Morgunblaðið - 07.01.1989, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1989
33
Minning:
Ósk Halldórsdóttir
frá Bíldudal
í dag verður kvödd frá Bíldudals-
kirkju Osk Hallgrímsdóttir húsmóð-
ir og verkakona frá Bíldudal, sem
andaðist aðfaranótt 29. desember
sl. á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar.
Ósk var fædd á ísafirði 31. októ-
ber 1910 dóttir hjónanna Guðnýjar
Halldóru Guðnadóttur og Hallgríms
Jónssonar, en þau slitu samvistum
þegar Ósk var 4 ára og kom hún
þá til Bíldudals með föður sínum,
sem kom henni fyrir hjá hjónunum
Guðrúnu Magnúsdóttur og Jóni
Ólafssyni, og ólst hún þar upp þar
til hún gat farið að vinna fyrir sér.
Sem ung stúlka fór Ósk til
Reykjavíkur og var um skeið vinnu-
kona eins og títt var um ungar
stúlkur á þeim tíma. Ósk giftist
Ingimar Júlíussyni frá Grænabakka
á Bíldudal og eignuðust þau 7 böm,
Hlyn sem starfar á vegum Samein-
uðu þjóðanna í Sýrlandi, Heimi,
smið og leikara á Akureyri, Grétar,
pípulagningamann á Akureyri, Jón
kennara á Bíldudal, ísleif, en hann
vinnur hjá Vegagerðinni á Akur-
ejri, Hallveigu húsmóður á Bíldudal
og Óttar sem er sjómaður og býr
hann á Vopnafirði.
Ingimar stundaði verkamanna-
vinnu sem til féll og var stundum
lítið um vinnu á þeim árum sem
þau voru að koma upp bömunum.
Því fór Ósk að vinna í rækjunni
strax og hún komst frá bömunum
og vann hún úti upp frá því á með-
an heilsan leyfði.
Þetta er ramminn utan um líf
Óskar Hallgrímsdóttur, en okkur
langar til þess að fylla aðeins inn
í hann, því þegar komið er að
kveðjustundinni sækja minningam-
ar á hugann og minningamar um
Óttu vinkonu okkar em einstaklega
ljúfar og munu avallt ylja okkur.
Ingimar og Ótta bjuggu lengst
af með bamahópinn sinn í 'svo-
nefndu Jónshúsi á Bíldudal, en það
var kallað Hrútakofínn áður fyrr
þegar Pétur Thorsteinsson átti það,
enda bjó þar hópur ungra ógiftra
manna sem Pétur hafði í sinni þjón-
ustu og vom þar á meðal Hannes
Stephensen, Jón S. Bjamason og
Þórarinn Egilsson. Hafði Ótta ákaf-
lega gaman af því að segja okkur
frá þessu ásamt ótal mörgu öðm
frá gamalli tíð og þá sérstaklega
frá kvenfélagsskemmtununum þeg-
ar hún var bam og fylgdist með
því þegar kvenfélagskonumar tjöld-
uðu fiskvöskunarhúsið að innan og
komu fyrir bekkjum og leiktjöldum
og færðu upp leikrit. Enda gekk
Ótta í Kvenfélagið Framsókn strax
sem unglingur og hafði mikjið yndi
af að starfa þar og sparaði heldur
ekki krafta sína. Otta var einstak-
lega mikil félagsmálakona eins og
sjá má af því að þó hún væri með
fullt hús af tápmiklum strákum og
þó hún ynni úti var hún öll sín bestu
ár í stjórn kvenfélagsins, alls 35
ár, lengst af ritari eða 24 ár og
síðan formaður í 11 ár.
í formannstíð Óttu var ákaflega
líflegt starf í félaginu og sem fyrr
vom haldnar skemmtanir, aðal
skemmtunin var sólarkaffíð, svo
vora basaramir, og ýmsar fleiri
aðferðir til fjáraflana, enda veitti
ekki af. Félagsheimilið fékk marga
krónuna, að ógleymdum hreingern-
Sigurður Magnússon frá Jaðri á
Völlum verður jarðsettur í dag.
