Morgunblaðið - 14.07.1991, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ .SUNNUÍIAGrR 14. JÚLÍ ÍMÍ
33
íslenska fjölskyldan í
Pasvik-dalnum; Solveig
Ingebrigtsen og Arni
Björn Haraldsson ásamt
Vigdísi og Haraldi.
Andreas var ekki heima
er myndin var tekin.
Árni Björn við einn af
stólpunum á landamær-
um Noregs og Sov-
étríkjanna, gulur á
norsku landi, rauður á
þeirri hlió er snýr í aust-
ur.
vetuma er fjölskyldan mikið á
gönguskíðum og Árni Björn lætur
strákana draga sig á svigskíðunum
aftan í vélsleða. Aðstaða til að iðka
alpagreinar skíðaíþróttarinnar eru
lélegar í Pasvik-dalnum og frekar
um hæðardrög og ása að ræða en
brattarfjallshlíðar. Á hverjum vetri
liggur Ámi Bjöm úti í tjaldi sínu
nokkrar helgar og veiðir físk í gegn-
um ís á vötnum á fjöllum uppi.
„Það er víst ábyggilegt að nóg
er við að vera og ekki vandi að finna
sér tómstundir. Við fömm mikið á
fjöll og hér er spriklandi fiskur í
hverri sprænu og hverju vatni,“
segirÁrni Björn. „Við veiðum
aborra, geddu, sik, harr, lax, bleikju
og urriða og einnig er hér nokkuð
um gæs. Ég hef sagt að gamni
mínu að þegar íslendingar tali um
stærð laxa sinna í pundum tölum
við um kíló, svo miklu stærri sé
fiskurinn hér um slóðir. Þessu til
stuðnings get ég nefnt að fyrir
nokkrum ámm fékkst 36 kílóa lax
á stöng úr Tana ánni hér skammt
fyrir norðan. Lífríkið hér er mjög
fjölskrúðugt og til dæmis gera
skógarbimir sig heimakomna hér í
dalnum. Á sumrin fömm við oft á
sjóskíði á vatninu, sem getur orðið
Veiðar á villibráð eru
mikið stundaðar í Pa-
svik-dalnum og í flestum
ám og vötnum er sprikl-
andi lax, silungur,
gedda eða aborri og
reyndar fleiri tegundir.
allt að 20 stiga heitt. Vatnið í Pas-
vik-ánni hitnar mjög við að fara í
gegnum raforkuverin, sem eru sjö
talsins á tiltölulega litlu svæði, 2
norsk og 5 rússnesk.
I fyrravor fór ég með net út í
ána og varð þá fyrir því óhappi að
ís rak yfir lögnina og færði hana
yfír miðlínu og yfír á rússneskt
svæði. Ég hafði samband við norsku
landamæraverðina og bað þá um
aðstoð við að ná netunum. Þeir
ræddu við rússneska kollega sína
og nokkrum dögum seinna var ég
kominn á skektunni minni út á
ána. Að þessu sinni með fríðu föru-
neyti rússneskra og norskra landa-
mæravarða, sem voru á stórum
báti, og í þessu alþjóðlega sam-
starfi náðum við hluta netanna.
Fólk eyðir frístundum sínum
mjög í ýmiss konar útivist og þá
jafnt vetur sem sumar. Hér er ein-
staklega milt og gott veður á sumr-
in eins og sést á því að meðalhiti
íjúní er 10,8 stig, 14,4 stigí júlí
og 12,3 stigí ágúst. Til samanburð-
ar má nefna að meðalhiti í júní í
Reykjavík er 8,6 stig, 10,6 íjúlí
og 10,2 í ágústmánuði. Satt að
segja sef ég helst ekki þessa þrjá
björtu og blíðu mánuði. Kaldast
verður hér í j anúar og febrúar þeg-
ar hitastig er að meðaltali rúmlega
13 gráðu frost, en um frostmark í
Reykjavík.
Við erum svo sem í ýmsu öðru
tómstundastarfi hér. Haraldur son-
ur okkar er á kafí í grísk-róm-
verskri glímu og er nýkominn með
félögum sínum frá Murmansk.
