þeir tala í símann röng.
í miklu færri tilfella er þetta hægt
án þess að stafi hætta af.
Bílasímar ættu allir að vera bún-
ir hlustunar- og taltækjum sem
spennt eru yfir höfuð og eru núver-
andi taltól furðuleg smfð í allri
nútfmatækninni.
Stóraukin ljósanotkun skilar ekki
tilætluðum árangri, enda hrein della
f albjörtu og góðu skyggni, árekstr-
amir færast í aukana þrátt fyrir
aukna ljósanotkun. Burt með nýju
ökuljósalögin.
Árekstramir verða harðari og
slysin meiri sagði einn í sjónvarps-
viðtali nýlega. Eg tel bílbeltanotkun
einn þátt þess, menn telja sig í
meira öiyggi og til er það að þeir
sem eru á lélegum bílum leiti sér
eftir árekstri þegar lffshættan er
minni til að fá endumýjun bfls í
gegnum tryggingar, ég hef heyrt
orða falla um þetta. Og kaskótrygg-
ingar hafa færst í vöxt, enda fer
það líka að verða nauðsyn vegna
skemmdarverka. Að fá hálfgerða
bijálæðinga til að sýna tilitssemi
er erfitt verkefni hvar sem er.
Ég get bara tekið sjálfan mig sem
dæmi, ég væri búinn að lenda í
mörgum árekstrum hefði ég alltaf
staðið stíft á mínum rétti í um-
ferðinni. En ég get líka alvarlega
tekið undir þann rétt sem reglumar
kveða á um. Það getur verið lær-
dómsríkt fyrir frekjuhunda að þeir
séu barðir, þeir fái ekki komist upp
með það að bijóta reglur hvað eftir
annað og sleppa með skrekkinn.
Ég hef séð þá hlæja að áhættunni.
Auk þess vil ég vekja máls á því
að mjög dýrt er orðið að reka bfl,
hvort við bflaeigendur getum ekki
náð því fram við skattyfírvöld, að
fá rekstrarkostnað einkabfla færð-
an til skattafsláttar eins og ég tel
að atvinnubflstjórar hafi.
Þorleifur Kr. Guðlaugsson
Stígar fyrir
hjólreiðamenn
Ég er einn þeirra sem em ekki
miklir aðdáendur eiturspúandi sjálf-
rennireiða og tel reiðhjól vera
ákjósanlegustu fararskjótanna. Það
er hins vegar ekki auðvelt að vera
trúr þessari hugsjón minni.
Vitaskuld geta yfirvöld lítið að
þvf gert þótt landið sé hæðótt og
að Reykjavík sé byggð á sjö hæðum
eins og Róm til foma. Það er líka
hlutur sem ég get sætt mig við,
brekkumar drepa engan og hvert
fet uppávið er ávísun á annað fet
niðurávið.
Hitt get ég ekki sætt mig við að
vera ofsóttur af úrillum bflstjórum
sem þjóta framhjá mér á hjólinu
mínu eins og væri ég ljósastaur eða
annar dauður hlutur en ekki maður
í lífshættu.
Ég vil því skora á borgaiyfírvöld,
og er líklega hvorki sá fyrsti né
síðasti sem gerir það, að gera fram-
vegis ráð fyrir hjólreiðastígum
meðfram helstu ökuleiðum og verða
hugsað í ríkari mæli til okkar við
hönnun hverfa. Sums staðar em
gangstéttir þannig að auðvelt er
að hjóla á þeim og ber að þakka
það eins og annað sem vel er gert
en betur má ef duga skal.
Reiðhjól menga ekki náttúrana,
hreyfingin er holl og þau eyða engu
eldsneyti sem kaupa þarf fyrir erl-
endan gjaldeyri.
Er ekki ráð að hvetja fólk til að
nota þetta samgöngutæki?
