Morgunblaðið - 16.10.1987, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1987
37
Minning:
* *
OskarArnason hár
greiðslumeistari
Fæddur 19. nóvember 1915
Dáinn 6. október 1987
Nú er horfinn á braut Óskar
Ámason tengdafaðir minn og fé-
lagi. Okkar leiðir lágu fyrst saman
fyrir rúmum tuttugu árum og alla
tíð síðan hafa samskipti okkar ein-
kennst af fjöri, alúð, umhyggju og
lífskrafti.
Það var alla tíð einkennandi fyr-
ir Óskar hvað hann naut sín vel
þegar eitthvað var að gerast. Alltaf
ef einhverjar framkvæmdir stóðu
fyrir dyrum var Óskar mættur til
leiks boðinn og búinn að leggja
hönd á plóginn. Og ég veit að léttu
grínsögurnar og viðhorfin koma til
með að lifa með mér og vekja hlýj-
ar endurminningar um góðan
dreng. Enda er ég þess fullviss að
einmitt þannig vill hann að sín verði
minnst.
Önnur hlið á Óskari blasti við
bamabömunum og veit ég fyrir
víst að þau koma til með að sakna
hans mikið, enda vandfetað í fót-
spor hans í samskiptum við þau.
Hann talaði alltaf við þau hvert
fyrir sig og ætlaði til þess töluverð-
an tíma í hverri einustu viku. Mér
þótti gaman að sjá hvað hann hafði
mikið dálæti á ungviðinu og það
var greinilega endurgoldið í sömu
mynt.
í minningunni er mér ofarlega í
huga, hve náin tengsl hann hafði
við íslenska náttúm og mikinn
áhuga fyrir lífinu. Hann var alltaf
með í því sem helst var að gerast
og tók yfirleitt afstöðu með upp-
byggingu lífsins. Hægt er að full-
yrða að meiri íslandsaðdáandi sé
vandfundinn, áhugi hans á landi og
þjóð náði svo langt að hann hafði
ekki áhuga fyrir utanlandsferðum.
Það mætti ef til vill orða þetta
þannig að hann hafi verið maður
sólarinnar og er ég þess fullviss að
einmitt þannig munum við sem
þekktum hann minnast hans. Ég
þakka Óskari samfylgdina og bless-
uð sé minning hans, sem er svo rík
í hugum okkar.
Haukur Haraldsson
Lokið _ er athafnasamri ævi
Óskars Ámasonar, hárskera- og
hárgreiðslumeistara. Hann stund-
aði iðn sína í 53 ár og var við störf
sín, þegar kallið kom, örsnöggt og
vægðarlaust.
Kynni okkar Óskars stóðu í á
fjórða áratug þótt svo að drægi úr
ftindum okkar hin síðari ár, m.a.
vegna ijarlægðar milli búsetu okk-
ar. Þó hittumst við sl. sumar. Og
þá var létta skapið hans enn til
staðar; þetta einstaka glaðlega við-
mót, bjart brosið og hlýjan. Nú er
hann genginn, en ekki úr hug þótt
horfinn sé auga.
Bergstaðastrætið hefur alla tíð
skipað verðugt sæti í sögu borgar-
innar okkar, og við Óskar vorum
innilega sammála um, að ekki hefði
sú góða gata sett ofan við það að
þar slitum við báðir bamsskónum!
Þetta er virðuleg gata með langa
og merka sögu og þar gerðust
ævintýr æsku okkar. Þó hygg ég
að unglingsár hans hafi verið með
nokkuð öðmm hætti en varð hjá
mér, rúmum áratug síðar. Þegar
hann var að þroskast til manns var
lífíð á íslandi öllu erfíðara en síðar,
með kreppu og því atvinnuleysi,
sem henni fylgdi. Þannig mótaðist
hann við hart líf og baráttu fyrir
vinnu og brauði og það hefur sjálf-
sagt mótað viðhorf hans ævilangt
eins og svo margra annarra frá
þeim tíma.
