Morgunblaðið - 22.05.1991, Blaðsíða 2

:2 íJB
14T/1
MORGUNBLAÐIÐ IÞROl t'kRMIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 1991
HANDKNATTLEIKUR / EVROPUKEPPNI BIKARHAFA
Morgunblaðið/Sverrir
■ DOMARARNIR voru Júgósla-
var, þeir sömu og dæmdu úrslita-
leikinn í síðustu heimsmeistara-
keppni, milli Svía og Sovétmanna.
■ ALFREÐ virtist taka úrslitun-
um karlmannlega, þó auðvitað væri
hann gríðarlega vonsvikinn, en
hann tók m.a. að sér að hugga
Pólverjann Bogdan Wenta í bún-
ingsklefanum. Wenta átti ákaflega
bágt með sig eins og fleiri.
■ UM 400 stuðningsmenn Bid-
asoa komu frá Spáni á leikinn.
Þeir mættu á hótel liðsins um há-
degisbil, fjórum tímum fyrir leik,
og- hófu söng og hljóðfæraleik eins
og Spánverjum er lagið.
■ DÓMARARNIR voru ekki hátt
skrifaðir í spænsku blöðunum. Þeir
fengu 0 (núll) fyrir frammistöðuna
og verður ekki komist lægra á stig-
anum.
VONBRIGÐI! Alfreð Gíslason gat ekki leynt vonbrigðum sínum, dró sig afsíðis og kvaldist lengi með sjálfum sér eftir leikinn.
Ótrúlegur síðari úrslitaleikur Milbertshofen og Bidasoa í Þýskalandi:
■ LEIKMENN spænska liðsins
tóku það skiljanlega mjög nærri sér
að tapa leiknum á mánudag, og
missa af Evrópubikarnum, en það
fór greinilega ekki síst í skapið á
þeim hvers vegna — að þeirri áliti
— þeir töpuðu. Vegna dómaranna.
Leikmenn og forráðamenn Bidasoa
vönduðu þeim ekki kveðjurnar eftir
leikinn. Flestir leikmenn og þjálfari
voru hágrátandi í og við búnings-
klefann þegar blaðamann Morgun-
blaðsins bar að garði.
Bikarfylli af tárum,
en enginn bikar
ÞAÐ var ótrúlegt að horfa upp á eitt besta lið Spánar, Elgorr-
iaga Bidasoa, með Alfreð Gíslason innanborðs, steinliggja fyrir
liði Milbertshofen — liði sem gekk illa í þýsku úrvalsdeildinni í
vetur — í síðari úrslitaleik Evrópukeppni bikarhafa í Augsburg í
Þýskalandi á mánudaginn. Þjóðverjarnir unnu með sjö marka
mun, 24:17, Alfreð og félagar unnu 20:15 á Spáni og urðu því
af bikarnum sem Kristján Arason og samherjar íTeka hömpuðu
fyrir réttu ári. Þetta var í annað sinn á fáeinum árum sem Alfreð
missir af Evrópubikar f úrslitum. Þegar liðin eru borin saman fer
ekkert á milli mála að Alfreð og samherjar hans höfðu alla mögu-
leika á vinna keppnina. En liðið náði ekki að klára dæmið, og
eins og svo oft áður í þessari íþrótt voru það tvímenningarnir
svartklæddu — dómararnir — sem höfðu ákaflega mikið að
segja. Það voru að þessu sinni Júgóslavarnir sem dæmdu úrslita-
leik heimsmeistaramótsins íTékkóslóvakíu ífyrra. Leikmenn og
forráðamenn spænska liðsins tóku tapinu illa — grétu eins og
börn í búningsklefanum að leikslokum.
Alfreð og fleiri leikmenn Bid-
asoa sögðu eftir leikinn, að
það hefði ekki skipt máli þó þeir
hefðu unnið með tíu marka mun á
^^■■■1 heimavelli. „Við
Skapti hefðum þá bara tap-
Haltgrímsson að með ellefu marka
sknfar frá mun jjgr dómaram-
Augsburg jr hefðu séð um
það,“ sögðu þeir. Og það verður að
segjast eins og er að sumar ákvarð-
anir Júgóslavanna tveggja með
flauturnar voru vafasamar svo ekki
sé meira sagt.
Oft hefur verið rætt um hve dóm-
gæsla í alþjóðlegum handknattleik
sé undarleg. Ósanngjörn og allt að
því hlægileg. Að þessu sinni var
leikurinn til dæmis stöðvaður
nokkrum sinnum er spánska liðið
hafði náð að opna vörn þess þýska,
og einhver á leið inn úr teignum.
Vafasamir ruðningsdómar sáust
einnig, dæmd var lína á spænskan
hornamann sem alls ekki steig á
línu, er sex og hálf mín. var eftir
og hann hefði minnkað muninn í
þijú mörk eftir að Alfreð opnaði
glæsilega fyrir hann og síðan ekki
flautað þegar augljós brot virtust
hafa verið framin. Þá stóð ekki á
að dæma töf á Bidasoa, réttilega,
seint í leiknum en því sleppt hinum
megin stuttu síðar þegar sama
staða kom upp. En svona er hand-
boltinn, segja menn og hrista haus-
inn. Ekkert virðist hægt að gera
við þessu.
En auðvitað var það ekki ein-
göngu dómurunum að kenna að
Islendingur handlék ekki bikarinn
þetta árið. Alfreð fór á kostum eins
og hans var von og vísa en aðrir
liðsmenn voru ekki allir á sömu
bylgjulengd. Línumaðurinn virtist
t.d. ekki sérlega hrifinn af því að
fá knöttinn og gerði ekkert mark.
