Alþýðublaðið - 21.05.1959, Blaðsíða 11

Flugv^tarnar
Flugfélag fslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi
fer til Glasgow pg Kaupm.h.
kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld.
Hrímfaxi fer til Glasgow og
Kaupmjh. kl. 08.00 í fyrramál
ið. — Innanlandsflug: I dag
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (3 ferðir), Ríldudals,
Egilsstaða, ísafjarðar, Kópa-
skers, Patreksfjarðar, Vestm,-
eyja (2 ferðir) og Þórshafn-
ar. — Á morgun er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Egilsstaða, Fagurhólsmyr
ar, Flateyrar, Hólmavíkur, —
Hornafjarðar, ísafjarðar, —-
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þing
eyrar.
Skipin;
Skipaútgerð ríkisins:
, Hekla er á Vestfjörðum. —
Esja fór frá Rvk í gær auslur
um land til Akureyrar. —
Herðubreið er í Rvk. Skjald-
toreið fer frá Rvk í dag dl
BreiÖafjarðarhafna. Þyrill er
á leið frá Fredrikstad til Rvk.
Helgi Helgason fer frá Rvk til
Vestmannaeyjá.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fer frá Akranesi
síðd. í dag 20.5. til Rvk og
fer frá Rvk kl. 17\) á morg-
un 21.5. til Gautaborgar, Hels
ingborgar, Riga, Ystad, Kod-
ka og Leningrad. Fjallfoss fer
frá Akureyri 20.5. til Norð-
íjarðar, Reyðarfjarðar og það
an til Hamborgar, Rostock,
Ventspils, Helsingfors og
Gdynia. Goðafoss fer frá New
York 21.5. til Rvk. Gullfoss
fór frá Leith 18,5., væntan-
legur til Rvk kl 16.00 í fyrra
málið 21.5. Skipið kemur að
bryggju um kl. 08,30. Lagar-
foss fór frá St. Johns 18.5. til
New York. Reykjafoss fer frá
Hjalteyri í dag 20.5. til Hjisa-
víkur og þaðan til Belfast,
Dublin, Avonm.outh, Lrondon
og Hamborgar. Selfoss fer frá
Álaborg 23.5. til Gautaborg-
ar, Hamborgar og Rvk. Trölla
foss fer frá Rotterdam 20.5.
til Hull og Rvk. Tungufoss
kom til Rvk 14.5. frá Leith
óg Kaupmannahöfn.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Leningrad.
Arnarfell er í Hull. Jökulfell
er vænatnlegt til Leningrad á
morgun. Dísarfell er í Rvk.
Litlafell fer í dag frá Ryk til
Akureyrar. Helgafell fór 19.
þ. m. frá Reyðarfirði áleiðis
til Leningrad. Hamrafell fer
í dag frá Rvk áleiðis til Bat-
um. Peter Sweden lestar timb
ur í Kotka til íslands.
Frambjóðendur
AlþýSuflokkslBS
Framhald af 3. síðu.
vík 1939 og' sýslumaður í Gull-
bringu- og Kjósasýslu pg bæj-
arfógeti í Hafnarfirði 1945.
Guðmundur hefur átt sæti á
. alþingi sem landskjörinn þing
maður 1942—1949 og síðan ó-
slitið frá 1953. Hann h*efur
jafnan verið í framboði í Gull-
bringu- og Kjósasýslu og átt
. þar öruggu og vaxandj fylgi
að fagna. Guðimmdur I. Guð-
. mundsson varð utanrí'kismála-
ráðherra 1956 og utanríkjs-
mála- og fjármálaráðiherra í
desemfoer síðast liðnum. Hann
hefur verið varaformaður Al-
þýðuflokksins síðan 1954.
ónáð hjá landstjóranum.Hann
reyndi að kyssa hana og hún
kallaði á hjálp. Ég svaraði“.
„Hvemig stóð á því að þér
voruð þar?“
„Því vil ég ekki svara, en
ég sver að senoritan vissi ekki
að ég var viðstaddur. Hún
kallaði á hiálp og ég svaraði11.
