Morgunblaðið - 25.05.1997, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 25 MAÍ 1997 B 15
*
FJÖLSKYLDAN, f.v.: Halldóra, Ólöf Hafdís Ragnarsdóttir, Vilborg, Ólöf Hafdís,
María Ragna og Einar Júlíusson.
HLJÓMSVEIT Guðmundar Ingólfssonar árið 1963. F.v.: Eggert
Kristinsson, Erlingur Jónsson, Guðmundur Ingólfsson, Gunnar
Þórðarson og Einar Júlíusson.
stjóra í Keflavík, sem sá um allan
reksturinn og þarna vorum við í
mánuð. Þetta var í lokin á síldar-
ævintýrinu og það voru töluverðir
peningar sem komu út úr því dæmi.
Ég var ekki orðinn sextán ára. Ég
fékk að mig minnir undanþágu frá
barnaverndarnefnd. Það var þarna
einhver á staðnum sem bar ábyrgð
á mér. Svo fórum við aftur tveimur
árum síðar og þá tókum við Sjálf-
stæðishúsið á leigu og þá var Pétur
hættur og Páll Olafsson kominn í
staðinn á trommur og Reynir Guð-
mundsson úr Sandgerði í stað Þóris
á píanó.“
Með Hljómum
og síðar Pónik
Það var komið fram á árið 1963
og þá voru stórir atburðir að gerast
í heimi popptónlistarinnar og áhrifa
þeirra gætti hér á íslandi. Einar
Júlíusson var á timamótum og var
að hætta í hljómsveit Guðmundar
Ingólfssonar.
„Við Gunnar Þórðarson ræddum
um að stofna hljómsveit þar sem við
værum allir á líkum aldri. Það varð
úr og við fórum að æfa saman, ég,
Gunnar, Erlingur Bjömsson og Egg-
ert Kristinsson. Við vorum að leita
að bassaleikara. Það var ekki um
auðugan garð að gresja. Gunni
sagði: Ég skal redda bassaleikara.
Ég man að þetta var fyrir helgi.
Eftir helgina sagði Gunni: Jæja. Eg
er kominn með bassaleikara. Það
var Rúnar Júlíusson. Þá hafði Gunni
um þá helgi skólað hann til og kennt
honum undirstöðuatriðin. Við byij-
uðum að æfa í september 1963 og
Hljómar byijuðu að spila í forföllum
hljómsveitar Guðmundar Ingólfsson-
ar í Krossinum."
Voru þá nýjustu bítlalögin leikin
í gamla bragganum?
„Nei. Þetta voru mikið Cliff Ric-
hards og The Shadows-lög og gaml-
ir rokkarar og lög með Presley. Ég
var alltaf mjög viðkvæmur fyrir
hálsbólgu í þá daga og alltaf veikur
og alltaf á penselínsprautum þannig
að ég lét taka úr mér hálskirtlana.
Þá vandaðist málið. Það vantaði
einhvern til að leysa mig af hólmi
svo strákarnir gætu haldið áfram
að spila. Það var hóað í Karl Her-
mannsson. Kalli tók við af mér
meðan ég var á spítala. Þá gerðust
þau undur og stórmerki að Bítlarn-
ir gáfu út sína fyrstu stóru plötu
og hún sló í gegn og allt varð bijál-
að. Strákamir tóku lögin upp og
byijuðu að spila þau á dansleikjum.
Þegar ég taldi mig svo vera tilbúinn
að byija aftur eftir að hafa jafnað
mig eftir kirtlatökuna var ég boðað-
ur á æfmgu og látinn syngja þetta
lag, Twist and south. Eg kunni
hluta af laginu en ég var ekki sátt-
ur við þessi öskur. Þau vom and-
stæð mínum skoðunum á söng.
Öskur gat ég ekki þolað. Þannig
að ég söng það eins og Cliff Ric-
hards hefði sungið það. Síðan
ákváðu þeir að hafa samband við
mig eftir að búið væri að hugsa
málin. Svo fékk ég þær fréttir að
það hefði verið kosið um það í
hljómsveitinni hvor söngvarinn yrði
áfram. Kalli fékk þijú atkvæði og
ég eitt. Ég man að ég varð rosalega
sár. Mér fannst reglulega skemmti-
legt að vinna með þessum strákum.
Þetta voru allt ungir og hressir
strákar og hæfileikamenn. Ég
ákvað að ég skyldi sýna þeim í tvo
heimana. Ég ætlaði að taka fyrsta
starfi sem mér yrði boðið. Skömmu
síðar var ég á dansleik í Krossinum
þegar trommuleikari kom að máli
við mig og spurði hvort ég gæti
hugsað mer samstarf við hljóm-
sveitina. Ég hafði aldrei hugsað
mér að syngja með danshljómsveit
úr Reykjavík og bjóst við að það
yrði einhveijum erfíðleikum háð.
