Morgunblaðið - 28.09.2000, Qupperneq 5

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 28. SEPTEMBER 2000 B 5

Gísli Sigurðsson segir að Jón Arnar hafi haft
alla burði til þess að vera í fremstu röð á ÓL
Hefur ekki
slitið Jóni út
Gísli Sigurðsson, þjálfari Jóns Arnars.
Við settum upp ákveðið dæmi
árið 1995 sem var endurskoðað um
áramótin 1996-1997 með félögum
okkar í Tindastóli á Sauðárkróki.
Fyrir tilstuðlan þess hefur Jón
Arnar bætt sig mikið og orðið sá
íþróttamaður sem hann er. Það er
hægt að gera þetta. Við erum með
frábæra umgjörð. Eitthvað hefði
kannski getað verið betra og ann-
að gert á annan hátt. En andinn að
baki því sem við höfum gert og
það umhverfi sem við höfum unnið
í, það er nóg til þess að ná hvaða
árangri sem er, það er alveg ljóst.
Ákveðin atriði sem við hefðum
þurft að gera betur, eftir á að
hyggja, en grunnurinn er fyrir
hendi til þess að búa til afreks-
menn á íslandi. Hvað það er sem
við hefðum mátt gera betur vil ég
ekki ræða á þessari stundu og fyr-
ir því er ákveðin ástæða.
Stoltur af Skagfirðingum
Ég er mjög stoltur af Skagfirð-
ingum, félögum og fyrirtækjum á
Sauðárkróki og sveitarfélaginu
vegna þess metnaðar sem þeir
lögðu í þetta verkefni með okkur
Jóni. Þarna var og er fyrir hendi
metnaður og kjarkur sem þarf til
þess að stíga þetta stóra skref.
Fyrir það er ég þakklátur og einn-
ig fyrir það traust sem það sýndi
okkur. Við hefðum aldrei getað
gert það sem við höfum gert né
unnið á þeim vettvangi sem við
höfum verið á án stuðnings þess-
ara aðila og gífurlega mikils fjár-
magns frá sveitafélaginu okkar
fyrir norðan. Þetta hefur kostað
mikla peninga. ÍSÍ hefur að sjálf-
sögðu einnig stutt við bakið á okk-
ur en það hefur því miður sjaldnar
verið minnst á þann stuðning sem
við höfum fengið frá Skagfirðing-
um og sá stóri þáttur sem þeir
eiga í að byggja upp afreksmann-
inn Jón Arnar Magnússon."
Hvað hefur verkefnið kostað á
síðustu fjórum árum?
„Um 25 milljónir króna og ég
held að við séum rétt undir þeirri
áætlun sem gerð var á sínum tíma.
Tveir þriðju þessarar upphæðar
hefur komið frá Skagfirðingum en
það sem eftir stendur hefur komið
frá afreksmannasjóði ÍSÍ.“
„Er sennilega atvinnulaus"
Nú er samstarfi ykkar við þetta
verkefni lokið, hvað með samstarf
ykkar Jóns Arnars?
„Um það er ekkert hægt að
ræða nú.“
Hvað tekur þú þér fyrir hendur
þegar heim verður komið?
„Það veit ég ekki, ég er senni-
lega atvinnulaus.“
Gísli segist þó ekki vera af baki
dottinn og hann langi til þess að
starfa við þjálfun íþróttamanna í
fremstu röð áfram. Vitneskjan sé
fyrir hendi, spurningin sé hvort
þeir séu til sem vilji nýta sér hana.
„Það er ekki flókið mál að byggja
upp afreksmann hafi maður efni-
viðinn í höndunum. Dæmið hefur
gengið upp með Jón, þrátt fyrir
meiðslin, og það var alls ekki beitt
flóknum aðferðum við þjálfun
hans. Það liggur nokkuð fyrir
hvaða leiðir þarf að fara til þess að
ná árangri. Það er frekar einfalt.
Síðan er ýmislegt um skipulagn-
ingu á uppbyggingu á íþrótta-
manni sem getur verið flóknara.“
Getur verið í fremstu röð
í fjögur ár í viðbót
Gísli fullyrðir enn fremur að
þegar Jón hóf keppni á Ólympíu-
leikunum hafi hann haft alla mögu-
leika á að vera í allra fremstu röð,
kannski ekki í baráttu um gull-
verðlaun en önnur verðlaun. „Að
minnsta kosti gat hann alveg verið
á meðal þeirra átta bestu í þraut-
inni, ekkert var því til fyrirstöðu.
Síðustu átta vikur gengu ekki
eins og þær áttu að ganga en mið-
að við árið í fyrra og það niður-
brot, sem var á honum þá, var allt
komið í lag núna. Jón Arnar var í
toppstandi og gerði það sem hann
var vanur að gera. Um mánaða-
mótin júlí og ágúst þegar við fór-
um til Talence var hann í því
standi sem ég vildi að hann væri í.
Hann var kannski ekki í stakk
búinn til þess að vinna núna en
þrátt fyrir það hafði hann góða
möguleika á að vinna til verðlauna
hér þegar keppni hófst, að minnsta
kosti að vera á meðal þeirra átta
efstu.“
Itrekuð meiðsli hér og þar,
segja þau okkur að Jón sé farinn
að eldast og slitna sem íþrótta-
maður, verður hann að rifa seglin?
„Nei, alls ekki. Jón Arnar getur
vel verið í fremstu röð í fjögur ár í
viðbót. Ég hef svo sannarlega ekki
slitið Jóni út, það er alveg á
hreinu.
