Morgunblaðið - 09.09.1994, Síða 35

Morgunblaðið - 09.09.1994, Síða 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. SEPTEMBER 1994 35 (_______________ ' SVAVA EYVINDSDÓTTIR + Svava Eyvindsdóttir fædd- ist í Útey í Laugardal 20. apríl 1928. Hún lést á Landspít- alanum 8. júlí síðastliðinn og fór útför hennar fram frá Selfoss- í kirkju 15. júlí. ’ Meðan himinljósa lind lokast rökkurhjúpi, upp skal draga eina mynd yst úr tímans djúpi. (Einar Beinteinsson.) Haustið 1974 komu rösklega 40 stúlkur, víðs vegar af landinu, til náms við Húsmæðraskólann að i Varmalandi í Borgarfirði. Þær voru sprottnar úr misjöfnum jarðvegi og ' voru mismunandi kostum búnar. En | hver og ein lagði sín sérkenni, sitt litla blóm, inn í það samfélag sem þarna myndaðist. Hver og ein átti sína drauma, óskir, vonir og þrár. Vonandi hafa sem flestir draumarn- ir og óskimar ræst, en eflaust hefur lífíð farið um þær misjöfnum hönd- um. Allar stefndu þær að einu marki, að nema þau fræði sem gerðu I þær hæfari til þess hlutskiptis sem bíður flestra ungra kvenna, að verða 1 eiginkonur, mæður og húsmæður. Allt var í föstum skorðum á Varmalandi og hver og ein hafði sitt verk að vinna. Ein þessara stúlkna var Svava Eyvindsdóttir. Svava var mjög fönguleg stúlka, hávaxin, bjartleit og fríð sýnum. Og svo hafði hún þetta sérstaka, yndislega bros, sem náði til augn- anna og kallaði fram þessa dæma- ( lausu spékoppa í báðum kinnum. Hún heillaði alla með þokka sínum, glaðlyndi og ftjálslegri framkomu, sem þó var blandin nokkurri alvöm. Já, hún var yndisleg stúlka hún Svava og einstakur félagi. Hvert nemendaherbergi bar nafn hinna ýmsu sveitabýla úr Borgar- fjarðarhéraði. Eitt þessara her- bergja bar nafnið Gilsbakki. í því herbergi hittust í fyrsta sinn fjórar ungar stúlkur, sem komu frá hinum ( ýmsu stöðum landsins. Þær voru: Svava Eyvindsdóttir, kölluð Svava, frá Útey í Laugardal, Árnessýslu, Ástríður Þorsteinsdóttir, kölluð Ásta, frá Húsafelli í Borgarfirði, Jóhanna Valdimarsdóttir, kölluð Hanna, frá Reykjavík, og Hallbera Leósdóttir, kölluð Ninna, frá Akra- nesi, sú sem þetta ritar. Þessar ungu stúlkur áttu að deila kjörum að Gilsbakka næstu níu mánuði. Milli þeirra myndaðist ein- ( læg og traust vinátta og mikil holl- usta. Samveran öll var með þeim ágætum sem best mátti verða. Sam- heiti þeirra var „Gilsbakkasystur“. Við Gilsbakkasystur áttum einn heiðursfélaga, það var Ragnheiður Jónsdóttir, þá kennari við skólann, var hún frá Deildartungu í Reyk- holtsdal. Og ekki má gleyma honum Bjössa, þeim dáðadreng, en hann sá um ljósavél skólans og kölluðum við hann „ljósgjafann". Við Gilsbakkasystur vorum allar mjög glaðlyndar, lífið var okkur gott og gleðin og gáskinn réðu ríkj- um. Það var oft mikið hlegið og ekki alltaf af miklu tilefni. Við vor- um ungar og glaðar og nutum lífs- ins. Þess var ekki að vænta að mik- il tilbreytni væri í heimavist á hús- mæðraskóla og sumum þessara ungu stúlkna fannst nú, að þarna kynntust þær „klausturlífi". En við Gilsbakkasystur vorum ekki í nein- um vandræðum með að gera okkur dagamun og þau voru mörg uppá- tækin og af ýmsum toga. Á þessum árum áttu margar ungar stúlkur sérstakan regnfatnað, sem samanstóð af gúmmístígvélum, regnkápu og regnhatti. Við Gils- bakkasystur áttum slíkan búnað. Einhveiju sinni tókum við upp á því að fara í sturtu á hveiju kvöldi í nokkuð langan tíma, sem væri ekki í frásögur færandi nema vegna þess, að þá höfðum við regnhattana á höfðinu. Ekki man ég hvernig þessir regnhattar voru á litinn, kannski voru þeir gulir, rauðir, bláir eða svartir. Skemmtum við okkur konung- lega og var þetta ótrúlega spaugi- legt og alltaf kitlar hláturinn þegar ég í huganum sé fyrir mér myndina af okkur í sturtu með regnhattana á höfði. Einhveiju sinni vorum við seinar fyrir og lentum í svartamyrkri að Gilsbakka. Ljósin voru alltaf tekin af klukkan 11 á kvöldin nema á laugardagskvöldum, þá á miðnætti. Þegar við hlupum eftir löngum nið- dimmum ganginum fórum við ef til vili ekki alltof hljóðlega og þá sagði Svava: „Uss, þið vekið allan skól- ann, það gustar svo af ykkur.