Samskipti á sviði menningar- og
íþróttamála hafa alltaf verið tölu-
verð við sveitarfélögin á Kolaskaga
og þau hafa aukist með þíðunni í
samskiptunum á síðustu árum. Svo
má nefna að við hjónin erum í þjóð-
dansahópi og höfum víða sýnt þessa
gömlu norður-norsku dansa.“
í sveitarstjórn
fyrir misskilning
Fyrir nokkrum árum keyptu Árni
og Sólveig jörð foreldra Sólveigar
í Pasvik-dalnum. Þar heyjar íjöl-
skyldan á hveiju sumri og selur
bændum. Alls er jörðin 38 hektarar
og ræktað land um 16 hektarar.
Auk alls þessa er Árni á kafi í fé-
lagsmálastússi og segir að gjarnan
sé leitað til aðkomumanna um þess
háttar, þó hann líti ekki á sig sein
slíkan Iengur. Fyrsta kjörtímabilið
sem hann hafði kosningarétt í Nor-
egi var hann kjörinn í sveitarstjórn
í Suður-Varanger, árið 1983.
„Mér var eiginlega þröngvað til
að fara í framboð og sætti mig svo
sem við það þegar forysta Hægri
flokksins hér setti mig í 36. sæti
af 37. sætum á listanum. Lög um
sveitarstjómarkosningar eru hins
vegar þannig í Noregi að útstrikan-
ir vega miklu þyngra en á íslandi
og óvenju margir voru strikaðir út
af listanum þannig að ég færðist
alla leið upp í 9. sæti. Hægri flokk-
urinn fékk 10 menn kjörna í sveitar-
stjórn og ég var því inni fyrir mis-
skilning vil ég segja.
Setan í sveitarstjórninni kallaði
á óhemju vinnu sem ég hafði ekki
reiknað með, en ég reyndi að sinna
eins og ég framast gat. Ég sat í
fjölmörgum nefndum og fundir
þessara nefnda og ráða voru allir
haldnir í Kirkenes, sem er um 40
kílómetra héðan. Þetta var mjög
lýjandi og ég notaði tækifærið til
að koma mér út úr þessu eftir fjög-
urra ára setu í kosningunum 1987.
Ég sit í stjórn Hægri flokksins í
sveitarfélaginu og hef því hönd í
bagga um það hveijir fara á lista.
Að svo stöddu hygg ég ekki á frek-
ari frama í stjórnmálum, það er
víst ábyggilegt,“ segir Árni Björn
Haraldsson.
Minning:
Þórörn Jóhannsson
loftskeytamaður
Fæddur 28. júlí 1922
Dáin 5. júlí 1991
Og hvað er að hætta að draga andann
annað er að frelsa hann frá friðlausum öld-
um lífsins,
svo hann geti risið upp í mætti sínum,
og ófjötraður leitað á fund guðs síns.
(Kahlil Gibran)
Föstudaginn 5. júlí andaðist á
heimili sínu, Hagatúni 37, vinur okk-
ar Þórörn Jóhannsson, eftir hetjulega
baráttu við sjúkdóm þann er að lok-
um fór með sigur af hólmi.
Þórörn var kvæntur Lovísu Hönnu
Gunnarsdóttur. Áttu þau sonin
Gunnar Þór og buggu sér friðsælt
og fagui-t heimili í Hlíðartúni 37,
enda allt sem þau lögðu hönd á gert
af smekkvísi og vandvirkni.
Ungur missti Þórörn móður sina,
dvaldi hann löngum í æsku hjá móð-
ur- og föðursystkinum sínum í Hrífu-
nesi í Skaftártungu. Hann var mikið
náttúrubarn, í Hrífunesi ræktaði
hann skógarlund í heiðinni og var
staðurinn honum einkar kær. Margar
ferðir áttu þau hjón til að heimsækja
systkinin í Hrífunesi meðan þau
bjuggu þar.
Hingað kom Þórörn á vegum út-
varpsins við að koma upp endur-
varpsstöð. Síðan sem endurvarps-
stjóri. Var Brekkugerði þeirra fyrsta
heimili. Það var gaman að koma til
þeirra þar. Þótt húsakynni væru ekki
stór var ætíð nóg pláss fyrir vini og
kunningja. Eftir að þau hjón fluttu
hingað tóku þau til við að rækta
fagran skógarlund í landi Dilksness,
ættarseturs Lovísu.
