Alþýðublaðið - 16.07.1959, Síða 11

Alþýðublaðið - 16.07.1959, Síða 11
andlitjs hans og það var eins og það átti að vera, því hann hafði hrætt xnig. „Þú ætlar þó ekki,“ — skravtp út úr honum. „Eg sagij honum rólega að ég hefði stuttan vinnutíma og frí á hverjum laugardégi og að ég fengi gott kaup. Eg gæti fengið konu til að sjá um hd'milið og Nicky, vitanlega undir mnini umsjón. Hann starði bara á mig. Nú hafíl, ég gefið honum eitt- hvað til að hugsa um! Eg var að minnsta kosti viss um að nú var hann ekki að hugsa um Kit Harker. „Eg hief aldrei hevrt hefmskulegra. Eg er viss um að þú meinar ekkert með þessu, Jenny!“ Eg brosti eins sætt og inni- lega og ég gat. En ég hélt fast við ákvörðun mína. „Mér er alvara, Steve. Mér finnst þetta fín hugmynd.“ Eg héyrði. orð Caroline fyrir mér. „Mér finnst að ég eigi það skilið að fá meira út úr lífinu heldur en að elda mat, þvo föt, hreinsa og gæta Nicky.“ Hann sló bylmingshögg á borðið. „Svo það finnst þér! En ég fyrirbýð þér það!“ „Eg hafði óttast að hann mótmælti, en ég hafði ekki átt von á þessari sprengingu. En hún var samt minni, en sú, sem hefði orð.ð, ef ég hefði minnst á Kit Harker. Og hefði það veriðvegna góðu ráðanna hennar Caroline hefð); ég áreiðanlega gert það. Eg hafði aldrei átt auð- velt mleð uppgerð, en mér tókst að skýla tilfinningum mínum með að hugsa um að þá gseti ég verið a'ns klædd og aðlaðandi og Kit Harker. „Elskan ;mín,“ sagði ég ró- lega, „ertu ekki hálfgamal- dágs?“ „Gamaldags?“ Hann hálf- hrækti orðhiu út úr sér, en svo leit hann rannsakandi á mig. „Hvað er að þér í kvold, Jenny?“ „Ekkert. Eg er bara farin að skilja það, hvað ég er grá og hversdagsleg. Þú hlýtur að skilja hvað það er þreyt- andl: að gera sömu verkin dag eftir dag. Eg er að verða að aumingja.í' „Eg hef ladrei heyrt þig tala svona; fyrr.“ „Nei, það hefur fekki verið 11 neins. En ég hef hugsað það. Og þegar Carolina stakk upp á —“ „Skrattinn hirði (jjaroline! Því gat hún ekki verið kyrr á Jamaí ca! Hvað hafði hún að gera hingað til að eyðileggja hjónaband okkar, eins og við höfum það gott.“ „Höfum við það?“ „Já, höfðum við það ekki?” Þetta var hættuleg stund. En ég lét undan. „Ástin rnín, vertu ekki svona reiður. Mig langar svo mikði 11 að gera það. Að minnsta kosti til að reyna. Þú vilt þó ekki að ég verðf. grá, leiðinleg húsmóðir, Steve? Kona, sem allir troða á! Þu veizt vfg hvað ég á. Kona, stem steikir sunnudagsmatinn meðan efginmaðurinn slær túnblettinn!“ „Þú ert lagin við að steikja mat.“ „En margar aðrar geta það líka. Og svo getum við, þú — ég og Nicky farið út að ganga og komfð heim að mat- arborðinu.“ „Og á furðuverkið að slá túnið líka?“ „Láttu ekki svona, það þarf ekki endilega að gera það fyrir hádeg; á sunnudög- um.“ „En þá er ég vanur að géra það.“ „Já. en finnst þér það ekki leiðinlegt?“ — Hann hrukkaði ennið. Eg vra vi.ss run að Kit hafði spurt hana þess sama, með sama ertandi svipnum, sem hún hafði notað við mig í dag. En hann hætti lékki á áð rannsaka hver hefðj, talið mig á þetta með túnið. Við töluðum ekki meira um þetta fyrr en við sett- umst fyrir framan aiiininn um kvöldið. Þá bað hann mig um að segja sér meira frá einka- ritaraskrifstofun^; hennar Caroline. En þar með var ekki sagt að hann léti undan, sagði hánn. Það gerði hann ekld', staða konunnar var á heimilinu. „Áður fyrr,“ svaraði ég honum. En ég sagði honum það sem Caroline hafði sagt mér og sag2( honum að ég yrði á- nægðari, þegar ég fengi fleiri áhugamál. Eg saði að ég væri að verða gömul og leið- inleg og útlit mitt hiefði beð- ið mikinn hnekki. „Eg lít út fyrir að vera það sem ég er. Hversdagsleg kona frá hversdagslegu heim- ili.“ „Þannig vil ég hafa þig.“ „Það efast ég um!