Hjólreiðamaöur
Um tekjur sjómanna
- svar til Islendings
Til Velvakanda
Að gefnu tilefni vill undirritaður
gera tilraun til að leiða íslendinginn
í sannleikann varðandi 300 þús. kr.
tekjur sjómanna á Homafirði á dag
og um tekjur sjómanna almennt.
300 þúsund kr. tekjur eins manns
yfir daginn þýðir að hann þarf að
koma með um 9 tonn af fyrsta
flokks þorski eftir daginn og er þá
ekki reiknað með að hluti aflaverð-
mætisins fari 1 kostnað við að afla
hráefnisins. Hefur íslendingurinn
séð 9 tonn af slægðum þorski sam-
an kominn í eina hrúgu? Ef svo er
ekki hvet ég hann til að lfta á eina
slíka hrúgu í einhveiju fiskvinnslu-
fyrirtækja landsins og sjá með eigin
augum. Því næst ætti hann að gera
sér í hugarlund hvemig einn sjó-
maður hafi í fyrsta lagi möguleika
á að innbyrða slíkan afla, í öðm
lagi blóðga og gera að aflanum, í
þriðja lagi að koma aflanum fyrir
f skipi sínu og f fjórða lagi að landa
aflanum þegar komið er að landi
um kvöldið. Sannfærist hann um
að slíkt sé mögulegt fyrir einn
mann tel ég að þessi íslendingur
sé ofurmenni og auðsjáanlega á
rangri hillu í lífinu. Sjómenn em
duglegir menn og vinna mikið og
langan vinnudag, en þeim em þó
takmörk sett eins og öllum öðram
mönnum.
íslendingurinn tekur einnig dæmi
af tekjum sjómanna á frystitogara
úr einum túr. Á landinu em gerðir
út um 10 frystitogarar og em að
meðaltali um 25 menn um borð í
hveijum togara. Hvað ber mönnum
að bera úr býtum á slíkum skipum,
sem ekki aðeins taka að sér að
veiða aflann, heldur gegna einnig
hlutverki 50 til 60 manna frysti-
húss og fullvinna aflann til útflutn-
ings. Viðkomandi veiðiferð sem
íslendingurinn vitnar til tók 27
daga og ber að geta þess að f veiði-
ferðinni tóku skipveijamir Ve hluta
úthlutaðs afla á árinu. Sjómennsk-
an er nú einu sinni þannig að
stundum gefur vel, en oftar ekki.
Það er ákafiega villandi að slá upp
einum og einum góðum túr en
sleppa þeim veiðiferðum sem em
lakari. Sjómennimir em í starfi sínu
allt árið og það em árstekjumar
sem verður að skoða þegar laun
sjómanna em metin, eins og ann-
arra launþega í landinu. Trúi
íslendingurinn ennþá furðufréttinni
um tekjur sjómanna bið ég hann
vinsamlegast að leita á náðir Þjóð-
hagsstofnunar um upplýsmgar um
meðaltekjur sjómanna skv. skatta-
skýrslum.
Að endingu ef hinn ágæti íslend-
ingur hefur áhuga á að komast í
námueigendafélagið bið ég hann
að fylgjast með auglýsingum í há-
degisútvarpi ríkisútvarpsins þar
sem óskað er eftir félögum f námu-
eigendafélagið.
Óskar Vigfússon formaður
Sjómannasambands íslands
Opið til kl. 7 í
kvöld og til
kl. 4 á morgnn
laugardag
BRADFORD homsófí.
230 cm x 295 cm. ..
Kr.
111.140
DALLAS homsófí.
225 cn x 280 cm.
7
Kr.98.760
PISA homsófí.
215 cm x 260 cm.
RAPED homsófi.
225 cm x 285 cm.
Kr.
113.390
PLUS homsófí.
225 cm x 280 cm.
Kr.
117Æ80
00 eMrsiaw
iSánuðumet oskað*
©
sa
húsgagna4iöllín
REVKMVlK
isr.undrf