Morgunblaðið - 22.07.1990, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ S('?N*kuÍ)AGUR 22. JÚLL
C 31
fiji U i i JjB
m i
' - H
m i iiiiMHi in 1 \ 11
Hluti vaskra starfsmanna, sem vann að
gerð myndarinnar.
•
ll SaþuverzluMiu ' Sápuverzlunm m XSr
4 ; Bézia £,raensápa Hár£reidur
Fj»JAr«li*,t wvai
ti Höfuðkambar
évsta ..i
3QPLK, Hárburslar
^ .
rz
SÓilÍ tannburstar.
o < J frv. o.s. frv.
Hér hafa hin reisulegustu hús risið af
grunni, sem reyndar voru ekki annað en
firamhliðin.
Leikmyndahönnuðir voru Björn Björnsson
og Jón Þórisson og hér eru þeir með auglýs-
ingaskilti Sápuverslunarinnar.
SIMTALIÐ...
ER ER VIÐ ÞORSTEINHÖGNA GUNNARSSON / PAKKHÚSI
POSTULANNA _
Guðdómkg gleði
31036
„Halló
— Já, góðan daginn. Þetta er
hérna á Morgunblaðinu. Páll
Lúðvík Einarsson heiti ég. Er ég
að tala við Þorstein Högna?
„Já, það er hann.“
— Þú ert í fyrirsvari fyrir Pakk-
hús Postulanna sem stendur að
Listahátíð næturlífsins um helg-
ina. Pakkhús postulanna, hvað
er það?
„Það er hópur af myndlistar-
mönnum, tónlistarmönnum,
skipuleggjendum veislna, hátíða
og gleðskapar. Undanfarið ár
höfum við verið með skemmtanir
og uppákomur á ýmsúm stöðum.
Við hófum starfið í vöru- og pakk-
húsum og viljum gjarnan hefja
þau til vegs og virðingar sem
skemmtistaði. Okkur finnst-
„Pakkhús postulanna“ hljóma
skemmtilega. En við höfum líka
komið fram á vanalegum sam-
komu- og skemmtistöðum, einnig
í ráðstefnusölum stjórnmála-
flokkanna. Við viljúm vera smátil-
breyting við hefðbundið skemmt-
analíf í borginni?
— En Listahátíð næturlífsins?
„Listaliátíð næturlífsins er
hátíð sem við setjum upp í sam-
vinnu við 26. maí-hópinn sem
starfar á svipuðu sviði. Á há-
tíðinni er marg-
háttað menningar-
og skemmtiefni.
Það verður sett
upp myndlistar-
sýning í Djúpinu.
Og á hátíðinni
verður flutt blanda
af tónlist fra Bret-
landi og íslandi.
Fyrsta kvöldið,
fimmtudagskvöld-
ið, verða tónleikar
með bresku hljóm-
sveitinni TheBand
of Holy Joy“.
— Hljómsveit
hinnar guðdóm-
legu gleði eða heilögu sælu.
Kristileg vakningartónlist fyrir
reykvíska næturhrafna kannski?
„Ég held ekki að fagnaðarer-
indið sé endilega kristilegt. Þetta
er sjö manna gleðisveit sem leikur
á harmoniku, fiðlu, básúnu,
hljómborð og ýmis önnur hljóð-
færi. Þeir blanda saman þjóðlaga-
tónlist, vott af nýbylgju og allra-
handa hrærigraut af tónlist. Að
sumu leyti er tónlistin ekki ólík
því sem hljómsveitin Les negres-
ses vertes spilaði á Listahátíðinni
í Reykjavík fyrir skömmu.
Það er ekki bara tónlist á há-
tíðinni. Það verða gerningar og
uþþákomúr ölliívöld um helgina
í Tunglinu.“
— Gerningar og uþþákomur,
eitthvað sem ekki má segja frá?
Þú veist að Morgunblaðið er fjöl-
skyldublað?
„Við ætlum ekkj að ganga
fram af fólki. Nei, nei, Þetta er
til gamans gert. Listahátíð næt-
urlífsins vísar til skemmtunar og
það er það sem við stefnum að.“
— En hvað verður í gangi á
drottinsdegi, sunnudegi?
„Þetta er strembin dagskrá svo
að á sunnudaginn ætlum við að
fara með mannskaþinn í Bláa lón-
ið og vei'ðum þar á ferðinni um
kaffileytið, reikna ég með. Þar
setjum við uþþ
hljóðkerfi og ætl-
um að fá einhverj-
ar hljómsveitir til
að sþila. Það ætti
að að vera hægt
njóta líkamlegs og
andlegs unaðar við
lónið."
— Athugandi
viðbót við sunnu-
dagsmessuna. Ég
þakka fyrir spjall-
ið. Vertu sæll.
„Sæll sömuleið-
ís.
Þorsteinn Högni
Ljósmynd/Wtur Thomseiv, Ljósmyndasafn Reyhjavikurborgar.
„Þannig er gangur málanna. —
Fýrst fleygir frúin sorpinu út i
tunnu heima við hús, síðan kem-
ur hún ef til vill upp að Ártúns-
höfða og kaupir mjólkurhyrn-
urnar og matarleifarnar, sem
breytzt hafa í kjarnmikinn og
góðan áburð og ber á garðinn
þjá sér eða í blómapottana."
Ofanritað er ugglaust framt-
íðarsýn og draumur nátt
úruunnenda og græningja. — En
þetta er líka fréttaljós úr fortíð.