Hann lést á Landspítalanum 28.
desember. Sigurður fæddist á Jaðri
19. desember 1938 og var því að-
eins rúmlega fimmtugur er hann
lést. Foreldrar Sigurðar em Magnús
Jónsson og kona hans, Björg Jóns-
dóttir, sem er nýlega látin. A Jaðri
ólst Sigurður upp þar til hann fór
í skóla. Hann sótti nám í Alþýðu-
skólanum á Eiðum. Þar kynntist
hann konuefni sínu Kristínu Askels-
dóttur frá Laugafelli í Reykjadal í
Suður-Þingeyjarsýslu. Síðar fer
Sigurður til náms í vélvirkjun í
Reykjavík og lýkur þar námi 1960.
Hann og Kristín höfðu þá hafið
búskap og elsti sonur þeirra, Magn-
ús, var fæddur. Að námi loknu flytj-
ast þau til Egilsstaða. Fyrstu árin
fyrir austan sótti Sigurður vinnu
til Seyðisfjarðar enda síldin þá í
hámarki og nóg að gera fyrir vél-
gæslumenn. Á Egilsstöðum byggðu
Sigurður og Kristín sér íbúðarhús
í Bjarkarhlíð 5. Þegar síldarvinn-
unni lauk á Seyðisfirði fór Sigurður
að vinna við skóverksmiðjuna Agliu
á Egilsstöðum og varð síðan fram-
kvæmdastjóri hennar. Skóverk-
smiðja þessi starfaði í nokkur ár
ingunum sem kvenfélagið gerði á
því. Alltaf var fylgst með hvort
Bíldudalskirkju vanhagaði um eitt-
hvað og það gefið við fyrsta tæki-
færi. Einnig var hugsað að andans
mennt og bamaskólanum oftast
gefnar bækur á hverjum vetri.
en ekki reyndist gmndvöllur fyrir
rekstri hennar og var hún þá lögð
niður. Sigurður gerðist þá slökkvi-
liðsstjóri á Egilsstöðum. í því starfi
var hann þegar Kristín kona hans
lést af slysförum 1978. Það var
hörmulegt slys og óskaplegt áfall
fyrir fjölskylduna. Börnin vom þá
orðin fímm og það yngsta aðeins
fimm ára. Næstu árin býr Sigurður
áfram með bömum sínum á Egils-
stöðum og vann þá um tíma hjá
Kaupfélagi Héraðsbúa. Síðan flytur
hann suður í Kópavog og átti þar
heimili til dauðadags. Syðra var
hann lengst af í vinnu hjá Halldóri
Amórssyni limasmið. í Kópavogi
hélt hann heimili með tveimur
yngstu bömum sínum, Sindra sem
nú er fimmtán ára og Björgu sem
er tvítug. Eldri bömin þijú vom
komin að heiman en þau em Magn-
ús múrari búsettur á Djúpavogi,
kvæntur Matthildi Höllu Jónsdótt-
ur, Áskell rafvirki búsettur í
Reykjavík og Dagbjört bankastarfs-
maður búsett í Kópavogi. Hennar
sambýlismaður er Guðjón Þorláks-
son kennaranemi. Ég kynntist Sig-
urði þegar hann kvæntist Kristínu
og við urðum svilar. Sigurður var
mjög ljúfur maður að eðlisfari og
Sigurður Magnússon
frá Jaðri — Minning
Minning:
Ernst Gíslason fv.
yfírflugumferðarsljóri
féllu oft af vömm og fjölda af fyndn-
um ferskeytlum hafði hann á hrað-
bergi.
Árið 1929 á silfurbrúðkaupsdegi
tengdaforeldra sinna, þeirra Júlíönu
og Þorleifs, færði Matthías þeim
veggklukku að gjöf. Þessi klukka
tifar nú á vegg yfir þeim sem þessar
línur festir á blað en síðustu orða-
skipti undirritaðs við Matthías vom
einmitt um þessa klukku: „Mér þótti
klukkuslátturinn alltaf svo fallegur,"
sagði hann. Gamla klukkan hefur
nú hljómað honum í hinsta sinn og
telur ekki stundir hans á nýju ári.
Matthías var sáttur við samtíð
sína og unni heimabyggð sinni við
hafið. Undir lokin sá hann með full-
kominni hugarró hvað verða vildi
og sálarfriður hans var algjör þegar
dauðinn kvaddi dyra annan síðasta
dag ársins, daginn fyrir 88. afmæli
hans á gamlársdag.