„Ég lét þetta, sem þér kall-
ið kap+ein, krjúpa á kné og
biðja hana fyrirgefningar. Og
svo bar ég hann til dyra og
sparkaði honum út! Seinna
heimsótti ég hann í virkinu
og sagði honum að hann hefði
móðgað göfuga senoritu".
„Það mætti halda að þér
elskuðuð hana líka“, sagði
landstjórinn.
„Það geri ég, yðar hágöfgi,
og skammast mín ekkert fyr-
ir“.
„Ha! Með þessu dæmið þér
hana os foreldr,a ihennar!
Neitið þér nú að þau standi
með yður?“
„Það geri ég. Foreldrar
hennar vita ekki að við elsk-
umst.“
„Þessi senoiita er varla sið-
prúð“,
„Senor! Landsstjóri eða
ekki, seeið þetta aftur og ég
út‘h°i!li blóði vðar,“ æpti Sen-
or Zorro ,.Ég hef sagt yður
hvað skeði heima hjá Dan
Diego Yega. Ramon kapteinn
getur foorið orðum niínum
vitni. Er ekki svo, kapteinn?
Svarið!“
„Það er — er satt,“ sagði
Ramon kanteinn og leit á
byssulhlaupið.
„Þá haf’ð þéi* logið að mér
og eruð ekki lengur liðsfor-
ingi minn,“ öskraði-landsstjór
. inn. „Stigamaðurinn virðist
geta fenffjð yður til hvers
sem: er. Ha! En ég trúi því enn
að Dorv Carlos Pulido sé svik-
ari og samia máli gegni urn
f jölskvldw hans og þessi leik-
þáttur. hefur ekki gagnað
neitt. Senor Zorro.“
„Hermenn mínir halda á-
frana að eita þau — og vður!
Og áður en yfir lýkur skal ég
láta Pulido fjölskylduna
sleikja rykið og þér skulið
hengdur á gálga og teygt ’úr
reipinu með skrokk yðar!“
„Þettai er djarílega msselt,“
sagði Senor Z'orro íhugull.
„Þér skammtið hermönnum
yðar vel, yðar ihágöfgi. Ég
frelsaði fangana í kvöld og
þeir eru sloppnir.“
„Þeir verða handteknir aft
ur.“ -..
„Tíminn einn getur dæmt
um það. Og nú hef ég öðrúm
skyldustörfum að gegna. Yðar
hágöfgi, takið þér stól vðar
og flytjið hann út í hornið
þarna og gestgjafi yðar á að
sitja við hlið yðar. Ög. þar
eigið þið að vera á með'an.ég
lýk við verk mitt.“
„Hvað ætlið þér að gera?“
„Hlýðið mér,“ kallaði Sen-
or Zorro. „Ég hef ekki einu
sinni tíráa til að rífast.-i||ð
landsstjóra!“ -3'
Hann horfði á þá meðan
þeir færðu stólan&.og settust.
Og svo gekk hann að Ramon
kapteini.
„Þér móðguðuð hreina og
saklausa stúlku, kapteinn,“
sagði hann. „Vegna þess skul-
uð þér berjast. Yður er batn-
að í skeinunni á öxlinni og
þér foerið sverð við hlið-. Mað-
ur eins og þér er ekki þess
verður að an<la hreinu loftj að
sér. Landið verður betra þeg-
ar þér eruð farinn, Standið
upp senor o-g verjist!1-
Ramon kapteinn var hvítur
af reiði, Hann vissi að hann
var búinn. að vera. Hann
hafði neyðst til að játa að
hann væri lygari. Hann hafði
heyrt landsstjórann. lækka sig
í tign. Og þessi maður hafði
gert honum ailt þetta.
Kannske gæti Trann í reiði
sinni drepiS senor Zorro, drep
ið Bölvun Capistranio. Kann-
ske myndi hans hágöfgi gefa
sig við það.
'Hann stökk upp af stólnum
og að hlið landsstjórans.
„Leysið mig!“ kallaði hann.
