Morgunblaðið - 17.02.1999, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

METUSALEM J.
KJERULF
Metusalem
Jónsson Kjerulf
var fæddur á
Hrafnkelsstöðum í
Fljótsdal 10. desem-
ber 1942. Hann lést
á Reyðarfirði 8.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jón Metusal-
emsson Kjerulf,
3.2.
1970,
Lára
Kjerulf,
1909. Systkini
Metusalems eru
Ólafur Jónsson Kjerulf, f. 16.9.
1939, látinn, Sigfús Haukur
Kjerulf, f. 11.8.1946, og Guðrún
Margrét Jónsdóttir Kjerulf, f.
9.2. 1950.
Eftirlifandi eiginkona Metus-
alems er Ingeborg
H. Beck frá Kolla-
leiru og eru börn
þeirra, Jón Lárus
Kjerulf, skrifstofu-
stjóri hjá Kaupfé-
lagi Fáskrúðsfirð-
inga, maki er Björn-
fríður Fanney Þórð-
ardóttir og eiga þau
fjórar dætur; Hans
Fr. Kjerulf, tamn-
ingamaður á Reyð-
arfirði, Lára
Kjerulf skrifstofu-
maður, búsett í
Reykjavík, maki er
Guðni Rafn Guðnason og eiga
þau eina dóttur.
Utför Metusalems J. Kjerulf
fer fram frá Reyðarfjarðar-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Örlögin geta verið svo grimm og
miskunnarlaus. Verksins trúi þegn
er á vettvangi sínum, glaðbeittur
og samvizkusamur, alltaf reiðubú-
inn til allra góðra verka í þágu
samferðafólksins. Mitt í önn dags-
■^ins er hinn ljúfi og góði drengur
allur, hinzta kallið hefur glumið
honum og við undrumst enn einu
sinni vægðarleysi örlaganna,
hversu skjótt sól getur brugðið
sumri í lífi okkar mannanna eins
og skáldið kom svo vel orðum að á
sinni tíð. Sannarlega munu margir
sakna vinar í stað af samferðafólk-
inu, þótt sárastur sé missir ástvina
hans þegar hin dapra hönd dauð-
ans hefur svo skyndilega hrifið
þann á braut sem þeim var svo
* kær. Við ýmis tækifæri fékk ég
þess notið að kynnast hinum
verkaglaða dreng, tónlistarmann-
inum, hamhleypunni í starfi, hesta-
manninum en þó fyrst og síðast
hinum lipra og Ijúflynda dreng-
skaparmanni sem öllum vildi gott
gjöra, gjarnan með létt spaugsyrði
á vör, hláturinn smitandi í kjölfar-
ið, það var einfaldlega gott að vera
í návist hans. Og nú er allt í einu
skarð fyrir skildi og sá af vettvangi
genginn sem ætíð var svo auðugur
af velvild og átti gleðinnar góðu
fylgd. Hann Methúsalem var mað-
ur góðra hæfileika, einkum átti
tónlistin ríkan streng í brjósti
H hans, tónviss og tónaglaður og
hefði án efa náð langt þar ef hann
hefði haft tækifæri til mennta á því
sviði, en eðlislæg var honum sem
fleirum í hans ætt ósvikin tónlist-
argáfa, þar sem margur gleðitónn
var sleginn af sannri smekkvísi og
næmri tilfinningu. A vettvangi
danstónlistar var hann ágætlega
liðtækur og einmitt þar naut hann
sín hið bezta og gladdi okkur sveit-
unga sína ásamt með ágætum fé-
lögum sínum á góðum stundum en
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhiiða útfararþjónusta.
Sverrir Otsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarbringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
þeir léku víða um Austurland
einnig og voru hvarvetna aufúsu-
gestir. Þar kynntist ég ekki aðeins
hinum léttleikandi tónlistarmanni
heldur ekki síður einstökum ljúf-
lingi að allri skapgerð. Duldist þó
engum að hann átti heitt skap og
var lítt gefinn fyrir það að láta sinn
hlut að óþörfu. Hann var sveita-
maður í sannri merkingu þess orðs
og yndi hans af hestum var sann-
arlega ósvikið. A baki gæðings
naut hann sín vel enda gnótt slíkra
í garði þeirra feðga, hans og Hans.
Þar átti hann sem annars staðar
sínar góðu gleðistundir en birta
gleðinnar lýsti jafnan svip hans og
brá glampa hennar á veg okkar
sem áttum með honum samleið.
Hann Methúsalem var þó helzt og
fyrst hinn trúfasti þegn, sem lagði
sig allan fram í hverju því sem
honum var tO trúað, hvort sem
hann var við akstur olíu- eða vöru-
bíls á vægast sagt misjöfnum veg-
um Austurlands eða þá sem um-
sjónarmaður Essó-skálans nú eða í
önn heyskaparins sem greinilega
átti vel við þennan atorkumann.
