Alþýðublaðið - 16.07.1959, Qupperneq 11

andlitjs hans og það var eins
og það átti að vera, því hann
hafði hrætt xnig.
„Þú ætlar þó ekki,“ —
skravtp út úr honum.
„Eg sagij honum rólega að
ég hefði stuttan vinnutíma og
frí á hverjum laugardégi og
að ég fengi gott kaup. Eg
gæti fengið konu til að sjá um
hd'milið og Nicky, vitanlega
undir mnini umsjón.
Hann starði bara á mig. Nú
hafíl, ég gefið honum eitt-
hvað til að hugsa um! Eg var
að minnsta kosti viss um að
nú var hann ekki að hugsa
um Kit Harker.
„Eg hief aldrei hevrt
hefmskulegra. Eg er viss um
að þú meinar ekkert með
þessu, Jenny!“
Eg brosti eins sætt og inni-
lega og ég gat. En ég hélt
fast við ákvörðun mína.
„Mér er alvara, Steve. Mér
finnst þetta fín hugmynd.“
Eg héyrði. orð Caroline fyrir
mér.
„Mér finnst að ég eigi það
skilið að fá meira út úr lífinu
heldur en að elda mat, þvo
föt, hreinsa og gæta Nicky.“
Hann sló bylmingshögg á
borðið.
„Svo það finnst þér! En ég
fyrirbýð þér það!“
„Eg hafði óttast að hann
mótmælti, en ég hafði ekki
átt von á þessari sprengingu.
En hún var samt minni, en
sú, sem hefði orð.ð, ef ég
hefði minnst á Kit Harker. Og
hefði það veriðvegna góðu
ráðanna hennar Caroline
hefð); ég áreiðanlega gert
það. Eg hafði aldrei átt auð-
velt mleð uppgerð, en mér
tókst að skýla tilfinningum
mínum með að hugsa um að
þá gseti ég verið a'ns klædd
og aðlaðandi og Kit Harker.
„Elskan ;mín,“ sagði ég ró-
lega, „ertu ekki hálfgamal-
dágs?“
„Gamaldags?“ Hann hálf-
hrækti orðhiu út úr sér, en
svo leit hann rannsakandi á
mig.
„Hvað er að þér í kvold,
Jenny?“
„Ekkert. Eg er bara farin
að skilja það, hvað ég er grá
og hversdagsleg. Þú hlýtur
að skilja hvað það er þreyt-
andl: að gera sömu verkin dag
eftir dag. Eg er að verða að
aumingja.í'
„Eg hef ladrei heyrt þig
tala svona; fyrr.“
„Nei, það hefur fekki verið
11 neins. En ég hef hugsað
það. Og þegar Carolina stakk
upp á —“
„Skrattinn hirði (jjaroline!
Því gat hún ekki verið kyrr
á Jamaí ca! Hvað hafði hún að
gera hingað til að eyðileggja
hjónaband okkar, eins og við
höfum það gott.“
„Höfum við það?“
„Já, höfðum við það ekki?”
Þetta var hættuleg stund.
En ég lét undan.
„Ástin rnín, vertu ekki
svona reiður. Mig langar svo
mikði 11 að gera það. Að
minnsta kosti til að reyna. Þú
vilt þó ekki að ég verðf. grá,
leiðinleg húsmóðir, Steve?
Kona, sem allir troða á! Þu
veizt vfg hvað ég á. Kona,
stem steikir sunnudagsmatinn
meðan efginmaðurinn slær
túnblettinn!“
„Þú ert lagin við að steikja
mat.“
„En margar aðrar geta það
líka. Og svo getum við, þú
— ég og Nicky farið út að
ganga og komfð heim að mat-
arborðinu.“
„Og á furðuverkið að slá
túnið líka?“
„Láttu ekki svona, það
þarf ekki endilega að gera
það fyrir hádeg; á sunnudög-
um.“
„En þá er ég vanur að géra
það.“
„Já. en finnst þér það ekki
leiðinlegt?“ —
Hann hrukkaði ennið. Eg
vra vi.ss run að Kit hafði
spurt hana þess sama, með
sama ertandi svipnum, sem
hún hafði notað við mig í
dag. En hann hætti lékki á áð
rannsaka hver hefðj, talið mig
á þetta með túnið.
Við töluðum ekki meira
um þetta fyrr en við sett-
umst fyrir framan aiiininn um
kvöldið. Þá bað hann mig um
að segja sér meira frá einka-
ritaraskrifstofun^; hennar
Caroline. En þar með var
ekki sagt að hann léti undan,
sagði hánn. Það gerði hann
ekld', staða konunnar var á
heimilinu.
„Áður fyrr,“ svaraði ég
honum.
En ég sagði honum það sem
Caroline hafði sagt mér og
sag2( honum að ég yrði á-
nægðari, þegar ég fengi fleiri
áhugamál. Eg saði að ég
væri að verða gömul og leið-
inleg og útlit mitt hiefði beð-
ið mikinn hnekki.
