Morgunblaðið - 31.10.1993, Síða 29

29
finna nálægð hennar eða heyra
röddina í gegnum símann og ræða
um málefni líðandi stundar.
Söngurinn átti ennþá stóran þátt
í hjarta hennar, það fann ég vel
hve henni veittist erfitt að hugsa
til þess að geta ekki sungið með
Samkór Kópavogs, sem hún hafði
starfað með í mörg ár.
Barátta hennar við dauðann, sem
allra bíður, var stutt en ströng.
Fjölskylda hennar, eiginmaður og
börn, báru gæfu til þess að hafa
hana heima og veita henni alla þá
ást og umönnun sem þau eru svo
rík að og vera hjá henni síðustu
stundirnar. Lofa henni að sofna síð-
asta blundinn á heimili sínu.
Valgerður mín, ég sakna þín
mikið, en við hittumst aftur eins
og ég sagði við þig í síðustu kveðj-
unni.
Ég veit að við söknum hennar
öll, sem þekktum hana. Við Olafur
sendum eiginmanni og börnum
ásamt öðrum ástvinum innilegar
samúðarkveðjur og þökkum fyrir
samfylgd góðrar konu. Guð geymi
ykkur öll.
Sólveig.
En er það ekki mesta gæfa manns
að milda skopi slys og þráutir unnar,
að finna kímni í krðfum skaparans
og kankvís bros í augum tilverunnar?
(Om Amarson)
Móðursystir okkar, Valgerður
Jónsdóttir, lést á heimili sínu að
Melgerði 44 í Kópavogi, eftir nokk-
urra mánaða erfitt veikindastríð.
Hún var fædd að Kollafjarðar-
nesi í Steingrímsfirði 29. júlí 1918,
dóttir hjónanna Guðnýjar Magnús-
dóttur frá Miðhúsum í Hrútafírði
og Jóns Brandssonar frá Prest-
bakka í sömu sveit, prófasts á
Kollafjarðarnesi.
Börn þeirra Jóns og Guðnýjar
urðu níu og komust átta til fullorð-
insára. Eru fjögur systkinanna á
lífi. Valgerður var fjórða yngst og
ólst því upp í stórum systkinahópi,
þar sem ríkti glaðværð og ást á
söng og tónlist.
Hún hlaut sína uppfræðslu eins
og gerðist til sveita á þessum árum
og stundaði síðan vinnu í nokkur
ár hjá skyldum og vandalausum.
Um tvítugt var hún við nám í
Kvennaskólanum á Blönduósi og
taldi sig ætíð hafa haft gagn og
ánægju af þeirri dvöl.
Valgerður giftist árið 1943 Guð-
mundi Eiríkssyni frá Dröngum í
Strandasýslu, en hann var sonur
hjónanna Ragnheiðar Pétursdóttur
frá Ófeigsfirði og Eiríks Guðmunds-
sonar frá Dröngum. Drangar voru
þá nyrsta byggða býli í Stranda-
sýslu og engum aukvisum hent að
búa við svo óblíð skilyrði og sam-
gönguleysi. Börn þeirra Dranga-
hjóna vöndust því fljótt mikilli
vinnu, enda öll harðduglegt fólk.
Guðmundur var því vel undir það
búinn að framfleyta konu og börn-
um og hefur alla tíð verið mikill
atorkumaður. Bjuggu þau Valla og
hann fyrst á Hólmavík, síðan Akra-
nesi, en fluttist svo til Reykjavíkur.
Arið 1950 byggðu þau einbýlishús
í Kópavoginum og ílentust þar.
Börn þeirra hjóna eru fjögur, elst
Guðný Hanna, sjúkraliði, Heiðrún,
skrifstofumaður, Sigríður Erla leir-
listakona og Jón Eiríkur tæknifræð-
ingur. Barnabörnin eru sjö og stolt
og yndi afa og ömmu í Melgerðinu.
En það voru ekki einungis eigin
börn og barnabörn sem nutu um-
hyggju Völlu frænku, heldur hændi
hún að sér öll börn sem hún um-
gekkst.