Óskar fæddist 19. nóvember
1915, sonur hjónanna Elísabetar
Ámadóttur og Ama Ámasonar,
sem var dómkirkjuvörður um langt
skeið og vel þekktur maður á sinni
tíð. Þau hjón eignuðust að ég held
7 böm. Tveimur þeirra, þeim Oskari
og Vigfúsi, sem líka var hárskera-
meistari, kynntist ég allnáið. í
rúman aldarfjórðung vomm við
Vigfús svilar, en sonur minn Hauk-
ur er kvæntur Oddbjörgu dóttur
Óskars og Steinunnar Eiríksdóttur
konu hans. Þau eiga þrjú böm,
Steinunni Hildi 18 ára, Bimu Björk
13 ára og Óskar Styrmi, sem er
aðeins þriggja ára. Bæði böm þeirra
Óskars og Steinunnar, Oddbjörg og
Eiríkur, lærðu hárgreiðsluiðnina hjá
föður sínum. Böm Eiríks em líka
þijú, Sigyn 21 árs, Signý tvítug og
Óskar 18 ára.
Milli okkar mynduðust þannig
náin fjölskyldubönd um áratuga
skeið. Þau tengsl hafa verið okkur
öllum til mikillar ánægju og gleði.
Þeir bræður, Óskar og Vigfús, áttu
sameiginlega þetta einstaka glað-
væra sinni. Mér em í fersku minni
ótal samverustundir, þegar saman
var komið við ýmis tækifæri og
merkisatburði hjá íjolskyldum okk-
ar — þá vom bræðumir í essinu
sínu, hrókar alls fagnaðar með gleði
sinni og frábæm orðhnyttni. Og
hvar sem þeir fóm bám þeir með
sér traustleika sinn og manndóm.
Óskar var 71 árs þegar hann
lést. Ekki treysti ég mér til að gera
æviferli hans verðug skil í þessum
fáu saknaðarorðum mínum. En ég
veit vel hversu hart hann barðist
fyrir Qölskyldu sinni alla ævina.
Hann var óþreytandi við að byggja
upp og leggja brautina fyrir sína
nánustu. Mér er líka fullvel kunn-
ugt um, að hann var ekki einn í
verki, því við hlið hans stóð ævin-
lega eiginkonan, Steinunn, sem með
óþreytandi elju létti honum störfin,
þegar t.d. hann vann að húsbygg-
ingum fjölskyldunnar eða sumarbú-
staðar auk alls annars. Nærgætni
hennar við bömin og bamabömin
hefur markað þau spor, sem sjást
svo vel í lífi og geði þeirra allra.
Dugnaður og fyrirhyggja hefur
alla tíð verið einkenni og aðall þess-
ara ágætu hjóna og annsemd þeirra
fyrir bömum sínum, Oddbjörgu og
Eiríki, og þá ekki síður öllum bama-
bömunum, er áreiðanlega alveg
einstök.
Nú er liðinn samvistartíminn við
góðan dreng og traustan mann. Það
hefur hljóðnað yfir sviðinu. Láfi og
starfí Óskars er lokið, en myndimar
munu geymast í hjörtunum um
ókomin ár. Skin þeirra minninga
mun vísa ástvinum veginn.
H. Teits.
í dag kveð ég vin minn, Óskar
Ámason. Óskar fæddist í gamla
Iðnskólanum hér í Reykjavík, sonur
hjónanna Áma Ámasonar, dóm-
kirkjuvarðar, sonar Áma Ámason-
ar, bónda Undir Hrauni í
Meðallandi, og konu hans Jóhönnu
Margrétar Jónsdóttur.
Móðir Óskars var Elísabet Áma-
dóttir, dóttir Áma Ámasonar,
sjómanns, og síðar dómkirkjuvarð-
ar, og konu hans, Ingibjargar
Gestsdóttur, ljósmóður.
Óskar ólst upp í stórum hópi
systkina, en böm þeirra Áma og
Elísabetar vora sjö. Gestheiður,
Ámi, Svava og Vigfús, sem öll era
látin, en eftir lifa Hanna og Rann-
veig.
Strax í æsku kenndi Óskar stöð-
ugra veikinda sem hömluðu honum
skólagöngu á bama- og unglings-
áram, þó stundaði hann sjó á fyrstu
unglingsárum sínum.