Þórörn tók virkan þátt í mannlífi
hér á Höfn, var einn af stofnendum
Lionsklúbbs Hornafjarðar og gegndi
hann þar formannsstarfí og fleiri
störfum. Einnig var hann um tíma
virkur í atvinnulífinu, var einn af
hluthöfum í fiskverkunarfyrirtækinu
Stemmu hf., var þar í forsvari og
ýmsum trúnaðarstörfum.
Trúlega var þó hestamennskan
hans mesta áhugamál og félagsskap-
ur henni tengdur, hann var á annan
áratug stjórnarmaður í Hestamanna-
félaginu Hornfirðingi og með í
ákvörðunartöku um uppbyggingu
aðstöðunnar á Fornustekkjavelli. •
Margar góðar minningar streyma
fram er vinir kveðja og verður þeim
ekki öllum gerð skil í þessum fátæk-
legu línum. Við minnumst skemmti-
legra ferða á hestum, t.d. suður und-
ir Eyjafjöll 1968, þegar öll vötn voru
óbrúuð. Þar var Þórörn sannarlega
á heimaslóð, átti allstaðar frændur
og vini og nutum við góðs af því.
Einnig ferð til Danmerkur 1977 á
hestamót á Skiferen. Mikið var þá
búið að hlægja og skemmta sér.
Hann var skemmtilegur ferðafélagi,
alltaf hress og kátur. Oft leit hann
inn til okkar á morgnana og var þá
mikið spaugað og hlegið.
Hvergi undi Þórörn sér betur en
heima, enda naut hann þar sérstakr-
ar umhyggju, sólargeislinn hans
Lovísa litla sem svo oft var hjá afa
sínum, sonurinn Gunnar Þór, Guðný
tengdadóttir hans, litli drengurinn
þeirra, öll voru þau honum svo
nærri, og hún Lóló er aldrei vék frá
honum og annaðist hann til hinstu
stundar af svo mikilli nærgætni og
kærleika.
Ykkur öllum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur og Guð-
rúnu Björnsdóttur tengdamóðir hans.
Megi góður guð vera með ykkur öll-
um.
Sigrún og Guðmundur.
Helga G. Sigurðar-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 13. desember 1934
Dáin 5. júlí 1991
Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur hug þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Helga Guðrún Sigurðardóttir
lauk þessari jarðvist eftir langa og
stranga baráttu. Við mannanna
börn skiljum ekki tilgang þjáningar-
innar, en eitt er víst að hún Helga
okkar óx við hverja raun. Á þessum
erfíða tíma áttum við saman margar
góðar stundir, sem geymdar verða
í minningunni.
Við vorum ungar stúlkur er við
kynntumst og sú vinátta hélst alla
tíð.
Þegar við lítum til baka hrannast
minningarnar upp og erfitt er að
hugsa um Helgu án þess að tónlist
komi upp í hugann svo tónelsk og
fjölhæf sem hún var á því sviði,
enda eru þær ómældar stundirnar
sem við eyddum saman við söng og
hljóðfæraslátt.
Hugurinn leitar inn á Nauteyri,
sem var henni svo kær, en þar áttum
við einnig ljúfar stundir saman.
Við hugsum með gleði og sökn-
uði til saumaklúbbanna, spilakvöld-
anna, kvöldanna sem við hjónin
komum öll saman og gerðum okkur
glaðan dag og svo ótal margs sem
við tókum þátt í saman.
Helga var virk í félagsmálum og
ber þar hæst starf hennar í kvenfé-
laginu Hlíf, en þar var hún meðal
annars formaður í nokkur ár og
ómældar eru stundirnar sem æft var
heima í stofunni hjá henni fyrir
„Hlífarsamsætið".
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við ástvinum Helgu, sérstaklega
eiginmanni, börnum og aldraðri
móður.
Helgu kveðjum við með Guðs
blessun og óskum henni góðrar
heimkomu.
Birna og Stella.