Alþýðublaðið - 22.07.1959, Blaðsíða 5

„HVAR værum við, ef
hún Helga væri ekki?“
Helga var duglegust allra
kvenna við hestarekstur-
inn, Af henni er efsta
myndin. Hún er þar með
hestana sína, sem eru vest
an úr Dölum, eins og liún.
Myndin hér undir sýnir
amerísku hjónin, en sú
til hliðar á síðunni Hólm-
fríði Páisdóttur leikkonu
og fíeira fólk við borð-
„ÞRÚTIÐ var loft“.
Það er þó alltof hæversk-
lega til orða tekið, því að í
rauninni féll regnið í stríðum
straumum ofan frá himnin-
um.
Mitt á milli einhvers konar
braggabyggingar og nokkurra
tjalda stóð borð hlaðið dunk-
um, döllum og krásum, en í
kringum það var fólkið, renn-
blautt með hatta og í háum
stígvélum.
Þetta fólk, sem stóð þarna
að snæðingi voru ferðalangar,
sem voru að koma úr vikuferð
á hestum um óbyggðir lands-
ins. —Sumir hvíldust upp við
jeppana með mat sinn, aðrir
fóru afsíðis með bitann.
Hólmfríður Pálsdóttir, leik
kona, var ein hinna fyrr-
nefndu, sem naut máltíðar-
innar með salvelsi á húddinu
á eldhúsjeppanum.
— Hvernig hefur þér líkað
lífið, Fríða?
— Ég hef haft það alveg
yndislegs, get ég sagt þér. Ég
er alveg hætt að hafa ónot í
afturendanum og síðan er ég
alltaf hetja dagsins.
— Þú ert orðin mórauð í
framan. Var sól á fjöllunum?
— Það var sól í tvo daga, og
þá sólbrann ég svo mikið, að
það sukku í mér augun, og ég
þurfti að láta teyma undir
mér.
— Hafið þið haft kvöldvök'-
ur á .næturstað?
— Nei, maður hefur nú oft-
ast verið því feginn að svífa
inn í draumalandið, en við
héldum samt einn dansleik
niðri í laugunum í Land-
mannalaugum. Það var
tveggja tíma dansiball — með
vínveitingum, ha, ha, ha.
— Höfðuð þið hljóðfæri
meðferðis?
— O, nei...
— Nú, hvernig gátuð þið
þá dansað?
— Ja, við notuðumst nú
bara við flugur og kurr ha,
ha, ha ...
— Þið hafið haft nógan
mat?
— Já, ég held nú það. Við
höfum /árið úttroðin alla
daga. Njörður keyrir „eld-
húsið“. Hann er hofmeistar-
inn okkar — fínn hofmeist-
ari, skal ég segja þér.
Hér er um að ræða Njörð P.
Njarðvík stud. mag., sem m.
a. hefur oft annazt skáldaþátt
útvarpsins á sunnudögum.
— Hefurðu nokkurn tíma
fest bílinn á þessum vegleys-
um, Njörður?
— Nei, ekki nema í Jökul-
kvísl við Landmannalaugar.
■— Þá skreið Njörður undir
hann og hélt á bílnum yfir,
segir Fríða.
— Svona haltu þér sann-
leiksmegin í lífinu. Við bár-
um hann öll yfir.
tWWWWWMMMMMMWWW
Njörður kærir sig ekkLum
að njóta óverðskuldaðrar
frægðar.
— Þið eruð líklega mörg
orðin góðir vinir eftir sameig
inlega hrakninga?
— Já, alveg eins og við
höfum þekkzt alla ævi. Þú
mátt tii með að tala við þessa
amerísku hnátu hérna. Hún er
allra eftirlæti, og hún getur
logið nógu í þig.
— Njörður bar MIG yfir
ána, segir þessi ameríska
stúlka, sem þau koma með.
— Hvaða á?
— Jökulkvísl, hann er fínn
vinur minn pg —, en hann
ætlar bráðum að'fara að gifta
sig .. . hún hristir brosandi
sitt drengjakollsklippta höfuð.
— Hvaðan eruð þér?
— Ég er ' ættuð frá
núna er ég kennari
Bandaríkjunum.
— Frá Texas! Þá hljótið
þér að vera alvanar hestum?
— Nei, ég hafði aldrei kom-
ið á hestbak fyrr en ég kom
hingað.
— Hafið þér dottið af baki?
— Ne-hei. Ég kom til að
ja en ekki detta.
— Hún spilar á túbu, skýt-
ur Fríða inn í.
— Það mun vera nokkuðió-
vanalegt, að stúlkur spili á
túbu. Ér túban kannski með
í förinni?