Ég var ráðinn í hljómsveitina Pónik
og saman störfuðum við í 23 ár.
Við vorum mikið í Breiðfirðingabúð
pg í Glaumbæ á árunum 1964-66.
í Pónik fyrstu árin voru Benedikt
Pálsson á trommur, Sævar Hjálm-
arsson á bassa, Úlfar Sigmundsson
á gítar og Magnús Eiríksson á gít-
ar. Sama ár og við fórum til Eng-
lands, 1966, komum við fram í Sig-
túni við Austurvöll. Þegar við fórum
til Englands var kominn til liðs við
okkur Björn Björnsson trommuleik-
ari í stað Erlendar Svavarssonar
sem hafði tekið við af Benedikt.
Þá var bætti við orgeli sem Úlfar
spilaði á og hann varð svo upp úr
því hljómborðsleikari. Magnús
hætti síðla árs ’67 og þá tók við
Kristinn Sigmundsson á sólógítar.
í það sinn var hann tæpt ár með
hljómsveitinni og þá tók við Finnur
Torfi Stefánsson en síðan kom
Kristinn aftur í hljómsveitina
skömmu síðar. Pónik spilaði mikið
í Þórskaffi, á Keflavíkurflugvelli, í
Stapanum og í samkomuhúsum
víða um land.“
Er það ekki rétt munað að þú
hafir verið kosinn vinsælasti dægur-
lagsöngvari þjóðarinnar um það
leyti sem þú byijaðir með Pónik?
„Jú. Það var árið 1965. Það var
í skoðanakönnun sem vikublaðið
Fálkinn efndi til meðal æskufólks.
Ég var kosinn vinsælasti söngvar-
inn, Rúnar Júlíusson var í öðru
sæti, Steini í Dúmbó í þriðja sæti,
Ómar Ragnarsson í því fjórða og
Halldór Kristinsson í Tempó í
fimmta sæti.“
Hljóðrituðuð þið ekki plötu um
miðjan sjöunda áratuginn?
„Jú, það var árið 1966. Þá voru
teknar upp tvær fjögurra laga plöt-
ur í London. Lagið Léttur í lundu,
sem var á seinni plötunni, eftir
Kalla Hermanns varð geysilega vin-
sælt og fór í fyrsta sæti í óskalaga-
þáttum. Þá eru á þessum plötum
lög sem náðu miklum vinsældum,
Herra minn trúr og Jón á líkbörun-
um, sem reyndar var bannað og
heyrðist ekki árum saman í út-
varpi."
Söngstu ekki inn á plötu fyrir
Svavar Gests í lok áttunda ára-
tugarins?
„Jú. Svavar Gests hringdi heim
og spurði hvort ég gæti komið og
rætt við þau Ellý heima hjá þeim
í Fossvoginum. Eg tók vel í það og
sagðist geta komið til þeirra þarna
um kvöldið áður en ég færi að
syngja í Sigtúni með Pónik. Þegar
ég kom heim til þeirra sagði Svavar
að hann vildi taka upp plötu með
lögum eftir Jenna Jóns. Hann hafði
orðið mjög hrifinn af söng mínum
á plötu með Rut Reginalds þar sem
ég söng með henni lagið Simsala
bim. Hann sagðist ætla að taka upp
plötu með dúettsöng og Vilhjálmur,
bróðir Ellýjar, hefði átt að vera með
á plötunni en samstarfinu væri lok-
ið og hann fór ekki nánar út í það.
Hann sagði að þau Ellý hefðu kom-
ið sér saman um að ég væri sá sem
þau vildu að kæmi í staðinn fyrir
Vilhjálm. Ég tók strax vel í það og
var snortinn yfir því að þau hjónin
hefðu valið mig. Þetta er tólf laga
plata. Upptökur gengu vel og þeim
stjórnaði Þórir Baldursson."
Sólóferill
Hvað tók svo við þegar þú hætt-
ir með Pónik?
„Það tók við sólóferill. Söngurinn
gefur mér mikla lífsfyllingu. Það
tóku við þessir upprifjunarkonsert-
ar. Ég byij aði að syngja á rokkhá-
tíðum á Breiðvangi, söngskemmt-
unum á Hótel íslandi, í súlnasal
Hótels Sögu og í Glaumbergi í
Keflavík og við ýmis tækifæri. Mér
fannst gott að vera ekki lengur
fastráðinn og geta nokkurn veginn
ráðið því hvar ég kom fram. Ég
söng nokkrum sinnum í Naustinu
og í Glæsibæ með hljómsveit Önnu
Vilhjálms á árunum 1989-’90.