„Eg lít út fyrir að vera
það sem ég er. Hversdagsleg
kona frá hversdagslegu heim-
ili.“
„Þannig vil ég hafa þig.“
„Það efast ég um!“
Hann hallaði sér að mér og
tók um hendi mína.
„Jenny, ástin mín, það er
leitthvað bak við þetta.“
Eg leit alvarlega á hann.
„Það ©r rétt hjá þér -—
Steve.“
„En hvað er það?“
Eg hikaði og dró hendina
að mér.
„Eg held að ég geti bezt
útskýrt það með því að ég
elska þig og ég vil ekki að
þú hættir að elska mig.“
„En ég hætti aldrtei að
elska þig.“
„Það vona ég. En samt —
held ég að ég æts); að taka
þessa vinnu. Sem öfyggisráð-
stöfun. Skilurðu það ekki,
elskan mín, að ég er alls ekki
viss um að þú elskir ntiig allt
af eins og þú gerir nú, eða
eigum við að segja, að ég á-
líti að möguiei karnir á því
verði meiri ef ég tek tilboði
Caroline? Og það er þess
vegna, sem ég gefl; það.“
4.
Mánuði seinna hóf ég að
vinna fyrir Caroline. Steve
hafði ekki sæ.tt sig við það.
Hann sagði það ekki, þess
þurfti hann ekki með, því það
var ekki erfitt fyrir mig að
skilja, hvað honum fannst.
Ég fann að sambúð okkar
hafði breytzt. Að mínu áliti
til hins betra. Hann var til-
litssamari, eftirtektarsamari
og ástúðlegri en hann_ hafði
lengi verið. Hann hafði alltaf
verið ástúðlegur við mig, en
upp á síðkastið hafði mér við
og við fundizt að hann væri
orðinn of viss um mig! Ég
hafði hugsað með sjálfri mér
að nú væru hveitibrauðsdag-
arnir á enda.
Ég var í góðu skapi og mér
leið vel, þegar ég gekk í fyrsta
sinn inn á skrifstofuna okk-
ar. Og ég vorkenndi öllum
þeim húsmæðrum, sem ein-
mitt nú voru að þvo gólf eða
búa um. Nú gerði frú Connor
það fyrir mig. Hún var búin
að vera í viku og mér virtist
hún jafn stórkostleg og með-
mælin sögðu að hún væri.
Hún var ekkja milli fertugs
og fimmtugs og hafði sjálf átt
son, sem dó úr barnaveiki,
þegar hann var fjögurra ára:
Þetta gerði sjálfsagt sitt til að
hún dýkaði Nicky frá upphafi
og ég varð hálf afbrýðisöm,
þegar ég sá að Nicky dýrkaði
hana. Ég hafði því verið al-
veg örugg þegar ég fór að
heiman í morgun og ég vissi
að Nicky Var í góðum hönd-
um.
Það hafði verið hálfstirt
milli okkar Steve við morgun
verðarborðið. Ég sá að hann
reyndi að vera eins og hann
átti að sér, en að það V£*r erf-
itt fyrir hann. Ég vissi vel
hvað það var, sem hann lang-
aði til að segja og dálítið af
því sagði hann, þegar hann
kyssti mig í kveðjuskyni.
„Hvenær sé ég þig næst?“
„Það veiztu vel, Steve. Ég
kem heim löngu á undan þér.“
Hann leit alvarlega á mig
og sem snöggvast óskaði ég að
ég væri ekki að hefja nýtt
starf sem skrifstofustúlka.
•„Þetta er hreinasta vit-
leysa og það veiztu vel sjálf.“
„Það er það alls ekki. Það
er einmitt gáfulegt af mér.“
„Ég skil ekki hvernig þú
getur fengið af þér að' láta
aðra sjá um Nicky einmitt
núna, þegar hann er svo mót-
tækilegur fyrir áhrifum.“
„Það er aðeins í nokkra
tíma á dag. Auk þess er ég
líka móttækileg fyrir áhrif-
urn! Hvers vegna ætti ég að
þola það að vera læst inni á
hverjum degi?“
Þetta höfðum við i-ætt fyrr
og það var heimskulegt að
halda áfram að rífast um það.
Ég teygði mig á tá og kyssti
hann fast til að sýna honum
að ég væri enn ástfangin eig-
inkona og móðir.
En ég hafði næstum gleyrr.t
þessu, þegar Caroline heilsaði
mér. Við áttum að vera sam-
an á skrifstofu og í stóru her-
bergi við hliðina á okkar var
starfsfólk okkar, þrjár ungar
stúlkur. Ég segi starfsfólk
okkar, því Caroline heimtaði
að það væri okkar fyrirtæki.
Mér fannst það hálf villandi,
því ekki hafði ég lagt neitt
fjármagn til, en ég kunni vel
við það og þá fannst mér ég
hafa meira að segja.
Það var merkilegt, hvað
við höfðum mikið að gera.
Vitanlega kom það af því að
faðir Caroline var þekktur
verzlunarmaður og hafði
mælt með skrifstofu okkar
við vini sína og kunningja og
allir vorkenndu Caroline
vegna þess að hjónaband henn.
ar var svona misheppnað og
vildu gjarnan hjálpa henni.
