Morgunblaðið - 16.10.1987, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1987
Páll Hróar Jóns-
son — Minning
Fæddur 2. nóvember 1972
Dáinn 10. október 1987
„Þá fyrst skiljum við dauðann
er hann leggur hönd sína á ein-
hvem sem við unnum."
Þegar sú harmafregn barst okk-
ur að hann Palli vinur okkar væri
dáinn, honum hefði svo að segja
verið kippt héðan og við stöndum
andspænis svo grimmum örlögum,
þá spyijum við um tilgang þessa
alls og um réttlætið, en við fáum
t engin svör og stöndum eftir í orð-
vana spum.
En á hugann leita minningamar
um allt það góða sem við áttum
með Palla, allar gleðistundimar í
leik, í skólanum og frá íþróttunum.
Palli var traustur og góður fé-
lagi, glaðvær og hress í góðra vina
hópi. Hann átti heima hér í Nes-
kaupstað frá bamæsku en fluttist
suður í vor. Þrátt fyrir það þá héld-
um við góðu sambandi okkar í milli
og lagt var á ráðin um það sem
gera ætti er við hittumst næst.
í haust þegar Palli kom í heim-
sókn var þráðurinn tekinn upp að
nýju og ekki annað að sjá en allt
væri með felldu.
Við minnumst líka fermingarinn-
ar fyrir rúmu ári og umræðna um
dauðann þegar við gengum til
prestsins. Þá óraði engan fyrir því
að hann ætti eftir að heimsækja
eitthvert okkar svo fljótt. En minn-
ingin um góðan vin lifir.
Við sendum fjölskyldu Palla og
öllum ættingjum innilegar samúð-
arkveðjur.
Danni og Maggi.
í dag kveðjum við elskulegan
r frænda og vin okkar, Pál Hróar
Jónsson. Hann lést í Landspítalan-
um síðastliðinn laugardag.
Þegar vorið átti að halda innreið
sína í líf ungs drengs haustaði
skyndilega.
Þessi ungi og hrausti drengur
var kallaður burt á örstuttri stundu.
Við vildum ekki trúa að þetta gæti
gerst.
Baráttan varð stutt og þegar hún
náði hámarki var eins og veðurguð-
imir lékju með, eftir mikinn storm
lygndi og allt varð svo undarlega
hljótt.
Upp í hugann koma margar
minningar um tápmikinn dreng,
sem alltaf var hress og glaður.
Hann hafði mikinn áhuga á íþrótt-
um og vann þar oft til verðlauna.
Palli átti auðvelt með að kynnast
öðrum krökkum og var því vin-
margur. Hann bjó lengst af á
Neskaupstað þar sem hann naut
sín í leik og starfi.
Síðastliðið vor flutti hann ásamt
foreldrum sínum í Kópavoginn, þar
sem hann eignaðist fljótt nýja kunn-
ingja og vini, sem nú sakna hans.
Söknuðurinn er mikill en minn-
ingin um frænda er svo hrein og
tær að hún hlýtur að ylja okkur
öllum.
Við biðjum svo góðan guð að
vera með ástvinum hans öllum.
Fjölskyldumar Hólastekk 1
og Eiðistorgi 15.
Skrifað stendur: „Þeir sem guð-
imir elska deyja ungir."
Lífshlaup tæplega fimmtán ára
drengs er ekki langt en lífshlaup
Palla var fagurt.
Páll Hróar Jónsson fæddist í
Reykjavík 2. nóvember 1972. Hann
var sonur Iðunnar Haraldsdóttur
og fyrri manns hennar, Jóns Páls-
sonar. Ég kynntist Palla vorið 1977.
Þá höfðu Eiríkur, bróðir minn, og
Iðunn tekið saman. Það ríkti mikil
tilhlökkun á heimili mínu og for-
eldra minna þegar Eiríkur sagðist
vera að koma í heimsókn með Ið-
unni og litla drenginn. Ekki urðu
það okkur vonbrigði að kynnast
þeim. Sumarið 1977 fluttu Eiríkur
og Iðunn búferlum hingað til Nes-
kaupstaðar með bömin þijú, þau
Palla, Þóm og Ellu. Strax myndað-
ist mjög traust og gott samband
milli heimilanna og eignuðust for-
eldrar mínir þama góða vini sem
ætíð litu á þau sem afa og ömmu.
Palli var vel gerður og góður dreng-
ur. Var hann mjög félagslyndur og
hér eignaðist hann góða vini og
hefur sú vinátta haldist. Palli var
mikið fyrir íþróttir. Hann varð ung-
ur mikill fótboltaáhugamaður og
þegar aldur leyfði fór hann að æfa
knattspymu með Þrótti og þótti
hann mjög efnilegur leikmaður.