Þar eins og annars staðar nutu sín
vel verkagleði hans og kappsemi
þess sem vill nýta hverja stund
sem bezt. Methúsalem var mikill
heimilismaður, í þeim hlýja ranni
nutu sín vel hans Ijúfu og miklu
eðliskostir. Heimiii þeirra hjóna
var beggja helgistaður, þau voru
áþekk í dugnaði sínum einstökum
og allt bar hinum hugumprúðu
húsráðendum hið fegursta vitni.
Ingiborg kona hans myndvirk hið
bezta og sérstök í eljusemi sinni,
kyrrlát og hógvær en föst fyrir
eins og allt hennar fólk.
Á heimili þeirra ríkti giftan góð
og auðna Methúsalems mest í svo
prýðilegi-i konu og eins í efnis-
börnum ágætra mannkosta. En nú
er harmur í húsi þegar dauðinn
hefur dyra kvatt svo óvægið og
skyndilega. Við Hanna og allt okk-
ar fólk færum öndvegiskonunni
Ingiborgu og bömum þeirra okkar
dýpstu samúðarkveðjur svo og
öðrum þeim sem áttu nána fylgd
hins dugandi drengs.
Af kostgæfni og hlýrri alúð var
að hverju verki gengið á svo alltof
skammri lífsbraut og í huga okkar
heit þökk fyrir samveru við þenn-
an öðlingsmann. Farsæl og góð
var öll sú lífsganga, vörðuð verk-
um góðum og hinu vermandi við-
móti sem hann Methúsalem var
svo auðugur af. Að honum er sann-
ur sjónarsviptir í samfélagi okkar.
Megi honum vegna vel á þeim
ókunnu slóðum sem nú eru gengn-
ar. Honum fylgir á eilífðarleiðum
sár söknuður þrunginn mikilli
þökk.
Blessuð sé björt og hugljúf
minning Metúsalems J. Kjerúlf.
Helgi Seljan.
Þótt skin sólarinnar sé bjart
syrtir stundum í lofti. Svo fannst
mér er ég heyrði um andlát val-
mennisins Metúsalems J. Kjerúlf,
fyrrverandi svila míns á Reyðar-
firði. Hann var aðeins 56 ára og
hafði ekki mér vitanlega kennt sér
meins um sína daga. Allar efa-
semdir eru tilgangslausar, öll orð
fánýt. Þessi góði vinur minn verð-
ur ekki á sínum stað þegar ég kem
austur næst. Eftir stendur skarð
sem ékki verður fyllt. Nú ríkir
harmur í húsum og hryggð á þjóð-
brautum. Svo kvað Jónas við and-
lát Bjama Thorarensen. En þótt
mikils sé misst er ekki síður
ástæða að þakka það sem við höf-
um átt. Menn eins og Metúsalem
falla ekki í gleymsku. Þeir skilja
eftir sig dýran sjóð minninga sem
verma mun hug aðstandenda
þeirra og vina um ókomin ár. Ég
sem þetta rita var svo lánsamur að
búa í næsta nágrenni við Ingu og
Sala, eins og hann var oft kallaður,
í rúman áratug. Eins unnum við
mikið saman við vörubflaútgerð
KHB á Reyðarfirði. Hjá honum
fékk ég góðan skóla í sambandi við
vörubíla. Og eins unnum við saman
á búi mágs okkar við ýmis sveita-
störf, svo sem smalamennsku, hey-
skap, sauðburð og þess háttar, að
meðtöldum alls konar viðgerðum
sem til falla. Ég man mjög oft eftir
Sala liggjandi undir bflum og vél-
um, bæði úti í bæ og inni í Kolla-
leiru, og ég man ekki eftir neinni
svo lélegri druslu að hún gengi
ekki sem ný þegar hann var búinn
að fara höndum um hana. Hann
var sannkallaður völundur í við-
gerðum. Einu sinni slípaði hann
t.d. ventla í dráttarvél inni í skúr
hjá sér um vetur. Hann var óupp-
hitaður á þeim árum, og það var
kalt. Hann lagaði lélegar slífar
með rúnþjöl og ég lýsti honum og
rétti verkfæri. Vélin sú fór í gang á
endanum og gekk í mörg ár. Það
lék allt í höndum hans enda hafði
hann miklar vinsældir allra er til
hans þekktu. Hann var skemmtinn
mjög og hláturmildur í vinahópi og
á vinnustað þeim er hann starfaði
á nálega alla starfsævina. Hann
hafði samt fastmótaðar skoðanir
og var ómögulegt að snúa hann of-
an af einhverju sem hann hafði
ákveðið. Otalmargt fleira gæti ég
sagt en trúlega hefði honum fund-
ist svona skrif lofrulla hefði hann
verið sjálfur spurður. Metúsalem
var höfðingi heim að sækja, glaður
og reifur, oft með spaugsyrði á
vörum. Áhugasviðið var vítt, um-
ræðuefni skorti því ekki hver sem
viðmælandinn var. Hans munu
ábyggilega margir minnast þegar
þeir heyra góðs manns getið. Að
síðustu vil ég þakka fyrir vináttu
og velgjörðir mér og mínum til
handa, bæði fyrr og síðar. Ég
votta aldraðri móður hans, eigin-
konu og börnum þeirra og systkin-
um mína dýpstu samúð. Guð blessi
minningu Metúsalems J. Kjerúlf.