„Hleypið m(ér til hans! Ég
skal drepa hundinn!“
„Þér voruð sama sem dauð-
ur fyrir — og nú eruð þér á-
reiðanlega dauðans matur,“
sag-cíi Senor Zorro rúlegur,
Böndin voru leyst af kap-
teininum og hann dró upp
sverð sitt og þaut fr-am með
háu 'orgi og réðst ákaft á
stigamanninn.
43
ZO
eftír
Johnston McCuIley
Senor Zorro hörfaði og náði
þar með stöðu, þar sem1 kerta-
ljósið skein ekki í augu hans.
Hann var leikinn skyiminga-
maður og hafði oft skýlmst
upp á þf og dauða og hann
vissi hve mjög hann mátti
óttast árás reiðs manns, sem
barðist ekki eftir neinum' regl
um.
Og hann vissi líka að slík
reiði eyðist fljótt nem;a sá
reiði geti sigrað strax. Og því
hörfaði hann sl-\ef fyrir skref,
varðist vel og forá af sér
hætlulegum lögum og beið ó-
vænts tækifæris.
Landlsstjórinn og gestgjafi
hans sátu úti í horni og höll-
uðu sér áfram, oji horfðu á
bardagann.
„Stingdu hann á hoi, Ram-
on, og ég skal hækka þig í
tign,“ kailaði hans hágöfgi.
(Senor Zorro fann að and-
stæðingur hans barðist eftir
þessi orð landsstjórans miklu
betur en hann hafði barizt á
búgarði Don Carlosar Pulido.
Hann neyddist til að flýja í
hættulegt horn og byssan,
sem hann hélt í vinstri hendi
til að miða á landstjórann og
gestgjafa hans var fyrir hon-
um.
Og snögglega henti hann
lienni á borðið og sveiflaði sér
í hring svo hvorugur mann-
anna í horninu gat tekið hana
án þess að eiga von á sverðs-
sting mi'lii rifjanna. Og svo
stóð hann á sama stað og barð
ist.
Niú gat Ramion kapteinn
ekki neyt.t hann til að hörfa.
Hann virtist hafa mörg sverð.
Sverð hans þaut fram og aft-
ur og virtist reyna að hvíla
sig á líkama kapteinsins, því
Senor Zorro vildi binda enda
á þetta og fara. Hann vissi
að það var farið að daga og
að von var á hermönnum til að
gefa landsstj óranum skýrshi.
„Berjist, maður, sem móðg-
ar stúlkur!“ kallaði 'hann.
„Berjist, maður, sem lýgur til
að særa göfuga fjölskyidu!
Berjist, hugleysingi og svín!
Nú horfist þér í augu við dauð
ann og brátt sækir hanii yður.
Ha! Þarna voruð þér að falla!
Berjist, ræfill!“
Ramon kapteinn bölvaði og
réðst á hapn, en Senor Zorro
tók á móti og rak hann til að
hörfa og hélt istöðu sinni,
Svitaperlurnar hnöppuðust
saman ó enni kapteinsins.
Hann andaði þungt. Augu
hans voru glansandi og úf-
stæð.
„Berjist, vesalingur!“
stríddi stigamaðurinn honum.
„í þetta skipti ræðst ég ekki
aftan að yður. Ef þér Þurfið
að hiðjast fyrir, þá gerið það
-— því nú er stuft tii stefnu!“
Einu hljóðin sem heyrðust
var Mingið í sverðunum,
þungur andardráttur skylm-
ingamannanna, fótatak þeirra
á gólfinu. Hans hágöfgi hall-
aði sér áfram í stólnum og
greip með höndunum um brík-
ur hans, svo hnúar hans voru
hrvítir.
„Di'epið stigamanninn!“
skrækti hann. „Nýtið leikni
yðar, Ramon! Ráðist á hann!“
Ramon kapteinn sótti aftur
fram og neytti síðustu krafta
ogi skylmdist méð allri sinni
leikni. Armar hans voru sem
blý, ihann másaði af mæði.
Hann brá Og hann stakk —
en honum skjáflaðist ögn.