Það glamraði í ritvélunum
á fremri skrifstofunni. Ein
stúlknanna átti að fara til Sa-
voy klukkan tvö til að skrifa
bréf fyrir amerískan forstjóra
og önnur átti að faa til Con-
naught klukkan þrjú.
„Kannske verðum við líka
að fara út ef með þarf,“ sagði
Caroline.
„Vitanlega.“
Við sáum um viðskiptalegu
hliðina. Caroline tók á móti
viðskiptavinunum og pöntun-
um og skipti niður vinnunni.
Ég hafði yfirumsjón með
vinnu stúlknanna, að sjá um
að þær færu af stað og átti
yfirleitt að sjá um allt smá-
vegis.
Tíminn leið ótrúlega hratt
fyrsta daginn og við vorum að
tala um það hvað við hefðum
skemmt okkur ve; meðan við
drukkum te eftir matinn.
„Ertu ekki fegin að þú á-
kvaðst að vera með, Jenny?“
spurði Caroline.
„Jú, það er ég áreiðanlega.“
„Þér er óhætt að frúa því
að það he.fur líka sín áhrif á
Steve. Ég býst við að hann
hafi verið búinn að sætta sig
við að þú færir að vinna hér.“
„Áreiðanlega ekki!“
„Það er áreiðanlega vegna
þess, að hann vill ekki að þú
vinnir þér inn peninga og sért
ekki lengur honum háð.“
„Kannske.“
GRAHNARMR „Heyrðu mig nú, vinkona. Ekki get
ég gert að því, að mamma þín pant-
L aði líka lýsi.“
Caroline leit á klukkuna.
„Það er tími til kominn að
þú farir heim.“
„Ég fæ samvizkúbit af að
fara svona snemma.“
„Della. Það stóð í samn-
ingnum.“
Ég flýtti mér heim, hljóp
frá neðanjarðarlestinni að
strætisvagninum og frá stræt-
isvagninum og að húsinu. Ég
tók Nicky, Sem var að byggja
sér hús í garðinum, upp og
kyssti hann.
„Hefurðu saknað mín, eng-
illinn minn?“
Nicky sagði að það hefði
hann, en hann hefði samt
skemmt sér vel: „Fr.ú Connor
er ægilega sæt kona, finnst
þér það ekki líka mamma?“
jMér leiddist þetta, en ég
sagði að það væri bara af
þreytu. Ég hafði verið svo
spennt allan daginn, það var
svo nýtt fyrir mé rað vinna
utan heimilisins. Það var al-
veg eins og það átti að vera að
Nicky fyndist frú Connor
„ægilega sæt kona“.
Einmitt þá kom hún og rétti
höndina til Nickys.
„Við skulum koma og baða
okkur!“
„Ég skal baða hann, frú
Connor.“
fliíg¥éíarnar!
Flugfélag íslanðs li.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld
— Flugvélin fer til Glasgow
og Kaupm.h. kl. 08.00 í fyrra-
málið. — Innanlandsflug: í
dag er áætlað að fljúga til Ak
ureyrar (3 ferðir), Egilsstaða
Kópaskers, Vestm.eyja (2
ferðir) og Þórshafnar. — Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar, —
Hornafjarðar, Kirkjubæjar-
klausturs, og Vestmanna-
eyja (2 ferðir).
Loftleiðir h.f.:
Edda er væntanleg frá Staf
angri og Oslo kl. 21 í dag. —
Fer til New York kl. 22.30.
Saga er væntanleg frá New
York kl. 8,15 í fyrramálið. —
Fer til Oslo og Stafangurs kl.
9,45.
i
Sklpln;
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er í Kaupm.h. á leið
til Gautaborgar. Esja fer frá
Rvk á laugardaginn austur
um land í hringferð. Herðu-
breið er í Rvk. Snjaldbreið
er á Húnaflóa á leið til Akur-
eytar'. Þyrill er £ Eyjafirði.
Helgi Helgason fer f"á Rvk
á :r.p. gun til Vejor.eyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss kom til Hamborg
ar 14.7. fer þaðan til Norega.
Fjallfoss fer frá Hull 15.7. til
Hamborgar, Antwerpen og
Rotterdam. Goðafoss fór frá
Rvk 14.7. til Elateyrar, og
ísafjarðar og þaðan til Akur
eyrar og Kópaskers. Gullfoss
fór frá Leith 13.7. væntanleg-
ur il Rvk í fyrramálið 16.7.
Skipið kemur að bryggju um
kl. 08.30. Lagarfoss kom jl
New York 8.7. frá Rvk. —
Reykjafoss hefur vænaniega
farið frá Bergen 14.7. til Eski
fjarðar. Selfoss fór frá Kotka.
14.7. til Gdynia og aGutab.
Tungufoss fer frá Rvk kl. 22
í kvöld 15.7. til ísafjarðar,
Sauðárkróks, Siglufjarðar,
Akureyrar, Húsavíkur og—■
IÞóirshafnar. Drangajökull
kom til Rvk 14.7. frá HEjm-
borg.
Alþýðublaðið — 16. júlí 1959