“ Hann hallaði sér að mér og tók um hendi mína. „Jenny, ástin mín, það er leitthvað bak við þetta.“ Eg leit alvarlega á hann. „Það ©r rétt hjá þér -— Steve.“ „En hvað er það?“ Eg hikaði og dró hendina að mér. „Eg held að ég geti bezt útskýrt það með því að ég elska þig og ég vil ekki að þú hættir að elska mig.“ „En ég hætti aldrtei að elska þig.“ „Það vona ég. En samt — held ég að ég æts); að taka þessa vinnu. Sem öfyggisráð- stöfun. Skilurðu það ekki, elskan mín, að ég er alls ekki viss um að þú elskir ntiig allt af eins og þú gerir nú, eða eigum við að segja, að ég á- líti að möguiei karnir á því verði meiri ef ég tek tilboði Caroline? Og það er þess vegna, sem ég gefl; það.“ 4. Mánuði seinna hóf ég að vinna fyrir Caroline. Steve hafði ekki sæ.tt sig við það. Hann sagði það ekki, þess þurfti hann ekki með, því það var ekki erfitt fyrir mig að skilja, hvað honum fannst. Ég fann að sambúð okkar hafði breytzt. Að mínu áliti til hins betra. Hann var til- litssamari, eftirtektarsamari og ástúðlegri en hann_ hafði lengi verið. Hann hafði alltaf verið ástúðlegur við mig, en upp á síðkastið hafði mér við og við fundizt að hann væri orðinn of viss um mig! Ég hafði hugsað með sjálfri mér að nú væru hveitibrauðsdag- arnir á enda. Ég var í góðu skapi og mér leið vel, þegar ég gekk í fyrsta sinn inn á skrifstofuna okk- ar. Og ég vorkenndi öllum þeim húsmæðrum, sem ein- mitt nú voru að þvo gólf eða búa um. Nú gerði frú Connor það fyrir mig. Hún var búin að vera í viku og mér virtist hún jafn stórkostleg og með- mælin sögðu að hún væri. Hún var ekkja milli fertugs og fimmtugs og hafði sjálf átt son, sem dó úr barnaveiki, þegar hann var fjögurra ára: Þetta gerði sjálfsagt sitt til að hún dýkaði Nicky frá upphafi og ég varð hálf afbrýðisöm, þegar ég sá að Nicky dýrkaði hana. Ég hafði því verið al- veg örugg þegar ég fór að heiman í morgun og ég vissi að Nicky Var í góðum hönd- um. Það hafði verið hálfstirt milli okkar Steve við morgun verðarborðið. Ég sá að hann reyndi að vera eins og hann átti að sér, en að það V£*r erf- itt fyrir hann. Ég vissi vel hvað það var, sem hann lang- aði til að segja og dálítið af því sagði hann, þegar hann kyssti mig í kveðjuskyni. „Hvenær sé ég þig næst?“ „Það veiztu vel, Steve. Ég kem heim löngu á undan þér.“ Hann leit alvarlega á mig og sem snöggvast óskaði ég að ég væri ekki að hefja nýtt starf sem skrifstofustúlka. •„Þetta er hreinasta vit- leysa og það veiztu vel sjálf.“ „Það er það alls ekki. Það er einmitt gáfulegt af mér.“ „Ég skil ekki hvernig þú getur fengið af þér að' láta aðra sjá um Nicky einmitt núna, þegar hann er svo mót- tækilegur fyrir áhrifum.“ „Það er aðeins í nokkra tíma á dag. Auk þess er ég líka móttækileg fyrir áhrif- urn! Hvers vegna ætti ég að þola það að vera læst inni á hverjum degi?“ Þetta höfðum við i-ætt fyrr og það var heimskulegt að halda áfram að rífast um það. Ég teygði mig á tá og kyssti hann fast til að sýna honum að ég væri enn ástfangin eig- inkona og móðir. En ég hafði næstum gleyrr.t þessu, þegar Caroline heilsaði mér. Við áttum að vera sam- an á skrifstofu og í stóru her- bergi við hliðina á okkar var starfsfólk okkar, þrjár ungar stúlkur. Ég segi starfsfólk okkar, því Caroline heimtaði að það væri okkar fyrirtæki. Mér fannst það hálf villandi, því ekki hafði ég lagt neitt fjármagn til, en ég kunni vel við það og þá fannst mér ég hafa meira að segja. Það var merkilegt, hvað við höfðum mikið að gera. Vitanlega kom það af því að faðir Caroline var þekktur verzlunarmaður og hafði mælt með skrifstofu okkar við vini sína og kunningja og allir vorkenndu Caroline vegna þess að hjónaband henn. ar var svona misheppnað og vildu gjarnan hjálpa henni. Það glamraði í ritvélunum á fremri skrifstofunni. Ein stúlknanna átti að fara til Sa- voy klukkan tvö til að skrifa bréf fyrir amerískan forstjóra og önnur átti að faa til Con- naught klukkan þrjú. „Kannske verðum við líka að fara út ef með þarf,“ sagði Caroline. „Vitanlega.