í mörg vann hún á barnaheimil-
inu Kópasteini og naut sín vel að
vera samvistum við börnin þar. Var
hún oft kölluð til vinnu á barna-
heimilinu eftir að hún var í raun-
inni hætt vinnu enda efumst við
um að starfsfólk bamaheimilisins
hafí alltaf gert sér ljóst hve gömul
hún var, svo ung var hún í anda
og útliti. Síðastliðinn vetur fór að
bera á veikindum hjá henni, sem
lengi vel virtust ekki vera alvarlegs
eðlis. En með vorinu, eftir erfiðar
rannsóknir, kom í ljós að hún var
miklu veikari en haldið var og hún
þurfti að undirgangast erfiða lyfja-
meðferð, sem þó reyndist árangurs-
laus.
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 31. OKTÓBER 1993
Það dró smátt og smátt af þrek-
inu, og aðfaranótt 25. okt. sl. lést
hún á heimili sínu umkringd ástvin-
um sínum. Guðmundur stóð sem
klettur við hlið Völlu og gerði allt
sem í hans valdi stóð til að gera
henni stríðið léttbærara og það
verður lengi minnisstætt, hve náin
þau voru síðustu stundir hennar.
Saman stóð fjölskyldan öll í erfið-
leikum og Guðbjörg systir hennar
hjálpaði þeim svo sem hún gat.
Þau voru öll þakklát hjúkrunar-
fólki og læknum sem gerðu þeim
kleift að hafa hana heima uns yfir
lauk.
Þetta er í mjög stuttu máli lífsfer-
ill Völlu frænku. En allir sem sakna
hennar nú hafa í huga sér ítarlegri
og fullkomnari mynd en þetta ágrip
gefur til kynna. Segja má að hún
hafi verið húmoristi af Guðs náð,
allt að því æringi. Það var varla svo
lítilfjörlegt atvik að hún gæti ekki
brugðið fyrir það kímilegu ljósi né
svo hátíðlegt fólk, að hún gæti ekki
komið því til að brosa.
Þegar við litum til hennar daginn
fyrir sjötíu og fimm ára afmælið
hennar í sumar, þá orðin fársjúk,
sat hún í góðviðrinu á sloppnum
sínum úti í garði og reytti af sér
brandarana, svo að enn sem fyrr
gaf hún okkur af sjálfri sér, laus
við alla æðru og sjálfsvorkunn.
Engu að síður var grunnt á alvör-
unni og sterkbyggð var hún ekki.
Hún hafði djúpan skilning á ástæð-
um og líðan annarra og gaf samúð
sína ómælda, án þess að leggja dóm
á viðmælandann.
Hún var félagslynd og starfaði í
mörg ár í Samkór Kópavogs, enda
hafði hún góða söngrödd og hafði
alla tíð mikið yndi af söng. Hefur
eflaust búið að uppvextinum í hópn-
um glaðværa sem forðum tíð söng
sjálfum sér og öðrum til yndis á
Kollafjarðarnesi.
Að leiðarlokum þökkum við elsku
frænku okkar allar samverustund-
irnar jafnt í blíðu og stríðu. Megi
Drottinn veita viðtöku yndislegri sál
hennar og leiða hana móti birt-
unni. Syrgjendum vottum við inni-
legustu samúð.
Þuríður og Guðný
Skeggjadætur.
Kveðja frá Samkór Kópavogs
Fallinn er í valinn einn dyggasti
félagi okkar í Samkór Kópavogs,
eftir harða en stutta baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Valgerður var einn af stofnend-
um kórsins árið 1966 og hefur
starfað óslitið með honum þar til
nú í haust enda þá orðin mikið veik,
hún var góður félagi og hafði bjarta
sópranrödd, gaf sér yngri konum
ekkert eftir og fór í flestar söng-
ferðir kórsins bæði innanlands og
utan.
Hún var mjög létt í lund og hlýj-
an streymdi frá henni. Hún hafði
mikið dáiæti á börnum og lumaði
oft á góðum dæmisögum um þau
enda átti hún fjögur börn sjálf og
mörg ömmubörn.
Valgerður vann í fjöldamörg ár
á dagheimilinu Hábraut í Kópavogi.
Kvöldið sem fregnin um andlát
hennar barst var kórinn að byrja
að æfa nýtt lag sem henni hefði
líkað og með þessum ljóðlínum vilj-
um við þakka Valgerði hjartanlega
fyrir gott og ánægjulegt samstarf
liðinna ára.
Nú lýkur degi sól er sest.
Nú svefnfrið þráir jörðin mest.
Nú blóm og fuglar blunda rótt,
en blærinn hvislar góða nótt.
