Morgunblaðið - 14.01.1990, Qupperneq 10

10 c
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 1990
OlafárAg. Om-
ólfsson loffskeyta-
maður — Minning
Fæddur 3. ágúst 1923
Dáinn 4. janúar 1990
Ekki hvarflaði það _að mér þegar
tengdafaðir minn, Ólafur ’ Agúst
Ornólfsson, loftskeytamaður, kom
til okkar í kaffi á nýársdag, að það
væri í síðasta sinn sem ég sæi hann
og þremur dögum seinna væri hann
allur. Þó heilsan væri farin að bila
og hann færi hægt yfir og þyrfti
ef til vill að hvíla sig á leiðinni,
reyndi hann samt alltaf að vera á
ferðinni til að halda sér við.
UTSALAIM HEFST A MORGUN
KRIIMGLUNIMI
Flesta laugardagsmorgna kom
hann í heimsókn og þá með sæl-
gæti handa barnabörnunum á
„nammidaginn" og fékk sér kaffi
og ef til vill gtjónagraut og slátur.
Oft sagði hann sögur af einhverju
spaugilegu atviki eða ferð sem hann
hafði farið hér áður. Hann hafði
frábært minni og gat rakið í smáat-
riðum gönguferð sem hann hafði
farið í fyrir kannski 20-30 árum,
enda var það sagt í fjölskyldunni
að færi hann í tveggja tíma göngu-
ferð þá tæki hann jafn langan tíma
að segja frá þegar heim væri kom-
ið. Hann kunni fjöldann allan af
sögum af fólki sem hann hafði
kynnst á lífsleiðinni bæði sem loft-
jskeytamaður og sem viðgerðarmað-
ur á radíóverkstæðinu hjá þeim
„bræðrum Pósti og síma“, eins og
hann orðaði það gjarnan sjálfur.
Og sá hæfileiki hans að muna alla
skapaða hluti, ljóð og vísur, var
aðdáunarverður hæfileiki og öf-
undsverður.
Hann taldi sig aldrei of gamlan
til að iæra og stundaði tungumála-
nám af miklu kappi hin síðustu ár
og var þáttur í því námi pennavinir
um allan heim, allt frá Uralfjöllum
■ til Chile sem hann skrifaði á rússn-
esku og spænsku.
Það varð Ólafi mikið ánægjuefni
þegar barnabörn tóku að fæðast
fyrir rúmum sjö árum. Kannski
hefur honum fundist synirnir eitt-
hváð seinir til í þessum efnum.
Hann var alltaf boðinn og búinn
að rétta hjálparhönd ef vantaði
gæslu fyrir börnin og tveir sonar-
synir hafa verið í gæslu hjá þeim
hjónum um árabil og notið góðs af
afa, farið með honum í gönguferð-
ir, látið hann lesa fyrir sig eða segja
sér einhvetja sögu. Fram til hinstu
stundar voru barnabörnin Ólafi efst
í huga.
Ólafur fæddist á Ólafsmessu
hinni síðari 3. ágúst 1923 á Suður-
eyri við Súgandafjörð. Hann var
sonur hjónanna Margrétar Þ.
Guðnadóttur og Örnólfs Jóhannes-
sonar, einn þrettán systkina sem
komust á legg.
Það gefur augaleið að þegar um
svo stóran barnahóp var að ræða
þurftu systkinin snemma að fara
að vinna. Leið Ólafs lá suður á
stríðsárunum eins og svo margra
annarra. Hann tók loftskeytapróf
1946, síðan símvirkjapróf 1957 og
síðar símvirkjameistarapróf. Hann
var loftskeytamaður á togurum um
skeið en frá 1950-starfsmaður á
radíóverkstæði Landsímans. Meðan
heilsan leyfði fór hann flest sumur
sem afleysingaloftskeytamaður á
farmskipum og togurum og fór þá
víða. Einnig kenndi hann fjarskipta-
fræði á námskeiðum Fiskifélags
Islands, í Stýrimannaskólanum og
í Vélskóla íslands. Oft sagði hann
sögur af spaugilegutn atvikum frá

★
★
★
SIÓKÍISAIAI liVOSIWI

Hafnarstræti.
'k
¥
¥
-kM ¥ ¥ ¥ ¥