“ Við sáum um viðskiptalegu hliðina. Caroline tók á móti viðskiptavinunum og pöntun- um og skipti niður vinnunni. Ég hafði yfirumsjón með vinnu stúlknanna, að sjá um að þær færu af stað og átti yfirleitt að sjá um allt smá- vegis. Tíminn leið ótrúlega hratt fyrsta daginn og við vorum að tala um það hvað við hefðum skemmt okkur ve; meðan við drukkum te eftir matinn. „Ertu ekki fegin að þú á- kvaðst að vera með, Jenny?“ spurði Caroline. „Jú, það er ég áreiðanlega.“ „Þér er óhætt að frúa því að það he.fur líka sín áhrif á Steve. Ég býst við að hann hafi verið búinn að sætta sig við að þú færir að vinna hér.“ „Áreiðanlega ekki!“ „Það er áreiðanlega vegna þess, að hann vill ekki að þú vinnir þér inn peninga og sért ekki lengur honum háð.“ „Kannske.“ GRAHNARMR „Heyrðu mig nú, vinkona. Ekki get ég gert að því, að mamma þín pant- L aði líka lýsi.“ Caroline leit á klukkuna. „Það er tími til kominn að þú farir heim.“ „Ég fæ samvizkúbit af að fara svona snemma.“ „Della. Það stóð í samn- ingnum.“ Ég flýtti mér heim, hljóp frá neðanjarðarlestinni að strætisvagninum og frá stræt- isvagninum og að húsinu. Ég tók Nicky, Sem var að byggja sér hús í garðinum, upp og kyssti hann. „Hefurðu saknað mín, eng- illinn minn?“ Nicky sagði að það hefði hann, en hann hefði samt skemmt sér vel: „Fr.ú Connor er ægilega sæt kona, finnst þér það ekki líka mamma?“ jMér leiddist þetta, en ég sagði að það væri bara af þreytu. Ég hafði verið svo spennt allan daginn, það var svo nýtt fyrir mé rað vinna utan heimilisins. Það var al- veg eins og það átti að vera að Nicky fyndist frú Connor „ægilega sæt kona“. Einmitt þá kom hún og rétti höndina til Nickys. „Við skulum koma og baða okkur!“ „Ég skal baða hann, frú Connor.“ fliíg¥éíarnar! Flugfélag íslanðs li.f.: Millilandaflug: Hrímfaxi fer til Glasgow og Kaupm.h. kl. 08.00 í dag. Væntanlegur aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld — Flugvélin fer til Glasgow og Kaupm.h. kl. 08.00 í fyrra- málið. — Innanlandsflug: í dag er áætlað að fljúga til Ak ureyrar (3 ferðir), Egilsstaða Kópaskers, Vestm.eyja (2 ferðir) og Þórshafnar. — Á morgun er áætlað að fljúga til Akureyrar (2 ferðir), Eg- ilsstaða, Fagurhólsmýrar, — Hornafjarðar, Kirkjubæjar- klausturs, og Vestmanna- eyja (2 ferðir). Loftleiðir h.f.: Edda er væntanleg frá Staf angri og Oslo kl. 21 í dag. — Fer til New York kl. 22.30. Saga er væntanleg frá New York kl. 8,15 í fyrramálið. — Fer til Oslo og Stafangurs kl. 9,45. i Sklpln; Skipaútgerð ríkisins: Hekla er í Kaupm.h. á leið til Gautaborgar. Esja fer frá Rvk á laugardaginn austur um land í hringferð. Herðu- breið er í Rvk. Snjaldbreið er á Húnaflóa á leið til Akur- eytar'. Þyrill er £ Eyjafirði. Helgi Helgason fer f"á Rvk á :r.p. gun til Vejor.eyja. Eimskipafélag íslands h.f.: Dettifoss kom til Hamborg ar 14.7. fer þaðan til Norega. Fjallfoss fer frá Hull 15.7. til Hamborgar, Antwerpen og Rotterdam. Goðafoss fór frá Rvk 14.7. til Elateyrar, og ísafjarðar og þaðan til Akur eyrar og Kópaskers. Gullfoss fór frá Leith 13.7. væntanleg- ur il Rvk í fyrramálið 16.7. Skipið kemur að bryggju um kl. 08.30. Lagarfoss kom jl New York 8.7. frá Rvk. — Reykjafoss hefur vænaniega farið frá Bergen 14.7. til Eski fjarðar. Selfoss fór frá Kotka. 14.7. til Gdynia og aGutab. Tungufoss fer frá Rvk kl. 22 í kvöld 15.7. til ísafjarðar, Sauðárkróks, Siglufjarðar, Akureyrar, Húsavíkur og—■ IÞóirshafnar. Drangajökull kom til Rvk 14.7. frá HEjm- borg. Alþýðublaðið — 16. júlí 1959

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.