Þórarinn Baldursson.
Þegar sú harmafregn barst í síð-
ustu viku, að vinur okkar, Metúsal-
em J. Kjerulf, væri látinn, mynd-
aðist mikið tómarúm.
Á stað eins og á Reyðarfirði þar
sem allir þekkja alla myndast oft
sterk vina- og kunningjabönd.
Fregn eins og sú þegar maður á
besta aldri er kallaður til æðri
heima er ávallt óskiljanleg og
ósanngjörn að okkar áliti. Met-
úsalem J. Kjerulf, eða Sali eins og
hann var kallaður, var einn af
þessum mönnum sem við höfum
munað eftir frá því við vorum
börn.
Eftir að við fórum að kynnast
honum betur komu eiginleikar
hans betur og betur í ljós. Sali var
ákaflega kátur, traustur og greið-
vikinn maður. Síðari ár vann Sali
við olíusölu Esso á Reyðarfirði.
Gott var að koma við hjá honum og
taka bensín eða kaupa eitthvað
smávægilegt til hestamennskunn-
ar og fá sér kaffisopa. Hjá Sala í
Esso var mikill gestagangur gang-
andi og akandi sem komu til að
versla og heilsa upp á hann og
ræða heimsmálin, Oft var kátt á
hjalla og hló Sali mikið og hafði
gaman af, sérstaklega þegar hann
gat komið af stað rökræðum sem
menn fylgdu fast eftir.
Hestamennskan var Sala mikið
áhugamál og var hann mjög stolt-
ur af frábærum árangri hjá syni
sínum, Hans F. Kjerulf, á því sviði.
Sali var mjög duglegur og ósérhlíf-
inn við að hugsa um hrossin og allt
sem því tengist og hafði mjög
gaman af því að skella sér í góðan
útreiðartúr. Einnig lagði Sali alltaf
hart að sér við að hjálpa mági sín-
um á Kollaleiru í heyskap og við
önnur störf.
Þegar horft er yfir farinn veg er
margs að minnast sem ekki verður
talið upp hér í þessum fáu orðum.
Það eru margir sem nú munu
eiga um sárt að binda og sakna
vinar síns. Við verðum að hugga
okkur við að Sali hefur nú verið
kvaddur til æðri starfa hjá þeim
sem öllu ræður.
Að lokum viljum við þakka fyrir
það að hafa fengið að kynnast Sala
og hafa fengið að njóta vinskapar
hans meðan hans naut við.
Fjölskyldum hans og öllum vin-
um sendum við alúðar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð um
að styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum. Blessuð sé minning um
góðan dreng.
Sigurbjörn Marinósson
og Sigríður Ólafsdóttir.
Mann setur hljóðan þegar menn
í fullu fjöri eru kvaddir á brott án
þess að hafa kennt sér nokkurs
meins. Metúsalem, eða Sali eins og
hann var oftast kallaður, kom til
starfa hjá Kaupfélagi Héraðsbúa á
Reyðarfirði ungur maður eða inn-
an við tvítugt, og hann helgaði fyr-
irtækinu starfskrafta sína alla
starfsævina og það ber að þakka
svo sannarlega.
Sali var mikill heimilis- og fjöl-
skyldumaður. Litlu barnabörnin
umvafði hann ást sinni og um-
hyggju, hann var mikil barnagæla.
Hann átti sér einnig áhugamál
sem var hestamennska og hafði
glöggt auga fyrir hestum. Sali tók
virkan þátt í hestamennskunni
með syni sínum Hans, sem hann
studdi og aðstoðaði eins og frekast
var unnt, og var ómetanlegt fyrir
Hans. Þar er nú skarð fyrir skildi
sem seint verður fyflt. Sali gegndi
ýmsum störfum fyrir KHB, byrj-
aði sem afgreiðslumaður en lengst
af keyrði hann olíubíl, en um nokk-
urt skeið stýrði hann flutningasviði
KHB, eða þangað til hann tók við
umboði Olíufélagsins hf. Sali var
einstakur starfsmaður, hann mátti
aldrei vamm sitt vita gagnvart
stai-finu. Hann lagði sig allan fram
til að leysa úr vanda þeirra sem
komu á bensínstöðina en eins og
gengur gat vandi þeirra verið
margvíslegur, svo sem að lyfta vél-
arhlífinni og gera við smábilanir
eða stilla kveikju. Sali var verk-
maður góður, allt lék í höndunum
á honum, gerði við allt sem bilaði,
smíðaði það sem vantaði, hvort
sem var tré, járn, múr eða að eiga
við rafmagn.