Nokkur sumur æfði hann sund með
sunddeild Þróttar og þar gekk hon-
um einnig vel. Árin liðu í ieik og
starfi. Á vetuma var skólinn í al-
gleymingi, en á sumrin íþróttir og
annað tilfallandi.
Sl. vor urðu talsverð þáttaskil í
lífí Palla. Fjölskyldan tók sig upp
og flutti í Kópavog. Eignaðist Palli
áfram fallegt heimili, en nú á
Reynigrund 15. Eiríkur og Iðunn
höfðu af því áhyggjur að Palli eign-
aðist ekki félaga strax þar sem
skolar væm í fríi. Rétt einu sinni
komu í ljós vinsældir Palla og fé-
lagslyndi. Hann fór að vinna í
Vinnuskóla Kópavogs og eignaðist
fljótt félaga. Palli gerðist félagi í
Breiðabliki og fór að æfa knatt-
spymu með því félagi og blak var
hann farinn að stunda með HK í
Kópavogi.
Seint í ágúst kom Palli í heim-
sókn til okkar. Það urðu miklir
fagnaðarfundir hjá bömum mínum
og félögum hans. Það var hress og
glaður unglingur með miklar vænt-
ingar um lífið sem ég kvaddi hér
3. september sl., en þá var Palli að
fara heim til að setjast á skóla-
bekk. Palli settist í Snælandsskóla
og líkaði honum þar vel.
Það er okkur huggun að Palli
þurfti ekki að beijast lengi við þann
sjúkdóm sem heltók hann með ógn-
arhraða. Við, sem eftir lifum,
stöndum agndofa og ráðalaus og
spyijum: „Hvaða tilgangi þjónar
það að hrifsa ungt og lífsglatt fólk
í burtu?" En enginn getur svarað
því.
Sár söknuður er nú hjá okkur
öllum. Við þökkum góðum dreng
samfylgdina.
Elsku Iðunn, Eiríkur, Þóra, Ella
og aðrir vandamenn, ég bið æðri
máttarvöld að veita ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Minningin um góðan dreng lifir
og veitir birtu og yl.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt (V.Br.)
Ebbý og fjölskylda
Ég hitti Palla fyrst í unglinga-
vinnunni. Þar var hann með mér í
vinnuhópi. Fljótt tókst með okkur
vinátta. Við vorum samferða í vinn-
una og vorum mikið saman utan
þess. Þegar skólinn byijaði vorum
við búnir að þekkjast í 3 mánuði
og orðnir góðir vinir. Hans aðal-
áhugamál voru íþróttir, þar hefði
hann án efa getað náð langt.
Þeir deyja ungir sem guðimir
elska.
Á þessari stundu megna orð lítils,
en ég votta foreldrum, systkinum
og öðrum skyldmennum mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Gísli Sigurgeir Jensson
Besti vinur minn, Páll Hróar, eða
Palli eins og ég kallaði hann alltaf,
lést 10. október sl., 14 ára að verða
fimmtán. Ég geri mér varla grein
fyrir því ennþá að Palli sé dáinn,
við sem ætluðum að gera svo margt
saman, en svo allt í einu kom þessi
hryllilegi sjúkdómur sem tók hann
frá okkur. Hann sagði mér sjálfur
frá því að hann væri með sjúk-
dóminn og var svo ákveðinn í að
vinna á honum, en samt fór sem fór.
Þetta er svo óréttlátt, hvers
vegna þurfti hann að veikjast og
hvers vegna þurfti hann að deyja
svona ungur? Það veit enginn og
fær enginn að vita.
Þegar ég hugsa um hann sé ég
hann alltaf fyrir mér svo hressan,
kátan og skemmtilegan. Palli var
alltaf með þeim bestu eða bestur í
íþróttunum og æfði handbolta, fót-
bolta og blak. Hann átti marga vini
og kunningja sem munu sakna hans
eins mikið og ég geri.
Sá tími sem ég þekkti hann var
yndislegur og ég þakka fyrir þann
tíma, þó svo mér fínnist hann hafa
verið alltof stuttur.
Elsku Eiríki, Iðunni, Þóru, Elínu,
Jóni og öðrum vinum og ástvinum
votta ég samúð mína.
Ýmir Björgvin
Haustið 1986 kom saman fríður
og föngulegur hópur í Verkmennta-
skóla Austurlands, Neskaupstað.