— Nei, mér datt ekki í hug,
að ég mundi hafa þörf fyrir
hana á íslandi.
— Hefur nokkur hestanna
gefizt upp?
— Nei, nei, ekki enn. En ef
þeir eru orðnir of þreyttir
núna, þá getum við bara tek-
ið kýrnar. Er það ekki?
— En kýrnar á Galtalæk
glápa undrandi á hana þar
sem þser standa í hóp og þefa
að skrínum þessa furðulega
ferðafólks.
Hinum megin við bílinn
stendur lágur, snareygur mað
ur með gráa húfu með raúð-
um dúsk.
— Má ég tala við þig? segi
ég við hann á útlenzku, því
maðurinn var augsýnilega
utan úr heimi.
— Allt í lagi með það. Ég
heiti Wenner Goldbech og er
hér til að taka myndir fyrir
sænskar og þýzkar sjónvarps-
stöðvar Nú er ég búinn að
vera hér í mánuð og verð ef
til vill út ágúst.
— Hefurðu tekið mikið af
rnyndum?
— Ég hef tekið um 350 m.
langa filmu í þessari ferð, en
allt í allt hef ég tekið um 1000
metra á íslandi og á eftir að
taka annað eins.
Maður hossast svo mikið upi>
og niður. ...
Sænski blaðamaðurinn B.
O. Jahnsson er frá vikuritinu
Idun. Hann sagði, að sérlega
mikill áhugi væri ríkjandi I
Svíþjóð fyrir íslandi og öllu
því sem íslenzkt er. Hann
mun og ekki eingöngu skrifa i
sittiblað, heldur einnig í þýzk
blöð.
-— Ég ætla að skrifa sér-
staka grein um íslenzka hest-
inn. Þessir litlu hestar eru
skapaðir fyrir ísland.
•— Hvernig hefur gengið
fyrir óvana að ríða svona
langt á hestum?
-— P.rýðilega. Fái maður
gæðing er það ævintýri lík-
ast, en jálkur er ,,et helvete“.
— Hver á þennan hund?
— Þetta er Billy minn boy.
Ég reiði hann fyrir framan.
mig. Honum hefur ekki leiðst
í ferðinni, því hann komst
strax í ákaflega innilegan
kunningsskap við ísabellu, ea
það er tíkin, sem trítlar hérna
á milli tjaldanna.
Ein af þeim, sem farið hef-
ur afsíðis með bitann sinn er
lítil, hnellin, dökkhærð, mið-
aldra kona. Hún er sögð
skozk.
— Má ég taka mynd af yð-
ur?
— Nei, nei, alls ekki. Enga
mynd.af mér.
---Hafið þér áður komið á
hesía?
— Já, já. Ég er alvön hest-
um heiman úr Skotlandi.'
— Hvernig datt yður í hug
að leggja land undir fót og
koma hingað til íslands?
— Ég á langt sumarfrí, því
að ég er kennari. Svo var það
— Hefurðu farið víða um?
— Já, ég hef farið í reisu
á Vatnajökul, að Hvítárvatni
og á Hveravelli. Með mér er
sænskur blaðamaður, sem
vinnur við sænskt vikublað.
Ég tek einnig myndir fyrir
hann. Við eigum eftir að fara
að heimsækja Laxness, en
þangað hefur Peter Hallberg
lofað að koma með okkur. —
Svo fer ég norður í land. Ég
verð að komast til Siglufjarð-
ar.
— Hvernig lízt þér á land
og þjóð?
•— Alveg ágætlega. Ég er
staðráðinn í að koma aftur
og þá sem ferðamaður. Ég hef
. ekkert getað verið á hestun-
um að ráði, því að það er ekki
gott að mynda af hestbaki.
ein vinkona mín, sem komst
yfir ferðapésa frá íslandi og
þá vaknaði áhuginn. ' Svo
kynntist ég íslenzkum hjón-
um, sem voru úti í Skotlandi.
Það eru Bjarni Helgason
og frú hans, en hann
var að taka doktorsgráðu þar.
Þau hjónin buðu mér að vera
hjá sér, ef ég kæmi til ís-
lands. Og ég lét ekki segja
mér það tvisvar.
— Hafið þér orðið fyrir
vonbrigðum af landinu?
— Nei, svo sannarlega ekki.
Þefta var líka alvöru hesta-
ferð. Heima förum við af stað
að morgni og komum heim að
kvöldi. Það er eins og. plat,
en þetta sé alvaran.
(Framhald á 10. SÍSu),
Alþýðublaðið — 22. júlí 1959 g,