Morgunblaðið - 12.05.1990, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. MAÍ 1990
Magnús A. Garðarsson,
Selfossi - Minning
Hann Maggi er dáinn. Það var
þungbær frétt sem okkur barst
þann 6. maí þegar við fréttum að
Maggi hefði verið burt kallaður,
ungur maður í blóma lífsins. En
vegir Guðs eru órannsakanlegir og
stundum finnst okkur þeir einnig
óskiljanlegir, en eitt er víst almætt-
ið hefur ætlað Magnúsi eitthvert
verðugt verkefni í bústað sínum og
því kallað hann til sín.
Við kynntumst Magga fyrir
þremur árum er hann kom á heim-
ili okkar í fyrsta sinni með dóttur
okkar. Á þessum þrem árum skap-
‘ aðist gott og innilegt samband við
þennan hugljúfa dreng enda varð
þann strax sem einn af fjölskyld-
unni. Það var því fljótt sem við
urðum þess áskynja hve Maggi var
miklum kostum gæddur, enda var
hann vinmargur og vildi allt fyrir
alla gera.
Það er því falleg minning sem
við eigum um Magga okkar og
megi það verða foreldrum, systkin-
um, unnustu og öðrum ættingjum
og vinum huggun og styrkur í harmi
þeirra.
Við vottum foreldrum svo og
ættingjum og vinum okkar innileg-
ustu samúð og og megi góður Guð
styrkja ykkur í þessum harmi.
Okkar bestu þakkir færum við
Magga fyrir allt sem hann gaf okk-
ur með nærveru sinni.
Megi góður Guð vemda hann.
Agnar, Lóa og fjölskylda
Þegar við fréttum að vinur okkar
Maggi hefði verið numinn svo
snöggt á brott frá okkur varð allt
svart og fá orð koma í hug manns
á slíkri stund.
Efst í huga okkar eru allar
ánægju- og gleðistundir með hon-
um, sem voru svo ótalmargar.
Maggi hafði fyrir stuttu siðan
byrjað að búa með þeirri sem hann
elskaði, Kristrúnu Agnarsdóttur.
Hann hafði fundið draumastarfið
og var mjög hamingjusamur. Hann
átti mjög gott heimili og þar var
okkur ávallt mjög vel tekið, hvenær
sem var.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við þakka Magga trygga vin-
áttu frá því að við kynntumst hon-
um. Megi góður guð styrkja for-
eldra, systkini og unnustu til að
yfirstíga þessa miklu sorg.
Sárt er mér í minni
sakna ég þín vinur.
Minnist þeirra mörgu
mætu gleðistunda
sem við áttum saman.
Sólu fepr skína
allar þær og eiga
innsta stað í hjarta.
(J.G.S.)
Daníel Halldórsson,
Birgir Þór Jónsson,
Trausti Bergsson.
Við viljum' í fáum orðum minnast
vinar okkar sem svo skyndilega
féll úr lífi okkar. Maggi, eins og
hann var oftast kallaður, fluttist á
Selfoss ásamt foreldrum sínum og
systkinum vorið 1986. Við kynnt-
umst honum fljótlega upp úr því,
og urðum við góðir vinir. Og fljótt
kynntumst við hans miklu mann-
kostum. Maggi var drengur góður
sem var mikils metinn hjá okkur
félögunum. Hann var alltaf í góðu
skapi og gott var við hann að tala.
Mörg voru böllin og margt var brall-
að og margar voru þær skemmti-
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVAVAR BJÖRNSSON
vélstjóri,
andaðist á Borgarspítalanum mánudaginn 30. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki A-7 á Borgarspítalanum
svo og heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ÁSA GÍSLADÓTTIR,
Breiðagerði 6,
lést fimmtudaginn 10. maí.
