Morgunblaðið - 25.09.1993, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 1993
23
Minning
Sjöfn Guðjónsdóttir
Fædd 16. apríl 1939
Dáin 20. september 1993
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Hún elsku amma er dáin. Þessi
orð skiljum við ekki alveg, en við
vitum að nú sefur amma hjá Guði,
og að hann passar vel hana ömmu
Sjöfn, sem alltaf var okkur svo
góð. Og hjálpar líka honum afa
Herði okkar í sorginni sinni. Við
þökkum þér fyrir samveruna, elsku
amma, sem þó var alltof stutt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fyigi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hörður Orri, Aníta Ýr,
Grétar Þór, Hörður Snævarr
og Sara Sjöfn.
Harmafregn að morgni-20. sept-
ember. Sjöfn vinkona mín er dáin.
Hjarta mitt grætur, í mótsögn við
minningamar sem allar eru sveip-
aðar gleði, galsa, húmor og ein-
lægri vináttu.
Við Sjöfn kynntumst fyrst á
Kvennaskólanum á Blönduósi
1956-57 og áttum þar ógleyman-
legar stundir sem oft vom rifjaðar
upp, nú síðast á Akureyri 29.-30.
maí 1992, þegar skólasysturnar
hittust að 35 árum liðnum, og
ákveðið var að hittast næst í Vest-
mannaeyjum 1997. Einnig eru
minningarnar frá árinu eftir skóla-
vistina yndislegar, þar sem sveita-
böllin voru stunduð, þar til við fund-
um draumaprinsana okkar 1958.
Þá skildu leiðir, þar sem Sjöfn flutt-
ist til Vestmannaeyja. Við fylgdust
þó grannt hvor með annarri og
ósjaldan var slegið á þráðinn milli
Keflavíkur og Eyja.
Þar sem Sjöfn var góð golfkona
í gegnum árin, kom að því að við
fórum að tala saman tungumál
golfara. Þá jukust samskipti okkar
til muna og maka okkar. Margar
yndislegar ferðir út í Eyjar í hjóna-
og parakeppni með ógleymanlegum
móttökum þeirra hjóna, einnig golf-
ferðir erlendis sem geymast í minn-
ingunni sem perlur. Nú síðast hitt-
umst við Sjöfn á Hellu 20.-22.
ágúst sl. í sveitakeppni GSÍ og eins
og ævinlega voru gleðin og húmor-
inn við völd.
Elskulega vinkona, það er sárt
að þurfa að kveðja, eins og við átt-
um margt eftir að gera saman.
Hafðu þökk fyrir alla þína hlýju og
glaðværð sem þú skildir eftir í hjört-
um okkar.
Elsku Hörður, við hjónin biðjum
algóðan Guð að gefa þér, börnum
ykkar, tengdabörnum og bama-
börnum, styrk og huggun í ykkar
miklu sorg.
Ef við munum löngu liðna daga
og lítum yfir minninganna haga,
leitum að því ljúfa, hreina og bjarta,
þá ljómar skært frá þessu brostna hjarta.
(Höf. óþekktur)
Jóna Gunnarsdóttir.
Halldór Gunnarsson,
Hauganesi
Fæddur 2. ágúst 1932
Dáinn 20. september 1993
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót ölium oss faðminn breiðir.
(E.B.)
Góður vinur er horfinn á braut,
langt um aldur fram. Erfíðu sjúk-
dómsstríði er lokið. í þeirri baráttu
stóð hann sem klettur úr hafinu
og æðraðist ekki. Hann hélt reisn
sinni til hinstu stundar og var á
einstæðan og eftirminnilegan hátt
sáttur við hlutskipti sitt, vitandi
.að hverju dró.
Halldór Gunnarsson (Buggi) var
fæddur 2. ágúst 1932 á Brimnesi
Árskógsströnd, sonur merkishjón-
anna Gunnars Níelssonar, útvegs-
bónda á Hauganesi, og konu hans,
Helgu Jónsdóttur, sem bæði eru
látin. Þau bjuggu rausnarbúi á
Hauganesi, þar ólst hann upp
ásamt fjórum systrum og einum
bróður.
