Morgunblaðið - 11.08.1992, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ 9S& BARCELONA '92 ÞRIÐJUDAGUR 11. ÁGÚST 1992
C 13
25. SUMAROLYMPIULEIKARNIR
Ógleymanleg sýning |
íslenski fínlnn bor-
Inn Inn á Ólympiu-
lelkvanglnn ð loka-
hátíðinnl. Það er Geir
Sveinsson, fyrlrllði
handknattleiks-
landsliðsins, sem
gengur inn með fán-
ann.
Með eðlilegum leik hefðu íslending-
ar reyndar átt að geta unnið þá,
það er engin spuming, en strákam-
ir virkuðu þreyttir. Brosið — sem
var svo áberandi framan af mótinu
— var horfið af andlitum þeirra, og
þrátt fyrir ákveðni fyrir leik um að
leggja sig alla fram þrátt fyrir
þreytuna, gekk dæmið ekki upp.
Þorbergur er að byggja upp fyrir
framtíðina, segir hann. Fyrir HM
’95 á Islandi, og vonandi tekst hon-
um það. Varnarleikur var alla jafna
góður hjá liðinu hér, markvarslan
einnig í góðu lagi en sóknarleikur-
inn alls ekki. Og það er ef til vill
ekki óeðlilegt, þegar tekið er með
í reikninginn að engin örvhent
skytta var með í för. Þrír menn á
heimsmælikvarða sem hefðu getað
leikið á hægri vængnum sátu heima
að jafna sig eftir uppskurði vegna
meiðsla; Kristján Arason, Sigurður
Sveinsson og Bjarki Sigurðsson,
sem meiddist fyrr i sumar, en hon-
um hafði verið ætlað stórt hlutverk
hér. Verðlaunapallurinn var auðvit-
að grátlega nálægt, og mönnum
leið ekki vel þegar Frakkamir stigu
upp á brons-stallinn. En þessu verð-
ur að taka. Menn eru nú búnir að
finna lykt af bronsinu, og komast
vonandi nær einhveijum góðmálm-
inum en það síðar.
Sigurður
Sigurður Einarsson varð fimmti
í spjótkastinu, sem er besti árangur
íslendings í þeirri grein á Ólympíu-
leikum. Því ber einnig að fagna.
Sigurður er glæsilegur íþróttamað-
ur, sem gæti náð enn lengra. Hann
stefnir hátt, segist geta kastað mun
lengra en í dag og undir það tekur
þjálfari hans. Því verður gaman að
fylgjast með honum á næstu árum.
Einar Vilhjálmsson varð íjórtándi
í spjótkastinu og komst ekki í úrsli-
takeppnina. Heppnin var ekki með
Einari á þessum síðustu Ólympíu-
leikum hans. Hann hafði sett sér
Morgunblaðið/RAX
LJósadýrðl Lokaathöfnin var tilþrifamikil og endirinn glæsilegur, þar sem
flugeldar lýstu upp alla Montjuic-hæðina.
það markmið að komast meðal
þeirra tólf bestu, sagði það verða
stóran persónulegan sigur eftir þau
slæmu meiðsli sem hann varð fyrir
í fyrra, en það tókst ekki og Einar
tók því karlmannlega.
Upp og niður
Vésteinn Hafsteinsson komst í
úrslit í kringlukastinu og var mjög
ánægður með það, enda var þetta
aðeins í annað skipti sem hann
komst í úrslit árstórmóti. Og varð
þar í ellefta sæti. Pétur Guðmunds-
son komst hins vegar ekki í úrslit
í kúluvarpinu og svo virðist sem
meiðslin sem hann varð fyrir í sum-
ar hafi háð honum; ef ekki líkam-
lega þá að minnsta kosti andlega.
Sundstúlkurnar stóðu sig ekki eins
vel og þær ætluðu, Ragnheiður
Runólfsdóttir var að ljúka ferlinum
og var greinilega undir mikilli
pressu að standa sig vel. Bæta eig-
in met. En það tókst ekki. Og Helga
Sigurðardóttir hefur „toppað“ of
seint er hún náði ólympíulágmark-
inu til að mögulegt væri hún næði
sínu besta aftur hér. Ekki var hægt
að búist við meiru af badminton-
fólkinu, Carl J. Eiríksson skotmaður
var hins vegar nokkuð frá sínu
besta og júdómennimir duttu allir
úr í fyrstu glímu. Menn gerðu sér
auðvitað vonir um að Bjarni Frið-
riksson næði sér vel á strik hér, en
hann var óheppinn að lenda strax
á heimsmeistaranum. Sá tapaði
reyndar geysilega óvænt strax í
næstu glímu, þannig að Bjarni fékk
ekki uppreisn, en með því hafði
hann fastlega reiknað. Sorglegt í
raun vegna þess að allir vita hvað
býr í Bjarna.
Skin og skúrir skiptast á, meira
að segja í Barcelona. En ég held
íslendingar geti verið nokkuð
ánægðir með sína menn á þessum
25. Ólympíuleikum nútímans.
Handboltamennirnir og Sigurður
Einarsson sáu til þess.
Morgunblaðið/RAX
Hátíö IJóss og frióar
Lokaathöfnin á Ólympíuleik-
vanginum á sunnudagskvöldið var
tilkomumikil. Mér fannst nú reynd-
ar frekar lítið í hana varið framan
af, menn verða bara að fyrirgefa
ef þeir eru ósammála. Að minnsta
kosti miðað við setningarathöfnina,
sem var stórbrotin. Glæsiieg hesta-
sýning stóð reyndar upp úr og tón-
listin var falleg, en eftir að ólympíu-
eldurinn dó lifnaði yfir sýningunni.