Gfsli Einarsson, Sigrún Benediktsdóttir,
Ása Björk Gísladóttir,
Einar Örn Gíslason.
t
Móðir okkar, ^
ÁRDÍS SIGURÐARDÓTTIR
frá Sunnuhvoli,
Bárðardal,
sem andaðist 5. maí sl., verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 15. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar,
er bent á dvalarheimilið Hlíð.
Sigrún Gunnlaugsdóttir,
Jón Aðalsteinn Gunnlaugsson,
Herdís Gunnlaugsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI ÁRNASON
vélstjóri,
Æsufelli 6,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn 14. maí kl.
13.30.
Þorbjörg Kjartansdóttir,
Helga Björg Helgadóttir,
Lilja Helgadóttir,
Fjóla Helgadóttir,
tengdasynir og barnabörn.
legu stundir sem við áttum saman
og hefðum við viljað hafa þær fleiri,
en vegir Guðs eru óútreiknanlegir
og eitt er víst að það skarð sem
hann Maggi skilur eftir verður aldr-
ei uppfyllt. Þótt að við sjáum Magga
aldrei meira í þessu lífi mun minn-
ing hans lifa í hjörtum okkar það
sem eftir er. Með þessum orðum
viljum við þakka Magga fyrir þau
alltof fáu ár sem við þekktum hann
og biðja Guð að varðveita minningu
hans og að styrkja foreldra, systk-
ini, ættingja og alla aðra vini hans
í þessari miklu sorg.
Gaui og Oddi
Þegar við bræðurnir heyrðum að
Maggi hefði látist í umferðarslysi
fór eins fyrir okkur báðum, við
gáum ekki trúað því. En svo kom
sorgin. Hvers vegna hann? Við því
eigum við ekkert svar.
Við kynntumst Magga þegar fjöl-
skylda hans flutti á Selfoss fyrir
fjórum árum. Vináttan varð strax
mikil, ekki síst vegna þess að for-
eldrar hans keyptu húsið á Tungu-
veginum af foreldrum okkar, þar
sem við ólumst upp. Okkur var allt-
af vel tekið þegar við komum í
heimsókn til Magga og þess vegna
slitnuðum ekki tengslin við gamla
umhverfið okkar. Fyrir það viljum
við þakka ijölskyldu hans fyrir. Þó
Maggi væri jafngamall þeim okkar
sem eldri er og þeirra vinátta því
nánari, þá tók hann hinum sem er
þrem árum yngri alltaf sem jafn-
ingja. Þetta sýnir vel hvern mann
Maggi hafði að geyma. Við erum
þakklátir fyrir að hafa átt vináttu
Magga þessi ár, og munum minn-
ast hans með sitt bjarta bros og
glaðlegu framkomu sem hressti upp
á umhverfið með nærveru sinni.
Elsku Garðar, Valborg, systkini
og Kristrún, við bræðurnir og for-
eldrar okkar' vonum að guð gefi
ykkur styrk í þessari miklu sorg.
Guðmundur og Valdimar Þór
Það er vart hægt að trúa því,
að Maggi frændi sé horfinn okkur,
svona ungur og frískur, eins og
nýgræðingurinn sem nú er að
spretta upp úr jörðinni þessa fyrstu
hlýju vordaga.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir
og þeir sem guðirnir elska deyja
ungir, segir spakmælið. Alltaf verð-
um við að láta í minni pokann fyrir
dauðanum, en erfiðast er það þegar
menn eru að byija lífið og framt-
íðin virðist blasa við.
Foreldrai’ Magnúsar Arnars eru
Valborg Árnadóttir og Garðar
Garðarsson, rafvirki. Hafa þau búið
síðustu fjögur árin á Selfossi, en
áður í Reykjavík og á Fáskrúðs-
firði. Magnús var elstur fimm barna
þeirra.
Ég man vel þegar ég sá Magga
fyrst. Þá kom ég til þeirra á Laufás-
veginn og Ingibjörg amma hans sat
hjá honum þriggja vikna gömlum
og sýndi hún mér barnið með stolti.