Leikurinn var í járnum fyrstu 20
'mín. Alfreð gaf tóninn er hann skor-
aði fyrsta markið með þrumuskoti.
eftir aðeins 16 sekúndur. Hann
gerði reyndar tvö fyrstu mörk liðs-
ins og fjögur af sjö í fyrri hálfleik.
Jafnræði var með liðunum og þegar
um tíu mín. voru til leikhlés hafði
Bidasoa yfir 6:5. En þá hallaði held-
ur betur undan fæti eftir að Pólverj-
inn Bogdan Wenta var tekinn úr
umferð. Það var eins og allur kraft-
ur væri úr Spánveijunum, Þjóð-
veijamir gerðu sex mörk gegn einu
fram að hléi, og höfðu því yfir í
leikhléi, 11:7.
Milbertshofen komst fimm mörk-
um yfír í fyrsta skipti strax í byijun
seinni hálfleiks, 12:7. Munurinn var
síðan þrjú til fjögur mörk fram í
miðjan hálfleikinn, en varð aftur
fímm mörk, 13:18, tíu mín. fyrir
leikslok. Þegar Wenta gerði svo 16.
mark Bidasoa var ljóst að fímm
marka tap dygði spænska liðinu til
sigurs í keppninni, þar sem það
hefði þar með gert fleiri mörk á
útivelli. En það gekk ekki.
Lokamínúturnar voru skrautleg-
ar. Þegar þijár mín. voru eftir kom-
ust Þjóðveijar fyrsta sinni sex
mörkum yfír, 22:16. Þjóðveijar
fengu svo boltann er Wenta skoraði
ekki úr góðu færi, að vísu var ekki
annað að sjá að brotið hefði verið
á honum en ekkert var dæmt. Kapp-
inn braut niður auglýsingaspjald
sem hann lenti á aftan við markið
og áttu nærstaddir fótum sínum
fjör að launa. Næsta sókn Þjóðveija
var löng, ótrúlegt í raun að ekki
skyldi dæmd töf á þá — og þar
með hefði Bidasoa fengið tækifæri
til að minnka muninn í fímm mörk.
En ekkert gerðist þar til fyrirliðinn
Frank Löhr náði að „veiða“ einn
Spánveijann út af í 2 mín. og Þjóð-
veijar gerðu svo strax mark eftir
það. Spænska liðið gerði örvænting-
arfullar tilraunir til að minnka
muninn, Zuniga markvörður brá sér
m.a.s. í sóknina en það var orðið
of seint. Þjóðveijar fögnuðu sigri
en Alfreð og félagar sátu eftir með
sárt ennið.
Það var augljóst nokkru áður en
leiknum lauk hvem hug leikmenn
og forráðamenn Bidasoa báru til
dómaranna. Alfreð reyndi nokkrum
sinnum að ná athygli þeirra undir
lokin með því að nudda saman
fíngrum og gefa þannig til kynna
að þeir hafi fengið greitt frá Þjóð-
veijunum fyrir frammistöðuna. En
þeir sáu það ekki, eða létu a.m.k.
kosti sem þeir sæju það ekki, þótt
ótrúlegt hafí virst.
Alfreð var langbesti maður
spænska liðsins. Gerði níu mörk,
var mjög ógnandi og lék einnig vel
i vöm. Pólveijinn Wenta var tekinn
úr umferð mikinn hluta leiksins og
því kom það í hlut Alfreðs að sjá
að miklu leyti um sóknarleikinn.
Það gerði hann af stakri prýði en
aðrir liðsmenn stóðust álagið ekki
nægilega vel. Hjá Milbertshofen var
gamla landsliðskempan Rudiger
Neitzel mjög góður, gerði átta
mörk.
Við vorum
heppnari
- sagði Wunderlich,
aðstoðarþjálfari
Milbertshofen
Erhard Wunderlich, einn
frægasti handboltamaður
Þjóðveija, er titlaður aðstoðar-
þjálfari eða liðsstjóri hjá Mil-
bertshofen. Þjálfarinn er ung-
verskur en ekki bar á honum í
leiknum. Wunderlich var sá sem
öllu virtist stjórna. „Það má allt-
af deila um dómarana. Hlutverk
þeirra er erfítt, þeir þurfa að
taka ákvörðun á augabragði og
geta auðvitað alltaf gert mis-
tök,“ sagði hann aðspurður um
viðbrögð leikmanna og forráða-
manna spænska Iiðsins — sem
héldu því fram að Þjóðveijarnir
hefðu greitt dómumnum til að
tryggja liði sínu sigurinn.
Wunderlich fannst lítið at-
hugavert við dómgæsluna, nema
hvað hann sagðist telja að Bid-
asoa hefði átt að fá vítakast
þegar um mínúta var eftir, er
einn leikmanna liðsins var í
dauðafæri. „En þegar þarna var
komið sögu vorum við komnir
sjö mörkum yfir þannig að það
skipti kannski ekki máii hvort
þeir fengju víti eða ekki. Fleiri
vafaatriði komu vitaskuld upp,
þeir vildu oftar fá víti sem ekki
var dæmt — en ég bendi á að
þetta var líka svona í fyrri leikn-
um í Bidasoa. Þá gerðist það
tvisvar að við vildum fá víta-
kast, ekkerl dæmt, og þeir brun-
uðu upp og skoruðu."
Wunderlich sagði það hafa
ráðið úrslitum að lið sitt hefði
haft heppnina með sér að þessu
sinni. „Liðin eru að mínu mati
mjög jöfn að getu, en við vorum
heppnari í dag. Það skipti sköp-
um.“