Morgunblaðið - 23.02.1992, Page 34

34
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR SUNNUDAGUR 23. FEBRÚAR 1992
ÓLYMPÍULEIKARNIR í FRAKKLANDI
Jean-Claude Killy
þegar hann var upp á
sitt besta. Hann varð
þrefaldur meistari á
Ólympíuleikunum í
Grenoble 1968, sigraði
í bruni, svigi og stór-
svigi.
Killy í dag: fjár-
hagslega þarf hann
ekkert að gera. Segist
því engu kvíða, „hef
aðeins áhyggjur af því
að gera ekki neitt.“
ar, IOC, en segir ósennilegt að það
verði að veruleika. „Fulltrúi þjóðar
í IOC verður að búa í viðkomandi
landi, en ég bý í Sviss.“ En honum
finnst starfið greinilega áhugavert.
„Skipuleggjendur alþjóða leika eru
hluti af þeirri töfrahreyfingu, sem
gerir fólki kleift að láta sig dreyma,
svo um er að ræða ánægða fram-
kvæmdastjóra, en ekki eins og hjá
Sameinuðu þjóðunum. Því er um
jákvætt umhverfi að ræða, en meira
get ég ekki sagt.“
De Gaulle sæmdi Killy heiðurs-
merkinu Legion d’Honneur (orðu
frönsku heiðursfylkingarinnar) fyrir
gullverðlaunin í Grenoble og Franco-
is Mitterand Frakklandsforseti
heiðraði hann enn frekar 1982 vegna
þess að fataframleiðsla hans var ein
af sex helstu útflutningsvörum
Frakka; frami á tveimur stöðum er
sameinaður í einu litlu, rauðu merki,
sem hann ber í jakkabarmi.
Rétti maðurinn
Sem meistari á skíðum og við-
skiptamaður var Killy rétti maðurinn
til að afla Savoie-héraði fylgis fyrir
Ólympíuleikana 1992 og hann byij-
aði að reka áróður fyrir Albertville
1981. Hann var framkvæmdastjóri
leikanna ásamt Michel Barnier, en
sagði skyndilega upp 1987, þegar
íbúar Savoie-héraðs mótmæltu
niðurskurði hans og ásökuðu hann
um að taka Val d’Isére fram yfir
aðra staði.
Þetta var slæmt ár. Eiginkona
hans lést úr krabbmeini í nóvember
og honum fannst íbúar Savoie-hér-
aðs hafa svikið sig. Hann var talinn
á að taka aftur við starfinu 1988
og síðan hafa ekki verið neinar deil-
ur. „Aðeins vandamál," segir hann.
1988 lærði Killy að fljúga þyrlu
til að geta kannað svæði leikanna
og í annan stað vegna þess að hon-
um finnst þyrla meira spennandi en
lítil flugvél. Hann segir að síðan
hann byijaði að keppa hafi hann
lært að vera skipulagður og um leið
tamið sér að vera sérstaklega ná-
kvæmur gagnvart hraða og þess
vegna tíma.
„Þegar sekúndubrot telur verður
að greina hveija breytu af yfirveg-
un. Allt — mataræði, skór, lyftur,
mismunandi snjókorn. Svo leitin að
sekúndubrotinu á sér stað hægt og
hljótt."
Sjálfs síns herra í fyrsta sinn
Að leikunum loknum — en loka-
hátíðin er einmitt í dag, sunnudag
— verður hann 48 ára og sjálfs síns
herra í fyrsta sinn, börnin orðin full-
orðin og engin ábyrgð. „Ég bíð eftir
augnablikinu með mikilli eftirvænt-
ingu vegna þess að ég veit ekki
hvað ég geri, þegar það kemur. Þetta
er áskorun, því 50 ára maður er
ekki lengur 20 ára en hann er held-
ur ekki orðinn 65 ára. Hann á enn
von.
Fjárhagslega þarf ég ekki að gera
neitt og hef nægan tíma til þess.
Svo ég kvíði engu, hef aðeins
áhyggjur af því að gera ekki neitt."
Getur sá, sem sættir sig aðeins
við fullkomnun og er vanur að hugsa
í sekúndubrotum raunverulega leikið
sér án þess að hafa nokkuð fyrir
stafni? „Ég veit það ekki,“ segir
hann. „Það kemur í ljós eftir nokkur
ár.“
Byggt á International Herald
Tribune.
Killy er
maður
leikanna
ÞEGAR Jean-Claud Killy frægasti og sennilega mesti afreksmaður
Frakklands í íþróttum, samþykkti að vera annar framkvæmda-
stjóri Ólympíuleikanna í Albertville, sagði hann að spennan, sem
starfinu fylgdi, yrði jafnvel enn meiri en í skiðakeppni. Þetta var
yfirlýsing við hæfi enda Killy háttvís og vel að sér í almennings-
tengslum, en reyndist hann sannspár? „Það eru miklu fleiri hliðar
á starfinu og fleiri óvissuþættir," segir hann. „Sennilega er ekk-
ert eins þreytandi eins og að verða svara spurningum varðandi
málefni, sem maður er ekki nógu vel að sér í. Ég vissi allt um
skíðakeppni eða að minnsta kosti hvað þurfti að gera þó ég hafi
ekki alltaf getað gert það sjálfur, en í þessari stöðu hef ég þurft
^að læra eitthvað nýtt á hverjum degi. Ég vildi ekki láta annað í
skiptum fyrir hitt, en það sem kemur mér á óvart er að hafa gert
hvorutveggja."