“ Svona var Svava, full af gáska og gríni en stutt var í alvöruna, um- hyggjuna og ábyrgðartilfinninguna. Og hún hélt okkur hinum við jörðina. Ég minnist þess þegar ég kom úr matreiðsluprófi. Það hafði tekið mig óraiangan tíma að komast frá því verkefni og svo heyrði ég próf- dómarann segja: „Maturinn verður einhvern tímann seinn hjá henni þessari." Þegar ég kom inn á Gils- bakka og sagði frá þessum ósköp- um, var heldur aum, og að Iíkiega fengi ég ekki mikið út úr þessu prófinu, sagði Svava: „Vertu ekki að gera þér rellu út af þessu. Þú færð annaðhvort 8.5 eða 10 og ef ekki, þá hefurðu bara lært meira MIIMIMIIMGAR af þessum mistökum en annars hefði orðið.“ Svava var ávallt ráðagóð, sá björtu hliðarnar og lagði gott til málanna. Ekki mágleyma „kokknum", sem ekki var kokkur í eiginlegri merk- ingu þess orðs, heldur bíll sem við Gilsbakkasystur höfðum til afnota og bílnum fylgdi einkabílstjóri því ekki höfðum við bílpróf. Á „kokkn- um“ þeyttumst við um allar sveitir, við mögulegar og ómögulegar að- stæður. Allt var grín og gaman og ótrúlega skemmtilegt, þó ekki væri farartækið af fullkomnustu gerð og kannski einmitt þess vegna. Það var margt brallað að Gils- bakka og margs að minnast en verð- ur ekki frekar fært í letur hér. Mik- ið væri það notaleg tilfínning ef við Gilsbakkasystur allar íjórar gætum sest niður, rabbað saman og rifjað upp allar samverustundirnar á Gils- bakka. En við uggðum ekki að okk- ur og nú er það of seint. Hugurinn er fullur af söknuði og mikilli eftirsjá. Tímans hjól snýst hratt. Hver stund ævi vorrar fellur eftir aðra í tímans djúp og fyrr en varir er ævin liðin, stundaglasið tæmt og dauðans lúður gellur. Og nú er ævisólin hennar Svövu til viðar gengin. En hnípr ei sól að kveldi og ris dýrðleg næsta morgun? Fylgir ei dagur nótt og vor vetri? Hvert fræ, sem í foldu fellur, spírar og breið- ir blöð sín mót hækkandi sól. Vakna ei nýjar rósir sumar hvert? Er þetta ekki hin staðfasta stöðuga hring- rás hins eilífa lífs? Elskulegu ástvinir Svövu. Nú eru sporin þung, sorgin sár og söknuður mikill. En minningin um elskulega og mikilhæfa konu lifir. Minningin um þá dýrmætu perlu sem þið áttuð og eigið í henni Svövu, hún mun létta sporin, sefa sorgina og milda söknuðinn. Sem ung stúlka tamdi Svava sér það lífsviðhorf að betra væri að kveikja á einu kerti en for- mæla myrkrinu. Þess vegna var hún og verður það ljós, sem lýsir ykkur um ófarna ævibraut. Á kveðjustund tileinkaði Svava mér litla vísu. Þessa vísu vil ég nú senda ykkur, ástvinum hennar. Henni fylgja kveðjur mínar til ykkar. Lifðu sæl við svanahljóm, sorgin flýi leiðir þínar. Hrynji á veg þinn heillablóm, sem hjartans bestu óskir mínar. Heill og blessun, friður og farsæld fylgi ykkur öllum um ókomin ár. Þær eru margar minningarnar frá liðnum samverustundum, allar eru þær ljúfar og góðar. Með þær í huga kveð ég nú elskulega skóla- systur mína með virðingu og kærri þökk. Blessuð sé minning hennar. Frið- ur sé með sálu hennar. Hallbera Leósdóttir, Akranesi. STEFANÍA TORFA- DÓTTIR ERVIN + Stefanía Torfa- dóttir Ervin, búsett í Havre de Crace, í Maryland, Bandaríkjunum, fæddist í Reykjavík 20. september 1923. Hún lést 10. maí síð- astliðinn á Harford Memorial sjúkra- húsinu eftir löng veikindi. Hún var fædd í Hafnarfirði á íslandi, dóttir hjónanna Torfa Björnssonar og Maríu Adolfsdótt- ur. Stefanía giftist Wilbur Er- vin 1949 og stóð hjónaband þeirra því í 45 ár. Fyrsta árið áttu þau heima á íslandi en fluttu þá til Havre de Crace. Stefanía hafði lokið gagn- fræðaprófi á Islandi og stund- I aði síðan nám við Northwestern háskólann. Hún átti og rak verslunina Midnight Sun (Mið- nætursólina), sér- verslun með íslenska ull og tískuverslun kvenna á því sviði. Hún var fata- og tískuhönnuður. Hún stofnaði félagsmið- stöð fyrir unglinga í Havre de Crace og vann við hana í tvo áratugi. Hún starfaði í foreldrarfélögum meðan dætur hennar voru í skóla og var forfallakennari og vann sjálboðaliða- störf við skólann í Havre de Crace. Stefanía var formaður og fulltrúi í vináttu- nefnd Soroptimistaklúbbs stað- arins og stuðlaði að samskipt- um við Dani og íslendinga. Hún sá um sýningar á listaverkum og árlega tiskusýningu í Havre de Crace. Eiginmaður liennar, dæturnar Stefanía og Cynthia og þrjú barnabörn lifa hana. Þá á hún á lífi sex systkini, Guðmund, Einar, Gunnar Má, Vilborgu og Hrönn á Islandi og Köllu í Kaliforníu, og einnig lifir hana mágur hennar Krist- inn. Útförin fór fram frá Me- þódistakirkjunni í Havre de Crace 14. maí síðastliðinn. TIL HAMINGJU með 50 ára lýð- veldisafmælið. Ég er hjartanlega þakklátur fyrir að hafa eignast dásamlega eigin- konu sem ég naut samvista við í 45 ár. Stefanía Torfadóttir háði langa og stranga baráttu við krabbamein. Hún lést 10. maí 1994. Stefanía var dæmigerð ímynd Fjallkonunnar, gædd þeim krafti sem einkennir íslensku þjóðina. Ég er að eilífu þakklátur og skuldbund- inn fyrir að fá að njóta slíkra kosta. Ég þakka Guði það lán að hafa átt þvílíka konu, hugulsama og umhyggjusama móður tveggja háttvísra og fallegra dætra sem okkur varð auðið. Hún var sannur vinur og við söknum hennar. Ég þakka þér, ísland, fyrir mína hönd og dætra okkar, Stephaníu og Cynthiu. Wilbur Ervin. t Útför mannsins míns, RAGNARS STEFÁNSSONAR, Skaftafelli, fer fram frá heimili hans laugardaginn 10. september kl. 13.30. Jarðað verður í heimagrafreit. Laufey Lárusdóttir. t ÓLÍNA PÉTURSDÓTTIR fyrrum húsfreyja á Daðastöðum í Núpasveit, síðast til heimilis á Ekrugötu 3, Kópaskeri, lést í Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri að morgni 8. september. Fyrir hönd vandamanna, Börn hinnar látnu. t Eiginmaður minn, BJÖRN BJÖRNSSON fyrrverandi kaupmaður, Bakka, Neskaupsstað, verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju mánudaginn 12. septem- ber kl. 14.00. Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag íslands. Guðlaug Ingvarsdóttir. t Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, JAKOB EMIL VILHELM FREDERIKSEN, lést að Kumbaravogi 5. september. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Innilegt þakklæti til starfsfólks Kumbaravogs fyrir góða umönnun. Kristján Frederiksen, Edda Hálfdánardóttir, Inga Frederiksen, Gréta Frederiksen, Karl Einarsson, Henning Frederiksen, Ingibörg Jónasdóttir, og aðrir vandamenn. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegr- ar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu, systur og mág- konu, HERDÍSAR HJÖRLEIFSDÓTTUR, Hátúni 29, Keflavík. Stefán Ólafsson, Ellen Guðrún Stefánsdóttir, Birgir Rafn Jóhannesson, Hjörleifur Stefánsson, Sigríður Ásdís Guðmundsdóttir, Stefán Stefánsson, Sigriður Sólveig Ólafsdóttir, Arnar Thor Stefánsson, ömmubörnin, Magnús Hjörleifsson, Gfovanna Hjörleifsson, Jóhanna Hjörleifsdóttir, Geir Pétursson, Þorkell Hjörleifsson, Stefania Vigfúsdóttir, Edda Hjörleifsdóttir, Viktor Már Gestsson, Kristin Hjörleifsdóttir, Páll E. Ingvarsson, Guðrún Hjörleifsdóttir. Birting afmælis- og minningargreina Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end- urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl- unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur- eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer 691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl- isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra. Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent- uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví- verknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.