Nítján ára gamall hóf hann svo
nám í hárskeraiðn, sem hann lærði
hjá Viggó Andersen á Vesturgötu.
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
eri sarum
í tæpt ár hef ég verið heitbundinn stúlku sem ég ann
hugástum. Nú var hún að skrifa mér þar sem hún slítur
trúlofuninni. Ég er í sárum. Ég velti því fyrir mér hvers
virði lífið sé. Hvemig get ég afborið þetta?
Ég veit að nú sverfur að þér. Þetta er nærri því eins sársaukafullt
og að missa maka. En ég vil biðja þig að vera þess fullviss að Guð
ber umhyggju fyrir þér á þessari stundu og hann vill hjálpa þér að
horfa til framtíðarinnar, einmitt með það í huga.
Lífíð er dýrmætt, hverjar sem ytri aðstæður kunna að vera, vegna
þess að Guð situr við stjómvölinn og hann hefur fyrirætlanir í
hyggju með þig. Ástæðan er sú að hann elskar þig. Hann ann þér
miklu heitar en þú getur nokkum tíma elskað hann, já, meira en
þú gætir nokkurn tíma elskað aðra mannvera.
Svo djúp er elska hans til þín að hann sendi son sinn til þess að
deyja á krossinum fyrir syndir þínar. Hann kom því til vegar að þú
gætir sæst við Guð og fundið vilja hans varðandi líf þitt.
Þess vegna vona ég að þu gangir nú fram fyrir auglit Guðs. í
bréfi þínu gefur þú í skyn að þú hafir lítt hugsað um Guð fram að
þessu. En þú þarfnast hans, og hann er reiðubúinn að fyrirgefa þér
og bjóða þig velkominn í fjölskyldu sína.
Ég veit að þú munir eiga örðugt með að sjá hvers vegna þetta
hefur komið fyrir þig og vel má vera að þetta særi stolt þitt. En það
er tvennt sem þú skalt hafa hugfast:
Annars vegar: Samfélag eiginkonu og eiginmanns getur verið
dásamlegt. En það má aldrei koma í staðinn fyrir samfélag okkar
við Guð. Biblían hvetur okkur til að leita fyrst „ríkis hans og réttlæt-
is“ (Matt. 6, 33). Opnaðu hjarta þitt fyrir Kristi. Láttu hann vera
konung lífs þíns. í trúnni öðlast þú persónulegt samband við Krist,
og það getur byrjað á þessari stundu þegar þú snýrð þér til Krists
og biður hann að koma inn í hjarta þitt.
Hins vegar: Gerðu þér ljóst að Guði verða aldrei á nein mistök.
„Vegur Guðs er lýtalaus“ (Sálm. 18, 31). Þú getur öruggur falið
framtíðina í hendur hans, einnig það að velja þér konu sem mun
elska þig og hjálpa þér að verða það sem Guð vill að þú verðir.
Það hafa verið mikil átakaár fyrir
hinn unga mann að komast áfram
í iðnnámi sínu með næstum enga
undirstöðumenntun frá bamaáran-
um. Þar mun seigla, þróttur og
þrautseigja hafa ráðið ferð sem svo
oft síðar á hans lífsbraut.
Strax að loknu námi opnaði hann
eigið fyrirtæki sem hann rak og
stundaði til dauðadags, og nú
síðustu tuttugu árin á Háaleitis-
braut 58—60, sem hann keypti og
byggði upp á áranum 1964—1967,
en þá flutti hann starfsemi sína á
Háaleitisbraut.
Óskar var tvígiftur. Fyrri konu
sína, Oddbjörgu Eiríksdóttur, missti
hann 26. mars 1947, en seinni kona
hans, Steinunn Eiríksdóttur, sem
fædd er 23. desember 1913, lifir
mann sinn. Þau áttu tvö böm,
Eirík, hárgreiðslumeistara, sem
fæddur er 1945. Eiríkur á tvær
dætur og einn son. Þær Sigyn, f.
1966, og Signý, f. 1967, og Oskar,
f. 1969.