Hann stundaði sjóinn allt frá
barnæsku, ásamt Níelsi bróður
sínum, á bátum föður þeirra, síð-
ustu árin sem skipstjóri á Níelsi
Jónssyni EA 106, sem þeir bræður
gerðu út í sameiningu eftir að
faðir þeirra lést. Útgerð þeirra
bræðra var til fyrirmyndar þar
sem fjölskyldur þeirra stóðu sam-
hentar að veiðum og vinnslu afl-
ans, sem að miestij leyti var unninn
í salt og var viðurkennd gæðavara.
Hinn 1. desember 1955 gekk
hann að eiga eftirlifandi konu sína,
Ástu Hannesdóttur frá Hjalteyri.
Hún er ein þessara heilsteyptu og
traustu kvenna sem haggast aldr-
ei en styrkist við hvert átak. Hún
annaðist Bugga í veikindum hans
af slíkum kærleika og ástúð að
einstakt má telja. Mikill mun sökn-
uður hennar verða. Þau voru ein-
staklega samhent og glæsileg hjón
og við vitum að hann virti hana
-Minnmg
mikils. Þau eignuðust fjögur böm,
Hafdísi og Elsu sem búa á Akur-
eyri, Árna og Halldór en þeir búa
á Hauganesi og hafa fetað í fót-
spor föður síns.
Minning um góðan vin getur
aldrei orðið hlutlaus, en eitt vitum
við að allir sem kynntust Bugga
eru sammála um að hann var ein-
staklega heiðarlegur og tra.ustur
maður. „Hann er enn hinn sami
segja má. Hann er ekki dáinn,
hann skrapp bara frá.“
Við þökkum margra ára sanna
vináttu í orðsins fyllstu merkingu,
ógleymanlegar samverustundir á
hinu fallega- heimili þeirra hjóna,
ásamt mikilli gestrisni og hlýju.
Með þér leið mín lá
um lilju skrýdda grund.
Já, þér muna má
ég marga giaða stund,
þú ert horflnn heim,
ég hvorki græt né styn,
en aldrei hef ég átt
né eignast betri vin.
(K.N.)
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Dóróthea (Lúllý) og Gísli.
Það yar síðastliðið sumar eða
nánar tiltekið 10. maí, að ég
kynntist hjónunum Ástu Hannes-
dóttur og Halldóri Gunnarssyni, eða
Bugga eins og hann var alltaf kall-
aður. Við vorum á sama tíma á
Rauða kross hótelinu í Reykjavík,
vegna læknismeðferðar sem við
Buggi þurftum bæði á a halda. Ég
laðaðist að þeim hjónum vegna hlýju
þeirra og elskulegheita og voru þau
mér ómetanleg þennan tíma. Þau
voru svo falleg hjón og ástúð þeirra
var svo falleg.
Buggi var ótrúlega duglegur í
veikindum sínum. Þrátt fyrir það
sá ég oft sársaukann í andliti hans,
en harkan hafði ævinlelga yfirhönd-
ina. Þegar við hittumst sagði hann
Nú þegar haustið gengur í garð
og náttúran skartar sínum fegurstu
litum og býr sig undir veturinn þá
kveður þennan heim móðursystir
mín svo snöggt og langt um aldur
fram. Eitt sinn verða allir menn að
deyja. Eilífðin er ekki í þessum
heimi heldur i heimi sem okkur er
hulinn.
En þrátt fyrir þessa vitneskju
hugans erum við alltaf jafn óviðbú-
in, sérstaklega þegar fólk á besta
aldri er tekið frá sínum nánustu án
nokkurs aðdraganda. Höggið verð-
ur svo þungt og sárt. Við verðum
svo vanmáttug og finnum til smæð-
ar okkar sem eftir lifum en getum
engu breytt þótt við fegin vildum.