Á nýársmorgni að Matthíasi
gegnum verða orð skáldsins enn
áleitnari:
Garðskagaviti
genginn til náða. Það morgnar.
Veiðibjallan sveimar
í söltum storminum.
Vokir. Skimar.
Vænghafíð er mikið.
(Hannes Pétursson: Heimkynni við sjó.)
Blessun fylgi eiginkonu Matt-
híasar, syni hans, sonarsonum, fóst-
urdóttur, ættingjum og vinum öll-
um.
Kári Sigurbergsson
Fæddur 17. október 1921
Dáinn 21. desember 1988
Elskulegur föðurbróðir minn,
Emst Gíslason yfirflugumferðar-
stjóri, er látinn. Þegar hringt var í
mig dimmdi yfir bæ. Söknuðurinn
er mikill að sjá hann aldrei meir,
ég geymi minninguna um síðasta
skiptið sem ég sá hann. Það var
daginn eftir að Ásdís dóttir hans
varð stúdent, þá var hann hress og
glaður, þrátt fyrir veikindin. Þá
vonaði ég og bað þess að hann
næði sér.
Ég minnist góðra stunda þegar
ég 11 ára kom fyrst til Reykjavík-
ur, síðan höfum við verið bestu vin-
ir. Hann var hraustur og góður
frændi sem gott var að fá í heim-
sókn. Ég minnist eins sumars þegar
hann vann í flugtuminum á Akur-
eyri. Hringt var dyrabjöllu og úti
fyrir stóð Emst með hlýja brosið
og þétt handtak. Þá áttum við mjög
góð kvöld, hann hafði ferðast mikið
og sagði mjög skemmtilega frá.
Hann eignaðist góða konu og 5
mannvænleg börn. Þegar hann tal-
aði um þau fann ég hvað hann bar
þau fyrir bijósti. Bið ég góðan Guð
að vaka yfir þeim.
Það em góðu minningarnar sem
ég geymi í hjarta mínu með þakk-
læti.
Elsku Inga mín, ég sendi þér og
börnum þínum innilegar samúðar-
kveðjur.
Drottinn vakir, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér. (Sig. Kr. Pétursson)
Sigurlaug Jakobsdóttir
Fundirnir vom oft ákaflega menn-
ingarlegir, oftast vom þeir haldnir
í stofunni hjá Óttu, og ekki hafðir
mjög formlegir, það gerði hún til
þess að laða yngri konurnar að fé-
laginu enda vomm við flest allar
áratugum yngri en hún og hrifumst
af glaðværð hennar, dugnaði og
metnaði fyrir hönd kvenfélags okk-
ar. Þegar búið var að afgreiða öll
mál sem lágu fyrir fundinum var
gjarnan lesin saga og þegar best
lét var lesið upp úr blaði félagsins,
Vetrarbrautinni, og átti Ótta oftar
en ekki ritsmíð í henni.
Ótta var ákaflega vel ritfær enda
minnug vel og talaði gott mál. í lok
fundanna var alltaf kaffi og með-
læti og þar vom kleinurnar hennar
Óttu ómissandi, og þá naut Ótta
þess að segja okkur frá því hvernig
fundirnir hefðu verið í gamla daga,
frá konunum sem störfuðu mest og
dugnaði þeirra og framtakssemi,
og einlæg aðdáun hennar og vænt-
umþykja leyndi sér ekki. Og allar
hlustuðum við og reyndum að gera
okkur grein fyrir hvernig lífið hefði
verið þá „þegar ekki var neitt til
neins“ og margur bláfátækur og
berklaveikin heijaði á fólk, þá þurfti
að taka til hendinni og safna fé til
hjálpar.
Eftir að Ótta hætti sem formaður
kvenfélagsins starfaði hún í nokkur
ár og ekki dró hún af sér þau vor
sem félagskonur réðust í það að
hreinsa plássið okkar, en eins og
oft vill verða með fólk sem unnið
hefur hörðum höndum alla ævi gaf
heilsan sig og síðustu árin dvaldi
Ótta á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar,
og að morgni 29. desember sl. vakn-
aði hún ekki af sínum nætursvefni.