ISverð Senor Zorro skauzt
fram eins og hög'gormstunga.
Þrisvar þaut það fram og á
enni Ramons milli augnabrún
anna leiftraði rautt blóðugt Z.
„Merki Zorros!“ kallaði
stigámaðurinn. „Nú berið þér
það að eilífu, kapteinn.“
Andlit Senor Zorro varð al-
varlegt. Sverð hans skauzt
aftur fram og verð rautt af
blóði. Kapteinninn stundi og
datt á gólfið.
„Þér hafið drepið hann,“
kallaði landstjórinn, „þér haf-
ið myrt hann, vesalmenni!“
„Ha! Það vona ég. Ég rak
hann gegnum hjartað, há-
göfgi. Hann móðgar ekki sen-
oritu framar.“
Senor Zorro leit niður á
andstæðing sinn, leit augna-
blik á landisstjórarm, þurrkaði
sverð sitt á mittislindanum,
sem hann hafði bundið kap-
teininn með. Hann stakk
f® * -95r « i; *B *
svei-ðinu í slíðrin og tók byssu
sina af borðinu.
„Næturverki rnínu er lok-
ið,“ sagði hann.
„Og þér skuluð hengdur fyr
ir það!“ kallaði hans hágöfgi.
„Ef til vill — ef þið náið
mér,“ svaraði Bölvun Capis-
trano 0g hjíieigði sig,
Og svo h'entist lrann út um
dyrnar án þess að líta á líka,m.
ann, sem verið hafði Ramoni
kapteinn og fór gegnvun for-
stofuna og út á svalir og á bak.
i
36.
Og hann kom út í hættuna.
Dagur var kominn, fyrstu
bleiku skýin voru kosnin á
austurhimimnn, sólin var
komin upp í austri og torgið
var uppljómað. Það var ekk-
ert mástur, engin þoka og það
sást greinilega yfir hæðirnar.
Það var ekki morgunn til að
sleppa 'Undan hermönnun-
umi á.
iSenor Zorro hafði verið of
lengi hjá landstjóranum og
kapteininum eða honum hafði
skjátlazt hvað klukkan var.
Hann keyrði hestinn sporum
og lagði af stað og þá skildi
hann hvað vofði yfir honum.
Niður veginn frá San Ga-
briél kom Pedro Gonzales liðs
foringí ásamt mönnum' •sínum.
Niður Pala veginn kom önnur
hermannasveit, sem hafði elt
caballeröana og Don Carlos Og
orðið að gefast upp. Yfir hæð-
ina fyrir ofan virkið kom
þriðja sveitin, þeir, sem höfðu
elt Þá, sem fóru með Donnu
Catalinu. Senor Zorro var uöl
kringdúr óvinum.
Bölvun Capistrano stoppaði
hest sinn ákveðið og leit yfir
hersveitirnar eitt augnablik.
Hann mat fjarlœgðina vand-
lega. En á sama augnabliki sá
einn úr hersveit Gonzales liðs-
foringja hf/m og kallaði hátt.
Þeir þekktu þennan góða
gæðing, langa, purpuralita
kápuna, svarta grimuna og
stóra hattinn. Þeir sáu mann-
inn, sem þeir höfðu alt alla
nóttina fyrir framan sig, mann
inn, sem hafði leikið á þá og
látið þá flakka um hæðir Og
dali. Þeir óttuðust reiði hans
hágöfgis og yfirmanna sinna
og í hug sínum og hjarta voru
þeir ákveðnir í að drepa Bölv-
un Capistrano eins fljótt og
þeir gætu.
ISenor Zorro knúði hest sinn
og þaut ylfir torg.ið beint fyrir
framan marga borgara. Um
leið Og hann gerði það þaut
landsstjórinn og gestgjafi
hans út úr húsinu og skræktu
að Senor Zorro væri morðingi
og það ætti • að handsama
cr " - - egi-]
6RANNARNIB „Þú getur bara látið það vera að hlera»
þegar ég er að skamma sjálfa mig“.
Alþýðublaðið — 21. maí 1959