Morgunblaðið - 17.07.1997, Side 44

44 FIMMTUDAGUR 17. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUNNAR KAPRAS-
ÍUS STEFÁNSSON
+ Gunnar Kap-
rasíus Stefáns-
son fæddist á Akra-
nesi hinn 21. ágúst
1940. Hann lést á
Landspítalanum 4.
júli síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akraneskirkju
11. júlí.
Elsku afi minn.
Þú varst alltaf svo
góður við alla. Það er
svo leiðinlegt að þú
skulir vera dáinn. Og
að ég sjái þig aldrei aftur. Þegar
ég dey veit ég að þú tekur á móti
mér. Takk fyrir að hafa leyft mér
að vera svona mikið með þér hjá
hestunum og kenna mér á þá. Eg
skal hjáipa litlu barnabörnunum
þínum að muna eftir þér og segja
þeim hvað þú varst góður.
Þín
Málfríður.
Elsku afi minn.
Takk fyrir hestaferðimar, afi, ég
”” 'elska þig mikið og sakna þín mikið.
Viltu passa köttinn okkar, hann
Garp. Ég tala við þig á kvöldin
þegar ég bið bænirnar mínar.
Þinn
Hafþór Ingi.
og hve stoltur ég var
að hafa fengið að sigla
með þér þessa ævin-
týraferð þótt ungur ég
væri.
Einnig vil ég þakka
þér fyrir gjafirnar sem
þú gafst okkur, sér-
staklega seinasta árið
þegar þú komst með
t.d. fisk í soðið af sjón-
um. Það sýndi líka
hvað þú hugsaðir vel
til allra og þú vildir
öllum vel.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Að lokum vil ég votta fjölskyld-
unni þinni innlegar samúðaróskir
og megi guð styrkja ykkur.
Hafðu þökk fyrir allt, Kapri.
Eiríkur Svanur.
Elsku frændi minn. Þú hvarfst
svo skyndilega í burtu, eins og hendi
hefði verið veifað. Það var svo stutt
jSÍðan við höfðum hist, það var þeg-
" ar Kiara dóttir þín gifti sig í lok
maí. Ég man hvað þetta var mikil
gleðistund hjá fjöMjddunni, 0g
hver hefði trúað því að næst þegar
við mundum hittast yrði þegar við
myndum kveðja þig. En ég mun
aldrei gleyma þér, Gunnar minn.
Þú varst alltaf svo góður og alltaf
varstu tilbúinn að rétta öðrum
hjájparhönd.
Ég þakka þér fyrir allar góðu
samverustundirnar, þegar ég var
gutti og var í heimsókn hjá þér og
fjölskyldunni á Suðurgötunni. Þá
varstu alltaf tilbúinn að gefa mér
ráð, leiðbeina mér og fræða mig
um lífið og tilveruna. Ég man eftir
siglingunni okkar á trillunni þinni
milli Akraness og Reykjavíkur,
Okkur langar með nokkrum orð-
um að minnast og kveðja vin okkar
og frænda sem lést nýverið eftir
skammvinn veikindi. Að okkar
mati fór hann alltof fljótt úr þess-
ari jarðvist, en það er á valdi þess
sem öllu ræður.
Við fjölskyldan fluttumst til
Akraness fyrir um 11 árum og við
það jukust samskipti við Gunnar.
Frændrækni hans var til fyrir-
myndar og þess nutum við. Og enn
nánari urðum við eftir að bæði
okkar fjölskylda og hans byijuðum
í hestamennsku. A þeim vettvangi
var einkar gott að vera samvistum
við Gunnar og kom hin mikla
hugulsemi hans í ljós. Avallt var
hann vakandi fyrir því að hjálpa,
oft kom Gunnar við í hesthúsinu
og spurði hvort okkur vantaði að-
stoð við að járna. Um helgar hafði
hann oft samband og bauðst að
gefa fyrir okkur morgungjöfina svo
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
amma og systir,
ANNA ALEXÍA SIGMUNDSDÓTTIR,
Hringbraut 97,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 9. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 18. júlí kl. 13.30.
Einar Guðmundsson,
Lúðvík Sveinn Einarsson,
Guðmundur Ragnar Einarsson,
Snorri Valur Einarsson,
Dagbjört Ema Sigmundsdóttir,
Rannveig Guðmundsdóttir.
Dagbjört Elíasdóttir,
Margrét Sigmundsdóttir,
Agnes Eir Guðmundsdóttir,
Sigrún Jónina Sigmundsdóttir,
Sigmundur Örn Sigmundsson,
t
Faðir okkar,
STEINAR KRISTINSSON,
bóndi,
Reistarnesi,
lést í Sjúkrahúsi Húsavíkur 16. júlí.
Sesselja,
Anna Steinunn,
Helga,
Vilhelm,
Aðalheiður,
Kristinn,
Hulda Valdís
Steinarsbörn.
við gætum sofið út. Svona var
huguisemin í okkar garð.