Ég hef enga skýringu á þessum
meiðslum hans, að minnsta kosti
tel ég ekki að hann sé uppslitinn
sem íþróttamaður," sagði Gísli
Sigurðsson, þjálfari Jóns Arnars
Magnússonar.
ÞAU voru þung skrefin hjá þeim
félögum, Jóni Arnari Magnús-
syni tugþrautarmanni og þjálf-
ara hans, Gísla Sigurðssyni, út
af ólympíuleikvanginum í Sydn-
ey í gær. Jón Arnar meiddur og
hættur keppni.
Fimm ára vinna sem miðaðist
við það að Jón yrði í fremstu röð
á leikunum var runnin út í sand-
inn. Það var því sannarlega
dauft hljóðið í Gísla þegar hann
settist niður og ræddi við Morg-
unblaðið.
Því er alls ekki að leyna að það
að hætta hér eru okkur báð-
um gríðarleg vonbrigði en við því
er ekkert að gera,“
sagði Gísli sem við-
urkenndi að þessi
meiðsli nú í aftan-
verðu vinstra læri
væru svipuð þeim sem komu upp
fyrir sjö til átta vikum. „Þau voru
hins vegar minni háttar, að vísu
eru meiðsli kannski aldrei neitt
minni háttar mál þegar svo stutt
er í stórmót af þessum toga. En að
minnsta kosti voru þau ekki al-
varleg, Jón var eigi að síður með-
höndlaður og þau voru aldrei á bak
og burt að því við töldum enda
hafði hann ekkert orðið þeirra var
síðustu vikur.“
Gísli segir enn fremur að þeir
hafi ekki rætt um þessi meiðsli
hátt á opinberum vettvangi til þess
að vera ekki að búa sér til afsak-
anir fyrirfram. „Enda var okkur
sagt að meiðslin myndu gróa á
fimm til tíu dögum. Enda voru þau
eða ekkert önnur meiðsli að plaga
undirbúning síðustu tvær til þrjár
vikur en vissulega voru síðustu
átta vikur fyrir leikana alls ekki
eins og ég hefði viljað, það er al-
veg ljóst."
Slæmt að meiðast
rétt fyrir ÓL
Gísli segir að þau meiðsli sem
hafi hrjáð Jón á síðasta ári hafi
ekkert að gera með þessi óhöpp
upp á síðkastið. „Jón Arnar sýndi
það í Götzis í vor að hann var á
réttri leið og einnig sást það í Tal-
ence í lok júlí að hann var á réttri
leið. Þess vegna er mjög slæmt að
fá meiðsli svo skömmu fyrir Ól-
ympíuleikana, eins var með
meiðslin í Talence og síðar í lærið
eftir að heim var komið. Þarna
komu upp ný meiðsli sem þurfti að
meðhöndla á sama tíma og við vor-
um að leggja lokahönd á viðkvæm-
an undirbúning fyrir Ólympíuleik-
ana.“
Fann Jón ekkert fyrir neinu í
100 metra hlaupinu þrautinni að
þessu sinni?
„Alls ekki. Hann fann ekki fyrir
neinu og hljóp bara vel og ég var
ángæður með það.“
Þannig að það var ekkert sem
benti til þessa þegar keppni hófst?
„Alls ekki, ekki neitt.“
Hvernig varð þér við þegar
hann meiddist í morgun?
„Einhverra hluta vegna var ég
búinn undir það að eitthvað kynni
að fara úrskeiðis. En auðvitað eru
þetta ólýsanleg vonbrigði. Ég hef
beðið eftir þessum leikum lengur
þannig að hægt væri að setjast
niður og spá í spilin.
En að endalokin yrðu með þess-
um hætti var alls ekki á dagskrá.
Allt okkar starf síðan í ársbyrjun
1997 hefur miðast við Ólympíuleik-
ana.
ívar
Benediktsson
skrifar
frá Sydney
Morgunblaðið/Sverrir
Morgunblaðið/Sverrir
slaginn eitthvað áfram.“
Finnst þér þú eiga eftir að sanna
ýmislegt?
„Mér finnst það. Ég hef ekki náð
þeim árangri sem ég get náð, því mið-
ur.
Þegar ég horfi til baka þá hef ég
lagt svo gríðarlega vinnu að baki til
þess að komast í þá æfingu sem ég er
í að mér þykir það voðalegt að hafa
ekki skilað því til baka á keppnisvell-
inum. Ég þarf ekki mikið til þess að
halda því við um einhvem tíma, að
minnsta kosti væri mun erfiðara að
byrja upp á nýtt eftir einhver ár eftir
að hafa tapað því niður sem þegar
hefur verið unnið upp.
Allir íþróttamenn verða fyrir því
að meiðast, en því miður hef ég lent
svolítið illa út úr því á síðustu misser-
um. En lengi skal manninn reyna og
alls ekki skal gráta Bjöm bónda,“
sagði Jón Amar Magnússon tug-
þrautarmaður í Sydney í gær.
Jón Arnar Magnússon
varð að hætta keppni
eftir kúluvarpskeppn-
ina í tugþrautarkeppn-
inni á ÓL, þar sem
hann meiddist f lang-
stökkinu. Hér á mynd-
unum má sjá þegar
Jón Arnar finnur til
aftan í læri vinstri fót-
ar, þá sést hann í sínu
síðasta stökki, sem
var ógilt, og er starfs-
maður á ÓL lætur
kælipoka á læri hans.