Og þarna lá hann bráðfallegur
drengur. Svo liðu árin og fjölskyld-
an fluttist til Fáskrúðsfjarðar, voru
þar í nokkur ár, en fluttu svo til
Reykjavíkur.
Á þessum árum komu þau yfir-
leitt einu sinni á sumri til okkar í
Bryðjuholt og var þá gaman hjá
öllum, en ekki síst hjá unga fólk-
inu. Börnin fengu að fara með að
sækja kýrnar, fara á hestbak og í
leiki. Valborg, móðir Magga, var
hagvön hér á bæ, því hún var hér
í mörg sumur hjá foreldrum mínum
þegar hún var að alast upp. Fannst
mér hún alltaf vera eitt af systkin-
um mínum.
Þegar Maggi var 9 ára kom hann
hingað til okkar til sumardvalar og
hér var hann í 8 sumur. Var hann
alltaf eins og einn af fjölskyldunni.
Hann var frekar smávaxinn, en
sérstaklega vel vaxinn, snar í snún-
ingum og fljótur til. Tók hann því
margan snúninginn af mér og öðr-
um. Hann var mjög handlaginn og
átti gott með að læra. Það var ein-
kennandi fyrir hann hvað hann var
þakklátur og var því sérstök ánægja
að gera honum eitthvað til geðs.
Ég man þegar Eyjólfur, eiginmaður
minn, sagði við hann í lok sauðburð-
ar eitt vorið, að nú mætti hann
velja sér eitt lamb úr hjörðinni. Það
var eins og honum hefði verið gefin
heil jörð. Hann valdi sér flekkótta
gimbur sem varð honum mjög
happadrjúg.
Börn hændust mjög að honum
og þótti honum gaman að tala og
leika við þau, enda var hann elskað-
ur og dáður af mörgum og ekki
síst af systkinum sínum, sem litu
mjög upp til hans. Er það mikill
missir hjá þeim að sjá á bak honum.
Maggi.hafði gaman af tónlist og
lék í lúðrasveit á tímabili og gaman
hafði hann af íþróttum. Hann var
í fimleikum þegar hann átti heima
í Reykjavík. Hann fór á námskeið
Minning:
SkúliE. Skúlason
Fæddur 3. febrúar 1914
Dáinn 30. apríl 1990
Hann Skúli frændi er dáinn, sú
vissa var eins og lenda undir fargi
þar sem eitthvað kramdist er verður
lengi, lengi að gróa, þótt vitað
væri hvert stefndi.
Skúli frændi, eins og við systkin-
in kölluðum hann, og reyndar marg-
ir fleiri, lést í hjartadeild Borg-
arspítalans 30. apríl síðastliðin eftir
að hafa verið meirihluta vetrar í
Akranesspítala, um tíma í Landspít-
ala og síðast í Borgarspítalanum.
Aldrei var æðrast og lýsir því best
svar hans við spurningu læknis um
heilsufarið: Ég hef verið hálf slapp-
ur öðru hvoru síðan í réttum í haust.
Frændi var sko aldrei á förum
héðan af tilvist jarðar, heldur keppt-
ist við að láta sér batna, því sauð-
burður var á næsta leiti, þá gekk
ekki að vera með neitt slen eða
drolla í rúminu.
Langt er síðan og margt hefur
skeð síðan ég sat á hnjánum á
Skúla frænda og ýmist voru það
Ijónfjörugir fákar sem maður þeysti
á hvert sem hugurinn bar mann
hvetju sinni, eða griðastaður sorg-
mæddum, þreyttum eða syfjuðum,
þangað voru allir velkomnir, ekki
síst smáfólkið enda oft þétt setið
hné og fang.
Mörg eru handtökin hans Skúla
á Gillastöðum og ýmsum stöðum í
Laxárdalshreppi og víðar.
Ungur lærði hann smíðar og
byggði víða fyrir fólk samhliða bú-
skap, við aðstæður sem fólk trúir
vart í dag að hafi verið til, þá voru
ekki tækni og vélar til allra hluta.