Gunnar átti ágætis hesta, sem
hann hugsaði einkar vel um. I sam-
skiptum við hestana komu mann-
kostir hans vel fram og fór þar
fremst mikil þolinmæði og skiln-
ingur á þörfum þessara viðkvæmu
dýra. En dýrmætustu stundirnar
átti Gunnar þegar fjölskyldan hans
kom með í hesthúsið. Þann sameig-
inlega draum áttum við að fara
saman í hestaferð og komu þá
Þingvellir oftast upp í umræðunni.
En í þá ferð komumst við ekki
saman.
Gunnar var mikill fjölskyldu-
maður og einkar ræktarsamur við
sína nánustu. Hann var sérlega
kærleiksríkur og jákvæður maður
sem lagði gott til allra mála. Eink-
ar þægilegur í umgengni og vel
liðinn af sínum samferðamönnum.
Við þökkum þér fyrir samfylgdina
og það sem þú gerðir fyrir okkar
fjölskyldu. Það hefur verið okkur
ómetanlegt og við geymum minn-
ingu um góðan mann.
Við sendum eiginkonu, börnum,
barnabörnum, foreldrum og öðrum
ættingjum og vinum okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Og biðjum Guð
að hjálpa ykkur í sorginni.
Freysteinn, Arný og Monika.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Gunnar, þú sem varst allt-
af svo stór og sterkur að maður
hefði aldrei látið sér detta til hugar
að þú myndir hverfa frá lífinu svona
fljótt. Það er margt sem leitar á
hugann og margar góðar minningar
frá liðnum árum. Þú og Sigurbjörg
hafið alltaf reynst mér svo vel og
mér þykir afskaplega vænt um ykk-
ur. Það eru 14 ár síðan ég kynntist
ykkur fyrst og allt frá þeim tíma
hafið þú og þín fjölskylda átt stóran
hlut í mínu lífi. Sá tími sem ég bjó
hjá ykkur, allar samverustundirnar
og stuðningur ykkar, hefur verið
mér ómetanlegur í lífinu. Elsku
Gunnar minn, ég ætla að muna þig
alltaf eins og þú varst, alveg ein-
staklega kærleiksríkur maður sem
vildir öllum vel og tókst mér eins
og ég væri ein af dætrum þínum.
Þakka þér fyrir að hafa fengið að
kynnast þér.
Elsku Sigurbjörg, Ásta Björk,
Gummi, Ólína, Garðar, Klara, Beggi
og fjsk., Stefán og Ólína og aðrir
ástvinir. Megi Guð vera með ykkur
og styrkja í sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ágústa og fjölskylda.
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Með hlýhug og söknuði langar
mig að minnast Gunnars Kaprasíus-
ar. Hann var kallaður burt svo allt-
of fljótt, en honum hlýtur að hafa
verið ætlað nýtt og æðra hlutverk
á öðrum stað. Á svona stundum
koma upp í hugann fullt af minning-
um. Bæði frá því að ég var stelpa
og eins eftir að ég fór að búa hér
á Akranesi.
Ég man hvað Gunnar var ánægð-
ur þegar ég fór í fyrsta sinn til
hans í hesthúsið. Hann sýndi okkur
hestana sína og teymdi undir strák-
unum mínum.
Gunnar kom oft til mín, þá var
margt spjallað, hann spurði frétta
af frænda á sjónum, klappaði svo
strákunum mínum á kollinn og
sagði „sæll frændi beggja, hvað
segir þú?“ Hann var traustur og
vildi alltaf rétta fram hjálparhönd
þar sem hann gat.
Elsku Bogga, Ásta Björk,
Gummi, Ingibjörg; Garðar, Klara,
Beggi og börn, Ólína og Stefán.
Megi góður Guð styrkja ykkur og
leiða í þessari miklu sorg.
Elsku Gunnar, takk fyrir allt og
allt.
Hvíl þú í friði.
En svo eru vonimar - vonir um líf,
sem veldinu heljar ei lúti,
þær lýsa oss hátt yfir kvalir og kíf
- og kennist, þá bernskan er úti.
Þær tala um sífógur sólskins-lönd
og saklausa eilifa gleði,
með kærleik og friði, engin ptrandi bönd,
en fijálst allt, sem drottinn léði.
(Einar Ben.)
Anna Krisljánsdóttir
og fjölskylda.
Yfir fjölskyldu þar sem lífið hefur
nokkurn veginn gengið stóráfalla-
laust hefur nú riðið reiðarslag.
Dauðinn, þessi óvinur lífsins, hefur
nú hrifið á brott með sér Gunnar
Kaprasíus, frumburð ömmu Ólínu
og afa Stebba. Gunnar var á besta
aldri og hafði ekki kennt sér neins
meins en á aðeins orfáum dögum
hefur illvígur sjúkdómur lagt hann
að velli. Eftir standa fjölskylda
hans, aldraðir foreldrar og systkini
ringluð og örvæntingarfull og
spyrja sig spurninga sem enginn
getur svarað nema almættið sjálft.