Dóttir þeirra, Oddbjörg, sem
einnig er hárgreiðslumeistari, er
fædd 1950. Oddbjörg er gift Hauki
Haraldssyni sölu- og markaðsráð-
gjafa. Þau eiga þrjú böm, Steinunni
Hildi, f. 1969, Bimu Björk, f. 1974
og Óskar Styrmi, f. 1984.
Kynni mín af vini mínum, Óskari,
má segja að hafi ekki verið löng í
árum, þau vöraðu þó í tvo áratugi.
Strax eftir að ég flutti með fjöl-
skyldu mína í Háaleitið fyrir tveim
áratugum hófust kynni mín af þess-
um sérstaka persónuleika. Hér
hafði skapast vinátta og órofa
tryggð sem með hveiju ári virtist
vaxa og styrkjast. Milli okkar höfðu
myndast vináttubönd og við báram
gagnkvæma virðingu og traust til
hins.
Hér var ekki byggt á fjölskyldu-
eða átthagatengslum. Hér hafði ég
hitt mann sem sá lífshlaupið út frá
því sjónarhomi er ég hefði helst
kosið að geta sjálfur skyggnst til
átta í.
Hér hafði ég hitt mann sem af
einlægni og alúðlegri hreinskilni gat
lagt mat á samfélagið og sleppti
þó hvergi sjálfum sér undan dómi
né umsögn.
Lífsmat Óskars virtist mótast af
óeigingjörnum kröfum til sjálfs sín
um vinnu og atorku. Elju og atorku
er síðar mætti svo miðla af til sam-
ferðafólksins, kæmi hann einhver-
staðar auga á þörf fyrir stuðning
eða styrk til góðra verka.
Ein hinna mörgu minninga sem
mér birtast um látinn vin er frá
björtum sumardegi er Óskar kallaði
til fjallaferða. Kvatt var til ferðar.
Eiginkonu minni og bömum boðið
með og geyst af stað í átt að kjama
náttúru íslands. Ekki var áð fyrr
en komið var að litlu dalverpi og
gljúfri sem augum flestra vegfar-
enda var hulið vegna skorts á
vegaslóðum, þrátt fyrir nærvera við
eitt af höfuðdjásnum íslenskrar
náttúra, Gullfoss.
Hér í þessu litla lokaða gljúfri
hafði Óskar byggt upp unaðsreit
umvafðan öllu því íslenskasta er
ættjörðin getur skartað. Handbragð
hans á smíði þeirra vistarvera er
hann kaus þar að hafa var sem
samofið væri öllu því er náttúran
sjálf hafði mótað.
Ekki var þetta til að sýnast í
augum annarra eða til að láta aðra
öfundast yfir. Svo afskekkt og ein-
angrað sem djásnið var. Hér fékk
hugur hans og þeirra er honum
kusu að fylgja nýtt vængjahaf til
hugrenninga um líðandi stund,
fortíð og óræða framtíð.
Hér var stund til hugarflugs um
hið sanna, tæra og hreina sem barð-
ist í laufi tijánna og dropum
læksins. Hér var því ein af þeim
fjölmörgu streymandi lindum sem
mér höfðu verið huldar. Ein af þeim
gefandi lindum sem vini mínum var
svo tamt að veita af, án þess þó
að nokkuð vekti athygli á honum
sjálfum. Öllu fremur þeim einum
sem er upphaf alls og frelsislindin
í lífi okkar og dauða.
Megi góður Guð verma þá far-
vegi er Öskar hefir ætlað niðrjum
sínum og samferðafólki.
Guð blessi kæran vin í nýjum
árfarvegum hulinnar móðu.
Minningin um góðan dreng mun
verma eiginkonu og ættingja.
Sigfús J. Johnsen
Studió
'jOHÍAiAT
Hársnyrting -
fyrir dömur og herra
BÍLAPERUR
ODYR GÆÐAVARA
MIKIÐ ÚRVAL
ffi'isar [hIHEKIAHF
Smiðjuvegi 6, Kópavogi.
Símar: 45670 - 44544.
Króm-leðurstóll
í 4 litum.
Verðfrákr.
9.765-14.900
stgr.
&TDK
HUÓMAR
BETUR