Fljótlega vakti athygli mína hár og
grannur, bjartur og fríður drengur,
Páll Hróar að nafni.
Palla kjmntist ég síðan ekki ein-
ungis sem nemanda mínum heldur
einnig sem traustum vini sonar
míns.
Þegar ég nú sest niður og lít um
öxl eru þær ótrúlega margar minn-
ingamar sem tengjast Palla á einn
eða annan hátt. I skólanum var
hann prúður og líflegur, fjörlegur
og fimur jafnt í blaki sem fótbolta,
á heimili mínu var hann hress og
einlægur.
Síðastliðið vor fluttist Palli ásamt
fjölskyldu sinni að Reynigrund 15
í Kópavogi. Skömmu síðar fluttist
ég ásamt syni mínum einnig í Kópa-
voginn. Það voru miklir fagnaðar-
fundir þegar þeir vinimir hittust.
Þær vom ófáar stundimar sem þeir
áttu saman og nú fyrir skömmu
stofnuðu þeir hljómsveit ásamt góð-
um vini.
Það er erfitt að sætta sig við þá
staðreynd að Palli sé farinn, en ég
er þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og þeirri hlýju sem
hann veitti mér og fjölskyldu minni.
Iðunni og Eiríki, Þóm, Elínu,
Jóni sem og öðmm ástvinum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur og vona að minningin um ljúfan
dreng verði sorginni yfirsterkari.
Lisbet Grímsdóttir
Það er stundum erfitt að sætta
sig við vemleikann, sérstaklega
þegar hann er harður og bitur.
Kannski sættum við okkur aldrei
við áföll lífsins, dauða ástvina og
vina. Þau merkja okkur ætíð með
einhveijum hætti. í besta falli kom-
umst við yfír áföllin og lifum með
sársaukanum. Margt getur hjálpað
okkur til þess. Góður hugur og
stuðningur vina og vandamanna,
ljúf minning um genginn vin og
styrkur Guðs, sem á sinn óskiljan-
lega og þögla hátt vinnur það
miskunnarverk að lýsa hug þeirra
sem mest hafa að bera. Ótímabær
dauði efnilegs unglings, sem gekk
fram lífíð með fangið fullt af fyrir-
heitum, hefur svo sannarlega komið
yfir okkur eins og reiðarslag og
höggið kemur þyngst á þá góðu
vini okkar á Reynigmnd 15 í Kópa-
vogi, Q'ölskyldu hans.
Laugardaginn 10. október barst
okkur hingað austur sú harma-
fregn, að Páll Hróar Jónsson hefði
látist fyrr um daginn. Við fréttum
nokkmm dögum áður, að hann
væri alvarlega sjúkur og að bmgðið
gæti til beggja vona. Við báðum
þess heitt, að veikur fengi að lifa,
en úrslitum varð ekki breytt þrátt
fyrir að allt væri gert sem mögu-
legt er og í mannlegu valdi til lfknar
Og í dag verður þessi ljúfi drengur
borinn til hinstu hvíldar í Reykjavík,
aðeins tæplega 15 ára að aldri.
Páll var fæddur í Reykjavík 2.
nóvember árið 1972. Hann var
þriðja bam Jóns Pálssonar og Ið-
unnar Haraldsdóttur. Árið 1977
fluttist Páll með móður sinni og
seinni manni hennar, Eiríki Karls-
syni, hingað austur til Neskaup-
staðar ásamt systmm Páls, Elínu
og Þóm. Páll ólst upp hjá þeim og
naut einstakrar umhyggju og ást-
ríkis þeirra. Hann átti líka góða að
hér eystra, ömmu og afa, sem
reyndar em nú látin, systur Eiríks
og hennar fjölskyldu þar sem var
mikill samgangur á milli. í þessu
góða umhverfi þroskaðist Páll úr
bami í ungling og bar það alltaf
með sér að lífið var honum bjart.
Eins og gengur og gerist þá fylg-
ist maður með bömunum vaxa og
þroskast, en fyrir alvöru kynntist
ég Páli veturinn sem hann var í
fermingamndirbúningi hjá mér
ásamt jafnöldmm sínum. Páll sýndi
strax, þó ungur væri, að í honum
bjuggu góðir hæfíleikar. Hann var
ætíð prúður og háttvís, rólegur í
öllu yfirbragði. Hann var spaug-
samur og glettinn og ég fann það
fljótt að hann hafði jákvæð áhrif á
félaga sína. Það var því ekki nema
eðlilegt að skólasystkini hans bæm
til hans traust og í þeirra hópi var
hann vinsæll að verðleikum. Það
hefur svo sannarlega sýnt sig þessa
síðustu daga. Páll tók líka virkan
þátt í öllu félagslífi í skólanum.og
utan hans, m.a. í íþróttum sem
vom hans aðaláhugamál. Og líklegt
þykir mér að Eiríkur hafi leiðbeint
fóstursyni sínum í skáklistinni, en
milli þeirra ríkti einstök vinátta og
hlý.
