Morgunblaðið - 22.07.1990, Qupperneq 30

30 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFIMIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ
ÆSKUMYNDIN...
ERAF UNNISTEFÁNSDÓTTUR FÓSTRU
Vösk og vildi
gjaman ráða
UNNUR Stefánsdóttir, 39 ára íþróttakona,
kom skemmtilega á óvart um síðustu helgi
er hún sigraði í 400 metra hlaupi á Lands-
mótinu í Mosfellsbæ. Unnur keppti fyrir sitt
gamla félag, HSK, Héraðssambandið Skarp-
héðin. Síðustu ár mætti ætla að henni hafí
ekki gefist alltof mikill tími til íþróttaiðk-
ana, því hún hefúr sinnt stjórnmálum af
kappi, sem formaður Landssambands fram-
sóknarkvenna og varaþingmaður. En árang-
urinn gefúr vissulega annað til kynna. Unn-
ur er fóstra að mennt og auk þess með fram-
haldsmenntun af stjórnunarsviði frá Fóstur-
skóla íslands. Fyrstu árin eftir nám starfaði
hún sem fóstra, en nú er hún verkefnisstjóri
í heilbrigðisráðuneytinu. Eiginmaður henn-
ar er Hákon Sigurgrímsson, framkvæmda-
stjóri Stéttarsambands bænda, og eiga þau
tvo syni, 13 og 14 ára gamla.
Unnur fæddist 18. janúar árið
1951, dóttir hjónanna Stefáns
Jasonarsonar, bónda í Vorsabæ í
Gaulveijabæjarhreppi í Árnessýslu,
og Guðfinnu Guðmundsdóttur. Hún
er næstyngst fimm systkina, sem
öll ólust upp í foreldrahúsum. Skóla-
menntun sína sótti hún á Laugar-
vatn, í Héraðsskólann og í Hús-
mæðraskólann, en upp úr tvítugu
fór hún í Fósturskólann.
Móðir Unnar minnist þess að
stúlkan hafi snemma tekið duglega
til hendi og sex ára gömul hafi hún
rakað einsog fullorðin kona. Hún
þótti líka nokkuð stjórnsöm. Þegar
hún var aðeins tveggja ára gömul,
kom í heimsókn á bæinn prestur
nokkur sem hugðist sækja um
brauð. Vildi hann kynna sig fyrir
væntanlegum sóknarbörnum og
stuðningsfólki í prestskjörinu. Unn-
ur vildi vera með í ráðum og hóf
afskipti af því hvetjum prestur
heilsaði á bænum. Hafði hann að
orði, að stúlkan væri ansi stjómsöm.
Einsog tíðkast hjá bömum í
sveit, tengdust margir leikirnir í
Vorsabæ búskapnum. Börnin settu
upp lítil bú og léku sér með legg
og skel. Þá var auðvitað ekkert
sjónvarp sem truflaði ímyndunar-
aflið. Þegar fullorðna fólkið lagði
sig eftir hádegi, voru stundum sett
upp lítil íþróttamót og komu þangað
börn af næstu bæjum. Grafin var
pæla, sem fyllt var sandi og síðan
var stokkið og hlaupið á túnum.
Unnur átti leikfélaga á næsta bæ,
frændsystkinin á Vorsabæjarhóli.
Þar var oft farið í sígilda innileiki,
fela hluti og spila.
Unnur kunni alltaf vel við sig í
sveitinni og hefði vel getað hugsað
sér að verða bóndi. Það átti þó
ekki fyrir henni að liggja. En hún
tapar ekki tengslunum við upprun-
ann og heldur enn tryggð við sitt
gamla félag, Héraðssambandið
Skarphéðin. Og hver veit nema
Unnur bæti fleiri gullum í safnið á
næsta Landsmóti, að þremur árum
liðnum.
Dugleg. - Sex ára rakaði hún
einsog fullorðin kona.
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFURK. MAGNÚSSON
Kvikmyndun
Brekkukotsannáls
Yitur maður hefur sagt að næst
því að missa móður sína sé
fátt hollara úngum börnum en að
missa föður sinn,“ segir
í upphafi Brekkukot-
sannáls eftir Halldór
Laxness. í ágúst 1972
hófst gerð sjónvarps-
kvikmyndar eftir þessari
víðfrægu sögu Nóbels-
skáldsins og eru mynd-
irnar frá þeim atburði. í
Brekkukotsannál er rak-
in bernska og unglingsár Álfgríms
í Brekkukoti, sem kallaður var
Hansson „einsog allir föðurlausir
menn á íslandi". Þungamiðja sög-
unnar er svo samskipti Álfgríms
og stórsöngvarans Garðars Hólm
og hápunktur sögunnar þegar Álf-
grímur verður vitni að söng Garð-
ars. Um það segir Álfgrímur m.a.:
„Hann saung í fyrstu með ákefð-
arfullum tilburðum sem ég hefði
haldið hæfa sjónleikurum einum. En
eftilvill var þetta æðis-
gengna bland hláturs og
ekka nær réttu lagi en
annar saungur og meir
innborinn skapaðri
skepnu en hinn miskunn-
arlausi agi hlutverksins á
leiksviði okkar í Brekku-
koti. Uns þar kom eftir
litla stund að saungvarinn
fékk hósta og stóð fyrir altarinu með
krampasnerkjur í andliti og andköf-
um; og kom upp aungu hljóði úr
því; hann féll á knébeð við fætur
móður sinni og grúfði andlit sitt í
keltu hennar. Og þessi saungskemt-
un var á enda.“
Jfón Laxdal og
Árni Árnason í
hlutverkum
Garðars Hólm
og Álfgríms.