Sala var ekki að skapi að stíga á
stokk og hælast, heldur nálgaðist
hann verkefnið hljóður og hugs-
andi og leysti það gjarnan meðan
aðrh- töluðu.
Sali hafði ekki langa skólagöngu
að baki, en hann var vel greindur,
víðlesinn og mjög fróður um
marga hluti, hann var því vel
menntaður maður úr skóla lífsins.
Hann hafði mjög gott tóneyra og
spilaði í hljómsveit á sínum yngri
árum ásamt þremur öðrum Reyð-
firðingum og hafði mjög gaman af
og sagði stundum gamansögur af
sínum tónlistarferli, enda hafði
hann mjög næma tilfinningu fyrir
húmor og spaugilegum hliðum á
ýmsum hlutum og hló þá gjarnan
hátt og snjallt.
Sali var á góðum stundum hrók-
ur alls fagnaðar og leitaði þá
stundum samlíkinga í bókmenntir.
Margir komu við á bensínstöðinni
hjá Sala, kannski ekki alltaf til að
versla heldur líka til að spjalla og
fá sér kaffisopa, því þarna var
alltaf heitt á könnunni. Þetta var
einsog miðpunktur bæjarfélagsins.
Það var oft gaman að taka þátt í
þeim umræðum sem þama fóru
fram. Þarna voru dægurmálin
brotin til mergjar. En þar sem Sali
var að afgreiða blandaði hann sér
að sjálfsögðu ekki mikið í umræð-
una, nema sendi inn meinleg inn-
skot eða athugasemdir og alltaf á
réttum augnablikum, þannig að
umræðan tók kannski allt aðra
stefnu eða féll.
Já, fráfall Sala er eflaust mörg-
um þungur harmur, hann var eins
og miðpunktur nokkurra fjöl-
skyldna og allir þræðir lágu til
hans, hann var alltaf tilbúinn að
aðstoða og gera öðmm greiða, því
er missir margi-a mikill. Blessuð sé
minning hans.
Við sendum fjölskyldunni og
öðram ástvinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurður og Dagbjört, Sléttu.
Kæri tengdapabbi.
Mig langar að þakka þér fyrir að
hafa fengið að kynnast þér, þakka
þér fyrir að vera frábær afi stelpn-
anna minna. Þakka þér fyrir alla
hjálpina með afastelpumar þínar.
Það er sárt til þess að hugsa að þær
skuli ekki fá að njóta fleiri samvera-
stunda með þér. Það er erfitt fyrir
mig að skilja þetta því þú þurftir að
fara svo fljótt og hvað þá að þær
skilji það. Þú varst svo mikill vinur
bamanna þinna og varst svo stoltur
af þeim. Þú varst ekki sá maður
sem barst tilfinningar þínar á borð
fyrh- hvem sem var. En gleðin
leyndi sér ekki þegar ein af stelpun-
um var skírð í höfúð á þér og var
upp frá því kölluð nafna mín og þeg-
ar þú sagðir mér hvað þú hafir verið
stoltur af okkur Jóni þegar við gift-
um okkur.
Við hittum þig síðast sunnudag-
inn 7. febrúar, þegar þú komst að
heimsækja oklou- með tengda-
mömmu, hress og kátur eins og
venjulega. Daginn eftir varstu allur.
Margseraðminnast,
margt er að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Inga, missir þinn er mestur.
Ég bið góðan guð að gefa okkur
öllum styrk til að takast á við sorg-
ina og söknuðinn. Ég kveð þig í
hinsta sinn.
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Fanney.
Elsku afi.
Við skiljum ekki alveg að þú sért
dáinn, að þú komir ekki aftur að
heimsækja okkur. Hver á nú að
koma með ömmu í heimsókn til
okkar?
Við fórum til ömmu daginn sem
þú fórst og allir sögðu að þú værir
dáinn, en samt voram við alltaf að
bíða eftir þér. Við fengum að heim-
sækja þig og sjá hvar þú svæfii' og
þú svafst svo vært, elsku afi. .
Vaktu minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
Við munum aldrei gleyma þér.
Guð gefi þér góða nótt.
Þínar afastelpur,
Ingiborg Jóhanna, Karín Mist,
Salóme Björt og Viktoría Fönn.