En minnug orða ömmu Ólínu er það
huggun harmi gegn að fyrst þetta
átti að fara svona er gott að hann
fékk að fara fljótt.
Þegar hugsað er um Gunnar
Kaprasíus koma orðin góðmenni,
umhyggja og samheldni upp í hug-
ann. Gunnar var einstakt góð-
menni, hann vildi öllum hið besta
og lagði sitt af mörkum öðrum til
hjálpar. Umhyggju átti hann Gunn-
ar til í ríkum mæli. Ekki var nóg
með að fjölskylda hans nyti um-
hyggju hans, heldur hugsaði hann
afar vel um foreldra sína og aðstoð-
aði þau við hvaðeina sem þurfti.
Þegar Svandís systir hans flutti
niður á Skaga, tók hann hana und-
ir sinn verndarvæng einnig. Hesta-
mennska Svandísar vakti upp
áhuga Gunnars á hestum, báðum
til mikillar ánægju.
Hjá öðrum ættarmeðlimum er
samheldni fjölskyldu Gunnars um-
töluð. Þau hjónin voru einstaklega
samhent og umhyggja þeirra fyrir
dætrum, tengdasonum og barna-
börnum var aðdáunarverð. Alltaf
áttu barnabörnin greiðan aðgang
að afa og ömmu og oftast nær var
eitthvert þeirra eða nokkur með
Gunnari ef hann var á ferðinni.
Ekki er ofsagt að hjá þeim hjónum
hafi fjölskyldan staðið í fyrirrúmi.
Á sama tíma og Svandís flytur
niður á Skaga, flytum við i sveitina
i Skipanesið og heíjast þá sam-
skipti milli okkar og Gunnars báð-
um til ágætra hagsbóta. Gunnar
smíðaði eitt og annað fyrir okkur
og fékk í staðinn hey í hrossin.
Minningar á ég margar og góðar
um Gunnar frá bernsku minni því
samgangur var mikill milli heimil-
anna og dætur hans á svipuðum
aldri og við systkinin. Þegar frá
leið minnkuðu samskiptin eins og
gengur en Gunnari mun ég aldrei
gleyma, dálítið hvíslandi röddinni,
umhyggju hans fyrir fjölskyldunni,
stolti hans yfir nafninu Kaprasíus
sem nú er horfið, en sem lifnar
kannski hjá einhveijum seinna, sem
bera mun það með álíka stolti og
hann gerði, og síðast en ekki síst,
alúðinni sem einkenndi hann.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við fjölskyldu hans, foreldrum
og systkinum. Gunnar fór alltof
fljótt en hann lifir alltaf í hugum
okkar og hjörtum.
Stefán Gunnar Ármannsson
og fjölskylda.
Kær vinur okkar og félagi er
látinn, langt fýrir aldur fram. Gunn-
ar Stefánsson var mikill dýravinur
og hestamaður af lífi og sál. Hann
naut samverunnar með hestunum
sínum sem hændust að honum og
urðu honum tryggir félagar. Þeir
nutu líka góðs atlætis, notalegs
umhverfis og rólegheita í allri um-
gengni.
Gunnar lagði félaginu okkar lið
með kröftum sínum. Hann var með-
al annars í stjórn Dreyra um tíma.
Það var óhætt að taka mið af orðum
hans sem ævinlega voru töluð af
hógværð og yfirvegun. Hann lagði
sitt af mörkum til að félagsstarfið,
sem nauðsynlegt er kringum hesta-
mennskuna, gæti dafnað.
í huga okkar er söknuður en þar
er einnig þakklæti fyrir að hafa
fengið að hafa þennan góða dreng
innan okkar vébanda og átt vináttu
hans.
Við flytjum öldruðum foreldrum,
eiginkonu, börnum, og aðstandend-
um öllum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Sljórn Hestamannafélagsins
Dreyra.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN HLÖÐVER JOHNSEN,
Saltabergi,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju, Vest-
mannaeyjum laugardaginn 19. júlí kl. 15.30.
Ágústa Guðmundsdóttir,
Margrét Johnsen,
Sigríður Johnsen,
Anna Svala Johnsen,
Haraldur Geir Hlöðversson,
Svava Björk Johnsen,
Guðni Pálsson,
Hrafn Steindórsson,
Garðar Jónsson,
Guðjón Jónsson,
Hjördís Kristinsdóttir,
Eggert Garðarsson
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir og tengdamóðir,
KRISTÍN JÓHANNESDÓTTIR,
Furulundi 15 F,
Akureyri,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 12. júlí, verður jarðsungin frá Akur-
eyrarkirkju mánudaginn 21. júlí kl. 13.30.
Þorkell Rögnvaldsson,
Gísli Aðalsteinsson,
Lína Hrönn Þorkelsdóttir,
Kristbjörg Marteinsdóttir,
Anna Guðný Júlíusdóttir,
Viðar Einarsson.