Það voru forréttindi að fá að
kynnast Sjöfn. Hún og fjölskylda
hennar hafa reynst mér vel og man
ég sérstaklega þegar fjölskyldan
fluttist upp á land í Vestmannaeyja-
gosinu. Bjó ég þá um tíma hjá þeim
í Kópavoginum árið 1974 og einnig
þegar ég fór á vertíð í Eyjum nokkr-
um árum seinna. Og ekki gleymi
ég öllum þeim þjóðhátíðum þar sem
mér var tekið opnum örmum og
allar yndislegu stundirnar i hjólhýs-
inu þeirra Sjafnar og Harðar, alltaf
sama hlýjan og gestrisnin. Sjöfn
var hrókur alls fagnaðar. Hvað við
gátum setið saman og sungið hvert
og eitt einasta lag úr söngbókinni.
Hún kunni lögin við hvern einasta
texta.
Stórt skarð hefur verið höggvið
í garð fjölskyldunnar en minning-
una um yndislega konu mun ég
geyma í bijósti mínu um ókomin
ár. Ég bið algóðan guð að styrkja
þig, Hörður minn, einnig bömin
þín, barnabörn, tengdaböm og
systkini hinnar látnu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt. ,
oft við mig: „Hvemig hefur þú það,
Elsa mín, fer meðferðin ekkert illa
í þig?“ Ég svaraði að ég hefði það
ljómandi gott. Þá sagði hann alltaf:
„Mikið svakalega áttu gott.“ Og ég
lærði að meta það að ég átti svaka-
lega gott.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Katrín Theodórsdóttir.
Harmafregn barst um bæinn
okkar að morgni 20. september sl.
Sjöfn Guðjónsdóttir hafði fengið
heilablóðfall kvöldið áður og látist
í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja
snemma um morguninn. Sjöfn var
á besta aldri þegar hún lést, þrótt-
mikil og kappsöm alla tíð. íþrótta-
kona sem lagði áherslu á heilbrigði
og útiveru, stundaði golfíþróttina
mikið. Skyndilegt fráfall hennar
kom á óvart og minnir okkur á að
enginn veit hvenær kallið kemur.
Sjöfn hafði verið að sinna fjöl-
skyldunni þetta kvöld eins og jafnan
áður, keyrt barnabam sitt heim og
beið eftir dóttur sinni þegar hún
veiktist. Það var alltaf í fyrirrúmi
hjá Sjöfn að sinna heimili og fjöl-
skyldu. Hún bjó manni sínum, Herði
í einni af ferðum mínum suður
var maðurinn minn að fylgja mér
á Akureyrarflugvöll. Þar hittum
við Ástu og Bugga sem ég ætlaði
að verða samferða. Minn maður
fór að þakka þeim fyrir hvað þau
væru góð við mig og hugsuðu vel
um mig. Já, Buggi hélt nú að þeim
þætti það bara gaman og sagði
svo skellihlæjandi: „Gestur minn,
þú þarft nú ekki að hafa nokkrar
áhyggjur af henni, því að ég er
nú svoddan helv... ræfíll núna, að
ég gæti hvort sem er ekkert gert.“
Já, hann gat grínast með sjálfan
sig á sama tíma og hann barðist
við þennan sjúkdóm sem allir von-
uðust til að hann myndi ná sér af.
Elsku Ásta mín, hvað þú varst
dugleg og hvað þú gerðir ekki og
reyndir ekki til að hjálpa honum.
Þú varst honum yndislega góð.
Ég ætla að nota þín orð og segja
„elsku kellingin mín,“ guð gefi þér
styrk í þínum mikla söknuði. Þú
átt yndislega fjölskyldu og ég veit
að þið hjálpist öll að við að vinna
úr sorginni. Nú líður Bugga vel
og það er fyrir öllu.
Ykkar Elsa Björnsdóttir.