Þó við sem þetta skrifum séum
farnar frá Bíldudal vitum við að í
Kvenfélaginu Framsókn mun
orðstír Óttu lifa og verða félagskon-
um áfram hvatning til dáða um
langan aldur.
Börnum og öðmm afkomendum
Óttu sendum við innilegar samúðar-
kveðjur, einnig viljum við nú þakka
börnunum umburðarlyndi þeirra við
kvenfélagskonur og allt sem félag-
inu fylgdi og mæddi á þeirra heimili.
Okkur er ljóst að hvíldin var
Óttu kærkomin eftir langan og
strangan vinnudag og nú dvelur
hún í betri heimi þar sem hvorki
er fátækt né misrétti. Kærleikur
Guðs veri með henni.
Fyrir hönd Kvenfélagsins Fram-
sóknar
Diddý og Baddý
einstaklega hjálpsamur. Hann var
mjög gestrisinn og vildi hvers
manns vanda leysa. Hann var bæði
verklaginn og verkhygginn og eyddi
ótöldum stundum í aðstoð við aðra.
Sigurður var vel greindur, hafði
ágæta músíkgáfu. Hann var mikill
útivistarmaður, hesthneigður og
skemmti sér vel í góðra vina hópi.
Hann var lánsamur þegar hann
kynntist Kristínu því hún reyndist
sannarlega burðarásinn í fjölskyld-
unni þegar veikindi Sigurðar fóm
að segja til sín. Því var það óskap-
legt áfall þegar hún féll frá á besta
aldri frá fimm börnum. Það kom
nú í hlut Sigurðar að halda heimili
með börnum sínum og koma þeim
til fullorðins ára. Hann bar mikla
umhyggju fyrir börnum sínum og
var þeim hinn besti vinur. Veikindi
hans gerðu honum þó örðugt fyrit
og síðustu árin kom það í hlut elstu
systkinanna að bera ábyrgð á fjöl-
skyldunni. Það hefur mikið verið
lagt á þessa fjölskyldu en börnin
hafa staðið sig með prýði. Það var
föður þeirra mikill styrkur er hann
háði sitt stríð við krabbann, þann
skæða sjúkdóm. Lengi vel trúði Sig-
urður því að hann myndi sigra þenn-
an vágest en er honum var það ljóst
að svo yrði ekki þá var hann sáttur
við að kveðja þetta tilvemstig full-
viss þess að annað betra biði fynV
handan. Hann vissi að hann átti
elskuleg böm og treysti því að þeim
myndi farnast vel. Hann var sann-
færður um að hann ætti ástvinum
að mæta í annarri veröld. Þannig
hefur hann sigrað þann vágest sem
líkamann þjáði svo lengi. Það er
óumræðilega sárt að missa ástvini
sína en sárara er þó að sjá þá þjást
og geta ekki hjálpað. Þá er betra
að vita þá í Guðs hendi. Þegar ég
heimsótti Sigurð á aðfangadag vissi
hann gjörla að hveiju stefndi. Hann
kveið ekki vistaskiptunum.
I dag er hann kvaddur hinstu
kveðju frá Egilsstaðakirkju. Um
leið og við tengdafólk hans þökkum
honum samfylgdina biðjum við góðr
an Guð að blessa börn hans, tengda-
börn og barnaböm. Einnig flytjum
við hjónin systkinum Sigurðar, öldr-
uðum föður og tengdaforeldram
innilegar samúðarkveðjur.
Kári Arnórsson
30 TONNA
réttinda námskeið
(pungaprófsnámskeið)
hefst 11. jan. Kennsla fer
fram kl. 7-11 á kvöldin,
mánudaga og miðvikudaga
eða þriðjudaga og
fimmtudaga.
Námskeiðsgjald er kr. 10.000.
Námsgögn fást í skólanum.
Tekið er á móti greiðslu námskeiðsgjalda í húsnæði
skólans Lágmúla 7 kl. 16.30-17.30 mánudaginn
9. janúar og þriðjudaginn 10. janúar.
Upplýsingar í síma 68 .98 85
og 3 10 92.
SICUNGASKÓLINN
- meðlimur i Alþjóðasambandi siglingaskóla, ISSA.