Mest allt líf Skúla fór í að hjálpa
og styðja við bakið á öðrum, sem
honum fannst þurfa þess mest með
hverju sinni, ekki var verið að
spyija um daglaun að kveldi.
Óskin hans Skúla frænda rættist
að komast heim, heim í sauðburðinn
og svo heyskapinn, þó með öðrum
hætti en hann ætlaði.
Ekki þarf að lýsa Skúla, þeir sem
þekktu hann orna sér við yl minn-
inganna, minninga sem aldrei
gleymast.
á Laugarvatni og var svo leiðbein-
andi hjá Umf. 'Selfossi í fimleikum.
Fórst honum það vel úr hendi eins
og flest sem hann tók sér fyrir
hendur.
Þegar Maggi var nýorðinn
fimmtán ára tók hann þátt í góð-
aksturskeppni í Reykjavík á litlu
vélhjóli. Hann sigraði og var sendur
til Finnlands í Norðurlandakeppni
til að keppa fyrir íslands hönd og
gekk vel. Þetta var góð ferð hjá
honum, en hann missti af sauðburð-
inum hjá okkur í það skiptið að
mestu leyti og þótti honum það
miður að geta ekki hjálpað okkur,
þegar svo mikið var að gera. Eftir
að hann hætti sem vinnumaður hjá
okkur var hann alltaf reiðubúinn
að hjálpa okkur ef með þurfti. Það
kom sér nú oft vel. Það var sama
hvar Maggi var í vinnu eða skóla,
alls staðar var hann vel látinn og
eignaðist marga kunningja og vini.
Fyrir nokkrum árum kynntist
hann unnustu sinni, Kristrúnu Agn-
arsdóttur, prýðisstúlku frá Selfossi.
Nú seinni partinn í vetur fóru þau
bæði að vinna í Reykjavík og leigðu
sér herbergi. Þau voru svo ánægð
og hamingjusöm, en þá kom reiðar-
slagið og Magga er kippt í burt.
Nú er sár harmur hjá okkur sem
þekktu hann svo vel, en við eigum
góðar minningar um elskulegan
dreng sem alltaf vildi hjálpa og
gera gott. Og nú biðjum við al-
mætti Guðs að varðveita hann á
hans nýju brautum og styrkja,
blessa og hugga unnustu hans og
alla hans góðu fjölskyldu og veita
þeim þrek til að axla þá byrði sem
á þau er lögð.
Ég og ljölskylda mín sendum
ykkur öllum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Guð blessi ykkur öll.
Helga Magnúsdóttir
Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi lund,
en lofaðu engan dag fyrir sólarlagsstund.
(Ingemann - M.Joch.)
Mikið gat þessi fagri vordagur
endað hræðilega, þegar við fréttum
að hann Magnús Arnar hefði látist
í slysi.
Hann kom til okkar í fimleika-
deildina sem þjálfari, fríður, hraust-
ur strákur með framtíðina fyrir
sér, tilbúinn að verða við óskum
okkar. Það starf leysti hann af
hendi ákveðinn í skapi og drífandi
í verki.
Við getum fátt sagt og lítið gert
svo sorglegt er þetta.
Elsku Kristrún, Valborg, Garðar
og systkinin. Um leið og við þökkum
Magnúsi fyrir samveruna og starfið
biðjum við Guð að gera ykkur þung-
bæra sorg léttari.
F.h. fimleikadeildar
UMF á Selfossi,
Jón Ágúst Jónsson,
Olína María Jónsdóttir,
Þórdís Krisfjánsdóttir.
Nú er hann kominn til himna,
og á meðal margra sem hann unni
svo heitt og ekki er að efa gleði
endurfundanna handan móðunnar
miklu.
Megi Skúli frændi hvíla í friði
og hafi hann hjartans þökk fyrir
allt og allt. Frá okkur öllum.
Jói frá Gillastöðum.