Ég var ekki alls fyrir löngu með
í sýningu, sem hét Keflavíkurnæt-
ur, og var á Strikinu í Keflavík þar
sem rifjuð var upp tónlist frá liðnum
árum. Ég hef verið að syngja við
brúðkaup og við jarðarfarir. Ég vil
segja að þetta sé frekar þróun en
stöðnun, Óli. Þarna er ég að fást
við öðru vísi tónlist en ég gerði hér
áður fyrr. Þó að þetta séu töluvert
mikið dægurlög þá koma inn lög
eins Faðirvorið og fleiri lög trúar-
legs eðlis sem reyna mikið á söng-
hæfileikana. Hvort maður getur
þetta eða ekki. Ég tel mig sleppa
nokkuð vel frá Faðirvorinu miðað
við það að ég lærði aldrei söng.
Ég var að syngja inn á plötu eða
disk fyrir Maríu Björk Sverrisdóttur
og Pétur Hjaltested, sjómannalög.
Við syngjum saman dúett við María
Björk í lagi sem heitir Farmaður
hugsar heim, eftir Þórunni Frans,
sem Ellý og Ragnar Bjarnason
sungu inn á plötu fyrir einum þijá-
tíu árum, og ég syng einnig með
Maríu Björk í laginu Landleguvals-
inn. Diskurinn kemur út alveg á
næstunni. Lögin voru tekin upp í
stúdíói í Hafnarfirði."
Ástvinamissir
Einar Júlíusson hefur lengst af
búið við velgengni og séð margt
rætast sem hann dreymdi um á
bernskuárum. Alvaran hefur þó
sótt hann heim ekki síður en aðra
menn.
„Konunni minni, Ólöfu Hafdísi
Ragnarsdóttur, kynntist ég á Siglu-
fírði 1961. Við bjuggum í farsælu
hjónabandi í 29 ár og dætur okkar
eru Qórar og allar yndislegar og
myndarlegar. Við giftum okkur í
Innri-Njarðvíkurkirkju 1966. Hún
greindist með krabbamein fyrir
nokkrum árum og það tók ár frá
því hún greindist með krabbamein
þar til hún dó. Það var óskaplega
erfítt og mikil lífsreynsla. Hún barð-
ist einstaklega hetjulega og ég
þakka fyrir það að við skyldum fá .
ár. Það eru ekki allir svo lánsamir.
Um tíma leit þetta ekki illa út eftir
að hún hafði farið í geisla- og lyfja-
meðferð. Þegar við komum frá
krabbameinslækninum var allt
meinið horfíð. En von okkar breytt-
ist síðan í sorg. Þremur vikum síðar
fór þetta allt af stað aftur og var
komið um allan líkamann. Hún var
49 ára þegar hún dó. Áfallið var
mikið fyrir okkur öll, foreldra henn-
ar og systkini. Svona er lífíð. Um
leið og þú tekur þátt í ástinni þá
tekur þú þátt í sorginni. Þær eru
systur.
Ég er að kveðja marga samtíðar-
menn mína sem ég var að syngja
fyrir á dansleikjum hér áður fyrr. ■>'
Ég er að syngja yfír þeim við jarð-
arfarir þegar þeir kveðja.“
Einar Júlíusson hefur lifað við-
burðaríka ævi. í stuttu blaðaviðtali
er einungis greint frá því helsta.
Hann er ávallt kærkominn gestur
þar sem hann stigur niður fæti.
Ljúfur og góður drengur sem hefur
glatt ótal hjörtu með söng sínum og
framkomu.
Hef opnað læknastofu
í Lækningu að Lágmúla 5
Timapantanir í s: 533 3131 kl. 9 - 12 og 13-17 virka daga
Helga Hrönn Þórhallsdóttir
Sérgre/n; Húðlækningar
Lækning

Lágmúla 5
1 08 Reykjavík
Sími 533 3131
,1
»>■
FJOLDISJON VARPSRASA AN AFNOTACJALDA
ÚERVIHNATTASJONVARP ER FRAMTÍÐIN
ÞÚ OETUR VALI-Ð UM ÓTRÚLE<GAN FJÖLDA STÖÐVA
HOT-BIKB
16 HÁSIlí
‘V.SS
wtelsat
22 RÁSIR
PAKKATILBOÐ: AÐEINS
EÐA 2.980
1UÓMYKDIK
ÍÞRÓTTIR
TÓYUST
FRÆÐSLUEFM
FRÉTTAÞÆTTIR
SKFMMTIDAGSURÁ
FÞRIÍYIiYGARIÍFiYI
RAMDALDSÞÆTTIR
G FJÖLMARGT FLEIRA
49.900,* KR .JTÍR.
KR. ÁMÁNUÐI*
INNIFALIÖ í TILBOÐINU ER:
1.2 M ECHOSTAR-DISKUR,
PICITAL READY-NEMI: 0.7 DB,
ECHOSTAR STEREO-
MÓTTAKARI
M/FJARSTÝRINCU
NÚ ER KOMINN TÍMITIL AÐ TENGJAST! Skipholti 19
Sími: 552 9800