Kelly segir að vinir sínir hafi bent
sér á að skíðamaður, sem væri
vanur að fara niður í móti, gæti
ekki komist yfir þær hindranir sem
fylgdu stjórn Ólympíuleika, en engu
að síður segist hann kunna vel við
sig í starfinu og er ánægður með
árangurinn. „Þetta voru forréttindi.
Ef ég væri beðinn um þetta aftur
segði ég að í fyrsta sinn væru það
. forréttindi,. en sjálfsmorð í annað
skiptið."
Kelly virðist vera eins vel á sig
kominn og þegar hann var á hátindi
frægðarinnar á Ólympíuleikunum í
Grenoble 1968, en hann segir að
hann hafi varla reynt brautirnar í
Albertville vegna þess að fæturnir
séu ekki þeir sömu og áður. Og
hann hafi hvort sem er ekki mikinn
áhuga á að vera á skíðum. „Keppni
var skemmtileg en að vera á skíðum
mætti afgangi. Þegar ég var ekki
áð keppa var ég góður skíðamaður
en ekkert meira."
Ratinn varð þrefaldur meistari
Hann fæddist í Saint Cloud, út-
:'>hverfi Parísar, en þegar hann var
tveggja ára flutti hann til Val D’Is-
ére í Savoiehéraði, þar sem_ fjórar
af fimm alpagreinum karla á Ólymp-
íuleikunum fóru fram. Hann lagði
ekki stund á framhaldsnám en gerð-
ist tollvörður við svissnesku landa-
mærin. Fyrstu mánaðarlaunin voru
aðeins um 7.500 ÍSK, en sjúkrabæt-
urnar vegna meiðsla á skíðunum
voru þess virði og nægur tími gafst
til æfinga.
Frægasti tollvörður Frakka komst
að því á Ólympíuleikunum í Inns-
bruck 1964 að aðferðin var jafn
mikilvæg og tæknin. „Mér gekk illa
vegna þess að ég var óskipulagður,
algjör rati. Ég var með rangan
. á,burð, kannaði brautirnar ekki nógu
vel, var ekki með eins mörg pör af
skíðum eins og ég hefði átt að hafa
og svo framvegis. Þetta kenndi mér
margt.“
Hann lærði nógu mikið til að verða
þrefaldur meistari í Grenoble 1968,
sigrði í bruni, svigi og stórsvigi.
! Snemma á sjöunda áratugnum hugs-
1 aði De Gaulle til leikanna og lagði
þegar mikið upp úr árangri franskra
skíðamanna. „Ég var ungur á þess-
um tíma, en við fundum fyrir breyt-
ingum frá degi til dags,“ sagði Killy.
„Við vorum fyrst settir á einnar
stjörnu hótel en síðan á þriggja
stjörnu hótel.“
Frami í viðskiptum
Killy hitti Mark McCormack, skip-
uleggjanda íþróttamóta, í Genf
1967, og í maí árið eftir undirbjuggu
þeir á laun framtíð Killys í viðskipt-
um. Þá var ekki úr miklu að velja
fyrir meistara á skíðum: Skíða-
keppni vakti ekki eins mikla athygli
sjónvarpsstöðva og tennis og því var
ekki hagnaðarvon fyrir atvinnumenn
í framkvæmd skíðamóta; Kiliy vissi
að tímabilið í Frakklandi var of stutt
til reka skíðasvæði með hagnað í
huga; heimsmeistari var ekki senni-
legur til veita leiðsögn í barnabrekk-
um.
Killy kynnti allt á milli Chevrolet-
bíla og Rolex-úra. Hann hannaði
skíðafatnað. Hann fór til Japan og
Astralíu og í meira en áratug flaug
hann 10 til 12 sinnum á ári til
Bandaríkjanna. Hann segir að hann
hafi orðið góður sölumaður — „ég
varð að læra allt“ — og oft hafði
hann á tilfinningunni að hann væri
notaður. „Til fullnustu. En enginn
neyddi mig til þess.“
Sagt er að hann hafi þénað um
1,2 milljarða ÍSK á viðskiptum og
hefur til margra ára búið í Genf í
Sviss, þar sem skattar eru lægri en
í Frakklandi. Einu mistök hans voru
kvikmyndin „Snow Job“ sem gerð
var 1972. Meðan á tökum stóð hitti
hann leikkonuna Daniélle Gaubert
og kvæntist henni næsta ár. þau
eignuðust eina dóttur og hann gekk
tveimur börnum hennar frá fyrra
hjónabandi með Rhadames Trujillo,
syni einræðisherra Dómínikanska
lýðveldisins, í föður stað.
Næsti forseti IOC?
Killy hefur verið nefndur sem eft-
irmaður Juan Antonio Samaranch,
forseta Alþjóða ólympíunefndarinn-