Og þegar Josep Carreras og Sarah
Brightman stigu á svið og sungu
lag Andrews Lloyd Webber Fríends
for life tóku hárin að rísa! Vallar-
gestir ljómuðu, tókust margir í
hendur og rugguðu sér í sætunum,
meira að segja kóngurinn og drottn-
ingin tóku þátt í þeim leik í heiðurs-
stúkunni. Boðið var upp á söng,
dans og leik, búið var af afhenda
borgarstjóranum í Atlanta Ólymp-
iufánann, en þar í borg verða leik-
amir haldnir 1996.
Síðasti hluti hátíðarinnar var til-
einkaður vináttu, friði og ljósum.
íþróttamennimir sem setið höfðu
uppi í stúku streymdu niður á völl,
sungu og dönsuðu í takt við tónlist
rúmbuhljómsveitanna sem stigu á
svið. Meira að segja íslensku hand-
boltamennimir, sem höfðu tekið
gleði sína á ný eftir tapið daginn
áður. Það var ánægjulegt að sjá.
Og flugeldasýningin í lokin var stór-
kostleg. Tíu tonn af sprengiefni
voru notuð, jafn mikið og venjulega
dugar í klukkustundar sýningu, að
sögn þeirra sem að stóðu, var þama
skotið á loft á sex mínútum! Enda
stórbrotið. Síðan dimmdi. Hátíðinni
var lokið, hver fór til síns heima
og geymir leikana í minningunni.
Og minningin lifir, á því er ekki
nokkur vafi.
Enginn sem kom nálægt Ólymp-
íuleikunum í Barcelona gleymir
þeim. Það er ekki hægt.
Barcelona
Q99
HVERS má vænta? Listvið-
burða og f lugeldasýninga í eig-
inlegri merkingu við upphaf og
endi leikanna, og hins sama í
óeiginlegri merkingu íkeppn-
inni sjálfri. Það gekk eftir, og
að þessu sinni var meira að
segja talsvert púður í íslensk-
um keppendum og árangurinn
betri en áður, þó menn hafi
eflaust einhverjir búist við
meiru. Fjórða sæti f handknatt-
leikskeppninni og það fimmta
í spjótkastinu er auðvitað gott
— það besta sem íslendingar
hafa náð íþessum greinum —
en mikið vill meira og bronsið
var vissulega aðeins í seiling-
arfjarlægð handknattleiks-
mannanna, og jafnvel Sigurðar.
En um það þýðir ekki að fást
nú, og gleðjast ber yfir árangr-
inum. Tuttugustu og fimmtu
Ólympíuleikum nútímans er
lokið, ógleymanlegri íþrótta-
og listasýningu.
Bandaríkjamaðurinn Carl Lewis
vann til tvennra gullverðlauna
á þessum leikum, óg hefur því unn-
ið alls átta, jafnaði
þar með met finnska
hlauparans gamal-
kunna Pavo Nu-
urmi, en hjá því
verður ekki komist
að hugsa til þess
hvað Lewis hefði
gert hefði hann tek-
ið þátt í 100 og 200
m hlaupunum. Hann
var veikur er bandaríska úrtöku-
mótið fór fram, keppti þó en náði
ekki að tryggja sér sæti í ólympíul-
iðinu í þessum greinum. Og sagðist
sætta sig við það, eftir reglunum
yrði að fara, en mikið andsk... hlýt-
ur þetta að vera blóðugt. Hefði
hann verið með í greinunum tveim-
ur er ég hræddur um hann hefði
hampað fleiri gullpeningum hér.
Jafnvel fjórum, eins og í Los Angel-
es fyrir átta árum. Þessi frábæri
íþróttamaður vann langstökkið og
var í boðhlaupssveitinni bandarísku
sem setti frábært heimsmet í 4X100
metrunum. En á blaðamannafundi
eftir heimsmetið útilokaði Lewis
ekki að hann yrði með á leikunum
í Atlanta eftir fjögur ár, þá 35 ára.
Og fleiri stóðu sig vel. Sund-
keppnin var mjög skemmtileg, svo
og fleiri fijálsíþróttagreinar en ekki
er ástæða til að vera að telja þær
upp hér. Og „draumaliðið" banda-
ríska í körfuboltanum fór auðvitað
á kostum og vann alla leiki sína
auðveldlega. Stórkostleg sýning í
raun þar á ferð, útbreiðslustarfsemi
fyrir íþróttina. Og handboltinn; þar
mættust tvö bestu lið heimsins í
úrslitunum, og Samveldið fagnaði
sigri. Frábært lið þar á ferð, sem
BREF
Skapti
Hallgrímsson
skrífar
leysist nú upp eins og í öðrum grein-
um. Vel við hæfi að það lyki tilvist
sinni með því að hampa gullinu.
Lykt af bronsl
íslensku handboltamennimir
komu bakdyramegin inn á leikana,
engin pressa var því á þeim — ein-
ungis að hafa gaman af verkefninu,
láta léttleikan ráða ferðinni. Og það
náðu þeir að gera, sérstaklega
framan af. Það var mjög gott að
ná öðru sæti í riðlinum, og komast
þar með í fjögurra liða úrslit. En
menn verða einfaldlega að sætta
sig við að það er alls ekkert óeðli-
legt þó liðið hafí tapað þremur síð-
ustu leikjunum. Alls ekkert. Líta
verður raunsæum augum á hlutina.
Svíar eru heimsmeistarar og við
áttum ekki möguleika gegn þeim.
Samveldið stóð upp sigurvegari á
mótinu, og um liðið þarf varla að
fjölyrða. Það er einfaldlega frá-
bært. Og Fi'akkamir sem við mætt-
um í síðásta leiknum eru sterkir.