Morgunblaðið - 14.05.1989, Side 12

12 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. MÁÍ 1989
ÞEGAR EG ER ORÐIN(N)
vað er svona merkilegt við það að vera lögregluþjónn?
Fyrir þrjátíu árum var þetta starf eitt hið
eftirsóknarverðasta í hugum ungra drengja og svo er enn,
ef marka má lauslega athugun sem við gerðum þar að
lútandi á meðal rúmlega þrjátíu barna á
höfuðborgarsvæðinu. Slökkviliðsmenn koma næstir í
röðinni og hjá stúlkum er hjúkrunarkona í efsta sæti og
hefur svo verið um árabil. Heimurinn virðistþví ekki hafa
tekið svo miklum breytingum í augum barnanna þrátt fyrir
sjónvarp og tölvubyltingu.
í leikjum barnanna endurspeglast heimur hinna fullorðnu. Þau
yngstu taka oftast míð af foreldrum sínum og þeirra störfum.
Smátt og smátt víkkar sjóndeildarhringurinn og eftir að strákar
hafa einu sinni séð brunabílinn á fleygiferð, með vælandi sírenu
og blikkandi ljósum, er hætt við að störf feðranna verði harla
ómerkileg í samanburði við slökkvistarfið. Lögregluþjónar virðast
þó hafa algjöra yfirburði í dag og má vera að sjónvarpið hafi
styrkt ímynd lögreglunnar í hugum strákanna. Mótorhjólið hefur
eflaust einnig sitt að segja auk þess sem einkennisfötin þykja
eftirsóknarverð. Störf sem krefjast sérstakra búninga eru að öðru
jöfnu merkilegri en önnur störf í augum barna. Auk lögregluþjóna,
slökkviliðsmanna og
hjúkrunarkvenna eru
flugfreyjur og flugmenn
ofarlega á vinsældalistanum
og ef ég man rétt þóttu þessi
störf einnig eftirsóknarverð
fyrir þrjátíu árum.
Lögregluþjónar hafa þó ekki
alltaf verið vinsælir meðal
barnanna, - á kreppuárunum voru
þeir barnafælur eftir því sem
Guðmundur J. Guðmundsson
verkalýðsleiðtogi segir: „Ég minnist
"þess ekki að nokkur strákur hafi ætlað sér að verða
lögregluþjónn á þessum árum. Börn voru hrædd við
lögregluna," sagði Guðmundur. Þetta var á
kreppuárunum og síðan átti vegur lögreglunnar eftir að
fara vaxandi eins og athugun okkar ber með sér. Á
sjötta áratugnum þótti starf þeirra verulega
eftirsóknarvert, þótt sjálfur hafi ég ætlað mér að verða
bóndi á þessum árum. Einhverra hluta vegna varð þó aldrei
neitt úr því, en það er önnur saga. í þá daga þótti líka flott
að vera strætisvagnabílstjóri, en svo virðist sem það þyki
ekki neitt sérstakt í dag. Að mihnsta kosti minntist enginn á
það göfuga starf í þessari athugun okkar, sem tók til bama á
aldrinum þriggja til átta ára. Lögreglumenn og hjúkrunarkonur
höfðu afgerandi yfirburði og auk þeirra einkennisklæddu starfa,
sem áður eru nefnd, voru hárgreiðslukonur ofarlega á blaði hjá
stúlkunum og nokkrir strákanna vora staðráðnir í að verða
handboltamenn. Góður árangur íslenska handboltalandsliðsins í
vetur hefur þar eflaust haft sitt að segja. Önnur störf sem nefnd voru
í þessari athugun voru: kennari, læknir, skrifstofukona,
viðgerðarmaður, fóstra, fótboltamaður, Tinni, dýrafræðingur, spila á
píanó, vinna á loftpressu ogtvær stúlkur ætluðu að verða söngkonur.
Ein kvaðst langa til að verða sjónvarpskona eins og Helga Guðrún og
einn drengjanna var ekkert að skafa utan af því, — hann ætlaði að
verða borgarstjóri. Helgu Guðrúnu datt hins vegar ekki sjónvarpið í hug
á sínum tíma. Hún ætlaði að verða lyfjafræðingur og núverandi borgarstjóri
í Reykjavík ætlaði að verða læknir og leikari. Þannig fara nú
bemskudraumarnir oft fyrir lítið.