Nú í sumar þegar fjölskyldan
flutti til Kópavogs þá veit ég að
erfitt hefur verið fyrir Pál að skilja
við vini sína. Strákamir sem spörk-
uðu með honum fótbolta á Þiljuvöll-
um og víðar söknuðu góðs vinar
og hann þeirra. En við höfðum frétt
að honum hafí gengið vel að aðlaga
sig nýju umhverfí á stuttum tíma.
Ekki kom það okkur á óvart.
Sjálfur á ég hugljúfa minningu
um þennan góða dreng sem ég
fermdi hér í kirkjunni á Norðfirði.
Sú mjmd hefur komið í hug minn
þessa dimmu daga og náð að lýsa
myrkrið. Ég þykist vita að svo sé
um fleiri. Alls staðar sem Páll kom
og var geislaði frá honum glaðværð
og traust. En ég veit að þessir dag-
ar hafa verið erfiðastir þeim Iðunni
og Eiríki, Elínu og Þóru og öðrum
ástvinum hans. Ég veit, að ég tala
fyrir munn allra hér á Norðfirði
þegar ég bið góðan Guð að blessa
og styrkja þau í sorginni. Ég og
Auður, kona mín, sendum þeim,
með þessum fátæklegu orðum, okk-
ar innilegustu samúðarkveðju.
Guð blessi minningu Páls Hróars
Jónssonar.
Sr. Svavar Stefánsson,
Neskaupstað.
Við áttum saman góðar stundir,
ég og „krakkamir mínir" í sumar-
búðum W.P. í DDR sumarið 1986.
Palli var einn þeirra. Við urðum öll
skemmtilega náin þetta sumar, við
eins og eignuðumst öll pínulítið
hvert í öðru. Palli var íþróttahetjan
í hópnum, vann medalíur á „Litlu
Ólympíuleikunum", og var sá eini
sem spilaði fótbolta í hópnum. Mér
kemur í huga allt það sem við
brölluðum saman þetta sumar, allar
þær stundir er við hlógum saman
og líka þær stundir er við grétum
saman. Og ég græt í dag.
Það er sárt til þess að hugsa
stundum, hvað allt er í heiminum
hverfult, en ég gleðst í hjarta mínu
yfir að hafa verið partur af Palla,
og ég trúi því, að þegar ég held
af stað jrfir móðuna miklu, þá verði
hann þar, til að rétta mér hönd.
Ég kveð-elsku vin minn Pál.
Samúðarkveðjur sendi ég af öllu
hjarta til foreldra, vina og allra
vandamanna.
Freyja Þorsteinsdóttir
t
Eiginkona mín og móöir,
HALLDÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Barrholti 12,
Mosfellsbæ,
lést 4. október sl. Jarðarförin hefur farið fram.
Tryggvi Sigurðsson,
Sigurbjörg Tryggvadóttir.
t
Faðir okkar,
SKAPTI SKAFTASON,
varð bráðkvaddur á heimili sínu, Frakkastfg 12, aöfaranótt 14.
október.
Kjartan Skaftason,
Brandur Skaftason.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
INDIIANA EYJÓLFSDÓTTIR
Suðureyri, Súgandafirði,
verður jarðsungin frá Suðureyrarkirkju laugardaginn 17. október
kl. 14.00.
Kristrn Gissurardóttir, Halldór Bernódusson,
Hafdís Halldórsdóttir, Svanhildur Halldórsdóttir,
Gissur Óli Halldórsson, Elfn Kristrún Halldórsdóttir.
t
Faðir okkar, stjúpfaðir og tengdafaðir,
MARTEINN JÓNASON
fyrrum skipstjóri og framkvæmdastjóri,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn 19. október kl.
15.00.
Agla Marta Marteinsdóttir, Stefán Gunnarsson,
Jóhanna H. Marteinsdóttir, Smári Hilmarsson,
Hafdis Magnúsdóttir, Elín Guðnadóttir.
t
Hjartanlegar þakkir öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát litlu dóttur okkar og systur,
RAGNHILDAR.
Guðrún H. Össurardóttir, Brynjólfur Steingrfmsson,
Össur, Þorgerður Elfn og Hjörtur Brynjólfsbörn.