SMÁVINUR VIKUNNAR
(CHLOROCL YSTA CITRATA)
BÓIiIN
Á NÁTTBORÐINU
PLATAN
ÁFÓNINUM
MYNDIN
í TÆKINU
Skrautfeti
SKRAUTFETI er algengur um
land allt. Hann birtist á svipuðum
tíma og víðifeti, um 20. júlí, og
flýgur allt fram undir miðjan
september. Mest kveður að hon-
um í ágúst.
Egg Skrautfetans klekjast á vor-
in og lirfumar vaxa fram í
byijun júlí. Þær éta fyrst og fremst
lauf blábeijalyngsins. Stundum
verður fjöldi skrautfeta gífurlegur.
Þeir laðast gjarnan að votlendi og
deiglendi, sem stundum iða af
skrautfetum þegar lygnt er. Þrátt
fyrir mikinn fjölda er ekki til þess
vitað að skrautfeti skaði blábeija-
lyngið.
Skrautfeti hefur um 29 mm
vænghaf. Hann er ákaflega breyti-
legur. Stundum hefur maður fyrir
augunum allmarga einstaklinga þar
sem engir tveir eru eins. Þó er
grunnmynstrið í framvængjunum
oftast mjög svipað þótt litirnir séu
breytilegir. Ein fallegasta gerðin
hefur dökkbrúna framvængi með
hvíta enda og hvítt belti nær búkn-
um.
ÞETTA SÖGDU
ÞAU ÞÁ...
ótt vér íslendingar
séum á undan öðrum þjóð-
um í sumu, þá erum vér
eftirbátar þeirra í öðru sem m.a.
má ráða af því, að vér tökum
að byggja gotneskar dómkirkjur
á tuttugustu öld og grafa grunn
fyrir þjóðleikhúsi um það bil,
sem leiksviðslist má heita úr
gengi numin annars staðar.
Áslaug __
Helgadóttir
bankagjald-
keri
*
Eg var að ljúka við að lesa bók-
ina „Óbærilegur léttleiki til-
ver unnar“ eftir Milan Kundera.
Ég var þokkalega ánægð með hana.
Ég var hins vegar mun ánægðari
með aðra bók, „Gestir f Mikla-
garði“, sem ég hef einnig nýlokið
við að lesa. Hún er sprenghlægileg.
Helga Jóna
Óðinsdóttir
skrifstofu- og
lagerkona
Upp á síðkastið hef ég verið að
glugga í litla bók, í Unuhúsi,
sem Þorbergur Þórðarson skráði
eftir Stefáni frá Hvítadal. Síðasta
bók sem ég las var Lífsbók Laufeyj-
ar, æviminningar Laufeyjar Jakobs-
dóttur, sem Ragnheiður Davíðsdótt-
ir skráði. Sú bók er einlæg lýsing
konu á skoðunum sínum, lífi og
starfi.
Björgvin
Gíslason
tóniistarmað-
ur
Imorgun var ég að hlusta á
gamla plötu með Frank Zappa,
„Burned, Weeny Sandwitch“, og
svo setti ég líka á fóninn tvöfalda
albúmið með píanóleikaranum
Chick Corea, sem ég hlusta oft á,
enda ein besta plata sem ég á.
Annars hef ég af sérstökum ástæð-
um verið að glugga dálítið í gömul
þjóðhátíðarlög frá Vestmannaeyj-
um að undanförnu, sem eru mörg
alveg glettilega góð og skemmtileg.
Sigurður
Björgvins-
son kennari
Aþessari stundu er „All Time
Greatest Hits“, með þeim
ágæta söngvara Roy Orbison á fón-
inum hjá mér. Þar áður var ég að
hlusta á nýjustu plötu Bruce Willis,
„If it don’t kill you, it just makes
you stronger", en tónlistin á henni
er svona blúskennt rokk. Annars
er ég alæta á músík og hlusta jafnt
á klassík, rokk og blús.
Birgir H.
Sigurðsson
skipulags-
fræðingur
Síðast sá ég mynd með Monty
Python-hópnum, Fish called
Wanda. Með betri myndum sem ég
hef séð, hún var vel þess virði að
horfa á. Annars geri ég lítið af því
að horfa á myndbönd, a.m.k. yfir
sumartímann, tími ekki að eyða
tímanum í það.
Síðasta mynd sem ég sá var
Ævintýri Munchhausens bar
óns með Robin Williams. Mér h'kaði
vel við hana í alla staði. Vel leikin
og allskonar tæknibrellum sem ég
hafði gaman af var beitt mjög vel.
Skemmtileg og sérstaklega fyndin
mynd.
r

ÉsÉÍÍ