Jónssyni skipstjóra, fallegt heimili
og var kjölfesta í lífi fjölskyldunn-
ar, eiginmannsins og barnanna
fjögurra.
Hörður hafði farið á sjóinn um
miðjan dag og kvatt konu sína heil-
brigða, en kom skyndilega aftur í
land um miðja nótt til að vera við
sjúkrabeð konu sinnar sem dó
skömmu síðar.
Ég kynntist þeim hjónum þegar
þau komu til Vestmannaeyja árið
1959 og Hörður var í skiprúmi hjá
föður mínum, Kristni Pálssyni. Um
hríð bjuggu Sjöfn og Hörður í húsi
foreldra minna og var það eftir-
minnilegt fyrir mig, ungan dreng-
inn, að eiga vináttu þeirra og finna
hlýhug þeirra og fylgjast með ein-
lægum kærleika þeirra, ást og lífs-
gleði. Sannarlega blómstraði ástin
hjá ungu hjónunum og áfram átti
ég vináttu þeirra þegar þau stofn-
uðu heimili í Sólhlíð 8 í Vestmanna-
eyjum. Þegar síðan tvíburarnir,
Hrönn og Alda, fæddust 22. júlí
árið 1961 þá fækkaði ekki heim-
sóknum mínum til þeirra og oft
fékk ég að passa tvíburana fyrir
Sjöfn. Jafnframt tók Sjöfn að sér
að passa mig er foreídrar mínir
fóru til útlanda. Yngri börn þeirra
Sjafnar og Harðar eru Eyþór, fædd-
ur 11. júní 1963, og Katrín fædd
4. desember 1969. Ég minnist þess
einnig hversu glatt var á hjalla og
mikið hlegið þegar Sjöfn og Hörður
komu í heimsókn til foreldra minna ?-
og gripið var í spil.
Sjöfn og Hörður voru bæði að-
flutt til Vestmannaeyja, en hér varð
sú Heimaey þar sem Sjöfn óf ör-
lagavef sinn og átti góða og bjarta
daga við hlið eiginmanns síns sem
hún studdi í blíðu og stríðu. Það
er sár harmur kveðinn við fráfall
Sjafnar Guðjónsdóttur. Margir
sakna góðs vinar en mestur er miss-
ir og söknuður ástvina hennar.
Ég og fjölskylda mín sendum
Herði og fjölskyldunni okkar inni- -
legustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að varðveita minningu
Sjafnar Guðjónsdóttur og gefa ást-
vinum hennar sinn frið.
Magnús Kristinsson.
Hugsar til systur
héðan burt kvaddrar
bróðir bráðsjúkur
sem er þess fullviss
að innan stundar
muni þau mætast
við Drottins dyr
Dómi almættis sáttur hlitir
hver með hógværð
fetar Guðs vegu
og af alúð rækir
þjóðar þegnskyldu
börn sín uppfræðir
sem best hann má
Hjartans þakkir
til himna Drottins
fyrir að hafa
hér á jörðu
átt þvi lífi
og láni fagna
að mega lóð leggja .
á lífsins vog.
(Sveinn Jónsson.)
Eiríkur S. Guðjónsson.
Efamol gegn síþreytu
í sjónvarpsþættinum „Milli svefns og vöku“ úr þáttaröðinni „The Nature of Things"
var fjallað um síþreytu (sýndur 25.08.93).
Eina e&úð sem nefnt var að kæmi að gagni gegn síþreytu
er EFAMOL og höfðu þeir sjúklingar sem við var rætt
fengið verulegan bata með EFAMOL. Einnig kom fram
að rannsóknir skoskra vísindamanna hafa
staðfest virkni EFAMOLS gegn síþreytu.
EFAMOL er hfein náttúruafurð, unnin úr náttljósarolíu.
Gull miðinn trvpgir yæflin.
Fœst t beilstibúðum, lyfjábúdum og
beilsubillum matvöruverslanna.
eilsuhúsið
Kringlunni sími 689266 Skólavörðustíg sími 22966
Éh