Margir höfuðborgarbúar muna
enn eftir „skarnanum" sem hægt
var að fá hjá Sorpeyðingarstöð
Reykjavíkurborgar á Ártúns-
höfða. Sorpeyðingarstöðin tók til
starfa árið 1958. Það þótti og
þykir enn merkilegt að umbreyta
úrgangi í áburð. 18. maí 1963
kynnti dagblaðið Vísir lesendum
starfsemina.„Það sem vakti at-
hygli okkar, þegar við komum að
aðkeyrsluhúsinu, var hversu allt
var snyrtilegt, jafnt byggingar
sem umhverfið.“ Eyjólfur Stef-
ánsson verkstjóri leiddi Vísismenn
um stöðina. Sorpið var losað af
sorphreinsunarbílunum og leitt í
gegnum tínsluhús þar sem grófari
leifar voru hreinsaðar frá s.s.
flöskur og trérusl, „einnig tína
þeir kopar og ýmsa aðra verð-
mæta hluti, sem slæðzt hafa með
sorpinu ... Verðmætir hlutir, svo
sem skeiðar, gafflar, smíðatól og
bækur. En leiðinlegast finnst þeim
að sjá, þegar sjálf biblían kemur
á færiböndum.“ Guðsorðinu var
forðað og nýtist einum starfs-
manni til sáluhjálpar — en annað
léttvægara fórí „rotarana11 tvo;
stóra tanka sem snerurst og tóku
um 140 tonn af sorpi hvor. Þar
var sorpið blandað vatni og látið
geijast í 3-4 sólarhringa. Hita-
stigið var um 50 til 60 stig. Þessu
næst rann hráefnið úr roturum í
síuhús. Vatn og grófari úrgangur
sigtaður frá en afgangurinn gekk
eftir færiböndum. Að mestu leyti
var um grófan áburð að ræða sem
innihélt stundum — því miður —
eilítið af glerbrotum. Skarninn var
þó vel nothæfur undir grasþekjur
og í tijábeð. Einnig féll til nokkuð
af hreinum og fínum salla; gæða-
skarna sem slegist var um. Skarn-
inn var síðan geymdur í haugum
í nokkra mánuði þar sem hann
fékk að „bijóta sig“ enn frekar.“
Lykt?
Þegar skarninn kom fyrst á
markaðinn, var þessi áburðarteg-
und gagmýnd fyrir nokkuð
megna og ógeðfellda lykt. Vísis-
menn spurðu Eyjólf um lyktina.
„Ég get ekki sagt að hún finnist
lengur. Við höfum haft betri að-
ferð við þetta í seinni tíð, þ.e.a.s.
hækkað hitastigið og haft hitann
jafnari.“
Eyjólfur sagði áburðinn vera
ágætan og hafa gefist ljómandi
FRÉTTALfÓS
ÚR
FORTÍÐ
Biblían
í rusli
Skarni 1963
vel. Skógræktin og bærinn notuðu
skarnann mikið en einnig fæi-ðist
það í vöxt að einstaklingar sækt-
ust eftir skarnanum. „Er það satt
að konur séu farnar að setja
skarna í blómapotta? — Já, það
veit ég, t.d. komu hingað tvær
konur fyrir nokkrum dögum og
keyptu skarna ... Ef einhver held-
ur að hann finni lykt, er ekkert
annað en að setja skarnann í
plastpoka og geyma hann í nokk-
urn tíma,“
í dag er ekki hægt að fá
skarna. Morgunblaðsmaður lagði
Tínsluhús, rotarar og síuhús.
leið sína í Sorpeyðingarstöð
Reykjavíkurborgar. Það er of-
mælt að nú sé Snorrabúð stekk-
ur. Vinnuskóli borgarinnar starfar
þarna og stöðin sér um dreifingu
á sorptunnum til borgarbúa en
þarna er ekki sorpi eytt. — Því
síður að því sé umbreytt í kjarn
mikinn áburð sem síðar endui'-
holdgast fyrir fijómagn náttú-
runnar í fagran jarðargróða. Ingi-
mar Vigfússon starfsmaður í Soi'-
peyðingarstöðinni sem að frátöld-
um árunum 1978-82 hefurstarfað
við stöðina frá upphafi sagði blaða
manni að skarnaframleiðslu hefði
verið hætt árið 1978. Að öllum
líkindum hefði framleiðslan ekki
verið talin svara kostnaði. Garð-
yrkjan, sem notaði töluvert af
grófari skarnanum, dró úr því og
bar þess í stað hrossatað í garða
borgarinnar og birgðir af söfnuð-
ust því fyrir.
Til fróðleiks má þess geta, að
að öllum jafnaði störfuðu um 7-10
manns við áburðarframleiðsluna
og árið 1975 nam framleiðslan
6.384 rúmmetrum.
Ingimar taldi miður að skarna-
framleiðslu skyldi hafa verið hætt
því skarninn var góður áburður.
Því til vitnis væri hans eigin
brekkuvíðir í Breiðholtinu. — E.
t.v. er ekki útilokað að nú á þess-
um „umhverfismeðvituðu" tímum
verði fréttaljós fortíðarinnar fram-
tíðarinnar.
Bri.
'"ísryfjur,
Irbnamir nf-
í bíll hcfur af-
^ribnnd af slnö og
fcl8 ni8ur á annaS
ffiband er liggur I gegn-
Iuhrtsl8. I aðkeyrsluhrts-
Fma8ur ætlð til staðar,
■ann bflstjörunum til um f
Igryfjuná elgi að afferma
lldur skrá yflr hversu oft
|blfrelð kemur.
:6ðra muna
Tur he^ov«'
. ■, ••• oQ