Morgunblaðið - 26.04.1992, Blaðsíða 6

T 3
6 C
seet jíhha .as fluoAáaMviua GiQAJaKUOfloic
ftíORGUNBLAÐIÐ SUNNyDÁGUR 26.ÁPRÍLT992
. Ólöf Kolbrún Harðardóttir
hefur nú tekið við starfi óperustjóra
hjá Islensku óperunni
ÓPERUSTJÓRAR
EIGAAÐ
FLJÚGA
eftir Kristínu Marju Beldursdóttur
ÆVINTÝRIÐ við
Ingólfsstræti verður að
halda áfram, segir
nýskipaður óperustjóri
Ólöf Kolbrún
Harðardóttir. Ótrúleg
bjartsýni og áræðni
hefur einkennt starfsemi
íslensku óperunnar
síðustu tíu árin undir
stjórn Garðar Cortes, en
nú þegar kona er komin
í brúna spyrja menn sig
hvort búast megi við
breytingum, hvort
verkefnaval verði annað
eða hvort fastar verði
*
haidið um budduna. Olöf
Kolbrún segist ekki boða
neina byltingu og álítur
að það muni frekar há
sér heldur en hitt að geta
ekki farið á flug eins og
fyrjrrennarinn.
Þegar Ólöf Kolbrún er
spurð hvort hún taki
við þessu nýja verk-
efni með kvíða eða
tilhlökkun, segist hún
ekki hafa haft svig-
rúm til að velta því
fyrir sér. „í fyrstu
fannst mér það af og frá að taka
"við starfi óperustjóra, fannst ég
ekki í stakk búin til þess. Enda
sýndi stjórn Óperunnar mér margra
mánaða biðlund.
Hins vegar má segja að ég hafí
verið hluti af þessu öllu hingað til,
alltaf verið hér í mínu nafni og af
mínum áhuga, það eina sem hefur
breyst er að ég hef fengið titil. Ég
breyti engum aðferðum, stend að-
eins í forsvari."
— Þið bjugguð til óperu úr engu
fyrir tíu árum og rákuð áfram af
hugsjón, er hún enn fyrir hendi?
„Það var nú áhuga og þori Garð-
ars að þakka að Islenska óperan
varð til. Ég held að ég hefði aldrei
flogið jafnhátt og hann hefði ég
verið í forgrunni. Þetta er eins og
með fuglana, einn hefur forystu,
hinir koma á eftir. En við vorum
mörg sem bökkuðum hann upp.“
HVER STJÓRNAR?
„Garðar stofnaði Söngskólann
1973 og kór innan hans,“ segir
• ..... - Morgunblaðið/Árni Sæberg
Olof Kolbrún: „Eg held að þetta muni standa mér fyrir þrif-
um sem óperustjóri, það var ég sem togaði í hælana á Garðari.“
Ólöf Kolbrún, og rifjar stuttlega upp
það sem á undan er gengið. „Hann
stofnaði líka Sinfóníuhljómsveitina
í Reykjavík 1975, var þá kominn
með kór og hljómsveit, og setti loks
upp óperu. Við fluttum „Pagliacci"
árið 1979 og stuttu eftir það var
Garðari tilkynnt um erfðaskrá Sig-
urliða Kristjánssonar og Helgu
Jónsdóttur sem hljóðaði þannig, að
hluta arfsins skyldi varið til upp-
byggingar óperu. Skilyrði var að
arfurinn færi í húsnæði undir óperu
en ekki i að reka hana. Við lögðum
þá tii við Borgarleikhússmenn að
hið nýja hús þeirra yrði byggt þann-
ig, að hægt væri að nýta það fyrir
óperuflutning, en samstaða tókst
ekki.
Við höfðum stofnað óperufyrir-
tæki og því kom þessi gjöf á silfur-
fati okkur til stuðnings. Garðar
hafði áður gert tilboð í þetta hús
af mikilli bjartsýni, honum fannst
hann geta það með þennan sama
hóp og keypti með honum húsnæði
Söngskólans á sínum tíma að baki
sér.
Þessi hópur hefur alla tíð síðan
verið sterkur bakhjarl óperunnar,
kórfélagar og einsöngvarar, sem
aldrei hafa þegið full æfingalaun,
en fengið borgað fyrir sýningar
samkvæmt samningi við ríkið. „Við
vorum svo áköf í að byija, fá að
syngja og um leið að skapa okkur
atvinnugrundvöll, eygjandi þann
draum að fá góðan stuðning í fram-
tíðinni," segir Ólöf Kolbrún.
„Draumurinn virðist vera að ræt-
ast því nú eigum við okkar eigið
heimili, tryggan áhorfendaskara og
ríkisstyrkur er orðinn 40% af því
rekstrarfé sem óperan þarf. Undir-
skrift samnings við ríkið tryggir
íslensku óperunni bjartari framtíð.
Við erum nú að gera skuldbreyting-
ar á lánum, en á þessum tíu árum
höfum við eignast skuldahala, því
erfðaféð skilaði sér seinna inn en
áætlað var og hluti af upphaflegum
tekjum fóru í breytingar á húsinu.
En við erum smátt og smátt að
komast út úr ógöngum."
— Kemur þú til með að draga
þig í hlé frá söngnum?
„Nei ég er fyrst og fremst söng-
kona. Staða óperustjóra er metin
sem hálft starf og er hann ábyrgur
fyrir þeim ákvörðunum sem teknar
eru um verkefnaval og um val á
listamönnum. Ein af ástæðunum
fyrir því að ég tók að mér starfið
er sú, að nýlega var búið að ráða
framkvæmdastjóra, Guðríði Jó-
hannesdóttur, sem sér um fjármál
og rekstur og hefur tvo starfsmenn
sér til aðstoðar. Að öðru leyti fer
stjórn og varastjórn, _um átta manna
hópur, með málefni Óperunnar. Það
má segja að hér sé samstilltur hóp-
ur sem skiptir sér af öllu milli him-
ins og jarðar, enda gat framkvæmd-
astjórinn ekki stillt sig um daginn
og sagði: Hver stjórnar eiginlega í
þessu húsi?!
Það er góð tilfinning að vita að
fólki er ekki sama. Við erum fáliðuð
hér og því er ætlast til þess af nýrri
manneskju sem kemur hingað inn
að hún gefi sig óskipta að starfinu,
án allrar íhlutunar ættingja eða
heimilis, sem sagt fórni sér alveg!
Við sem vinnum hér erum öll styrkt-
arfélagar óperunnar og það er góð
tilfinning að vinna í eigin þágu, hjá
éigin fyrirtæki.“