Guðs friður signi foldarrann,
guðs friður blessi sérhvem mann.
Kom, engill svefnsins undurhljótt
og öllum bjóð þú góða nótt.
Hvíl hjarta rótt. Hvíl höndin þreytt,
þér himins styrk fær svefninn veitt.
Hann gefur lúnum þrek og þrótt.
Ó, þreytti maður - sof nú rótt.
(Valdimar V. Snævar)
Megi algóður Guð styrkja fjöl-
skyldu hennar, því missirinn er
mikill.
Elsku Valgerður. Góða nótt.
Félagar úr Samkór Kópavogs.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐJÓN INGÓLFSSON,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
áður Hraunbrún 5,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði þriðjudaginn 2. nóvember
kl. 15.00.
Aðalheiður Frfmannsdóttir,
Ármann Guðjónsson, Jórunn Ólafsdóttir,
Lilja Guðjónsdóttir, Árni Guðjónsson,
Jóna Ósk Guðjónsdóttir,
Lárus S. Guðjónsson, Guörún Magnúsdóttir,
Ólafur Valgeir Guðjónsson, Guðborg Halldórsdóttir,
Ingi H. Guðjónsson, Inga Dóra Ingvarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir minn og bróðir,
STEFNIR ÓLAFSSON
bóndi,
Reykjaborg við Múlaveg,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn 1. nóvember
kl. 15.00.
Rósa Stefnisdóttir,
Inga Ragnhildur Ólafsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
ERLU GUNNARDÓTTUR.
Ragnheiður Jósúadóttir, Ingi Þ. Gunnarsson,
Borghildur Jósúadóttir, Sveinn Kristinsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar,
SIGRÍÐAR MAGNÚSDÓTTUR,
+
Elskuleg móðir okkar,
HELGA HELGADÓTTIR,
Keldulandi 5,
lést í Borgarspítalanum þann 29. október.
Kristín Eiríksdóttir,
Margrét Helga Eiríksdóttir,
Einar Eiríksson,
Helgi Eiríksson.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
MAGNÚS SIGURGEIRSSON,
Efstasundi 34,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðju-
daginn 2. nóvember kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á orgelsjóð Áskirkju.
Elfn Ágústsdóttir,
Inga Magnúsdóttir, Ólafur Böðvarsson,
Helga Magnúsdóttir, Njörður Svansson,
Arndís Magnúsdóttir, Þórður Þórðarson,
Björn Magnússon,
Þór Magnússon
og barnabörn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR BJÖRN ÞORSTEINSSON,
Njálsgötu 17,
sem andaðist á hjartadeild Landspítal-
ans að kvöldi 25. október, verður jarð-
sunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
2. nóvember kl. 13.30.
María Ólafsdóttir,
Sigurður H. Ólafsson,
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Kristfn Olafsdóttir,
Ester Ólafsdóttir,
Anna Ójafsdóttir,
Unnur Ólafsdóttir,
Hanna Ólafsdóttir,
barnabörn og
Sigurður Ásgeirsson,
Kristín Þorvaldsdóttir,
Vilhjálmur Hendriksson,
Sigurður Guðjónsson,
Karl Steingrimsson,
Arnar H. Gestsson,
Sigurmundur Einarsson,
Matthías Ægisson,
barnabarnabörn.
Stigahlíð 34,
Reykjavík.
Árni Jakob Garðarsson,
Jón Ingvar Garðarsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og bálför föður
okkar, tengdaföður og afa,
HENRIKS KNUDSENS
gullsmiðs.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
gjörgæsludeildar Borgarspítalans.
Hans Knudsen, Laufey Ármannsdóttir,
Sif Knudsen, Stefán Ásgrímsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför
THORBERGS PÁLS JÓNASSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar 5B Borgarspítalans.
Elfsabet Selma Karlsdóttir,
Jóhanna Pálsdóttir,
Óskar Pálsson, Erla Guðmundsdóttir,
María Pálsdóttir,
barnabörn,
Ketill Hlíðdal Jónasson.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu
vegna andláts og útfarar móður okkar,
SÓLVEIGAR KRISTJÖNU
HRÓBJARTSDÓTTUR
frá Hellisholti,
Vestmanneyjum,
sfðast til heimilis í Hvannhólma 2,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks
deildar 13 G og 13 D Landspítalans.
Fyrir hönd aðstandenda.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.